Klasyfikacja podstawowa[edytuj]

Metka substancji[edytuj]

Wzór chemiczny

N(C(Cc1ccccc1)C)C

Wikipedia[edytuj]

Na polskiej Wikipedii substancji poświęcona jest strona: https://pl.wikipedia.org/wiki/metamfetamina

Informacje ogólne[edytuj]

Metamfetamina jest stymulantem, N-metylową pochodną amfetaminy. Swojej strukturze zawdzięcza zdolność skręcania płaszczyzny polaryzacji światła spolaryzowanego, w związku z czym występuje w postaci dwóch enancjomerów (+) i (-) (na rynku również jako ich mieszanina w postaci chloroworodku). Substancja ta oddziałując na ośrodkowy układ nerwowy wywołuje euforię, uniesienie, silną i długotrwałą stymulację, wyostrzenie zmysłów, motywację do działania oraz nasilenie popędu seksualnego.

Opracowania naukowe[edytuj]

Cytochrome P450-2D6 extensive metabolizers are more vulnerable to methamphetamine-associated neurocognitive impairment: Preliminary findings, MARIANA CHERNER, CHAD BOUSMAN, IAN EVERALL, DANIEL BARRON, SCOTT LETENDRE, FLORIN VAIDA, J. HAMPTON ATKINSON, ROBERT HEATON, IGOR GRANT, and THE HNRC GROUP [1]

Perwityna, „krystaliczna metamfetamina” – nowe zagrożenie na polskiej scenie narkotykowej Anna Dietrich-Muszalska[2]

Autorskie zdjęcia i filmy związane z substancją[edytuj]

Otrzymywanie / pozyskiwanie[edytuj]

Metamfetamina z D-fenyloalaniny [3]

Synteza (+)Metamfetaminy z efedryny

Jodu/czerwony fosfor + H20 ->jodowodor Jodowodor + efedryna -> jodoefedryna ->(+)Metamfetamina

Zastosowanie[edytuj]

Zastosowanie medyczne[edytuj]

W Ameryce do dzisiaj leczy się dzieci i osoby dorosłe lekami z zawartością Metamfetaminy. Leczy się nią między innymi : ADHD i otyłość. Można ją spotkać pod różnymi nazwami, najczęściej jest to Desoxyn i Pervitin

Zastosowanie rekreacyjne[edytuj]

Inne zastosowania[edytuj]

Sposoby przyjmowania, dawkowanie i zagrożenia[edytuj]

Drogi podania[edytuj]

• doustnie (p.o)
• donosowo (i.n)
• dożylnie (i.v)
• domięśniowo (i.m)
• podskórnie (s.c)
• doodbytniczo (p.r)

Do najczęściej wybieranych dróg podania zaliczane są trzy pierwsze. O wiele rzadziej użytkownicy decydują się na podanie domięśniowe czy podskórne.

Dawkowanie[edytuj]

Dawkowanie w dużej mierze zależne jest od czystości sortu i jego postaci oraz tolerancji związanej z wcześniejszym przyjmowaniem substancji. Poniższe dane przedstawiają standardowe dawkowanie jednorazowe dla osoby bez tolerancji:

• doustnie/doodbytniczo - 50-100mg
• donosowo - 40-80mg
• dożylnie/domięśniowo/podskórnie - 20-30mg

Ilości te mogą być większe lub mniejsze w zależności od masy ciała delikwenta i podatności na poszczególne efekty wywoływane przez ów stymulant. Zdarza się, że osoby bez tolerancji po podaniu donosowym nie odczuwają efektów, póki nie przekroczą dawki 150mg. Z kolei przy podaniu dożylnym silne doznania mogą wystąpić już przy dawkach rzędu 10-15mg, jeśli sort ma wysoką zawartość procentową.

Dawkowanie wg Erowid:[edytuj]

Doustnie

Działanie wyczuwalne: 5 mg

Lekka stymulacja: 5-15 mg

Średnio: 10-30 mg

Mocno 20-60 mg

Bardzo mocno 40-150 mg

Wejście: 20 - 70 minut

Czas trwania: 3 - 5 godzin

Schodzenie: 2 - 6 godzin

Typowe postefekty: do 24 godzin

Donosowo

Działanie wyczuwalne: 5 mg

Lekka stymulacja: 5-15 mg

Średnio: 10-40 mg

Mocno 30-60 mg

Bardzo mocno 50 + mg

Wejście: 5 - 10 minut

Czas trwania: 2 - 4 godziny

Schodzenie: 2 - 6 godzin

Typowe postefekty: do 24 godzin

Palenie/waporyzacja

Działanie wyczuwalne: 5 - 10 mg

Lekka stymulacja: 10 - 20 mg

Średnio: 10 - 40 mg

Mocno 30- 60 mg

Bardzo mocno 50 + mg

Wejście: 0 - 2 minuty

Czas trwania: 1 - 3 godziny

Schodzenie: 2 - 4 godziny

Typowe postefekty: do 24 godzin

Dożylnie

Działanie wyczuwalne: 5 mg

Lekka stymulacja: 5 - 10 mg

Średnia stymulacja: 10 - 40 mg

Mocno 30 - 60 mg

Bardzo mocno 50 - 100 mg

Wejście: 0 - 2 minuty

Czas trwania: 4 - 8 godzin

Schodzenie: 2 - 4 godziny

Typowe postefekty: do 24 godzin

Zagrożenia[edytuj]

Na wstępie należy powiedzieć, że metamfetamina jest substancją silnie neuro i kardiotoksyczną. Dotyczy to zwłaszcza jej prawoskrętnego enancjomeru. Neurotoksyczność polega na wydzielaniu nadmiaru neuroprzekaźników (dopaminy i noradrenaliny), co z czasem prowadzi do redukcji osłonek mielinowych i obumarcia aksonów. Dochodzi również do uszkodzenia komórek glejowych odpowiedzialnych za odżywienie i regenerację struktur nerwowych. Degradacja układu dopaminergicznego związana jest także z zaburzeniem przepływu impulsów nerwowych w obrębie jądra limbicznego śródmózgowia i niszczeniem komórek tam się znajdujących. W momencie, w którym dochodzi do uszkodzenia jądra komórkowego ciałka nerwowego, nie jest już możliwe odnowienie tej struktury i przywrócenie jej funkcjonalności. Oprócz tego, metamfetamina pośrednio prowadzi do skrócenia się drzewa neuronowego i defektów w cząsteczce DNA (poprzez inhibicję oksydazy NADPH), a co za tym idzie - istnieje ryzyko, że wadliwe geny zostaną odziedziczone przez następne pokolenia. Nie przeprowadzono jednak dokładnych badań, które w 100% potwierdzałaby tę teorię.

Często padają pytania co do możliwości wywołania uszkodzeń jednorazowym przyjęciem metamfetaminy. Takowe uszkodzenia są jednak najczęściej spowodowane udarem lub wylewem podpajęczynówkowym, tak więc nie wiąże się to bezpośrednio z wyniszczeniem struktur nerwowych. Degradacja u. nagrody trwa dość długo i niemożliwe jest jego zniszczenie przy pierwszym, czy dziesiątym razie z metą (tym bardziej, jeśli wzięło się parę razy w swoim życiu w dużych odstępach czasowych). Potrzeba co najmniej kilku miesięcy, aby sobie na to zapracować. Kiedy jednak do tego dojdzie, część z symptomów może zostać zniwelowana przy użyciu leków, suplementów, psychoterapii itd. Mimo to, brak motywacji, zaburzenia procesów myślowych, lęki i inne objawy zostają na długo, w większości przypadków do końca życia. Podjęcie próby leczenia dolegliwości psychicznych spowodowanych wielomiesięcznym/wieloletnim braniem mety wymaga bardzo silnej motywacji, której użytkownik zazwyczaj już wtedy nie posiada. Sam proces naprawiania szkód jest mozolny i w większości przypadków nie prowadzi do poprawy.

Jeśli chodzi o kardiotoksyczność, to wynika ona z wahań tętna i ciśnienia, które towarzyszą spożywaniu tej substancji. Po jej przyjęciu dochodzi do wzrostu ciśnienia tętniczego krwi oraz tachykardii (>100 uderzeń/min). Wzmożony przepływ krwi zmniejsza wydolność serca. Z czasem może doprowadzić do powiększenia komór, niewydolności krążeniowej, rozwarstwień tętnic, czy też zakrzepicy.

Innym zagrożeniem jest możliwość wystąpienia myśli i zachowań autodestrukcyjnych w związku z pojawiającymi się urojeniami i napadami lęków, zwłaszcza podczas przyjmowania wysokich dawek i na zjeździe. Jest to tak zwana psychoza metamfetaminowa. Osoba w takim stanie może również stanowić zagrożenie dla najbliższego otoczenia.

tekst autorstwa usera: Blue_Berry[edytuj]

Funkcjonowanie na rynku lub w podziemiu[edytuj]

W Polsce dostępna tylko w południowo-zachodniej i południowej części kraju. Najbardziej popularna na terenach graniczących z Czechami. W centrum i na północy kraju praktycznie niedostępna. Część osób podejmuje się jednak domowej produkcji. Zazwyczaj są to ludzie mocno obeznani w zakresie chemii, którzy są w stanie przeprowadzić ciąg reakcji dający ostatecznie gotowy produkt. Jest on następnie sprzedawany, a część zysków przeznaczana jest na zakup substratów do produkcji.

Metamfetamina w Polsce jest we większości importowana z Czech lub Słowacji.

Chemia i farmakologia substancji[edytuj]

Uzależnienie i sposoby jego leczenia[edytuj]

Metamfetamina znana jest jako jeden z najbardziej uzależniających narkotyków na świecie. //Osoby uzależnione mogą próbować pomocy w ośrodkach leczenia osób uzależnionych, ale w prawie każdym przypadku takie leczenie kończy się niepowodzeniem.

Status prawny w poszczególnych krajach[edytuj]

Polska[edytuj]

Substancja nielegalna w Polsce, znajduje się na wykazie substancji psychotropowych grupy II-P. Jej posiadanie nie jest zabronione.

Czechy[edytuj]

Czechy dokonały swoistej rewolucji, i zezwoliły osobom uzależnionym na posiadanie niewielkich ilości narkotyków na własny użytek. Co się z tym wiąże w Czechach można mieć przy sobie 2g metamfetaminy i nie mieć żadnych problemów.

Obecność substancji / rośliny w dziełach kultury i dyskursie społecznym[edytuj]