Nie oszukujmy się, dla rządzących taki temat jak „legalność jakiejś używki” jest naprawdę nieistotny. Dopóki większość mówi ziołu „nie”, to będzie ono nielegalne. Gdy większość zacznie mówić ziołu „tak”, to status quo będzie podważany, a kolejne ustępstwa regulacyjne będą postępować. Całość sprowadza się więc do społecznego postrzegania danego tematu. Jeszcze kilkanaście lat temu, marihuana była jednoznacznie stawiana na równi z twardymi narkotykami zaraz obok kokainy czy heroiny i to wcale nie tylko w Polsce. Obecny status marihuany na świecie wygląda następująco.

Matthew W. Johnson, profesor psychiatrii i nauk behawioralnych z Johns Hopkins University School of Medicine, ostrzegł przed trzema pułapkami, w jakie wpadają badacze psychodelików. Są to: pułapka błędu pomieszania pojęciowego; pułapka wprowadzania przez badaczy do ich praktyki własnych przekonań religijnych; oraz pułapka ‘psychodelicznej wyjątkowości’. Poniżej przedstawione są zalecenia Johnsona, których przestrzeganie pozwoli na ominięcie tych pułapek. Prócz zaleceń przedstawione zostają krótkie opisy sytuacji, do których się aplikują.

Kiedy w podkarpackich aptekach zabrakło medycznej marihuany, pacjent pojechał po nią aż do Opola. Inni jeżdżą nawet do Holandii, w drodze powrotnej ryzykując oskarżenie o przemyt. W Polsce konopi indyjskich nie wolno uprawiać nawet na leki, więc gdy skończy się partia z importu, aptekarze rozkładają ręce i każą czekać na dostawy.