Marihuana i satanizm: czy Diabeł jest fanem zielska?

Pamiętacie dni Satanistycznej Paniki? Był taki czas, kiedy programy telewizyjne w całej Ameryce oraz ówcześni chrześcijańscy Zeloci usilnie próbowali sprzedać masom pewną paranoję. Polegała ona na idei, że wokół nas krążą demony z kopytami, dla niepoznaki przyodziane w ludzką skórę, gotowe gwałcić kobiety i zarzynać swoje dzieci w imię Czarnego Pana. Kościół Szatana był prawdopodobnie najbardziej przerażającym z wrogów publicznych, jakimi straszono maluczkich. Działo się to na długo, zanim ludzie zaczęli wzdrygać się na myśl o śniadych terrorystach opasanych materiałami wybuchowymi, zanim Boeing 767 spadł z nieba, by zagrozić amerykańskiemu stylowi życia w Stanach Zjednoczonych. W tamtych czasach na tapecie było "zagrożenie" satanizmem.

Pod koniec lat 80. rzesze odchowanych na telewizji zombie chciwie spijały przestrogi, spływające z ust osobistości takich jak Geraldo Rivera i Sally Jesse Raphael. Ameryka znała wszak już upiorne czyny Rodziny Mansona. Mediom łatwo było przekonać szeroką publikę, że gdzieś na zewnątrz czyhają miliony satanistów, którzy przeczesują Kraj Wolnych, używając heavy metalu do rekrutowania amerykańskich nastolatków.

Wśród tych gwiazd wschodzących w godzinach najwyższej oglądalności istniał konsensus co do tego, że wyznawcy Kościoła Szatana założonego przez Antona LaVeya są coraz bliżej i że zamierzają przeciągnąć młodzież tego narodu na swoją stronę, skłaniając ją do zażywania narkotyków, a następnie inspirując do wychwalania Szatana. Po jednej filiżace zwierzęcej krwi dla każdego. Rodziny ryglowały na noc zamki w obawie, że któryś z diabelskich kultów urządzi sobie przystanek akurat na ich przedmieściu.

Diabeł jednak nie nie nadszedł.

Minęło ponad dwadzieścia lat, a Kościół Szatana nadal nie przejął władzy nad światem. Co więcej, dzieci pokolenia paranoi trzech szóstek nie stały się zdeprawowanymi ćpunami, poszukującymi wokół jagniąt na ofiary. Nic podobnego. W gruncie rzeczy wychodzi na to, że gdyby tylko przerażeni rodzice zadali sobie trud, by dowiedzieć się czegokolwiek o satanizmie, z dużym prawdopodobieństwem mogliby to przewidzieć i spać spokojnie, wiedząc, że sataniści nie zamierzają złożyć ich swoich na ołtarzach.

Dowiedzieliby się także, że Kościół Szatana nigdy nie zamieni ich dzieci w uzależnionych od narkotyków pogan. Ponieważ, wierzcie lub nie, nielegalne substancje są sprzeczne z zasadami Kościoła, odkąd tylko LaVey ustanowił je w połowie lat sześćdziesiątych. Dotyczy to nawet marihuany.

Kościół Szatana nie akceptuje marihuany

Rdzeniem polityki antynarkotykowej Kościoła Szatana jest nielegalny status niektórych substancji. Kiedy jednak pokopiemy nieco głębiej, odkryjemy, że nawet w nowym, legalnym klimacie, Kościół nie akceptuje marihuany.

Jeśli substancja jest legalna, satanista może zdecydować się na nią lub nie. Zasadą jest "Pobłażliwość, NIE uleganie obsesjom". Ponieważ najwyższym prawem jest przetrwanie, satanista nie zrujnuje ani nie zatruje swojego ciała, nawet jeśli będzie to zgodne z prawem, czytamy w polityce narkotykowej Kościoła Szatana. To ważne rozróżnienie. Autodestruktywny, samobójczy hedonizm - za pomocą wszelkich środków - jest całkowicie nie-satanistyczny, ponieważ zagraża temu, co satanista ma najdroższe: jego własnemu życiu. Nie ma mistycznej "Tablicy punktacji na niebie", która dyktowałaby, czy dany czyn jest niewłaściwy, czy prawy; tak po prostu JEST, a martwe komórki mózgowe, poczerniałe płuca czy dysfunkcje wątroby nie są kwestią opinii.

Ta prohibicyjna postawa wywołałuje pewne kontrowersje. Niektórzy uważają, że takie stanowisko Kościoła w sprawie używania narkotyków jest czymś nowym, że Anton LaVey nigdy nie podpisałby się pod tego rodzaju protrzeźosciowym obłędem. To jednak po prostu nie jest prawdą. Od początku istnienia Kościoła Szatana LaVey nigdy nie powstrzymywał się od okazywania pogardy dla wszystkich narkotyków.

Anton LaVey

W wywiadzie udzielonym Alameda County Weekender w 1966 roku, LaVey powiedział, że w produkcji mikstur miłosnych, których używał w swoim Magicznym Kręgu, nie korzystano z narkotyków:

Przykładem [wykorzystania takowych] może być rytuał peyotlu w niektórych indiańskich Kościołach, który niedawno został uznany za legalny. Dla naszych celów używanie narkotyków byłoby jednak zdecydowanie szkodliwe. To sam dotyczy opium, marihuany, heroiny itd., Powinno się ich unikać jak zarazy.

W swoim cyklu felietonów pt. "Listy od diabła", publikowanym w 1971 r. Na łamach National Insider, LaVey wzmocnił swoje stanowisko w odpowiedzi na pytanie o satanizm i używanie środków odurzających w, pisząc:

(...)narkotyki są świetne dla niewolników, ale nie są dobre dla ich panów. Chwała odczuwana dzięki doświadczeniom narkotykowym nie jest lepsza od bezsensownych błyskotek, którymi otacza się próbujący podkreślić swój status truteń [...] Ci, którzy wychwalają zdobycze osiągnięte za pośrednictwem narkotyków, najwyraźniej byli niewrażliwi na takie bodźce rozwijające świadomość bodźce jak całkowite spełnienie seksualne, piękna muzyka, inspirująca literatura itp. Wymówka, jakoby niektóre narkotyki miały być niezbędnym dodatkiem do praktyk magicznych jest również dość kulawa."

Nie wszyscy sataniści popierają restrykcyjne zasady dotyczące narkotyków.

Nie wszyscy wyznawcy satanizmu popierają prohibicję. Wielu uważa Kościół Szatana za prawicę o libertariańskim charakterze. Bardziej aktywna, licząca ponad 100 000 członków, Świątynia Satanistyczna z Salem w Massachusetts jest liberalna we wszystkich dziedzinach.

Grupa popiera małżeństwa homoseksualne i głośno opowiada się za działaniami na rzecz ruchu praw kobiet. Uważa, że ​​"nasze ciało jest nienaruszalne, podlegając wyłącznie własnej woli" oraz, że "[prawo do] wolności innych powinny być zawsze szanowane", jak podaje jej strona internetowa.

Podobnie jak Kościół Szatana, Świątynia Satanistyczna nie popiera nielegalnych działań. Różnica polega na tym, że Świątynia nie uważa za nielegalne angażowanie się w odpowiedzialne zażywanie narkotyków.

Świątynia wierzy w indywidualną suwerenność, która obejmuje prawo do spożywania jakichkolwiek substancji chemicznych, które dana osoba wybierze.

- powiedział w wywiadzie dla High Times Malcolm Jarry, rzecznik organizacji.

Powinno się to odbywać w zgodzie z rozsądkiem i tam, gdzie inni nie są narażeni na ryzyko.

Niezależnie od tego, chociaż sprzeciwiamy się przepisom, które irracjonalnie zakazują wolności i swobód, nie promujemy nielegalnej działalności.

- dodał.

"Gdy prawa są niesprawiedliwe, jak ma to miejsce w wypadku wielu praw zakazujących używania narkotyków, ludzie powinni pracować nad zmianą tych praw. Z pewnością pochwalamy wysiłki wielu reformatorów.

Ostateczne rozstrzygnięcie

Ludzie przyznają LaVeyowskiej koncepcji satanizmu zasługę odrodzenia ruchu, wielu jednak wierzy zarazem, że filozofia Świątyni Satanistycznej jest bardziej przystępna dla przyszłych członków — zwłaszcza biorąc pod uwagę dzisiejszy klimat polityczny. Chociaż Kościół Szatana istnieje do dziś, ludzie postrzegają go jako markę o raczej historycznym znaczeniu, ponieważ jego poglądy są nieco zbyt trumpowskie dla młodzieży zainteresowanej dziś odgrywaniem młodej krwi, o jakże żywotnym znaczeniu dla podtrzymywania w narodzie aktywności szatańskich prądów.