Jerzy Samochowiec, Anna Hajduk
Katedra i Klinika Psychiatrii Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie
Medyczne Studium Zawodowe nr 2 w Szczecinie
WSTĘP
Alkoholizm jest zespołem klinicznie i etiologicznie różnorodnym,
wywoływanym przez złożone wzajemne oddziaływanie czynników
genetycznych i środowiskowych (20). Doświadczenia na zwierzętach
wskazują, że elementy zespołu uzależnienia alkoholowego /ZZA/ np.
preferencja alkoholu, wrażliwość, tolerancja lub abstynencja, mogą być
podzielone na składowe genetyczne i behawioralne (6). Jednak możemy
również przypuszczać, że różnorodne geny są zaangażowane w
neurobiologiczne cechy. Podstawową trudnością w przypadku badania
takich złożonych cech, jak uzależnienie od alkoholu lub zespołu
abstynencyjnego /AZA/ jest ustalenie genotypowo-
-fenotypowej zależności, której nie można przypisać pojedynczemu
genowi (17). Analiza danych zebranych wśród rodzin alkoholików
podczas wielokierunkowych badań rodzinnych wskazuje, że alkoholizm
jest wyróżniany na podstawie profilu objawów i ich głębokości
(obliczanej różnymi skalami) oraz licznymi powikłaniami (4).
Zgodnie z kryteriami ICD-10 i skalami oszacowania nasilenia objawów
alkoholowego zespołu abstynencyjnego (47), wyznaczanego przez liczbę i
intensywność objawów, które wraz ze wzrostem głębokości powikłań
choroby alkoholowej, mogą występować zespoły: bez komplikacji lub w
postaci powikłań wegetatywnych bądź w postaci zaburzenia świadomości
jako majaczenie lub alkoholowych napadów drgawkowych. Zaburzenia w
prawidłowym funkcjonowaniu neuroprzekaźnictwa uważane są za podstawową
przyczynę zespołu abstynencyjnego (11). Przypuszcza się, że objawy
wegetatywne wyzwalane są przez nadaktywność neuronów adrenergicznych,
noradrenergicznych i poprzez czynnik uwalniający kortykotropinę /CRF/;
omamy mogą być następstwem nadczynności przekaźnictwa układu
dopaminergicznego; drgawki alkoholowe powodowane są niedostateczną
czynnością układów hamująco-pobudzających, jak: układ GABA i/lub
pobudzenie układu glutaminianergicznego (40). Udowodniono, że
zaburzenia emocjonalne i poznawcze wywoływane są brakiem równowagi
zarówno układu serotoninergicznego, jak i cholinergicznego. Cechy
determinujące osobniczą podatność na zespół abstynencyjny pozostają w
większości nieznane. Badania nad genami, które predysponują do
wystąpienia powikłanego zespołu abstynencyjnego, mogą być wykorzystane
na różne sposoby.
Biorąc pod uwagę fakt, że różne geny mają wpływ na cechy ZZA lub
objawy AZA - założono, że polimorfizm genów regulujących system
neuroprzekaźnictwa może być powiązany z podatnością do ciężkiego
przebiegu zespołu abstynencyjnego. Aby zbadać hipotetycznie przyjęty
związek genotypowo-fenotypowy, przeprowadzono u pacjentów z ZZA kilka
kompleksowych badań w populacji. Poniżej przedstawiono niektóre
dotychczasowe wyniki badań neurogenetycznych u pacjentów z ZZA w
Klinice Psychiatrii PAM w Szczecinie i Klinice Psychiatrii Freie
Universität w Berlinie, które wykonano po uzyskaniu zgody Komisji
Etycznych Freie Universität w Berlinie i Pomorskiej Akademii
Medycznej.
Typowanie genów
Analizie zostały poddane te geny, o których było wiadomo, że są
powiązane z patologią określonego fenotypu np. ciężkiego zespołu
abstynencyjnego (42). Hipotetycznie założono, że częstość genotypu
powinna być skorelowana z konkretnymi objawami zespołu abstynencyjnego
(tj. większa częstość występowania genotypu z mutacją wśród pacjentów
może być powiązana z większą intensywnością objawów). Badani musieli
spełniać przynajmniej 3 kryteria w/g ICD -10 dla ZZA (47). Historia
nałogu została opisana przy pomocy ustrukturyzowanego wywiadu CIDI
(Composite International Diagnostic Interview), rozdział poświęcony
uzależnieniom (23). Kliniczny fenotyp AZA opisany został w
perspektywie czasu, z uwzględnieniem głębokości ZZA, na podstawie
sprawozdania pacjentów i obserwacji klinicznej, objawów wegetatywnych,
drgawek alkoholowych, majaczenia drżennego. Dalsza ocena zespołu
abstynencyjnego została przeprowadzona u tych pacjentów, którzy
przeszli proces detoksykacji w Klinice. Objawy zespołu zostały
określone za pomocą skali CIWA (Clinical Institute Withdrawal
Assesment for Alcohol Scale) (44). U części pacjentów nasilenie
zespółu abstynencyjnyjnego oceniono na poziomie neuroendokrynnym,
poprzez pomiar stężenia hormonu wzrostu (HGH) w osoczu, po podskórnym
podaniu apomorfiny. Celem tego badania była próba oszacowania
możliwych dysfunkcji ośrodkowych szlaków dopaminergicznych, które jak
sugerują wcześniejsze badania neurogenetyczne, mogą wykazywać
zaburzenia (1, 43).
Grupa kontrolna została losowo wybrana spośród anonimowych zdrowych
dawców krwi, ochotników, którzy w kwestionariuszu zaznaczyli, że nigdy
nie przechodzili leczenia psychiatrycznego ani nie są uzależnieni od
etanolu. DNA we wszystkich przypadkach wyizolowano z limfocytów krwi
żylnej i poddano badaniom według określonych procedur, bez ujawniania
danych klinicznych.
Związek polimorfizmów genów z nasileniem zespołu
abstynencyjnego
Układ dopaminergiczny
Na podstawie wcześniej opisanej zależności między głębokim ZZA i
wariantami genu D[2] receptora dopaminergicznego zwłaszcza w rejonie
egzonu 8 (1, 21, 28) oraz badań wskazujących na powiązanie układu
dopaminernicznego z zespołem abstynencyjnym (13, 21), przeanalizowano
związek kilku genów kodujących receptory dopaminergiczne pod kątem
ich związku z objawami zespołu abstynencyjnego. Nie udowodniono
związku allelu A1 genu D2 z okolicy strefy TaqA (9, 11, 14, 15, 31,
41), który wcześniej sugerował Blum i współpracownicy. Jednak pacjenci
homozygotyczni z podstawieniem guaniny w miejsce adeniny w rejonie
egzonu 8 - receptora dopaminy D2, wykazywali w skali CIWA głębsze AZA
(statystycznie znamienna wartość) (10). Nie wykazano powiązania
objawów zespołu abstynencyjnego i genu receptora dopaminy (DRD1), ale
- znacząco wzrosła częstość występowania wariantu genu receptora
dopaminy (DRD3), kodującego serynę, wśród pacjentów, u których
wystąpiło majaczenie drżenne (31). Asocjacja między polimorfizmem genu
D4 i AZA jest wciąż kwestią dyskusyjną (7, 33). Transporter dopaminy
(DAT1) wpływa znacząco na ograniczanie czasu i neurotransmisji
dopaminergicznej, a objawy AZA są konsekwencją stanów nadczynności
dopaminergicznej, powstałej na skutek niedostatecznego usuwania
dopaminy ze szczeliny synaptycznej. Gen dla produkcji DAT1 był w
pierwszej kolejności brany pod uwagę jako "gen zespołu
abstynencyjnego". Zebrane dane świadczą, że alkoholicy posiadający
allel A9 (9 powtórzeń sekwencji 30 par zasad) narażeni są na większe
ryzyko występowania powikłanego AZA, niż osoby bez tego wariantu
(32). Innym genem prawdopodobnie odpowiedzialnym za zaburzenia
neuropsychiatryczne jest gen hydroksylazy tyrozyny (TH), ponieważ
enzym ten jest
regulatorem tempa biosyntezy dopaminy, adrenaliny i noradrenaliny.
Enzym ten wykazuje dużą różnorodność molekularną, tym samym może
wpływać na produkcję wyżej wymienionych neuroprzekaźników.
Potwierdzono, że częstość 10-krotnych powtórzeń allelu A10 była
znacząco większa u alkoholików (35), którzy doświadczali halucynacji
wzrokowych podczas majaczenia drżennego, w porównaniu z grupą
kontrolną, nie posiadającą tego wariantu genu. Allel A10 w grupie
alkoholików i w populacji zdrowej występuje rzadko, posiadanie go
zwiększa relatywne ryzyko wystąpienia powikłanego AZA siedmiokrotnie
(19).
Układ serotoninergiczny
Układ serotoninergiczny odgrywa ważną rolę w wielu stanach
fizjologicznych
i patologicznych, i to było przyczyną wytypowania wielu genów jako
odpowiedzialnych za ZZA (30). Myszy, które nie mają receptorów
serotoniny 5-HT2c, są wyjątkowo podatne na audiogenne napady drgawkowe
i często giną w wyniku tych napadów. Sugeruje to, że neurotransmisja
serotoniny stymulowana przez receptor 5-HT2c zmniejsza nadpobudliwość
sieci neuronalnej i częstość napadów drgawkowych (3, 45). Jednak nie
znaleziono dowodów na związek między polimorfizmem Cys23Ser ludzkiego
receptora 5-HT2c serotoniny (16) i napadami drgawkowymi, wśród
alkoholików z ciężkim przebiegiem zespołu abstynencyjnego (24). Na
podstawie wyników badań tzw. S-krótkiego allelu (S-wypadnięcie 44 par
zasad z rejonu promotora genu transportera serotoniny - 5HTT), który
wykazuje zmniejszoną sprawność transkrypcyjną promotora 5HTT, która
może być powiązana z zachowaniem pacjentów z ZZA (18). Zbadano także,
czy ten wariant może być powiązany z pewnymi fenotypami zespołu
abstynencyjnego (29). Po pierwsze, w porównaniu z grupą kontrolną,
częstotliwość krótkiego allelu była większa u alkoholików z ciężkim
przebiegiem zespołu abstynencyjnego (majaczenie z halucynacjami lub/i
napady drgawkowe). Dalsze badania wykazały, że ta zależność była
wyłącznym rezultatem przewagi genotypu S/S. Po drugie, znaleziono
statystycznie znamienną korelację pomiędzy częstością genotypu S/S i
głębokością objawów AZA (8, 34).
Układ GABA-ergiczny
Dużą podatność na napady drgawkowe można zaobserwować u zwierząt, np.
u myszy (5). Interesującym odkryciem było, że w chromosomie 11
zlokalizowano skupisko podjednostek genów receptora GABA; a
wyodrębnione geny w pobliżu tego miejsca obejmują geny kodujące
podjednostki a1, a6, b2 i g2 receptorów GABA[A], dla głównego
hamującego neurotransmitera GABA. Podobieństwa pomiędzy chromosomami
ludzi i myszy sugerują, że mutacje w obrębie ludzkich genów kodujących
podjednostki a1, a6, b2 i g2 GABA[A] w chromosomie 5q33 i GABA[B]
posiadają właściwości genów odgrywających w zespole abstynencyjnym
niepoślednią rolę (36, 37, 39).
Układ opioidowy
W zgodzie z danymi neuroendokrynnymi wykazano, że u pacjentów z
zespołem zależności alkoholowej zakłócona jest podwzgórzowa regulacja
osi przysadka - nadnercza (2, 46), co wskazuje na zmienione funkcje
noradrenaliny i dopaminy. Zbadano czy w zespole abstynencyjnym można
wykazać genetyczny wpływ układu opioidowego na funkcje
neuroendokrynne. Po krótkotrwałej abstynencji, trwającej 1 tydzień,
u pacjentów z polimorfizmem Asn40Asp (asparginian TH kwas asparginowy)
ludzkiego genu receptora m-opioidowego (OPRM 1), wykazano pośrednio
większe
wydzielanie dopaminy w teście stymulacji apomorfiną w porównaniu z
pacjentami
z genotypem Asn40Asn (12, 43). Może to potwierdzać wcześniej
istniejące hipotezy, iż za fazę tzw. "wolicjonalną" chęci zdobycia
środka odurzającego odpowiedzialna jest dopamina, a za fazę tzw.
"euforyzującą" - współdziałanie układów: dopaminergicznego i
opioidowego.
PODSUMOWANIE
Mutacje genów związane z regulacją syntezy białek układów
neuroprzekaźnikowych mogą być związane z dyspozycjami osobowości
warunkującymi zachowanie,
a także następstwa: głęboko przebiegający AZA. Istnieje kilka uwag co
do wyżej opisanych wyników badań. W badaniach asocjacyjnych w
populacji u osób niespokrewnionych, chorych (w tym przypadku na ZZA) i
zdrowych psychicznie łatwo o fałszywie dodatnie bądź ujemne wyniki.
Wyciąganie wniosków musi być ostrożne i przemyślane. Wiadomo, iż ZZA
dziedziczy się wielogenowo (postuluje się od kilkudziesięciu do
kilkuset (!) genów mogących mieć wpływ na podatność na ZZA) (25, 38,
40). Dlatego celowe jest tworzenie bardziej homogennych grup, jak
choćby takich, w których cechy uzależnienia występują ewidentnie
fizykalnie (majaczenie drżenne, drgawki alkoholowe), w trakcie
kompleksowych badań nad wytypowanymi genami (strategia fenotypowa).
Konieczne są dalsze badania celem zweryfikowania wyżej wymienionych
zależności (22) i poszukiwanie nowych zależność, nowych genów
"kandydujących"
w oparciu o badania rodzinne i badania sprzężone całego genomu (25,
27). Inną formą kontroli potencjalnych różnic populacyjnych jest
metoda obliczania haplotypowego relatywnego ryzyka, która porównuje
genotyp potomstwa z allelami rodziców odziedziczonymi przez potomstwo
(podejście genotypowe). Przyszłością więc mogą być haplotypowe
badania zależności genotypowo-fenotypowej, jak i badania rodzinne
(26).
STRESZCZENIE
Zespół abstynencyjny jest klinicznie i etiologicznie różnorodnym
zespołem, wywoływanym przez złożone wzajemne oddziaływanie czynników
środowiskowych (np. ilość etanolu) i genetycznych. Uważa się, że
różnorodne geny są związane z różnymi elementami zespołu, każdy z nich
wpływa tylko w niewielkim stopniu na podatność na powikłany zespół
abstynencyjny. Przedstawiono tu kompleksowe badania nad wytypowanymi
genami układu dopaminergicznego, serotoninergicznego, GABA-ergicznego
i opioidergicznego oraz omówiono ograniczenia wynikające z
zastosowanej metodologii.
PIŚMIENNICTWO
1. Blum K., Noble E.P., Sheridan P.J., Finley O., Montgomery
A., Ritchie T., et al.: Allelic association of human dopamine D2
receptor gene in alcoholism. JAMA 1990; 263: 2055-60.
2. Bond C., Laforge K.S., Tian M., Melia M., Zhang S., Borg L.,
et al.: Single-nucleotide polymorphizm in the human (opioidreceptor
gene alters) - endorphin binding and activity: Possible implications
for opiate addiction. Proc Natl Acad Sci USA 1998; 95: 9608-13.
3. Brennan T.J., Seeley W.W., Kilgard M., Schreiner C.E.,
Tecott L.H.: Sound-induced seizures in serotonin 5HT2c receptor mutant
mice. Nat Genet 1997; 16: 387-90.
4. Bucholz K.K., Hearth A.C., Reich T., Hesselbrock V.M.,
Kramer J.R., Nurnberger J.R.: Can we subtype alcoholism? A latent
class analysis of data from relatives of alcoholics in a multicenter
family study of alcoholism. Alcohol Clin Exp Res 1996; 20: 1462-71.
5. Buck K.J., Metten P., Belknap J.K., Crabbe J.C.:
Quantitative trait loci involved in genetic predisposition to acute
alcohol withdrawal in mice. J Neurosci 1997; 17: 3946-55.
6. Crabbe J.C., Belknap J.K., Buck K.J.: Genetic animal models
of alcohol and drug abuse. Science 1994; 264: 1715-23.
7. Ebstein R.P., Belmaker R.H.: Saga of anadventure gene:
novelty seeking, substance abuse and the dopamine D4 receptor (D4DR)
exon III repeat polymorphism. Mol Psychiatry 1997; 2: 382-84.
8. Edenberg H.J., Reynolds J., Koller D.L., Begleiter H.,
Bucholz K.K., Conneally P.M., et al.: A family-based analysis of
whether the functional promoter alleles of the serotonin transporter
gene HTT affect the risk for alcohol dependence. Alcohol Clin Exp Res
1998; 22: 1080-85.
9. Finckh U., Von Widdern O., Giraldo-Velasquez M., Podschus
J., Dufeu P., Sander T.: No association of the structural dopamine D2
receptor (DRD2) variant 311 Cys with alcoholism. Alcohol Clin Exp Res
1996; 20: 528-32.
10. Finckh U., Rommelspacher H., Kuhn S., Dufeu P., Otto G., Heinz
A.: Influence of dopamine D2 receptor (DRD2) genotype on neuroadaptive
effects of alcohol and the clinical outcome of alcoholism.
Pharmacogenetics 1997; 7: 271-81.
11. Glue P., Nutt D.: Overexcitement and disinhibition. Dynamic
neurotransmitter interaction in alcohol withdrawal. Br J Psychiatry
1990; 157: 491-9.
12. Gscheidel N., Sander T., Wendel B., Heere P., Schmidt L.G.,
Rommelspacher H., Hoehe M.R., Samochowiec J.: Five exon 1 variants of
mu opioid receptor and vulnerability ro alcohol dependence. Pol J
Pharmacol 2000; 1: 27-31.
13. Harris G.C., Aston-Jones G.: Involvement of D2 dopamine
receptors in the nucleus accumbens in the opiate withdrawal syndrome.
Nature 1994;371: 155-7.
14. Heinz A., Sander T., Harms H., Finckh U., Kuhn S., Dufeu P.,
L.G. Schmidt.: Lack of allelic association of dopamine D1 and D2
(TaqIA) receptor gene polymorphisms with reduced dopaminergic
sensitivity in alcoholism. Alcohol Clin Exp Res 1996; 20: 1109-13
15. Heinz A., Schmidt K., Sallstrom-Baum S., Kuhn S., Dufeu P.,
Schmidt L.G.: Influence of dopaminergic transmission on severity of
withdrawal syndrome in alcoholism. J Stud Alcohol 1996; 57: 471-4.
16. Lappalainen J., Zhang L., Dean M., Oz M., Ozaki N., Yu D.H.:
Identification in the human 5-HT2C receptor gene. Genomics 1995; 27:
274-9.
17. Lander E.S., Schork N.J.: Genetic dissection of complex
traits. Science 1994; 265: 2037-48.
18. Lesch K.P., Bengel D., Heils A., Sabol S.Z., Grennberg B.D.,
Petri S.: Association of anxiety-related traits with a polymorphism in
the serotonin transporter gene regulatory region. Science 1996; 274:
1527-31.
19. Meloni R., Albanese V., Ravassard P., Treilhou F., Mallet
J.A.: Tetranucleotide polymorphic microsatellite, located in the first
intron of the tyrosine hydroxylase gene, acts as a transcription
regulatory element in vitro. Hum Mol Genet 1998; 7: 423-8.
20. Merikangas K.R.: The genetic epidemiology of alcoholism.
Psychol Med. 1990; 20: 11-22.
21. Noble E.P.: The D2 dopamine receptor gene: a review of
association studies in alcoholism and phenotypes. Alcohol 1998; 16:
33-45.
22. Owen M.J., Holmans P., McGuffin P.: Association studies in
psychiatric genetics. Mol Psychiatry 1997; 2: 270-3.
23. Robins L.N., Wing J., Wittchen H.U., Helzer J.E., Babor T.F.,
Burke J.: The Composite International Diagnostic Interview: an
epidemiological instrument suitable for use in conjunction with
different diagnostic systems and in different cultures. Arch Gen
Psychiatry 1988; 45: 1069-77.
24. Samochowiec J., Smolka M., Winterer G., Rommelspacher H.,
Schmidt L.G., Sander T.: Association analysis between a Cys23Ser
substitution polymorphism of the human 5-HT2c receptor gene and
neuronal hyperexcitability. Am J Med. Genet (Neuropsychiat Genet)
1999; 88: 126-30.
25. Samochowiec J., Fiszer-Piosik E., Horodnicki J.: Uwarunkowania
genetyczne alkoholizmu. Alkoholizm i Narkomania 1998, 2: 179 - 192
26. Samochowiec J., Horodnicki J.: Rodzinne uwarunkowania
patogenezy uzależnienia alkoholowego. Wiadomości Psychiatryczne 1999,
1 , 41-47
27. Samochowiec J., Lesch K.P., Rottmann M., Smolka M., Syagailo
Y.V., Okladnova O., Rommelspacher H., Winterer G., Schmidt L.G.,
Sander T.: Association of a regulatory polymorphism in the promoter
region of the monoamine oxidase A gene with antisocial alcoholism.
Psychiatry Res 1999; 86: 67-72.
28. Samochowiec J., Ladehoff M., Pelz J., Smolka M., Schmidt L.G.,
Rommelspacher H., Finckh U.: Predominant influence of the 3\'-region of
dopamine D2 receptor gene (DRD2) on the clinical phenotype in German
alcoholics. Pharmacogenetics 2000; 5: 471-475.
29. Samochowiec J., Fiszer-Piosik E., Kucharska-Mazur J.,
Horodnicki J.: Wpływ genów na kształtowanie się cech osobowości.
Psychiatr Pol 2000; 1: 99-109.
30. Samochowiec J., Pełka Wysiecka J., Rottmann M., Horodnicki J.:
Nowe perspektywy w leczeniu chorób psychicznych - badania układów
neuroprzekaźnictwa dopaminergicznego i serotoninergicznego. 2000,
Psych Pol. 4,: 561-576
31. Sander T., Harms H., Dufeu P., Podschus J., Kuchn S., Finckh
U., Schmidt L.G.: Dopamine D1-, D2- and D3- receptor genes in alcohol
dependence. Psychiatr Genet 1995; 5: 171-6.
32. Sander T., Harms H., Podschus J., Finckh U., Nickel B., Rolfs
A.: Allelic association of dopamine transporter gene polymorphism in
alcohol dependence with withdrawal seizures or delirium. Biol
Psychiatry 1997; 41: 229-304.
33. Sander T., Harms H., Dufeu P., Kuhn S., Rommelspacher H.,
Schmidt L.G.: Dopamine D4 receptor exon III alleles and variation of
novelty seeking in alcoholics. Am J Med. Genet 1997; 74: 483-7.
34. Sander T., Harms H., Lesch K.P., Dufeu P., Kuhn S., Hoehe M.:
Asociation analysis of a regulatory variation of the serotonin
transporter gene with severe alcohol dependence. Alcohol Clin Exp Res
1997; 21: 1356-9.
35. Sander T., Harms H., Rommelspacher H., Hoehe M., Schmidt L.G.:
Possible allelic association of a tyrosine hydroxylase polymorphism
with vulnerability to alcohol-withdrawal delirium. Psychiatr Genet
1998; 8: 13-17.
36. Sander T., Ball D., Murray R., Patel J., Samochowiec J.,
Winterer G., et al.: Association analysis of sequence variants of tha
GABA[A] a6, b2, and g2 gene cluster and alcohol dependence. Alcohol
Clin Exp Res 1999; 23: 427-31.
37. Sander T., Samochowiec J., Ladehoff M., Smolka M., Peters C.,
Riess S., Rommelspacher H., Schmidt L.G.: Association analysis of
exonic variants of the gene encoding the GABA[B] receptor and alcohol
dependence. Psychiatr Genet 1999; 2: 69-73.
38. Sander T., Syagailo Y., Samochowiec J., Okladnova O., Lesch
K.P., Janz D.: Association analysis of a regulatory promoter
polymorphism of the PAX-6 gene with idiopathic generalized epilepsy.
Epilepsy Res 2000; 1: 61-67.
39. Sander T., Peters C., Kammer G., Samochowiec J., Zirra M.,
Mischke D., Ziegler A., Kaupmann K., Bettler B., Epplen J.T.:
Association analysis of exonic variants of the gene encoding the
GABA[B] receptor and idiopathic generalized epilepsy. Am J Med Genet
1999; 20, 4: 405-310.
40. Sander T., Berlin W., Ostapowicz A., Samochowiec J., Gscheidel
N., Hoehe M.R.: Variation of the genes encoding the human glutamate
EAAT2, serotonin and dopamine transporters and Susceptibility to
idiopathic generalized epilepsy. Epilepsy Res 2000; 1: 75-81.
41. Sander T., Ladehoff M., Samochowiec J., Finckh U.,
Rommelspacher H., Schmidt L.G.: Lack of allelic association between
polymorphosms of the dopamine D2 receptor gene and alcohol dependence
in the German population. Alcohol Clin Exp Res 1999; 23: 578-81.
42. Schmidt L.G., Sander T.: Genetics of alcohol withdrawal. Eur
Psychiatry 2000; 15: 135-9.
43. Smolka M., Sander T., Schmidt L.G., Samochowiec J.,
Rommelspacher H., Gscheidel N., Hoehe M.: m-opioid receptor variants
and dopaminergic sensitivity in alcohol withdrawal.
Psychoneuroendocrinology 1999; 24: 629-38.
44. Sulivan J.T., Sykora K., Schneiderman J., Naranjo C.A.,
Sellers E.M.: Assessment of alcohol withdrawal: the revised clinical
institute withdrawal assessment for alcohol scale (CIWA-Ar). Br J
Addict 1989; 84: 1353-7.
45. Tecott H.L., Sun L.M., Akana S.F., Strack A.M., Lowenstein
D.H., Dallamn M.F., et al.: Eating disorder and epilepsy in mice
lacking 5-HT2c serotonin receptors. Nature 1995; 374: 542-6.
46. Von Baardeleben U., Heuser I., Holsboer F.: Human CRH
stimulation response during acute and after medium-term abstention
from alcohol abusep. Psychoneuroendocrinology 1989; 14: 441-9.
47. WHO Internationale Klassifikation psychischer Storungen ICD-10
Kapitel V (f) Klinisch-diagnostische Leitlinien. Herausgegeben von H,
Dilling W, Mombour MH, Schmidt. Huber Bern: Huber; 1993.