Jamajka jest kojarzona z Bobem Marleyem, gandzią i rajem dla użytkowników konopi indyjskich. Mało kto jednak wie, że do 2015 roku w świetle prawa w tym kraju osoba przyłapana z niewielką ilością marihuany mogła być pozbawiona wolności. Jaki jest stan prawny dotyczący cannabis w ojczyźnie króla reggae?
Tekst stanowi przedruk z podanego źródła. Pozdrawiamy serdecznie!
Jamajka jest kojarzona z Bobem Marleyem, gandzią i rajem dla użytkowników konopi indyjskich. Mało kto jednak wie, że do 2015 roku w świetle prawa w tym kraju osoba przyłapana z niewielką ilością marihuany mogła być pozbawiona wolności. Jaki jest stan prawny dotyczący cannabis w ojczyźnie króla reggae?
Do 2015 roku posiadanie konopi indyjskich było na Jamajce nielegalne. Można było pójść do więzienia nawet na 5 lat oraz dostać grzywnę. W tej chwili istnieje dekryminalizacja posiadania do dwóch uncji (ponad 50 gramów) konopi indyjskich. Jeśli obywatel zostanie złapany z taką ilością, nie zostanie zatrzymany ani postawiony przed sądem. To samo dotyczy uprawy do 5 roślin. Wprowadzono także karę w postaci mandatu. To znaczy, że po prostu za chodzenie z 40 gramami zioła przy sobie, możemy co najwyżej dostać mandat, tak jak za przekroczenie prędkości. Używanie i posiadanie jest jednak bardzo powszechne i głęboko osadzone w tradycji. Posiadanie wyższych niż 2 uncje ilości oficjalnie dalej jest uważane za przestępstwo.
Wraz ze zmianami, które weszły w życie w 2015 roku, Rastafarianie oficjalnie mogą używać konopi do celów religijnych. Spożywać jednak mogą tylko w miejscach, które są oznaczone jako miejsca kultu Rastafarian. Jest to niewątpliwie bardzo ważny przepis, gdyż dla tego ruchu religijnego konopie są czymś więcej niż rośliną. Jamajczycy często przed zastosowaniem konopi lubią z nią po prostu przebywać, dotykać czy wąchać. Chcą się mentalnie przygotować do spalenia suszu, a nawet podziękować mu za to, co dzięki niemu otrzyma.
Można uprawiać marihuanę na Jamajce, ale wyłącznie na użytek własny. Dozwolona jest uprawa 5 krzaków na gospodarstwo domowe. Rastafarianie po ukończeniu 18. roku życia mogą ubiegać się o uprawę w celach religijnych. Dodatkowo powstał Urząd ds. konopi indyjskich. Ma on na celu zarządzanie i regulowanie przemysłu konopnego na Jamajce. Uprawa na dużą skalę jest nielegalna bez odpowiednich licencji, jednak nie powstrzymuje to rolników przed sadzeniem większych ilości. Według The International Narcotics Control Strategy Report Jamajka jest głównym krajem produkującym nielegalne konopie. Rocznie wbrew oficjalnemu prawu hoduje się lub zbiera w tym kraju około 5000 hektarów cannabis. Poniżej zdjęcie nie do końca legalnej uprawy:
Zmiany wprowadzone w 2015 roku pozwalają na uprawę i dystrybucję konopi indyjskich jako lekarstwa. Oczywiście potrzebne są do tego odpowiednie zgody i licencje. W 2018 roku, wieloletni aktywista konopny, Balram Vaswami otworzył pierwszą prywatną przychodnię medycznej marihuany na Jamajce. Żeby móc korzystać z medykamentu trzeba mieć receptę. Nie jest trudno ją zdobyć.
Turyści na Jamajce mogą używać medycznej marihuany pod warunkiem, że wystąpią wcześniej o pozwolenie. Pozwala im ono posiadać do 2 uncji suszu wyłącznie na użytek leczniczy. Aby uzyskać zgodę osoba musi udowodnić, że ma receptę od lekarza. Jeśli nie ma takowego dokumentu, może podpisać dobrowolne oświadczenie. Wiąże się to jednak z opłatą. Nieoficjalnie konopie na Jamajce można kupić w wielu miejscach bez większego problemu. Na zdjęciu widzimy lokalsa, który przysiadł się do Magdy, skręcił jointa, poczęstował i poszedł dalej w świat.
Konopie włókniste na Jamajce mają do 1% THC, a samo włókno jest uważane za świetny surowiec (i taki też jest). Uprawa, sprzedaż czy import oczywiście są regulowane i do sadzenia potrzebna jest odpowiednia licencja. Rynek ten nie jest jednak jeszcze aż tak dobrze rozwinięty. Jamajczycy pewnie wolą wyższy poziom tetrahydrokannabinolu …
Jak pisałem wyżej, oficjalnie roślina nie jest w pełni nielegalna. W praktyce jednak zdecydowana większość mieszkańców stosuje konopie. Uprawy? Często można spotkać półlegalne, to znaczy bez licencji bądź na minimalnej licencji. Są one opłacane bezpośrednio do kieszeni Policji.
Jamajczycy mają wyjątkową więź z tą rośliną, rzadko palą z fifki – jak tłumaczą, nie chodzi o to, żeby było szybko, ale żeby z marihuaną obcować, wąchać, skupiać się na jej działaniu. Najczęstsze określenie na cannabis to ganja, herb, kaya. Weed z ust lokalsa pada rzadko – to dla niego raczej negatywna nazwa, pozbawiona należytego szacunku.
Koszt konopi jest raczej nieduży. Sprzedaje się tam przeważnie “na oko”, a cena za garść to około 15 zł. Tyle kosztował worek widoczny na zdjęciu poniżej.
Jak widzimy, pomimo że marihuana nie jest w pełni legalna na Jamajce, to jest bardzo powszechna i nietrudno ją zdobyć. Raczej prędzej niż później Rząd pozwoli na dowolne korzystanie z tej rośliny, co w praktyce i tak często ma miejsce.
Artykuł powstał przy pomocy Magdy Jakóbik, która kocha Jamajkę, udostępniła zdjęcia i służyła radą przy pisaniu tego tekstu.
Stan prawny aktualny na 07.2021.
Ogólne podekscytowanie i trochę strach .
Ogólne pierwsza styczność z lsd była na nocce u kolegi w piwnicy, wtedy mój przyjaciel na którego mówimy rudy wziął pierwszy raz lsd, kupił kwaha 250ug z czego okolice 50ug dał mi a sam wziął 200, z tych 50ug mi nic nie weszło. Drugi raz gdy brałem lsd była to już większa dawka 140ug a zaczęło się od pomysłu mojego i przyjaciela na którego mówimy banan, by na zbliżającej się osiemnastce kolegi zażyć tą substancje.
okolice godziny 16/17
by Black Panther
Udało mi się pozyskać 2C-T2, byłem bardzo podniecony, że mogę spróbować tej substancji. Był piątek, wybrałem się z kumplem do pubu na imprezę techno. Muszę tutaj zaznaczyć, że pierwszy raz wybrałem się na taką imprezkę, do tej pory zazwyczaj obracałem się w metalowych klimatach. Warto także zanotować, że nigdy nie brałem ekstazy - prawdopodobnie dlatego, że nie wchodziłem w te klimaty, a poza tym nie jest ona popularna w moim mieście - tak więc była to moja pierwsza fenetylamina.
Pozytywne nastawienie, był to mój drugi trip na kwasie, pierwszy poza domem. Jedyne czym się stresowałem to reakcją mojego kolegi, który pierwszy raz brał LSD a wcześniej miał styczność tylko z marihuaną i używkami dla szaraków (alkohol, nikotyna, kofeina)
Oboje z kolegą byliśmy długo zafascynowani sposobami zmian percepcji i stanu ducha. Fascynowało to nas ale jednocześnie preferowaliśmy pozostawiać to w sferze fantazji bo przecież "skąd my to ogarniemy?" "nie chcę skończyć jak ćpun" "a co jeśli mam jakąś chorobę psychiczną?". No ale cóż, los bywa zaskakujący i skończyło się na tym, że zdobyłem możliwość ogarnięcia LSD. Mój pierwszy raz z tą substancją był niesamowity, aczkolwiek jak jest opisane w "Doświadczenie" ,był to połowiczny efekt WOW.
Pozytywny nastrój, jesienny wieczór, sam w swoim pokoju.
Słowem wstępu, poznawaniem działania różnorakich substancji psychoaktywnych, zainteresowałem się między 6 klasą, a pierwszą gimnazjum. Poznawaniem świata i podważaniem wszystkich jego reguł, według własnej woli, dużo wcześniej. Pierwszy dżosz wleciał koło 13 roku życia, pierwsze kaszlaki rok później, a 3 lata później, zainteresowałem się chodzeniem na praktytki z badań nad stymulantami w domach znajomych. I mimo, że wtedy wyglądało to jak najlepszy dla mnie okres, to była to zgubna droga. Nie powiem że na dno, bo w szerszej perspektywie kurewsko na szczyt (chociaż jeszcze do niego daleko).
