Salvinorin A - działanie na receptor opioidowy kappa

We wrześniu 2002 Roth opublikował badania, z których wynika, iż Salvinorin A to silny agonista receptora opioidowego kappa (Roth 2002).

Z uwagi na to, że większość enteogenów działa na system serotoninowy (zwłaszcza receptor 5-HT-2a), wcześniejsze próby klasyfikacji Salvinorinu A kończyły się fiaskiem. Sklonowano komórki odzwierciedlające różnorodne typy receptorów w mózgu i zanurzono je w roztworze Salvinorinu A. Następnie, po uprzednim oznakowaniu radiofalowym, dopuszczono inne związki, o których wiadomo, że łączą się z danymi receptorami. W ten sposób możliwe było zaobserwowanie, czy Salvinorin powstrzymywał pozostałe substancje. Jako że znana była "przynależność" wpuszczonych związków do ich odpowiednich receptorów, ilość danej substancji, którą zablokował Salvinorin, była "zwracana" w postaci numerycznej, co z kolei posłużyło do oceny ilości Salvinorinu połączonego z danym receptorem. Laboratorium dr. Rotha, jako jedno z najbardziej aktywnych, przeprowadza neurofarmakologiczne obrazowanie receptorów. Więcej na temat ich pracy znajdziesz na http://pdsp.cwru.edu/nimh/5ht.html.

Co interesujące, receptor opioidowy kappa był juz wcześniej znany ze swej zdolności wywoływania dziwnych efektów psychoaktywnych (nazywanych "halucynogennymi"). Firmy farmaceutyczne poszukujące nowych analgetyków prowadziły badania nad agonistami receptorów opioidowych kappa, jednak okazało się, że powodują u ludzi niepożądane skutki uboczne i nie nadają się do wykorzystania jako środki przeciwbólowe.

W 2001 Walsh opublikował porównanie enadoliny (? - ang. enadoline) (agonisty receptora opioidowego kappa) z dwoma innymi agonistami opioidowymi. Okazało się, że enadolina wywołuje efekty haluconogenne (nazywane psychomimetycznymi): działa wysoce uspokajająco, powodując jednocześnie ogólne oszołomienie, zniekształcenia wizualne, uczucie depersonalizacji i zwiększone wydzielanie moczu. Większa dawka (160 µg / 70kg) nie została stolerowana i doprowadziła do efektów psychomimetycznych (Walsh 2001).
Ze znacznie wcześniejszej publikacji (Pfeiffer 1986) wynika, iż agoniści receptorów opioidowych kappa mogą wywoływać efekty jakich trudno spodziewać się od systemu opioidowego: "receptory opioidowe kappa wydają się pośredniczyć w efektach psychomimetycznych." (Pfeiffer 1986)

Spekulowano również, że agoniści receptorów opioidowych kappa mogłyby redukować działanie innych stymulantów. Jednak badanie przeprowadzone u osoby po zażyciu kokainy wykazało brak redukcji zaabsorbowanej kokainy po wcześniejszym przyjęciu enadoliny. (Walsh 2001)

Powyższe badanie sugeruje również możliwość antypsychotycznego lub innego interesującego psychoaktywnego działania niektórych agonistów opioidowych kappa. Roth w swej publikacji na temat Salkvinorinu A z 2002 roku pisze: "z uwagi na to, że ROK (receptor opioidowy kappa) już od dawna był postrzegany jako cel środków psychomimetycznych, antagoniści ROK mogą stanowić zupełnie nową klasę psychoterapeutycznych substancji. Nasze wyniki wskazują również, że funkcją systemu peptydów opioidowych (dynorfina) jest modulacja ludzkiej percepcji." (Roth 2002)

Dzięki zaklasyfikowaniu Salvinorinu do agonistów receptora opioidowego kappa i wiedzy o jego niezwykłym psychodelicznym działaniu otwiera się szerokie pole do badań: czy naltrekson (główny agonista opioidowy) mógłby zredukować lub całkowicie zniwelować efekty działania Salvinorinu A, czy inni agoniści receptora opioidowego kappa (np. enadolina) wywołują efekty podobne do Salvinorinu, jak i wiele innych pytań.