Indonezja wykonała wyroki śmierci na ośmiorgu z dziewięciorga więźniów skazanych na śmierć za handel narkotykami. Skazani zostali zabici przez pluton egzekucyjny.
Wbrew silnej presji społeczności międzynarodowej władze Indonezji nie zmieniły decyzji - informuje "Jakarta Post". - Wykonaliśmy egzekucje - powiedział pragnący zachować anonimowość urzędnik indonezyjskiej prokuratury generalnej.
Stracono jednak, jak donosi Reuters, tylko ośmioro z dziewięciorga skazanych. Wśród zabitych są Indonezyjczyk, dwaj Australijczycy, Brazylijczyk i czterech Nigeryjczyków. Oszczędzono obywatelkę Filipin - po tym, jak kobieta, która miała ją zwerbować do szmuglu narkotyków, oddała się w ręce filipińskiej policji.
"Egzekucje przebiegły zgodnie z planem"
Miejscowa policja poinformowała, że po egzekucjach w intencji każdej z osób, na której wykonano wyrok, odprawiono modlitwy w obrządku właściwym dla skazanych. - Egzekucje przebiegły zgodnie z planem, bez żadnych przeszkód - powiedział policjant z Cilacap. Rząd Indonezji zgodził się, by prochy dwóch Australijczyków zostały przewiezione do Australii na pogrzeb.
Władze w Dżakarcie odrzuciły międzynarodowe prośby o ułaskawienie. Do godz. 20 czasu lokalnego (godz. 15 w Polsce) więźniowie mieli czas, by pożegnać się z bliskimi. Ostatnie godziny spędzili z rodzinami w najbardziej strzeżonym więzieniu w kraju na niesławnej "wyspie egzekucji" - Nusakambangan w pobliżu miasta Cilacap.
Ostra reakcja Australii
Australia i Brazylia, kraje otwarcie sprzeciwiające się stosowaniu kary śmierci, są związane z Indonezją wartościowymi umowami handlowymi i relacjami politycznymi. Mimo to podjęły decyzję o stanowczej reakcji na egzekucję ich obywateli. Australia podjęła decyzję o odwołaniu swojego ambasadora w Dżakarcie - krok, na który Brazylia zdecydowała się już w styczniu, po egzekucji innego więźnia. Rząd indonezyjski nie wydaje się jednak przejmować tym gestem. - To tylko na chwilę, miesiąc, może dwa, żeby zaznaczyć protest - stwierdził wiceprezydent Jusuf Kalla. Mieszkańcy Indonezji są w większości zwolennikami egzekucji.
Władze odmówiły podania daty egzekucji
Według ONZ przestępstwa popełnione przez skazańców nie były tak poważne, by skazywać ich na karę śmierci. Rano do sieci trafiły zdjęcia przywiezionych na wyspę trumien. Świat obiegły też poruszające fotografie z ostatniego spotkania skazańców z rodzinami.
Dwójkę Australijczyków zatrzymano pod zarzutem kierowania grupą przemytników narkotyków w kwietniu 2005 roku. Wraz z nimi aresztowano siedmiu innych Australijczyków, którzy według władz Indonezji próbowali wywieźć z kraju 8,3 kilograma heroiny o wartości ponad trzech milionów dolarów. Wszyscy członkowie "dziewiątki z Bali" zostali skazani na dożywocie bądź karę śmierci. W poszczególnych przypadkach udało się obniżyć ich wyroki do 20 lat pozbawienia wolności, ale 33-letni Myuran Sukumaran i 31-letni Andrew Chan nie mogli liczyć na ułaskawienie.
Indonezyjskie Alcatraz na "wyspie egzekucji"
Przydomek "wyspy egzekucji" został nadany Nusakambangan nie bez powodu. Na jej terenie znajduje się najlepiej strzeżone więzienie w kraju. W "indonezyjskim Alcatraz" - jak nazywają je dziennikarze - przebywają więźniowie skazani za najcięższe przestępstwa: morderstwa, terroryzm, przemyt narkotyków czy korupcję przy sprawach o dużej wadze państwowej.
Większość skazańców przybywa na wyspę ze świadomością, że spędzą tu resztę życia - przeważająca część więźniów to osadzeni z wyrokiem śmierci. Zgodnie z obowiązującym protokołem 72 godziny przed egzekucją skazańcy są przenoszeni do izolatek. Wcześniej mogą się też pożegnać z rodzinami.
W Indonezji posiadanie i przemyt narkotyków są zagrożone karą śmierci
Indonezja posiada najostrzejsze na świecie przepisy antynarkotykowe. Posiadanie i przemyt narkotyków zagrożone są karą śmierci. W 2013 r. wznowiono wykonywanie orzeczonych wyroków śmierci po nieoficjalnym moratorium, które obowiązywało przez 4 lata.
Do podobnej, równie głośnej egzekucji doszło w styczniu bieżącego roku - rozstrzelano wtedy sześć osób, w tym pięciu cudzoziemców. - To nieludzka kara będąca zaprzeczeniem ludzkiej godności i integralności - oświadczył po wykonaniu wyroku minister spraw zagranicznych Holandii Bert Koenders. Obywatel tego kraju był jednym ze straconych.
Czas i miejsce: noc w domu (zazwyczaj); oczekiwania: chęć milszego spędzania czasu w samotności, ucieczka od codzienności i problemów.
Opiszę sposób, w jaki marihuana odmieniła moje życie oraz doświadczenia, uczucia i wyciągnięte wnioski z ostatnich kilku miesięcy, które spędziłem w towarzystwie tej rośliny.
Zacznę od opisu mojej przykładowej fazy:
Najbardziej lubię palić w samotności na chacie, w osobistej strefie komfortu. Po zapaleniu kładę się wygodnie, a na słuchawkach puszczam muzykę elektroniczną (słucham takiej tylko po paleniu). Zamykam oczy i od tej pory wszystko przestaje mieć znaczenie.
Nastawienie: Dobre, pozytywne Nastrój: W miarę neutralny Okoliczności: Ognisko kolegi, znałem tylko parę osób, nieciekawe towarzystwo. Otoczenie: Końcówka listopada a więc początki zimy, las nad sztucznym jeziorem, wieczór, ciemno, ogółem również nieciekaiwe.
Po szkole dostałem telefon od kolegi (N) że jest ognisko wieczorem, żebym wpadał, będzie fajnie i tak dalej. Postanowiłem się tam wybrać z moim z kolegą z klasy (K), znamy się już dosyć długo i często razem gdzieś chodzimy. Wieczorem K wpadł pod mój dom, po czym poszliśmy gdzieś kupić alko. Potem spotkaliśmy się z N i z paroma innymi kolegami i koleżankami, i oszliśmy już nad jeziorko. Było to dosyć daleko więc pokonanie tej trasy nam trochę zajęło.
Późny marcowy wieczór, mieszkanie, towarzystwo dwóch zaufanych ludzi. Ciekawość, chęć wyrwania się poza codzienność.
Prolog
Opisywane dalej doświadczenie miało miejsce w 2009 roku kiedy roślina ta była legalna. Ja rocznikowo miałem 24 lata i był to czas kiedy reprezentowałem stricte konsumpcyjne podejście do używek, ot, mam dostęp do czegoś nowego to przyjmę (podkreślam: konsumpcyjne, nie lekkomyślne). Do dziś wiele się zmieniło, bogatsze doświadczenie i podejście przede wszystkim, wspominam o tym i jako pierwszą raportuję tutaj szałwię bo chyba od tej rośliny, od tego właśnie doświadczenia zacząłem inaczej myśleć o substancjach.
Set&Setting:
Juz od dawna planowalem zapalic MJ...pierwszy raz. Bez zadnych obaw czy
wahan, po prostu bylem zdecydowany aby w koncu to zrobic. Jednak prawdziwym
uzywkowiczom zawsze wiatr w oczy...po wysluchaniu wszelkich rad co do
pierwszego razu, postanowilem zapalic w samotnosci, jednak jeszcze nie
wiedzialem kiedy przejde ten chrzest. Wczesniej mialem wiele problemow z
zalatwieniem ziela, ale tak to juz jest, kiedy nie ma sie zbyt duzych
znajomosci...juz prawie dawalem za wygrana, gdy nagle przyjaciolka
Komentarze