Założenia programu i harmonogram działań.
9.11.2001 roku o godz. 12:00 w Belwederze odbyła się uroczysta inauguracja programu Ogólnopolskiej Akcji Antynarkotykowej Uczelnie Wolne od Narkotyków.
To już czwarty etap Akcji, kierowanej od czterech lat przez Panią Barbarę Labudę, Sekretarza Stanu w Kancelarii Prezydenta RP. Wcześniejsze akcje to: "Narkotyki: zażywasz, przegrywasz", "Narkotyki - nie biorę" i "Szkoła wolna od narkotyków".
Podczas uroczystości studenci ze wszystkich ogólnopolskich i międzyuczelnianych organizacji studenckich podpisali porozumienie o współpracy w zakresie walki z narkomanią na uczelniach oraz ogłosili Akademicką Deklarację Antynarkotykową.
Wśród organizacji są: AIESEC Polska, Akademicki Związek Sportowy, ELSA Poland, Europejskie Stowarzyszenie Studentów Prawa, Kluby Rotaract, należące do Dystryktu nr 2230 Rotary International na Polskę, Białoruś i Ukrainę, Międzyuczelniane Ogólnopolskie Niezależne Stowarzyszenie Studentów Niepaństwowych, Niezależne Zrzeszenie Studentów, stowarzyszenie Obywatele dla Rzeczypospolitej, Ogólnopolska Rada Studentów Niepełnosprawnych, Parlament Studentów Rzeczypospolitej, stowarzyszenie Inicjatywa Młodych, Ruch Obywatelski - Młodzi dla Polski oraz Zrzeszenie Studentów Polskich.
W spotkaniu wzięli także udział parlamentarzyści, przedstawiciele rządu, konferencji rektorów szkół akademickich, członkowie Komitetu Honorowego Akcji, a także studenci, współtwórcy programu "Uczelnie wolne od narkotyków".
Od kilkunastu lat w Polsce obserwujemy szybko narastający problem narkomanii, który dotyczy już niemal wszystkich pokoleń i grup społecznych.
Narkotyki największe spustoszenie czynią wśród młodych ludzi, którzy pozostawieni samym sobie, szukają łatwego sposobu na dowartościowanie i osiągnięcie sukcesu. Niestety dotychczasowe działania profilaktyczne ograniczały się do młodzieży szkolnej.
Przedstawiciele środowiska akademickiego nie mogli pozostać obojętni na potrzeby swojego środowiska. Niewątpliwie bowiem studenci są jedną z najbardziej zagrożonych grup. Trudy związane z sesją oraz stres wynikający z problemu znalezienia dobrej pracy, skłaniają studentów do coraz powszechniejszego sięgania po narkotyki, które dają im złudne poczucie pewności siebie.
Z uwagi na brak danych, dotyczących skali problemu narkomanii na uczelniach, można opierać się na badaniach przeprowadzonych wśród uczniów szkół średnich, iż większość uczniów, którzy mieli kontakt z narkotykami w szkole średniej będzie je zażywało także na studiach.
Analizując dostępne badania, należy wyciągnąć kilka wniosków, które uwzględniono w programie.
Odbiorcami programu są studenci zarówno uczelni państwowych jak i prywatnych. Program musi docierać do studentów niezależnie od tego czy są to studia zaoczne, wieczorowe czy dzienne.
Według danych Ministerstwa Edukacji Narodowej w roku 2000 liczba studentów kształtowała się na poziomie ok. 1.480.000.
Realizatorami programu są ogólnopolskie organizacje studenckie, które podpisały porozumienie o podjęciu wspólnych działań w zakresie zwalczania narkomanii na uczelniach:
Dla lepszego dotarcia do środowiska studenckiego realizatorzy powołali Komitet Honorowy Programu składający się z autorytetów świata nauki, kultury i sportu. Osoby zaproszone przez studentów do pracy w Radzie własną osobą będą wspierały realizację programu oraz przekonywały studentów o szkodliwości narkotyków.
Program jest realizowany przy wsparciu:
I Etap: Przygotowanie - do dnia 9 listopada 2001 roku
- 9 listopada 2001 r. Inauguracja Akcji przez Panią Barbarę Labudę, Sekretarza Stanu w Kancelarii Prezydenta RP.
II Etap: Działania właściwe - od 10 listopada 2001 roku
Realizacja poszczególnych inicjatyw programu
III Etap: Działania wspomagające - lipiec - wrzesień 2002 roku
Wykorzystanie studenckich imprez wakacyjnych do działań profilaktycznych
Pamiętam mojego pierwszego kwasa - czarny kryształ, na którego
namówił mnie J. Bardziej się bałam, niż chciałam rzeczywiście
spróbować. Pamiętałam niektóre bad tripy grzybowe, poza tym mam
paranoiczno-histeryczną osobowość i bardzo często sama sobie coś
wkręcam ;-)
Siedzę w mieszkaniu mojej umierającej, otępiałej prababci. I tak ok 5-6 dni w tygodniu. Mam strasznego doła psychicznego.
21.40 – pierwsze łyki wody z 200 mg tramadolu. Jestem strasznie podekscytowana, i czekam na pierwsze efekty. Za parę minut wezmę kolejne łyki. Smak wody z kroplami jest niezbyt przyjemny, ale zaraz zagryzę go domowymi pierogami z kapustą i grzybami
21.55 – 2/3 wypite, odczekam jeszcze parę minut przed następną dawką, aby zapobiec ewentualnym mdłościom.
22.01 – Nie jestem pewna czy to to, ale jakoś mi tak lżej..
Codzienna depresja
Grzybów nie jadłem już dość długo, więc, gdy udało mi się znaleźć nowego czarodzieja, byłem bardzo podekscytowany. Odliczyłem sobie "na oko" 2.5g i zaaplikowałem do ust. Uwielbiam ten smak, więc chrupałem je tak długo, aż całkowicie się rozpuściły.
Przyjaciółka obok, na swój pierwszy raz, dostała około 1.1g.
Dzięki grzybom udało mi się rzucić już trochę używek, zaś teraz chciałem zrobić coś ze swoją depresją. Grzybienie jest u mnie rzadkością i zawsze staram się w pełni wykorzystać ten potencjał.
Substancja: suszone psilocybki sztuk ok 50
Set& settings: średni humorek, sam w swoim pokoiku, ciśnienie wysokie,
pogoda ładna, deszczu brak.
Doświadczenie: To moje trzecie podejście do psilo, pierwszy raz samotnie.
Cel: w spokoju i w skupieniu zbadać co może zdziałać ten niepozorny
grzybek, do tej pory sprawdzał się idealnie jako akcelerator imprezowo-towarzyski,
tyle że w mniejszej ilości (na oko 30szt.)
Komentarze
Dzięki waszej informacji, bardzo szczegółowej, GHB może wyprodukować każdy średnio inteligentny dupek. Jesteście nienormalni.
Dzięki waszej informacji, bardzo szczegółowej, GHB może wyprodukować każdy średnio inteligentny dupek. Jesteście nienormalni.
ale z was dupki
ćpam imam tego pod doztatkiem