Proszę wstać! Sąd Idzie!

Art. 40

2003.12.19
wyrok sądu apelacyjnego
T II AKa 257/03
KZS 2004/4/47 w Krakowie

Wytwarzania środka odurzającego nie można ograniczać jedynie do obróbki chemicznej, zatem wyłącznie do środków syntetycznych, skoro ani definicja "wytwarzania" z art. 6 pkt 23, ani art. 40 ustawy z 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii penalizujacy tę działalność nie ograniczają się wyłącznie do wytwarzania syntetyków, a odnoszą się do wszystkich środków odurzających, objętych definicją ustawową art. 6 pkt 2 ustawy. Tak też § 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia wzmiankuje podmioty zamierzające wytwarzać środki odurzające z grupy I-N, II-N, IV-N (w tym konopie i ziele konopi). Uprawa, zbiór, "strzyżenie", suszenie, rozdrobnienie i porcjowanie ziela konopi są etapami wytwarzania tego środka odurzającego.

2003.06.02
wyrok Sądu Najwyższego
T U III KK 187/03
LEX nr 78900

Grzywny przewidziane w ustawie z 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii nie zostały określone kwotowo, co oznacza, że nie ma do nich zastosowania art. 11 § 2 przepisów wprowadzających Kodeks karny, lecz art. 11 § 1 tych przepisów, który stanowi, iż sąd wymierzając grzywnę przewidzianą w ustawach szczególnych, orzeka według zasad określonych w Kodeksie karnym, a więc zgodnie z art. 33 § 1 kk winien wymierzyć ją w stawkach dziennych.

2003.01.29
wyrok sądu apelacyjnego
T U II AKa 510/02
OSA 2003/7/71 w Warszawie

Przedmiotem ochrony przestępstw określonych w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 24 kwietnia 1997 r. jest monopol Państwa na produkcję i dystrybucję wymienionych w nim środków i substancji oraz zdrowie i życie ludzkie w znaczeniu ochrony życia i zdrowia społeczeństwa jako całości, a nie ochrona dóbr osobistych konkretnych osób.

2002.12.17
wyrok sądu apelacyjnego
T U II AKa 282/02
OSA 2003/9/94 w Lublinie

Blisko 100 gram heroiny jest znaczną ilością w sposób tak oczywisty, iż nie wymagający dowodu. Wystarczy przywołać pogląd, że miarą "znaczności" może być stosunek ilości określonych środków do potrzeb jednego człowieka uzależnionego od tych środków. Powszechnie przyjmuje się w orzecznictwie, że ok. 50 g amfetaminy, zgodnie z powyżej przedstawioną zasadą, stanowi znaczną ilość. Skoro heroina jest narkotykiem nieporównywalnie silniejszym, nie budzi najmniejszych wątpliwości, iż porcja ok. 100 g stanowi znaczną ilość.

2002.11.06
wyrok sądu apelacyjnego
T U II AKa 374/02
OSA 2003/7/72 w Warszawie

W razie skazania za przestępstwo z art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, dopuszczalne jest orzeczenie przepadku pojazdów mechanicznych i niemechanicznych, jeżeli służyły one lub były przeznaczone do popełnienia przestępstwa.

2000.04.18
wyrok sądu apelacyjnego
T U II AKa 22/00
OSA 2001/2/8 w Warszawie

Kryterium decydującym o tym, czy ilość środków odurzających jest "znaczna", "nieznaczna" czy "zwykła" są: ich masa wagowa (gramy, kilogramy, tony, ilość porcji), rodzaj środka odurzającego (podział na tzw. twarde i miękkie) i cel przeznaczenia (w celach handlowych, na potrzeby własne).

art. 41

2003.06.02
wyrok Sądu Najwyższego
T U III KK 187/03
LEX nr 78900

Grzywny przewidziane w ustawie z 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii nie zostały określone kwotowo, co oznacza, że nie ma do nich zastosowania art. 11 § 2 przepisów wprowadzających Kodeks karny, lecz art. 11 § 1 tych przepisów, który stanowi, iż sąd wymierzając grzywnę przewidzianą w ustawach szczególnych, orzeka według zasad określonych w Kodeksie karnym, a więc zgodnie z art. 33 § 1 kk winien wymierzyć ją w stawkach dziennych.

2003.01.29
wyrok sądu apelacyjnego
T U II AKa 510/02
OSA 2003/7/71 w Warszawie

Przedmiotem ochrony przestępstw określonych w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 24 kwietnia 1997 r. jest monopol Państwa na produkcję i dystrybucję wymienionych w nim środków i substancji oraz zdrowie i życie ludzkie w znaczeniu ochrony życia i zdrowia społeczeństwa jako całości, a nie ochrona dóbr osobistych konkretnych osób.

art. 43

2004.05.21
uchwała Sądu Najwyższego
T U I KZP 42/03
OSNKW 2004/5/47
7 sędziów

Miejscem popełnienia czynu określonego w art. 43 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 198 ze zm.) może być także terytorium państwa obcego. Znamię "wbrew przepisom ustawy" należy w takiej sytuacji rozumieć jako dotyczące przepisów ustawy obowiązującej w miejscu popełnienia czynu.

2004.04.01
wyrok sądu apelacyjnego
T II AKa 25/04
Prok.i Pr. 2004/10/23 w Lublinie

1. Przestępstwo z art. 43 ust. 1 tej ustawy w postaci nielegalnego "wprowadzenia do obrotu" lub w postaci "uczestnictwa w obrocie" polega na przyjęciu odpłatnie bądź nieodpłatnie środków odurzających, substancji psychotropowych, mleczka makowego lub słomy makowej odpowiednio od producenta lub hurtownika przez osobę niebędącą konsumentem. 2. Posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych, które łączy się z przestępstwami polegającymi m.in. na ich wprowadzeniu do obrotu, uczestniczeniem w obrocie i udzielaniem innej osobie nie podlega odrębnemu ukaraniu wtedy i tylko wtedy, gdy posiadanie środka wyprzedza wprowadzenie go do obrotu lub udzielenie go innej osobie. Nie można bowiem sprzedać, czy przekazać nieodpłatnie środka, którego się nie posiadało. Tylko takie posiadanie należy traktować jako współukarany czyn uprzedni. W sytuacji, która zgodnie z prawidłowymi ustaleniami miała miejsce w rozpoznawanej sprawie, a więc gdy oskarżeni P.K. i R.W. posiadali w domu susz konopi indyjskich, tzw. marihuanę, z zamiarem dalszej jej odsprzedaży, to takie zachowanie oskarżonych nie mogło być potraktowane jako współukarany czyn uprzedni w stosunku do wcześniejszych zachowań, ustalonych jako udzielenie środków odurzających innym, małoletnim osobom, ale winno być uznane za odrębny czyn karalny, pozostający w zbiegu realnym z przestępstwami nielegalnego handlu środkami narkotycznymi.

2004.02.12
wyrok sądu apelacyjnego
T U II AKa 389/03
OSAB 2004/2/27 w Białymstoku

Zgodnie z ustawą z 24.04.1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (DZ. U. 2003 r. Nr 24, poz. 198 tekst jednolity) wprowadzenie do obrotu oznacza wszelkie udostępnienie osobom trzecim odpłatnie lub nieodpłatnie środków odurzających, substancji psychotropowych lub ich prekursorów, a więc różnego rodzaju aktywną formę obrotu zaś uczestnictwo w obrocie będzie stanowić bierną jego formę. W przypadku, gdy osobą odbiorcy jest konsument takich środków, sprawca nie popełnia przestępstwa określonego w art. 43, lecz jedno z przestępstw udzielania, określanych w przepisach art. 45 lub 46 tej ustawy.

2003.12.10
wyrok sądu apelacyjnego
T II AKa 412/03
KZS 2004/6/80 w Katowicach

"Uczestniczenie w obrocie" i "udzielanie innej osobie", w rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, są odrębnymi zbiorami zachowań, przy czy "udzielenie innej osobie" jest specyficzną, wyodrębnioną przez ustawodawcę formą wprowadzenia do obrotu, gdyż adresatem tegoż obrotu jest konsument środka psychotropowego i pozostałych, wymienionych w ustawie substancji, a środek ten przeznaczony jest na zaspokojenie jego potrzeb jako konsumenta. Nie może więc być mowy o kumulatywnej kwalifikacji art. 43 ustawy oraz art. 45 lub 46 ustawy, przy czym nawet przymiot konsumenta po stronie uczestnika obrotu nie przesądza o kwalifikacji prawnej, niezależnie od okoliczności faktycznych sprawy.

2003.06.02
wyrok Sądu Najwyższego
T U III KK 187/03
LEX nr 78900

Grzywny przewidziane w ustawie z 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii nie zostały określone kwotowo, co oznacza, że nie ma do nich zastosowania art. 11 § 2 przepisów wprowadzających Kodeks karny, lecz art. 11 § 1 tych przepisów, który stanowi, iż sąd wymierzając grzywnę przewidzianą w ustawach szczególnych, orzeka według zasad określonych w Kodeksie karnym, a więc zgodnie z art. 33 § 1 kk winien wymierzyć ją w stawkach dziennych.

2003.05.30
wyrok sądu apelacyjnego
T U II AKa 167/03
OSA 2003/9/92 we Wrocławiu

Wśród charakterystycznych dla przestępstw naruszających przepisy ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii znamion ocennych, różnicujących podstawy odpowiedzialności pomiędzy typem podstawowym a uprzywilejowanym wypadkiem mniejszej wagi, jest kryterium ilościowe oraz kryterium jakościowe, a więc rodzaj wprowadzonego do obrotu środka narkotycznego.

2003.01.29
wyrok sądu apelacyjnego
T U II AKa 510/02
OSA 2003/7/71 w Warszawie

Przedmiotem ochrony przestępstw określonych w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 24 kwietnia 1997 r. jest monopol Państwa na produkcję i dystrybucję wymienionych w nim środków i substancji oraz zdrowie i życie ludzkie w znaczeniu ochrony życia i zdrowia społeczeństwa jako całości, a nie ochrona dóbr osobistych konkretnych osób.

2002.12.17
wyrok sądu apelacyjnego
T U II AKa 282/02
OSA 2003/9/94 w Lublinie

Blisko 100 gram heroiny jest znaczną ilością w sposób tak oczywisty, iż nie wymagający dowodu. Wystarczy przywołać pogląd, że miarą "znaczności" może być stosunek ilości określonych środków do potrzeb jednego człowieka uzależnionego od tych środków. Powszechnie przyjmuje się w orzecznictwie, że ok. 50 g amfetaminy, zgodnie z powyżej przedstawioną zasadą, stanowi znaczną ilość. Skoro heroina jest narkotykiem nieporównywalnie silniejszym, nie budzi najmniejszych wątpliwości, iż porcja ok. 100 g stanowi znaczną ilość.

2002.07.23
wyrok sądu apelacyjnego
T II AKa ”/01
Prok.i Pr. 2003/4/22 w Lublinie

Pierwsza (kwestia - uzupełn. M.Cz.) związana jest z bezkrytycznie przyjętą przez sąd, w ślad za aktem oskarżenia, wadliwą oceną prawną zachowania się oskarżonego, jako jednego czynu wyczerpującego ustawowe znamiona przepisów z art. 258 § 3 k.k., art. 42 ust. 3 i 43 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (zbieg kumulatywny przepisów ustawy), gdy w rzeczywistości były to dwa różne czyny i dwa różne przestępstwa z art. 258 § 3 k.k. oraz z art. 42 ust. 3 w zb. z art. 43 ust. 3 cyt. ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. (zbieg realny przestępstw), co w konsekwencji winno skutkować wymierzeniem dwóch kar jednostkowych i łącznej kary pozbawienia wolności. Druga zaś wynika z naruszenia treści art. 57 k.k. przez pominięcie w rozważaniach nad wymiarem kary oskarżonemu obu konkurujących podstaw prawnych do nadzwyczajnego złagodzenia (art. 60 § 3 k.k.) i zaostrzenia kary (art. 65 k.k.); przy zbiegu realnym przestępstw do przestępstwa popełnionego w ramach zorganizowanej grupy należało zastosować art. 65 k.k.

2002.06.27
wyrok sądu apelacyjnego
T U II AKa 201/02
OSA 2003/6/56 w Katowicach

1. Uczestnictwo w obrocie polega na przyjęciu odpłatnie bądź nieodpłatnie środków odurzających, substancji psychotropowych, mleczka makowego lub słomy makowej celem późniejszego ich przekazania innej osobie, nie będącej konsumentem. To bowiem osoba odbiorcy tych środków jest kryterium pozwalającym na dokonanie rozróżnienia między uczestniczeniem w obrocie środkami a udzielaniem ich. To ostatnie polega wszak na daniu (dostarczeniu) środka odurzającego lub substancji psychotropowej konsumentowi tego środka lub substancji w celu użycia. W przypadku zatem, gdy odbiorcą środków jest konsument sprawca popełnia przestępstwo udzielenia z art. 45 lub art. 46 cytowanej ustawy, a gdy inna osoba (np. handlarz narkotyków) wchodzi w grę - art. 43 tej ustawy.
2. Nie jest dopuszczalne zarówno postawienie sprawcy w akcie oskarżenia jednego zarzutu obejmującego cały ciąg przestępstw jak i przypisanie mu w wyroku jeden raz całego ciągu, a tym bardziej czynu. W przypadku ciągu przestępstw konieczne jest przypisanie oddzielnie każdego z przestępstw wchodzących w skład ciągu ze wskazaniem kwalifikacji prawnej każdego z nich z pominięciem art. 91 § 1 k.k. Przepis ten ma jedynie znaczenie dla wymiaru kary i dlatego tylko przy podstawie prawnej jej wymiaru winien się znaleźć.
3. Protokół okazania nie jest dokumentem, o jakim mowa w art. 393 § 1 k.p.k., zatem nie może być odczytany w tym trybie. Okazanie jest formą przesłuchania, którego celem jest uzyskanie wypowiedzi osoby przesłuchiwanej, czy i na jakiej podstawie rozpoznaje osobę okazywaną, a zatem czynność ta ma charakter procesowy i podstawą odczytania tego rodzaju protokołu w odpowiednim zakresie mogą być sytuacje przewidziane w dyspozycjach art. 389 § 1 k.p.k. - w przypadku oskarżonego i art. 391 § 1 i § 2 k.p.k. - w przypadku świadków.
4. Nieprawidłowe jest redagowanie wyroku (tzn. sentencji) w ten sposób, że wymieniona jest w nim jedynie podstawa prawna wymiaru kary, a pominięta podstawa prawna skazania (kwalifikacja prawna czynu przypisanego). Każdy z tych elementów powinien być w wyroku wyraźnie przytoczony, co najwyżej z odesłaniem ("na mocy powołanego przypisu"), bo wynika to wyraźnie z art. 413 § 1 k.p.k., a jest dodatkowo uzasadnione potrzebami postępowania wykonawczego.

2001.03.20
wyrok sądu apelacyjnego
T U II AKa 34/01
OSA 2002/4/31 w Białymstoku

Uczestniczenie w obrocie i udzielenie innej osobie, w rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, są odrębnymi zbiorami zachowań, przy czym "udzielenie" innej osobie jest specyficzną, wyodrębnioną przez ustawodawcę formą wprowadzenia do obrotu, gdy adresatem obrotu jest konsument środka psychotropowego i pozostałych, wymienionych w ustawie substancji, a środek ten przeznaczony jest na zaspokojenie jego potrzeb jako konsumenta.

2000.10.19
wyrok sądu apelacyjnego
T II AKa 124/00
KZS 2000/11/48 w Krakowie

Za znaczną ilość środka odurzającego z art. 46 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 roku o przeciwdziałaniu narkomanii uznać należy 200 gramów amfetaminy. Skoro bowiem, jedna porcja tego środka wynosi zwykle 0,1 grama, to podana ilość wystarcza do wykonania 2.000 porcji, zatem wystarczy do jednorazowego odurzenia się znacznej ilości ludzi; znaczna jest też wartość tej ilości narkotyku, wynosząca według cen rynkowych około 60 tys. zł. Spełnione jest więc kryterium ilościowe omawianego znamienia (o tym wyrok SN z dnia 17 czerwca 1999 roku - IV KKN 813/98, OSNPK 1/00 poz. 2).

2000.04.18
wyrok sądu apelacyjnego
T U II AKa 22/00
OSA 2001/2/8 w Warszawie

Kryterium decydującym o tym, czy ilość środków odurzających jest "znaczna", "nieznaczna" czy "zwykła" są: ich masa wagowa (gramy, kilogramy, tony, ilość porcji), rodzaj środka odurzającego (podział na tzw. twarde i miękkie) i cel przeznaczenia (w celach handlowych, na potrzeby własne).

1999.06.17
wyrok Sądu Najwyższego
T IV KKN 813/98
Prok.i Pr. 2000/1/2

Ustawodawca kształtując podstawowy i kwalifikowany typ przestępstwa wprowadzenia do obrotu słomy makowej, mleczka makowego, środka odurzającego lub psychotropowego, a także tworząc wypadek mniejszej wagi (art. 43 ustawy z 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii) nie zdefiniował w ustawie ocennych znamion różnicujących podstawy odpowiedzialności sprawców wprowadzających do obrotu różne ilości określonych w niej środków. Typ kwalifikowany poprzez zmianę "znacznej ilości" został jednakże utworzony przy zastosowaniu wyłącznie kryterium ilościowego, bez możliwości uwzględnienia nadto rodzaju wprowadzonego do obrotu środka. O ile zatem rodzaj wprowadzonego środka mógłby mieć znaczenie dla kształtowania wypadku mniejszej wagi, to posłużenie się kryterium jakościowym w odniesieniu do znamienia "znaczna ilość" byłoby przejawem wykładni contra legem. Z kolei brak ustawowej definicji tego znamienia jest równoznaczny z przekazaniem uprawnień do wykładni treści znamienia ocennego sądowi orzekającemu.

ART.48

2004.04.01
wyrok sądu apelacyjnego
T II AKa 25/04
Prok.i Pr. 2004/10/23 w Lublinie

1. Przestępstwo z art. 43 ust. 1 tej ustawy w postaci nielegalnego "wprowadzenia do obrotu" lub w postaci "uczestnictwa w obrocie" polega na przyjęciu odpłatnie bądź nieodpłatnie środków odurzających, substancji psychotropowych, mleczka makowego lub słomy makowej odpowiednio od producenta lub hurtownika przez osobę niebędącą konsumentem.
2. Posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych, które łączy się z przestępstwami polegającymi m.in. na ich wprowadzeniu do obrotu, uczestniczeniem w obrocie i udzielaniem innej osobie nie podlega odrębnemu ukaraniu wtedy i tylko wtedy, gdy posiadanie środka wyprzedza wprowadzenie go do obrotu lub udzielenie go innej osobie. Nie można bowiem sprzedać, czy przekazać nieodpłatnie środka, którego się nie posiadało. Tylko takie posiadanie należy traktować jako współukarany czyn uprzedni. W sytuacji, która zgodnie z prawidłowymi ustaleniami miała miejsce w rozpoznawanej sprawie, a więc gdy oskarżeni P.K. i R.W. posiadali w domu susz konopi indyjskich, tzw. marihuanę, z zamiarem dalszej jej odsprzedaży, to takie zachowanie oskarżonych nie mogło być potraktowane jako współukarany czyn uprzedni w stosunku do wcześniejszych zachowań, ustalonych jako udzielenie środków odurzających innym, małoletnim osobom, ale winno być uznane za odrębny czyn karalny, pozostający w zbiegu realnym z przestępstwami nielegalnego handlu środkami narkotycznymi.

2003.06.02
wyrok Sądu Najwyższego
T U III KK 187/03
LEX nr 78900

Grzywny przewidziane w ustawie z 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii nie zostały określone kwotowo, co oznacza, że nie ma do nich zastosowania art. 11 § 2 przepisów wprowadzających Kodeks karny, lecz art. 11 § 1 tych przepisów, który stanowi, iż sąd wymierzając grzywnę przewidzianą w ustawach szczególnych, orzeka według zasad określonych w Kodeksie karnym, a więc zgodnie z art. 33 § 1 kk winien wymierzyć ją w stawkach dziennych.

2003.05.30
wyrok sądu apelacyjnego
T U II AKa 167/03
OSA 2003/9/92 we Wrocławiu

Wśród charakterystycznych dla przestępstw naruszających przepisy ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii znamion ocennych, różnicujących podstawy odpowiedzialności pomiędzy typem podstawowym a uprzywilejowanym wypadkiem mniejszej wagi, jest kryterium ilościowe oraz kryterium jakościowe, a więc rodzaj wprowadzonego do obrotu środka narkotycznego.

2003.01.29
wyrok sądu apelacyjnego
T U II AKa 510/02
OSA 2003/7/71 w Warszawie

Przedmiotem ochrony przestępstw określonych w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 24 kwietnia 1997 r. jest monopol Państwa na produkcję i dystrybucję wymienionych w nim środków i substancji oraz zdrowie i życie ludzkie w znaczeniu ochrony życia i zdrowia społeczeństwa jako całości, a nie ochrona dóbr osobistych konkretnych osób.

2002.12.17
wyrok sądu apelacyjnego
T U II AKa 282/02
OSA 2003/9/94 w Lublinie

Blisko 100 gram heroiny jest znaczną ilością w sposób tak oczywisty, iż nie wymagający dowodu. Wystarczy przywołać pogląd, że miarą "znaczności" może być stosunek ilości określonych środków do potrzeb jednego człowieka uzależnionego od tych środków. Powszechnie przyjmuje się w orzecznictwie, że ok. 50 g amfetaminy, zgodnie z powyżej przedstawioną zasadą, stanowi znaczną ilość. Skoro heroina jest narkotykiem nieporównywalnie silniejszym, nie budzi najmniejszych wątpliwości, iż porcja ok. 100 g stanowi znaczną ilość.

2002.09.25
postanowienie Sądu Najwyższego
T U II KKN 79/00
LEX nr 56084

1. Przy rozstrzyganiu, czy zachodzi tzw. wypadek mniejszej wagi, ilość posiadanego środka odurzającego jest tylko jednym z elementów, który winien być brany pod uwagę i niewielka ilość środka bynajmniej nie musi, niejako "automatycznie", prowadzić do uprzywilejowanej subsumcji. O uznaniu konkretnego czynu zabronionego za wypadek mniejszej wagi decyduje całościowa ocena jego społecznej szkodliwości, jako zmniejszonej do stopnia uzasadniającego wymierzenie kary według skali zagrożenia ustawowego przewidzianego w przepisie wyodrębniającym wypadek mniejszej wagi, w kategorii przestępstw określonego typu. Na ocenie tej ważą przesłanki dotyczące zarówno przedmiotowej, jak i podmiotowej strony czynu.
2. Zarzut naruszenia przepisu art. 7 kpk może być "samodzielnie" i bezpośrednio stawiany wyrokowi sądu odwoławczego jedynie wówczas, gdy organ ten wydał orzeczenie o charakterze reformatoryjnym, tj. zmienił wyrok sądu pierwszej instancji, dokonując oceny dowodów odmiennej od tej, która legła u podstawy faktycznej wyroku pierwszoinstancyjnego. W przeciwnym wypadku, tj. gdy sąd odwoławczy utrzymuje orzeczenie sądu pierwszej instancji, zarzut naruszenia art. 7 kpk może być w skardze kasacyjnej zasadnie sformułowany jedynie jako racja ewentualnego stwierdzenia zasadności i uwzględnienia zarzutów odniesionych do orzeczenia sądu odwoławczego (najczęściej zarzutu naruszenia art. 457 § 2 kpk). Jedynie to ostatnie orzeczenie może bowiem zostać zaskarżone kasacją.

2000.10.19
wyrok sądu apelacyjnego
T II AKa 124/00
KZS 2000/11/48 w Krakowie

Za znaczną ilość środka odurzającego z art. 46 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 roku o przeciwdziałaniu narkomanii uznać należy 200 gramów amfetaminy. Skoro bowiem, jedna porcja tego środka wynosi zwykle 0,1 grama, to podana ilość wystarcza do wykonania 2.000 porcji, zatem wystarczy do jednorazowego odurzenia się znacznej ilości ludzi; znaczna jest też wartość tej ilości narkotyku, wynosząca według cen rynkowych około 60 tys. zł. Spełnione jest więc kryterium ilościowe omawianego znamienia (o tym wyrok SN z dnia 17 czerwca 1999 roku - IV KKN 813/98, OSNPK 1/00 poz. 2).

2000.04.18
wyrok sądu apelacyjnego
T U II AKa 22/00
OSA 2001/2/8 w Warszawie

Kryterium decydującym o tym, czy ilość środków odurzających jest "znaczna", "nieznaczna" czy "zwykła" są: ich masa wagowa (gramy, kilogramy, tony, ilość porcji), rodzaj środka odurzającego (podział na tzw. twarde i miękkie) i cel przeznaczenia (w celach handlowych, na potrzeby własne).