Jakiś czas temu światem konopnym zatrząsnęła wieść o nowo odkrytym kannabinoidzie, jakim jest HHC. Jednak prawda jest taka, że HHC odkryto już w 1944 roku, choć w swojej syntetycznej formie, za pośrednictwem chemika – Rogera Adamsa. Tego samego badacza, który kilka lat wcześniej odkrył znany i kochany przez wszystkich kannabidiol.
Tekst stanowi przedruk z podanego źródła. Pozdrawiamy Wolne Konopie serdecznie!
Jakiś czas temu światem konopnym zatrząsnęła wieść o nowo odkrytym kannabinoidzie, jakim jest HHC.
Jednak prawda jest taka, że HHC odkryto już w 1944 roku, choć w swojej syntetycznej formie, za pośrednictwem chemika – Rogera Adamsa. Tego samego badacza, który kilka lat wcześniej odkrył znany i kochany przez wszystkich kannabidiol.
W środowisku huczy na temat HHC, jako kannabinoidu o bardzo zbliżonych właściwościach do psychotropowego THC.
Przyjrzymy się dziś razem, czy to porównanie nie jest przypadkiem nad wyraz.
HHC, to nic innego jak jeden z około 140 odkrytych do tej pory kannabinoidów, obecnych w konopiach. Oddziałuje na receptory kannabinoidowe – CB1 i CB2, co w praktyce oznacza wpływ na:
układ nerwowy układ odpornościowy.
Ale czy jest tak samo mocny, jak w przypadku THC?
HHC teoretycznie jest naturalnie występującą w roślinie substancją.
Dlaczego teoretycznie?
Bo jest jej tak śladowa ilość, że praktycznie nie ma możliwości (a może inaczej: nie opłaca się to z biznesowego punktu widzenia), aby wyizolować HHC w takiej ilości, jak w przypadku chociażby kannabidiolu, czy kannabigerolu, by stworzyć z tego olejek o wysokim stężeniu.
Dlatego wiedz, że jeśli spotkasz się na rynku z olejkiem HHC, to najprawdopodobniej będzie on syntetyczny.
HHC powstaje poprzez usunięcie podwójnego wiązania z THC i poprzez dodanie w zamian za to, dwóch cząsteczek wodoru. Jest to więc utwardzona forma THC.
Czy to oznacza, że HHC jest równie psychotropowe?
Tak samo nie. Ale podobnie.
Zarówno jeden, jak i drugi kannabinoid, mają praktycznie taką samą strukturę molekularną, jednak z pewnymi niewielkimi różnicami, które wpływają na ich działanie w naszym organizmie.
HHC pokonuje barierę krew-mózg na podobnej zasadzie jak THC.
Wiąże się z receptorami kannabinoidowymi, które oddziałują na układ endokannabinoidowy, czyli ten który jest odpowiedzialny za równowagę w całym naszym organizmie.
Wpływa istotnie na procesy zachodzące w układzie nerwowym.
Podobnie jak THC, ma zdolność do zmiany naszej percepcji i stanu świadomości.
Skutecznie potrafi:
A także poprawić nastrój i podnieść poziom energii.
Osoba będąca pod wpływem HHC, będzie wyraźnie bardziej pobudzona, chętna do działania, jednocześnie odczuwając stan rozluźnienia zarówno ciała, jak i umysłu. Może zauważyć wzrost kreatywności, pomysłowości i twórczości.
Czas reakcji może być zwolniony, choć nie daje aż tak silnych efektów braku kontroli nad rzeczywistością jak może (choć oczywiście nie musi), dać THC. Nie powinien też wywołać nadmiernego lęku czy paranoi.
Podsumowując: wyżej wymienione działanie będzie dużo słabsze, lżejsze niż w przypadku THC. Można się pokusić o stwierdzenie, że HHC wykazuje 80% mocy swojego bliskiego krewnego.
Mimo, że jest to jeden z najsłabiej przebadanych kannabinoidów, badacze twierdzą, że HHC wykazuje podobny profil bezpieczeństwa, co THC.
Co to oznacza w praktyce? Że po zażyciu HHC możliwe, iż doświadczysz:
A czy HHC jest legalne?
Jak to w Polsce bywa, raz legalne, raz nie.
Z początku urzędnicy opowiadali się za legalnością tego kannabinoidu. Potem w oficjalnym piśmie stwierdzili, że ze względu na psychoaktywność – ma być nielegalny.
W połowie 2022 ruszyli nawet w teren, by poszukiwać go w olejkach CBD dostępnych w sklepach konopnych i zielarskich.
Zatem odpowiedź brzmi: w Polsce HHC ma status taki sam, jak THC.
Długo wyczekiwany moment ponownego grzybowego tripa, po około 10 latach przerwy. Obozowisko w górach, ognisko, wiata, rzeka, deszcz i wiatr. Główny cel wyjazdowy: zaktualizować wspomnienia związane ze wrzucaniem grzybów za małolata.
Ja i kumpel, leśne obozowisko - wiata, studnia i ognisko. Od rana czilujemy przy ognisku w chłodny, deszczowy i wietrzny dzień. Okoliczności odbiegały nieco od wymarzonych, ale postanowilismy się tym nie zrażać. Ostatni raz zarzucałem grzyby dobre 10 lat temu, a w tym roku naszła mnie niespodziewana chęć zasmakowania głębi psychodelicznego doświadczenia i zweryfikowania tego stanu ze wspomnieniami z przeszłości. Oczekiwałem wglądu w samego siebie oraz podróży, cokolwiek miała ona oznaczać.
goniły mnie dziś gliny
chociaż jestem uczciwa
nikogo nie okradam
i nikogo nie zabijam
dogonili mnie w koncu
choć tak dobrze mi już szło
zabrali mi gandzie
i stłukli mi szkło
panie moj panie
spójrz na masę smutnych
ludzi daj im trochę gandzi
pozwól im się łudzić
czy nie widzisz mój panie
że zamykasz nas w klatce
Bardzo pozytywne nastawienie do nadchodzącego przeżycia. Radość z możliwości spróbowania LSD po raz pierwszy.
- Finally! Wreszcie, udało się!
- Ale co, o czym Ty gadasz?
- No, przeżyłem coś, czego od dawna zawsze chciałem.
- Człowieku, ja Ciebie totalnie nie rozumiem. Może wytłumaczysz?
- Okej. Usiądź. Opowiem Ci bajkę...
- Czy ja Ci wyglądam na dziecko?
- Nie... ale chciałeś, żebym wytłumaczył.
- No dobra, dobra, już. Gadaj. ,,Dawno, dawno temu..."
- Nie. Wcale nie tak dawno. Wczoraj.
- Ghhh... ,,Za górami, za lasami?..."
- Nie. U ziomka na działce.
- Co to, kurwa, za bajka jest?
data zatrucia ;-): 06.10.2001r.
dawka trucizny: 2 razy po 150mg bromowodorku DXM (Acodin tabletki po 15mg - wrzucone 20 tabletek po 10 w odstępie 10-15 minutowym, rozgryzione i popite yerba mate
godzina: opis:
