To przeżycie mogę zaliczyć do udanych, z jednym małym wyjątkiem - jednego z nas wyniosło nieco za daleko i przez to zahaczyliśmy o granicę ostrego przypału.
Dodam jeszcze, że Wiek: 18, 18, 18, 20, 21.
Ale do rzeczy...
Po narkotyki sięgają coraz młodsze dzieci. Czy to właśnie one najszybciej się uzależniają?
*Po narkotyki sięgają coraz młodsze dzieci. Czy to właśnie one najszybciej się uzależniają?
- Najczęściej i najgłębiej uzależniają się osoby, które w dzieciństwie przeżyły głęboką traumę. Terapeuci twierdzą, że prawie 100 proc. ludzi uzależnia się od środków psychoaktywnych w wyniku samoleczenia. Tym lekarstwem zazwyczaj najpierw jest alkohol, potem narkotyki. Dzieci, które więcej czasu spędzają na ulicy niż we własnym domu - bo tam jest bicie, picie i przemoc seksualna - na pewno mają większe szanse na uzależnienie. Jeśli taki skrzywdzony młody człowiek na dyskotece wypali dżojnta, po którym poczuje rozluźnienie, nie będzie się bał zatańczyć z dziewczyną i rozmawiać w towarzystwie, w którym dotychczas nie miał odwagi się odezwać; jeśli chociaż na chwilę przestanie cierpieć z powodu swojej skrywanej tajemnicy, po powrocie do domu będzie myślał jedynie o tym, żeby to powtórzyć. Ale jeśli po tę samą marihuanę sięgnie ktoś, kto nie ma traumatycznych doświadczeń, to wypalenie skręta najwyżej go rozweseli i nie będzie czul potrzeby, by znowu zapalić.
*Dzieci z tzw. dobrych domów też jednak padają ofiarą nałogu...
- Tzw. dobry dom to jedynie etykietka. Wielu naszych pacjentów zaczęło ćpać, gdy byli dziećmi, ponieważ rodzicom zabrakło czasu, żeby się nimi zająć. To właśnie dorośli przysposabiają dzieci do narkomanii. Przestańmy je bić, uwierzmy w ich wartość i znajdźmy dla nich dużo czasu, a przynajmniej tyle, żeby czuły się niezbędne, kochane i akceptowane. Wtedy będą sobie lepiej radzić ze wszystkim i nawet jeśli kiedyś sięgną po narkotyk, to po zaspokojeniu ciekawości już do niego nie wrócą.
*Kiedy najtrudniej wychodzi się z uzależnienia?
- Bardzo wiele osób głęboko uzależnionych ma w przeszłości epizody związane ze sferą seksualną. Zostali wykorzystani w dzieciństwie, cierpią z tego powodu przez całe życie, choć rzadko o tym mówią. Jeden z naszych pacjentów odważył się o tym opowiedzieć dopiero po kilkudziesięciu latach ćpania i którejś z kolei terapii. Ich najtrudniej się leczy. Mają poczucie piętna, stąd cały ten "program autoterapii", jakim są narkotyki. Nic w tym dziwnego, wszyscy przecież sięgamy po proszek przeciwbólowy, jak boli ząb. Wszyscy chcemy czuć się lepiej.
*Od jakiego narkotyku najtrudniej się uwolnić?
- Mechanizm uzależnienia od różnych środków psychoaktywnych jest bardzo podobny, bo zmiany świadomości, które powodują, są bardzo atrakcyjne i kuszące. Żeby się wyleczyć, trzeba bardzo wiele zmienić w swym życiu. Przede wszystkim - odzyskać poczucie własnej wartości. Trzeba "rozbroić" tzw. ćpuńskie mechanizmy, które pojawiają się w trakcie uzależnienia, np. kontrolowanie własnych uczuć. W czasie terapii uczymy sztuki rozwiązywania problemów, tworzymy systemy wsparcia. W ośrodkach Monaru pacjenci sami przygotowują dla siebie posiłki, choć często wcześniej nigdy niczego nie ugotowali. Wszystko jest ważne, bo muszą uwierzyć w siebie.
*Leczenie w zamkniętym ośrodku zawsze jest konieczne?
- Nie zawsze. Jeśli pacjent nie mieszka w środowisku, które stymuluje nawrót choroby, może leczyć się ambulatoryjnie. Sęk w tym, że bardzo rzadko zażywa się narkotyki w samotności, a "branie" w grupie jest bardziej bezpieczne (łatwiej wezwać pogotowie przy przedawkowaniu). Niedawno rozmawiałem z młodym chłopakiem, który był uzależniony od marihuany. Chciał to przerwać, mówił mi, że nie chce już brać, ale nie jest w stanie - gdy po odrobieniu lekcji wychodzi przed blok i spotyka kolegów, nie ma mowy, żeby odmówił. Opowiadał: "Jak się wychylę, to uznają mnie za zdrajcę i zaczną podejrzewać, że mogę na nich donieść". Środowiska blokowisk są pod tym względem bardzo niebezpieczne, zwłaszcza dla młodych ludzi. Narkotyki prowadzą do zależności społecznej, czyli uzależnienia od środowiska, w którym się je przyjmuje.
*Wielu pacjentów przerywa leczenie?
- Wielu. Mamy w Pleszowie dwa domy Monaru, w których leczenie trwa 6 miesięcy. Jeden z nich jest przeznaczony dla osób, które albo po raz pierwszy podejmują terapię, albo mimo prób nigdy jej nie zakończyły. W tej chwili przebywa tam 55 pacjentów, od początku roku z leczenia zrezygnowało 50, a ukończyło 15. W drugim ośrodku, dla osób z nawrotami choroby, mamy 32 pacjentów. Zakończyło leczenie w tym roku tylko 8, przerwało 24. Trzeba pamiętać też o tym, że zaledwie 20 proc. uzależnionych sięga po serwisy pomocowe. Reszta jest poza naszym zasięgiem. Niektórzy w jakiś sposób radzą sobie sami, przerywając "branie", niektórzy ćpają dalej, wielu umiera - nie zawsze z przedawkowania, częściej z powodu wyniszczenia organizmu.
Późny wieczór, znajomi wbijają do domu, rozkładamy się po pokoju i oddajemy się światu nowych substancji
To przeżycie mogę zaliczyć do udanych, z jednym małym wyjątkiem - jednego z nas wyniosło nieco za daleko i przez to zahaczyliśmy o granicę ostrego przypału.
Dodam jeszcze, że Wiek: 18, 18, 18, 20, 21.
Ale do rzeczy...
To było siedem lat temu, dokładnie 1 sierpnia 1996. Takich dat nigdy się nie zapomina, takie dni pamięta się do końca dni na tym świecie, przynajmniej ja:)
Był słoneczny dzień, olimpiada w Atlancie i Hoffman do podjęcia z BABĄ NA ROWERZE - taki obrazek jak wiecie:) Było dwóch kumpli i trochę żetonów już na koncie. Jednak BABA NA ROWERZE z 1 sierpnia 1996 była najbardziej wyjątkową z bab! Przywieziona prosto z Amsterku aż kleiła się w łapach. Była świeżutka a jej oleistość napawała nadzieją niezłej jazdy...
Tym razem zwiekszylem troche dawke - czyli
polknalem trzy piguly po 10mg.
Zaczal sie ladowac juz po pol godzince.
Bardzo sympytycznie i powoli (troche jak
grzyby). Czulem delikatne laskotanie w nogach,
w palcach rak. Czulem ze cos mnie wypelnia
powolutku - trwalo to jakies pol godziny.
I nagle jest - zaczelo dzialac.
spokojny wieczor w domu rodzinnym po zasnieciu lokatorow
Chciałem przeżyć znowu jakieś ciekawe wizje - zawsze fascynowały mnie wszelkie halucynacje oczne. Tego dnia zmęczenie i lekki bol głowy mnie nie powstrzymały.
Dodam jeszcze ze czasem ten bol głowy jest spowodowany przez wyższe ciśnienie kilka godzin po uprawianiu sportu. Około 3godziny przed zarzuceniem jeździłem na rowerze i odwodniłem się, co jeszcze bardziej mi zaszkodziło. Wtedy nie dopuszczałem do siebie myśli, ze to może spowodować bad tripa.
t 0
Komentarze
Coż za nie roztropność w szukaniu winnych. To jest choroba nie ma winnych choroby.
Nic dodać nic ująć