Sytuacja jest żenująca — mówi załamana Anna Sikorska, kierownik Monaru w Olsztynie, która od czterech lat bezskutecznie zabiega o nowy lokal.
Sytuacja jest żenująca — mówi załamana Anna Sikorska, kierownik Monaru w Olsztynie, która od czterech lat bezskutecznie zabiega o nowy lokal.
W tej chwili w budynku Monaru znajduje się jeden przejściowy pokój, jedna salka i jedno biuro, które wykorzystywane są w trakcie terapii indywidualnej. Pacjenci i pracownicy mają do dyspozycji tylko jedną wspólną toaletę. Brakuje pomieszczenia gospodarczego czy socjalnego. Okna z drewnianymi futrynami są stare i nieszczelne. Jak przyznaje kierownik placówki, najgorzej jest jesienią i zimą. — Jest tak zimno, że podłogę musimy wykładać kartonami i skracać spotkania z pacjentami.
Jak powinien wyglądać nowy lokal? Przede wszystkim musi być większy, jaśniejszy i cieplejszy. Powinien mieć także dwie łazienki, pomieszczenie socjalne, podjazdy dla osób niepełnosprawnych i przynajmniej trzy sale do terapii indywidualnej.
— Zgłasza się do nas bardzo dużo osób z uzależnieniami. Ale w związku z tą sytuacją jesteśmy zmuszeni odsyłać ich na ul. Metalową lub na Puszkina. Nie jesteśmy w stanie ich wszystkich przyjąć. Tak na siłę w ciągu godziny możemy przyjąć tylko dwóch pacjentów, a chętnych jest kilkudziesięciu — opowiada.
Anna Sikorska pukała o pomoc do wszystkich drzwi w Olsztynie. Wspierali ją w tym dyrektor zarządu głównego oraz pracownik zarządu. Bezskutecznie. — Jeżeli chodzi o lokal to nic się nie zmieniło. Ciągle jesteśmy w tym samym miejscu, w tym samym punkcie. Jedyne, co się zmieni, to okna, które wymienią nam w tym roku — mówi. — Ciągle jestem odsyłana od jednego do drugiego miejsca. Prezydent nawet się ze mną nie spotkał.
W ubiegłym roku otrzymała propozycję nowego lokalu od Zakładu Lokali i Budynków Komunalnych. — Byłam u dyrektora Karpowicza, aby go obejrzeć. Niestety musiałam wyjść i podziękować, ponieważ kompletnie nie nadawał się do użytku. Był w jeszcze gorszym stanie niż obecny. Całe szczęście, że pan Karpowicz zaproponował wymianę okien. Mam wrażenie, że w naszym mieście osoby uzależnione od narkotyków są traktowane po macoszemu i nikomu na nich nie zależy — komentuje kierownik Monaru.
Fascynacja i ogromna ciekawość przed tym co ukaże mi ten potężny, legendarny deliriant.
Wypadałoby tu napisać coś urzekającego na wstępie, lecz myślę że w obliczu dalszej części raportu jest to zbędne.
Październik, 2022 r.
S&S: Byłem sam na piętrze, a na parterze w domu rodzice i brat. Przed zażyciem benzydaminy, nastawiłem się na nią z wielką ekscytacją i ciekawością tego czego mnie nauczy i jak poszerzy moją świadomość siebie tkwiącego w tym spaczonym i iluzorycznym świecie.
nastawienie bardzo pozytywne, ema brana przed szkola(2 liceum) z kolega bez wiekszych przygotwan.
Spotykamy sie z kolega w umowionym miejscu o godzinie 9.00 podekscytowani na mysl o tym co zaraz bedzie sie dzialo. Po chwili namyslu decydujemy sie zajebac stuffik w galerii handlowej-malo ludzi o tak wczesnej godzinie+jest gdzie posiedziec, a na dworze zbyt zimno na takie tripowanie. Jestesmy w posiadaniu 2 kapsulek z krysztalem w srodku,200mg w kazdej. Dopowiem jeszcze ze moj kolega-nazwijmy go R-juz kiedys siedzial w temacie stymulantow jednak nic nie bral od 4 miesiecy. Az do teraz.
T+0
wakacyjny wyjazd, pozytywne nastawienie, w otoczeniu przyjaciół, lasy i polany
Fuck the Club! - czyli gdzie zaprowadził mnie maHOMET..
Zdarzyło się sporo razy iż kochałem się po spożyciu różnych substancji psychodelicznych.
Były to bardzo ciekawe i pozytywne doświadczenia.
Spontanicznie piszę- więc wyrywkowo opiszę co mi się przypomni...
....
Na pięknej polanie w Beskidzie Niskim spożywamy z przyjaciółką meksykańskie psylocyby (fioletowe, duże, zjedliśmy po półtora grzybka i było bardzo mocno).
Spędzamy kilka cudownych godzin w przyrodzie, rozkoszując się przeżyciami w przyrodzie i na świeżym powietrzu, po czym postanawiamy przenieść się do domu.
