Sylwia Wojtysiak, psychoterapeutka, specjalista terapii uzależnień, od lipca 2019 kierownik poradni Monar w Koninie. Podupadającą poradnię przy ulicy Okólnej w Koninie przejęła pół roku temu i postanowiła postawić ją „na nogi”.
Sylwia Wojtysiak, psychoterapeutka, specjalista terapii uzależnień, od lipca 2019 kierownik poradni Monar w Koninie. Podupadającą poradnię przy ulicy Okólnej w Koninie przejęła pół roku temu i postanowiła postawić ją „na nogi”.
- Nie wyobrażam sobie, że Monar miałby nie istnieć w Koninie – mówi Sylwia Wojtysiak. - To miejsce bardzo ważne między Poznaniem a Łodzią, gdzie się wiele dzieje w kwestii uzależnień. Dlatego ważne jest, aby miało swoją opiekę profilaktyczno – terapeutyczną, zwłaszcza jeśli chodzi o uzależnienia od narkotyków i uzależnienia behawioralne, jak chociażby uzależnienie od seksu, pornografii, od hazardu, które sięgają po coraz niższy próg wiekowy, Mam wrażenie, że programów profilaktycznych od hazardu w Koninie nigdy nie było. W tym roku, dzięki dotacji z Krajowego Biura ds. Przeciwdziałania Narkomanii i funduszu hazardowego będziemy wdrażać program dla osób uzależnionych, zagrożonych uzależnieniem, dla ich rodzin.
Sylwia Wojtysiak przejęła placówkę Monar od 25 lipca 2019 roku. W tym czasie musiała zatroszczyć się o dalszy byt zadłużonej placówki, która nie otrzymuje już dotacji od miasta Konina na swoją działalność. - Pozyskaliśmy sponsora, który nam zapewnił to, że możemy spłacić dług – wyjaśnia S. Wojtysiak. - Dalej będziemy poszukiwać sponsorów ponieważ chciałabym się starać o inne środki, dotacje, ale placówka musi być reprezentatywna, a jest zaniedbana. Piszemy granty jeśli chodzi o projekty psychoterapeutyczne, terapii uzależnień, edukacyjne i psychoedukacyjne. Chcemy objąć pomocą dzieci, młodzież, osoby uzależnione i rodziny. Jak to było kiedyś, gdy w poradni funkcjonowały grupy dla rodzin. Chcielibyśmy to podtrzymać, a nawet rozwinąć, ale potrzebujemy środków i czasu, żeby móc na tym konińskim rynku znowu się odnaleźć.
To między innymi brak dotacji od miasta przyczynił się do tego, że placówka podupadła. - Tymczasem rozmawiam ze środowiskiem, z organizacjami, instytucjami i słyszę potrzebę, żeby Monar dalej funkcjonował. Trochę tego nie rozumiem, dlaczego nie można tego pogodzić, dlaczego musi być tylko jedna organizacja wspierana przez miasto? - Mówi o braku dotacji dla Monaru Sylwia Wojtysiak i wyjaśnia, jak to do tej pory funkcjonowało. - W minionym roku ludzie pracowali wolontaryjnie, a to zbyt trudny zawód, aby robić to w ramach pracy społecznej. Zwłaszcza, że pracownicy muszą ciągle się szkolić, mieć suprewizje. Są jeszcze osoby, które nie są zatrudnione na umowę o pracę. Nie jestem w stanie tego zrobić na ten moment zwłaszcza, że mieliśmy długi, około 20.000 złotych zaległości w opłatach. Dlatego dwie osoby współpracują z nami przy projektach. To specjaliści, którzy pracują w różnych poradniach, mają od wielu lat doświadczenie z osobami uzależnionymi i są psychoterapeutami. Placówka terapeutyczna musi mieć wykwalifikowaną kadrę.
Budynku przy ul. Okólnej jest własnością miasta. - Budynek jest podzielony na dwie części. W jednej jest hostel, w którym przebywają osoby, przechodzące resocjalizację, usamodzielniają się. Ta część działalności pochłania mnóstwo zaangażowania. Utrzymanie tego budynku i opłacenie rachunków wymaga różnych aktywności administracyjnych. Druga część to poradnia, ale z powodu ostatnich kłopotów, odpłynęło część osób korzystających z poradni. Nie działa grupa wsparcia, która spotykała się co środę. A jeśli są osoby zainteresowane kontynuowaniem czy rozpoczęciem takiej grupy to zapraszamy. Jeśli będą chętni to znowu może ruszyć. Poza tym przyjmujemy pacjentów indywidualnie. Chciałabym stworzyć grupę terapeutyczną dla osób współuzależnionych. Placówkę prowadzi stowarzyszenie Monar. Budynek należy do miasta. W ramach użytkowania nie płacimy czynszu, tylko podatek od gruntu. Budynek trzeba utrzymać. Placówka funkcjonuje w tym miejscu od 2008 roku. W 2014 nastąpiła zmiana kierowników, a następna w 2019.
Kierującej Monarem w Koninie zależy na tym, aby ocalić placówkę. - To swoista akcja ratownicza, nawet nie gaszenie pożaru, ale patrzenie, co jeszcze można ocalić ze zgliszczy. To jest moja misja, skoro jest coś, co może działać, to warto ratować - mówi Sylwia Wojtysiak. - Mój zawód jest po to, żeby pomagać ludziom. A widzę tutaj osoby potrzebujące. Jestem w Koninie zanurzona od pół roku i słyszę, co się dzieje w kwestii uzależnień. O tym się nie mówi, nie ujawnia, a jest źle. Na ten moment będziemy więc działać wolontarystycznie, żeby pokazać, że jesteśmy, że potrzebujemy wsparcia od sponsorów. Piszemy wnioski, zabiegamy o dotacje. Mamy dobrą kadrę, która ma podejście do leczenia uzależnień. Stara profilaktyka na terenie Konina już nie działa, trzeba wejść ze świeżymi metodami pracy, głównie z dziećmi i młodzieżą.
Sam w pokoju na łóżku
Heksik przyszedł pocztą jako jedna 10cio gramowa bryła, teraz w dilerkach, poprzedzielany u znajomego dilera na wadze po 1g, co teoretycznie miało mi ułatwić kontrolę nad przyjmowaniem oraz w razie wtopy zminimalizować straty (przy okazji ostatniego zamówienia okolo 7-8g poszło się jebać do kosza przez wkurwionego na moje schizy Ojca :d). Wyglądało to tak, że przy sobie miałem jedną saszetę a reszta siedziała w lodówie zakopana w pakerskim pudrze.
Czysty spontan
Od kilku miesięcy interesowałem się rozwojem na płaszczyźnie duchowej i fizycznej, co zaowocowało tym, że zacząłem poszukiwać czegoś, co może mi pomóc w poszerzaniu świadomości. Pewnego dnia natrafiłem na substancje, które nazywane są psychodelikami, podobno mogące pomóc w leczeniu niektórych zaburzeń psychicznych (w moim przypadku depresji i stanów lękowych). Przez kilka miesięcy zbierałem doświadczenia użytkowników na poszczególne substancje oraz studiowałem badania naukowe na ich temat. Wszystko to sprowadziło się do tego, że postanowiłem pierwszy raz spróbować grzybów.
A wiec tak na wstepie powiem, ze mam 14 lat, waga 47.5kg, wzrost niewazny, rozmiar stopy chyba tez :).
Doswiadczenie mam bardzo niewielkie: etanol malo(nie licze), Aviomarin 1x, Tussipect 4x, DXM 10x. Od razu chce wspomniec, ze wszelkie substancje szczegolnie mocno na mnie dzialaja. Mam rowniez strach przed wiekszymi dawkami jak 375mg, na takiej dawce zaliczylem ostrego bad tripa i jakos boje sie dojsc/przekroczyc tego progu, moze kiedys... Ogolnie jak biore DXM to w malych dawkach, nie lubie zbytniego szprycowania sie, poki co dbam o swoje zdrowie.
Chęć na nowe doświadczenia, niewielka wiedza o zażywanej substancji. Brak konkretnych wymagań co do niej.
Działo się to w jesieni zeszłego roku. Nie wczytywałem się w raporty ani nie nakręcałem się. Po prostu pewnego dnia pomyślałem "A jak bym ja sobie aviomarinu łyknął?". Sprawdziłem tylko czym jest ta substancja. Psychodelik; deliriant dlaczego nie. Akurat, że był piątek to mam plan na resztę dnia. Dwie apteki-dwie paczki. Cena dosyć wysoka 28zł.
