Wolnościowy sposób na narkotykowy problem

Według danych ze Stanów Zjednoczonych, około 48 000 ludzi umiera corocznie na skutek używania alkoholu (legalnego), ponad 400 000 z powodu chorób związanych z paleniem tytoniu (również legalnego), z powodu zażycia (nielegalnych) narkotyków natomiast niecałe 3000 ludzi. Do tej pory nie zanotowano ani jednego przypadku śmierci z powodu użycia marihuany, która byłaby zresztą znakomitym lekarstwem na jaskrę, nudności i skurcze mięśni, gdyby nie to, że też w większości państw - w tym w Polsce - jest nielegalna.

Libertarianie i konserwatywni liberałowie uważają, że żaden rząd nie ma prawa ingerować w to, co jednostka ma zamiar zrobić ze swoim ciałem. Tak, jak człowiek ma prawo do zrobienia sobie tatuażu, obrzezania czy przekłucia uszu, tak samo powinien mieć prawo do zażywania dowolnych substancji. Czy będzie to szampan, kawa, tabaka, marihuana czy też LSD - nic rządowi do tego. Jeżeli dorosły człowiek uważa, że dla przyjemności płynącej ze stosowania narkotyków opłaca mu się ryzykować własnym zdrowiem i wydawać własne pieniądze - nikt nie ma prawa mu tego zabronić. Jak najbardziej za to wolno jest do tego zniechęcać przez informowanie o skutkach zażywania pewnych środków - zawsze jednak decyzję człowiek podejmuje dobrowolnie.

Oczywiście na takie rozwiązanie nie mogą zgodzić się wszyscy ci ludzie, którzy mają tendencje do zbawiania innych za wszelką cenę. Rekrutujący się z tego typu ludzi politycy uważają nas za tak głupich, że trzeba nas za wszelką cenę chronić przed nami samymi. Utrzymują oni narkotykową prohibicję nawet - być może - w dobrej wierze, licząc na to, że dzięki tym działaniom inni nie będą spożywać narkotyków. Wiemy jednak już z historii, do czego prowadzą takie próby. W 1919 roku w USA zakazano produkcji i handlu wyrobami alkoholowymi. Wcale nie zlikwidowało to produkcji i handlu alkoholem, spowodowało tylko kryminalizację tej czynności. Uczciwi Amerykanie, którzy chcieli napić się alkoholu, zaczęli być traktowani jak kryminaliści. Raczkujące do tej pory gangi przejęły alkoholowy biznes, rozpowszechniła się korupcja wśród sądów i policji oraz przemoc ze strony zarówno bandytów, jak i funkcjonariuszy państwowych. Zanim w 1933 roku prohibicja została zniesiona, wielu ludzi zmarło lub oślepło w wyniku zatruć bimbrem, do którego jakości producenci nie musieli przykładać jakiejkolwiek wagi - dzięki ograniczeniu konkurencji i tak wszystko sprzedawało się znakomicie. Po zniesieniu prohibicji nowo powstałe struktury przestępcze już nie znikły, ale przekwalifikowały się i zajęły m.in. handlem narkotykami.

Taki sam scenariusz powtarza się podczas obecnej wojny z narkotykami. Niezależnie od liczby zamkniętych w więzieniach narkomanów i handlarzy spożycie narkotyków rośnie. W związku z kryminalizacją narkotykowego interesu rynkowa cena towaru ogromnie wzrosła (do 5000 razy). I nie ma w tym nic dziwnego - w normalnym kraju każdy handlarz mógłby swobodnie sprowadzić narkotyki zza granicy lub samodzielnie je wyprodukować. Obecnie mogą tak postąpić tylko ci, których stać na łapówki dla państwowych funkcjonariuszy lub mogą sobie pozwolić na wliczenie w koszty straty paru ludzi. W ten sposób zakaz produkcji i handlu narkotykami działa na korzyść tych, którzy je produkują i nimi handlują - czyli zorganizowanej przestępczości. Sumę ogólnej przemocy powiększa jeszcze fakt, że ludzie uzależnieni często popełniają przestępstwa aby zdobyć pieniądze na kosztowny towar.

Wiele osób teoretycznie akceptujących legalizację narkotyków nie zgadza się na nią z jednego powodu - troski o młodzież. Faktem jest, że obecnie, mimo antynarkotykowych ustaw środki odurzające można nabyć bez trudu w szkołach, a handlem nimi zajmują się coraz młodsi ludzie - nic to zresztą dziwnego przy takich zyskach. Dekryminalizacja narkotyków spowoduje spadek zainteresowania nimi (efekt "zakazanego owocu") - zostało to potwierdzone m.in. na Alasce (gdzie w 1975 r. zalegalizowano używanie marihuany) i w Holandii, dlatego wizje stoczenia się społeczeństwa w otchłań narkomanii zaraz po legalizacji narkotyków są, łagodnie mówiąc, mało prawdopodobne. Faktem jest jednak, że młodzi ludzie mogą mieć trudności z oceną realnego niebezpieczeństwa związanego z zażywaniem narkotyków. Dlatego w wolnym społeczeństwie to rodzice czy opiekuni - a nie, jak obecnie, państwowi urzędnicy - będą decydować o tym, co wolno ich dzieciom. Zakaz sprzedaży narkotyków dzieciom sam w sobie nie będzie zbytnim naruszeniem wolności - człowiek dorosły mógłby świadomie nabywać dowolne narkotyki, ale handlarz, który sprzedałby mu jakąś mieszankę (celem silniejszego uzależnienia) podając ją za czysty produkt, mógłby być sądzony za przestępstwo kwalifikowane podobnie do próby otrucia klienta. Podobnie - oferowanie dzieciom substancji zdecydowanie szkodliwych dla zdrowia uznane będzie za przestępstwo, bo dziecko najczęściej nie zdaje sobie sprawy z konsekwencji płynących z ich stosowania.

Pomimo, że posiadanie i handel pewnymi arbitralnie przez państwo wyznaczonymi substancjami uznawane jest za przestępstwo i surowo karane, plaga narkomanii nie zmniejsza się. Legalizacja narkotyków odcięłaby zorganizowaną przestępczość od źródła dochodów, ograniczyłaby falę przemocy i korumpowanie funkcjonariuszy państwowych. Uniemożliwiłaby biurokracji i policji ograniczanie osobistej wolności i wtrącanie się w prywatne upodobania ludzi. Wreszcie dekryminalizacja narkotyków skończyłaby z "przestępstwami" bez ofiar i pozwoliłaby państwu na zajęcie się ochroną życia i własności obywateli - jego właściwymi zadaniami.