Gdy 105 lat temu Bayer wypuścił ją na rynek, była dobra na wszystko - od kaszlu po epilepsję. Zdelegalizowana za "niszczenie moralności" nie wywołuje skutków ubocznych, poza jednym: uzależnia. - Artykuł z Die Woche
Kariera tej substancji, która z leku przeistoczyła się w śmiertelne zagrożenie, wzięła swój początek w laboratoriach koncernu farmaceutycznego Bayera. 21 sierpnia 1897 r. chemik Felix Hoffmann uzyskał w toku doświadczeń diacetylomorfinę. Poszukiwał właśnie środka, który by nie uzależniał, nadającego się do zastąpienia morfiny jako leku uśmierzającego ból. Po doświadczeniach na rybach, królikach, kotach i na personelu firmy Bayer, już w rok później ten nowy lek trafił na rynek - jako środek na wszystkie niemal znane wówczas choroby, od bronchitu po raka żołądka.
Kierownictwo Bayera zastrzegło sobie prawa do nazwy "heroina" - mającej wskazywać na heroiczne dokonania nowego leku. Był on do nabycia w postaci proszku, mikstury, syropu lub czopków, kobietom oferowano nawet tampony nasączone heroiną. Miliony ludzi przyjmowały to nowe lekarstwo, ale tylko nieliczni wpadali w nałóg, czy też uciekali się do przestępstwa, by zdobyć pieniądze na zakup nowej dawki. Bo i dlaczego mieliby to robić? Heroina nie była przecież pakowana w malutkie paczuszki, po 25 euro za jedną dawkę, sprzedawano ją w eleganckich flakonach, na receptę od lekarza i kosztowała zaledwie parę fenigów.
Wojna ze specyfikiem szatana
Chorzy z reguły łykali po kilka miligramów tej substancji, mniej niż jedną dziesiątą ilości, jaką dziś wstrzykuje sobie narkoman. Ten specyfik na bazie opium przyjmowany doustnie działał z opóźnieniem, gdyż heroina poprzez żołądek trafia do mózgu stopniowo i powoli. Dlatego klienci firmy Bayer nie wpadali w trans, a przypadków śmiertelnego przedawkowania nie było prawie wcale.
Niebezpieczeństwo uzależnienia przy przyjmowaniu pochodnych opium - jak argumentuje berliński internista Michael de Ridder - istnieje tylko wtedy, gdy na przykład heroina przyjmowana jest dożylnie w dużych dawkach i w stanie psychicznego stresu lub usilnego dążenia do doznania euforii. Dlatego uzależniające właściwości tego narkotyku stawały się widoczne stopniowo w pierwszym dwudziestoleciu XX wieku, zwłaszcza u ciężko rannych żołnierzy, którym podawano heroinę przeciwbólowo.
Odwrót od heroiny zaczął się w USA, gdzie firma Bayer eksportowała najwięcej. Tam po 1910 r. narkomani zaczęli przestawiać się na heroinę, gdy utrudniono im dostęp do morfiny i opium. I wtedy rozpoczęła się wojna przeciw temu "szatańskiemu specyfikowi", z tym że w przeciwieństwie do prohibicji alkoholowej z lat 20., wojna antynarkotykowa trwa nadal. Na przesłuchaniu w Kongresie w 1924 r. lekarz Alexander Lambert oznajmił, że heroina "niszczy moralność" i jest używana przez przestępców, gdyż wzmaga odwagę i siłę mięśni.
Pożywienie dzieci-kwiatów
Druga kariera heroiny jako narkotyku kupowanego na ulicy rozpoczęła się w USA i w Niemczech pod koniec lat 60., gdy mnóstwo Amerykanów wracało z Wietnamu jako narkomani i trafiało w środowiska hipisów i wykolejonej młodzieży. W samych Niemczech jest dziś 120 tys. ludzi uzależnionych od heroiny. Z uwagi na wysokie ceny na czarnym rynku ten narkotyk przyjmuje się głównie w postaci zastrzyku - jest to forma bardziej ryzykowna, ale i bardziej "wydajna" niż palenie. Rezultatem są zakażenia, ropnie, zniszczone arterie grożące wykrwawieniem. Gdy nie ma dosyć strzykawek, kilku kolejnych uzależnionych używa tej samej igły, zarażając się żółtaczką C lub AIDS.
Czystość heroiny, dostępnej na czarnym rynku, waha się między 5 a 90 proc. - resztę stanowi paracetamol, piasek, cukier, mleko w proszku, cement lub strychnina. Konsumenci nie są w stanie zbadać stopnia koncentracji narkotyku w "działce", toteż ciągle grozi im niebezpieczeństwo wstrzyknięcia sobie śmiertelnej dawki. Co roku umiera w Niemczech z tego powodu około 2000 osób.
To samo działo się z alkoholem w USA, gdy za czasów prohibicji w latach 30. mieszano wódkę z alkoholem metylowym i tysiące ludzi straciło wzrok, w tym sławni piosenkarze bluesowi. Badania prowadzone w USA dowodzą, że większość okazjonalnych konsumentów heroiny żyje w sposób nie zwracający uwagi, regularnie pracuje, nie kradnie dla zdobycia pieniędzy na narkotyk ani nie musi korzystać z pomocy lekarskiej.
- W przeciwieństwie bowiem do alkoholu i nikotyny - twierdzi Michael de Ridder - pochodne opium prawie nie wykazują niepożądanych działań ubocznych, jeśli nie liczyć spadku pożądania seksualnego i skłonności do obstrukcji.
No i - naturalnie - groźby uzależnienia.
Set&Setting – impreza dubstepowa, potem tripowe wnętrze mojego samochodu, świętujemy mój powrót do domu.
Exp – LSD, LSA, 2-CE, grzyby psylocyby, kokaina, amfetamina, metkatynon, mefedron, morfina, fentanyl, kodeina, MDMA, DXM, MJ, benzydamina i inne które w głowie mi się nie mieszczą (albo usilnie chcą z niej uciec).
Wiek – 22
Lady A wymyśliła nam dawkę na pierwszy raz po 1 mg na głowę. Udało mi się ‘zorganizować’ jedynie 1,6 mg w sumie. Na szczęście.
Wpakowałem się na imprezę z dziewczyną, na początku wlałem w siebie trochę alkoholu (całkiem sporo jak na mnie). Chciałem się także załapać na zioło, którego zapach unosił się w ubikacji, ale już wszystko poszło z dymem, kiedy zapytałem :)
Czas i miejsce: noc w domu (zazwyczaj); oczekiwania: chęć milszego spędzania czasu w samotności, ucieczka od codzienności i problemów.
Opiszę sposób, w jaki marihuana odmieniła moje życie oraz doświadczenia, uczucia i wyciągnięte wnioski z ostatnich kilku miesięcy, które spędziłem w towarzystwie tej rośliny.
Zacznę od opisu mojej przykładowej fazy:
Najbardziej lubię palić w samotności na chacie, w osobistej strefie komfortu. Po zapaleniu kładę się wygodnie, a na słuchawkach puszczam muzykę elektroniczną (słucham takiej tylko po paleniu). Zamykam oczy i od tej pory wszystko przestaje mieć znaczenie.
Noc, wystylizowany do podróży pokój, odpowiedni strój, podniecenie i duży niepokój związany z dawką.
No i w końcu do tego doszło, lata czytania neurogroove oraz serwisów pokrewnych wreszcie doprowadziły mnie do mojego własnego trip raportu.
Miał to być mój 4 raz z tryptaminami, a drugi raz z 4-ho-met i stwierdziłem, że dalsze bawienie się w próbowanie dawek traci już sens, jeśli rzeczywiście chcę zacząć DOŚWIADCZAĆ, a nie ślizgać się po powierzchni doświadczenia. Można powiedzieć, że byłem gotów na wszystko, od totalnej euforii, do najgłębszego badtripa (którego oczywiście prorok mi nie poskąpił, hehe).
Komentarze