Global Drug Survey 2017 ma zbadać, jak traktuje nas policja w zależności od kraju, w jakim przyszło nam mieszkać. Weźcie udział - naszym zdaniem warto.
Wpadka z narkotykami może być doświadczeniem bardzo stresującym. Bycie notowanym za posiadanie narkotyków może zrujnować karierę i zamknąć wiele możliwości. Oznacza także poświęcenie czasu i pieniędzy policji i wymiaru sprawiedliwości dla uzyskania bardzo niepewnych korzyści.
Dodatkowym aspektem tego problemu jest to, że prawa narkotykowe nie są wobec wszystkich egzekwowane jednakowo — rola uprzedzeń rasowych jest znacząca, gdy przychodzi do wymierzania kary, odmienne sankcje wiążą się nawet z posiadaniem różnych wersji tych samych narkotyków. Jednym z bardziej wyrazistych przykładów tego ostatniego zjawiska jest sytuacja w Stanach Zjednoczonych, gdzie posiadanie cracku rokuje decydowanie gorzej, niż posiadanie kokainy proszku kokainy, jeśli chodzi o możliwy wyrok – w tym pierwszym wypadku szansa na skazanie jest 18 razy większa*.
W zależności od kraju różnią się środki, jakie władze podejmują w celu wyłapywania osób łamiących zakaz posiadania narkotyków, jedne kraje w większym stopni stawiają na wykrywające je psy, inne na prowadzone przez drogówkę narkotesty. Znaczne jest także, co oczywiste, międzynarodowe zróżnicowanie egzekwowania samych kar za posiadanie. Może one przybierać różne formy, od policyjnej obojętności, przez legislacyjny odowiednik klapsa lub nieformalne ostrzeżenie, po nakaz stawienia się sądzie, pojawienie się rejestrze notowanych, karę grzywny, więzienia lub jeszcze gorzej.
Przy takim zróżnicowaniu jest to raczej dziwne, że brak właściwie solidnych, globlanych analiz różnic i podobieństw w podejściu do polityki narkotykowej. W dużym stopniu bez odpowiedzi powstaje np. pytanie: Jakie kraje rutynowo stosują psy do wykrywania narkotyków? Albo: jak często osoby używające narkotyków są zatrzymana i przeszukiwane ze względu na narkotyki?
Jest to istotna luka w wiedzy, jedna z tych, że Global Drug Survey na rok 2017 będzie się starało wypełnić.
We współpracy z dr Caitlinem Hughesem, kryminologiem i ekspertem ds. polityki antynarkotykowej z australijskiego Universitetu Nowej Południowej Walii, zamierzamy przeprowadzić pierwszy międzynarodowy przegląd, dotyczący: częstotliwości policyjnych interwencji związanych z narkotykami w różnych częściach świata; charakteru i dotkliwości tych spotkań; czynników, które u osób używających narkotyków korespondują z częstotliwością bycia zatrzymywanymi przez policję, do których należeć mogą na przykład wiek, płeć czy rasa.
Kluczowe pytania, które zadamy, będą dotyczyły m.in. tego, czy respondentom zdarzyło się w ciągu ostatniego roku spotkać policjantów z psami wykrywającymi narkotyki w dowolnym miejscu, z wyłączeniem lotnisk (na przykład na festiwalu muzycznym); czy byli zatrzymywani i przeszukiwani pod kątem narkotyków; wreszcie — czy byli aresztowani za ich posiadanie. Przyjrzymy się również alternatywom karania, pytając respondentów, czy zdarzyło im się być zatrzymanymi z narkotykami i otrzymać jedynie ostrzeżenie lub skierowanie na terapię.
Zrozumienie, jak prawa narkotykowa realnie egzekwowane są na całym świecie w czasach ogromnych zmian politycznych i technologicznych, jest niezwykle istotne, jako środek mogący skłonić rządy do rozważenia zmian swojego podejścia i pomóc im w określaniu środków najbardziej sprawiedliwych i humanitarnych oraz identyfikacji charakteru i wymiaru zasobów, jakie należy zainwestować, by prowadzić skuteczną politykę narkotykową.
Wobec prawa wszyscy ludzie powinni być równi. Wiemy jednak, że to, zapisano w książkach i ustawach i co powinno mieć miejsce, często różni się od rzeczywistości codziennie doświadczanej przez tysiące ludzi.
Jeśli więc kiedykolwiek byliście obwąchiwani przez psa lub przeszukiwani przez policję i zastanawialiście się: "Czy to coś, co może zdarzyć się każdemu?" lub "Co by się teraz działo, gdybym mieszkał w innym kraju?" możecie teraz poświecić kilka minut, aby podzielić się swoimi doświadczeniami, żebyśmy mogli powiedzieć światu, jak policja na całym globie radzi sobie z narkotykami.
By wypełnić ankietę, przejdź: https://surveys.globaldrugsurvey.com/s3/GDS2017
Samotnie na gralni. Wielka chęć kolejnej sesji z DMT w roli głównej.
Witajcie wszystkie duszyczki. Pragnę podzielić się z wami kolejnym doświadczeniem. Tym razem czystego surrealizmu (a może lepiej - nadrealizmu). Postaram się jak najdokładniej opisać to, czego nie da się nawet wyobrazić, a co dopiero uchwycić w ramy słowne. Zyskując choć na (wieczny) moment dostęp do kronik Akashy, hiperprzestrzeni - widziałem.
Hmmm... niby dwie rózne sprawy ale duzo podobieństw .
Nastawienie jak zazwyczaj przy amfetaminie: podniecenie, ekscytacja. Miejsca przyjmowania: Katowice, dwór oraz mój dom.
No cóż, jestem uzależniony od amfetaminy. Tak naprawdę zacząłem w lutym 2021r. brać nałogowo. Do dzisiaj, czyli do listopada 2021r., zdarzały mi się naprawdę nieduże przerwy. Najdłuższa była w maju do czerwca. Przyjechał kumpel z ośrodka, młodszy ode mnie i poleciałem znowu w lipcu. W sumie to teraz góra były dwa tygodnie bez amfetaminy. Kosztowało mnie to wykończeniem psychicznym, jak 2g wsunąłem pewnego pogodnego dnia w październiku. Nie było to dużo, a jednak bardzo negatywnie zadziałało na moją psychikę. Dwa tygodnie katorgi, myśli samobójcze i niepokój.
Lekki strach przed nieznanym, lekkie podekscytowanie, dobry nastrój. Miejscem doświadczenia był niewielki ciemny pokój z wyjściem na balkon.
Godzina zażycia : 22:00
