Cannabis indica. Przewodnik podróży.

SKUTKI, CZYLI MAŁE PRZEWIETRZENIE

MOTYWACJA

Do podjęcia jakiejkolwiek aktywności potrzebna jest motywacja. Często twierdzi się, że palenie konopi indyjskich obniża stopień motywacji, zarówno w bezpośrednim działaniu, jak i w sposób chroniczny. Rzeczywiście, u stałych palaczy trawy można zaobserwować charakterystyczną bierność, apatię, zwaną w nauce "syndromem amotywacji". Nie sposób jednak ustalić, czy brak motywacji jest skutkiem działania THC, czy też odwrotnie - konopie indyjskie są szczeg6lnie przyjemną używką dla ludzi mających kłopoty z motywacją. Nie znajdują zatem potwierdzenia sądy, że palenie powodując zanik motywacji, prowadzi do społecznej i psychicznej dezintegracji człowieka. Przy okazji różnych badań stwierdzono, że motywacja osób badanych, do rozwiązywania testów, nie malała, nawet w niesprzyjających warunkach.

KONOPIE INDYJSKIE A ZACHOWANIE SPOŁECZNE

Z ankiet wynika, że haszysz i marihuanę pali się najczęściej w grupie. Konsumpcja konopi indyjskich może być więc rozumiana jako rytuał wiążący młodych ludzi, należących do danej subkultury. Wzmacnia to ich solidarność grupową, odczuwanie tych samych wartości i odgranicza ich od nielubianego, skostniałego establishmentu. Wyraża etos bycia na luzie.
Konopie indyjskie należy zatem traktować jako narkotyk wybitnie socjogeniczny (tworzący grupę), w odróżnieniu od opiatów, amfetaminy i barbituranów, które prowadzą do wyizolowania jednostki.
Po wypaleniu niewielkiej ilości narkotyku zainteresowanie interakcją, a więc rozmowami, wspólnym działaniem itp. wzrasta, jednak przy dużych dawkach, uwaga zwraca się na własne przeżycia. Ma się wtedy wystarczająco wiele do czynienia z sobą. Najistotniejsze staje się doświadczenie działania narkotyku, spowodowanych jego działaniem bogatych wrażeń zmysłowych, skojarzeń i fantazji. Kontakt z grupą jest jednak w dalszym ciągu uznawany za przyjemny.
Można też zauważyć, że do wzajemnej komunikacji skłaniają się zwłaszcza konsumenci o mniejszym doświadczeniu, osoby z większym doświadczeniem zainteresowane są bardziej przeżywaniem własnej jaźni. Zdarza się też im czasem palić trawę, czy haszysz, w samotności. Mimo tego że uczucie więzi ze wspólnotą jest przy paleniu konopi indyjskich bardzo istotne, nie stwarzają one jednak poważniejszej interakcji pomiędzy członkami grupy. Jak dotychczas nie wyjaśniono, czy większe zainteresowanie własnymi przeżyciami - charakterystyczne dla stałych palaczy - jest skutkiem działania narkotyku, czy też osoby szczególnie introwertywne łatwiej zostają stałymi konsumentami.

ROZMOWY

Wprawdzie THC, zwłaszcza w niewielkich dawkach, powoduje, że człowiek staje się bardziej rozmowny, jednak pojawiają się też trudności w formułowaniu myśli. Przyczyną tego jest zapewne pogorszenie się funkcjonowania pamięci; zapomina się rzeczy dopiero co usłyszane, nowe pomysły i skojarzenia wdzierają się do świadomości i odwracają uwagę od właściwego wątku.
W jednym z badań, spośród 131 osób 36% stwierdziło, że po marihuanie stają się mniej rozmowne, 19% twierdziło, że bardziej, 25% doświadczyło obu stanów, a 20% nie wiedziało, czy pod wpływem THC więcej czy mniej rozmawia. W innym teście 45% badanych stwierdziło, że po wypaleniu jointa chętniej rozmawia, a 49%, że jest wręcz przeciwnie. Z obserwacji jednoznacznie wynika, że pod wpływem marihuany rozmowność maleje. W prowadzonym przez wiele dni eksperymencie ujawniły się różnice w reakcjach regularnych i okazjonalnych palaczy. Doświadczeni konsumenci marihuany, po zmniejszeniu się ilości prowadzonych rozmów w pierwszych dniach eksperymentu, stawali się po pewnym czasie bardziej rozmowni, niż na początku. Natomiast rozmowność konsumentów okazjonalnych ciągle malała. Najwyraźniej, osoby oswojone z działaniem THC łatwiej radziły sobie z niezwykle silnym doświadczeniem narkotycznym. Warto zauważyć, że zmniejszenie się chęci do prowadzenia rozmowy było uzależnione od wysokości dawki.
Okazało się również, że rozmowa nie odbiegała od zaprowadzonego przez prowadzącego test tematu, nie miała też innego niż zwykle poziomu. Nie zmieniła się liczba błędów gramatycznych i leksykalnych, dyskusja była spójna, udawało się w niej nawet dochodzić do wniosków.
Osoby znajdujące się pod wpływem THC nie rezygnowały łatwo ze swojego stanowiska, nie dawały też sobą manipulować. Nie zauważono skłonności do przyjmowania opinii większości, co zdawały się sugerować wyniki jednego z dawniejszych testów.
Podsumowując, można stwierdzić, że pod wpływem THC rozmowność zmniejsza się. Im większe jest doświadczenie danego człowieka, tym prędzej pojawia się chęć do ponownego zwiększenia ilości prowadzących rozmów. Zazwyczaj rozmawia się na tematy odczuwane jako najbardziej ciekawe i przyjemne, a poziom intelektualny konwersacji nie ulega zmianie.

KONOPIE A AGRESJA

Kilkadziesiąt lat temu, kiedy konopie indyjskie stały się przedmiotem szerszego zainteresowania, otrzymały one za sprawą celowej propagandy, niezwykle złą opinię. Twierdzono między innymi, że pod wpływem marihuany ludzie mają skłonność do popełniania największych i najokrutniejszych przestępstw. Fakty nie potwierdzają tego przekonania, wręcz przeciwnie, wydaje się, że THC zmniejsza, lub nawet całkowicie niweluje agresję.
Halpern już w 1944 r. zaznaczył w "La Guardia-Report", że po zapaleniu marihuany agresja się obniża, a inni badacze potwierdzili, że palacze trawy są mniej agresywni i prowokujący niż przeciętni ludzie. Murphy w 1966 r. napisał: "Większość poważnych obserwatorów jest zgodna co do tego, że konopie indyjskie w żadnym wypadku nie prowadzą per se do działań agresywnych i przestępczych...".
Równocześnie pod wpływem czterohydrokonabinolu łatwiej zauważa się własną agresję - 42% spośród badanych określiło siebie przed zapaleniem marihuany jako agresywnych, po jej zapaleniu stwierdziło to o sobie aż 88% (Halpern w "La Guardia-Report").
Najwyraźniej więc wzrasta wrażliwość na własną agresję, przy czym agresja rzeczywista wcale nie rośnie.
W jednym z nowszych badań zajmowano się agresją okazywaną w dyskusji. Przed zapaleniem jointa wyrażano ją uprawiając wrogą krytykę wypowiedzi partnera. Pod wpływem THC komunikowano uczucia agresywne kpiną, która stawała się powodem do śmiechu dla obu stron, a po pewnym czasie, skłonność do zachowań agresywnych w ogóle malała. Pod wpływem narkotyku uznawano partnerów rozmowy za bardziej przyjaznych, chętnych do współpracy i pełnych zrozumienia.
Wyniki tych testów odpowiadałyby rozpowszechnionemu wśród palaczy trawy przekonaniu, że pod jej wpływem maleje skłonność do czynów agresywnych, kłótni i wrogość. Nabiera się pewności, że są ciekawsze zajęcia niż zachowania agresywne, lub też człowiek staje się po prostu bardziej pokojowo usposobiony.

KONOPIE A ROZWIĄZYWANIE PROBLEMÓW

Badane osoby miały spośród większej ilości rysunków odszukać ten, który został wybrany przez prowadzącego test. Najlepszą metodą jest tu zadawanie pytań, które eliminują jedną z alternatywnych możliwości. Jeżeli np. na rysunkach przedstawiono obiekty kuliste i kanciaste, takie pytanie powinno brzmieć: "Czy ten obiekt jest kulisty?". Najmniej skuteczne jest zgadywanie.
Wbrew oczekiwaniom, badani znajdując się pod wpływem marihuany osiągali lepsze wyniki, niż w stanie normalnym. Nie pojawiła się spodziewana tendencja do zgadywania. Co ciekawsze, polepszenie wyników nie było zależne od wysokości dawki. Nie można zatem stwierdzić, że im więcej THC w organizmie, tym wydajniej się myśli. Z pewnością jednak czterohydrokanabinol nie zmniejsza zdolności do logicznego, abstrakcyjnego myślenia.

DŁUGOFALOWE ODDZIAŁYWANIE PSYCHOSPOŁECZNE

CHRONICZNE ODDZIAŁYWANIE NA PSYCHIKĘ

Chroniczne efekty oddziaływania są bardzo trudne do określenia. Na przykład to, że osoba psychicznie chora pali haszysz, nie jest dowodem, że właśnie haszysz spowodował chorobę. Należy wziąć pod uwagę skłonność osób cierpiących na zaburzenia psychiczne do zażywania narkotyków.
Niemniej nawet miłośnicy konopi indyjskich nie przeczą, że regularne palenie może ujawnić głęboko ukryte skłonności do zaburzeń psychicznych. Warto zauważyć, że istnieją okoliczności, w których można użyć czterohydrokanabinolu jako środka ułatwiającego diagnostykę psychiatryczną. THC nie ma jednak zastosowania jako lek wspomagający terapię, powodując zakłócenia pamięci raczej by ją utrudniał.

PSYCHOPATOLOGIA

Najczęściej obserwowaną negatywną reakcją na czterohydrokanabinol jest utrata świadomości, że wywołane narkotykiem samopoczucie jest tylko stanem przejściowym (tzw. "utrata perspektywy"), co może prowadzić do silnego napięcia, lub lęku. Powodem tego jest zazwyczaj brak wcześniejszych doświadczeń w zażywaniu narkotyków, bądź nadspodziewanie wysoka dawka. Objawy te zanikają wraz z ustaniem działania THC.
Nierzadko pojawiają się też odczucia paranoidalne (urojenia prześladowcze). Prawdopodobnie dotyczy to ludzi i tak posiadających tego typu skłonności. Niezwykle ważne są tu oczekiwania związane z zażyciem narkotyku oraz towarzyszące mu okoliczności zewnętrzne. Pojawiające się niekiedy zaburzenia świadomości, dezorientacja i znaczne zaburzenia pamięci są zazwyczaj efektem niezwykle wysokich dawek i nie są zależne od struktury osobowości konsumenta. Gdy narkotyk przestaje działać - sytuacja wraca do normy.
Termin psychozy kannabinoidalnej pojawił się w związku z badaniami prowadzonymi w krajach Trzeciego Świata. Badano tam wyjątkowo nałogowych palaczy haszyszu ( od pięciu lat po kilka gramów dziennie). Diagnoza choroby jest bardzo wątpliwa, gdyż objawy, polegające na dziwacznym, nie mieszczącym się w granicach normy zachowaniu, są przynajmniej częściowo pochodną czynników społeczno-kulturowych. Bardzo niepewne jest zatem twierdzenie, że palenie konopi indyjskich może wywołać jakąś psychozę. O wiele bardziej prawdopodobnym jest, że ludzie mający skłonności do zaburzeń psychicznych, lub nie potrafiący sprostać swoim problemom, sięgają po wszelkiego rodzaju narkotyki, a więc również konopie indyjskie. Czterohydrokanabinol może zaostrzyć objawy np. schizofrenii, a zatem pogorszyć stan chorego. Ludzie o chwiejnym życiu psychicznym powinni zatem zrezygnować z haszyszu i marihuany. Konopie indyjskie bynajmniej nie przyczynią się do rozwiązania ich problemów.
Mimo tego, że konsumpcja konopi nie prowadzi w zasadzie do popełniania aktów przemocy, tego typu przypadki mogą wystąpić u osób, które niezależnie od wpływu THC mają obniżone hamulce zachowań impulsywnych. Możliwe są również szczególne sytuacje stresowe, które w połączeniu z określonymi cechami charakteru mogą sprawić, że palenie trawy staje się niebezpieczne.
Jeden z lekarzy pełniących rolę opiekuna medycznego koncertów rockowych, referował swoje doświadczenia oparte na około 5 tys. przypadków psychoz wywołanych przez narkotyki. Potwierdził on, że konopie indyjskie bardzo rzadko powodują zdecydowanie negatywne skutki. Ostrzegał jednak przed niebezpieczeństwem zbyt wysokich dawek. W takim razie również marihuana może wywołać obawy psychotyczne- Zwrócił również uwagę na fakt, że u 5 do 10% osób, które takich objawów doświadczyły, pozostają trwałe zmiany psychopatologiczne. W związku z tym, radzi on wszystkim, którzy kiedykolwiek mieli nieprzyjemne doświadczenia z narkotykami ("bad trips") unikać wszelkich środków psychodelicznych, łącznie z marihuaną i alkoholem.
Warto tu wspomnieć o fenomenie tzw. "flash-back". Polega on na tym, że charakterystyczne dla efektów zażycia narkotyku wrażenia i odczucia niespodziewanie wracają, mimo że dana osoba nie znajduje się pod jego wpływem. Przyczyna tego zjawiska pozostaje do dziś nieznana. W każdym razie nie jest ono niebezpieczne, a jego objawy szybko zanikają.

WPŁYW CHRONICZNEGO ZAŻYWANIA NA FUNKCJONOWANIE UMYSŁU

Przeprowadzono szereg badań dotyczących tego złożonego tematu. Niektóre z nich prowadziły do wniosku, że czterohydrokanabinol powoduje trwałe ograniczenie władz umysłowych. Jednak zarówno wspomniane badania, jak i te prowadzące do wniosków wręcz przeciwnych, są mało przekonujące. Nie wzięto w nich pod uwagę wielu istotnych czynników. Przeprowadzano je najczęściej w ten sposób, że grupę konsumentów marihuany porównywano z grupą kontrolną. W ten sposób nie można określić skutków działania THC, tylko, co najwyżej, stwierdzić różnice między dwoma, uważanymi za reprezentatywne, grupami ludzi. Jeżeli np. grupa konsumentów marihuany osiągnie gorsze wyniki, to nie wiadomo czy to marihuana pogarsza funkcjonowanie umysłów członków grupy, czy też wśród osób palących znaleziono tylko takie, które posiadają niższy iloraz inteligencji. Zresztą sami autorzy badań określają ich wyniki jako wątpliwe.
Do dziś nie istnieje studium, w którym badano by inteligencję jednej osoby przez dłuższy okres palenia marihuany, bądź haszyszu. Nie badano też chronicznych zmian motywacji.

ZMIANY W SPOSOBIE ŻYCIA

Każde nowe doświadczenie może zmienić zachowanie człowieka. Im częściej dane doświadczenie go spotyka, tym bardziej jest przez nie kształtowany. Jednak chroniczne zmiany w sposobie życia są trudne do zbadania. gdyż wymagałoby to długofalowej obserwacji danej osoby, a jest to warunek praktycznie niemożliwy do zrealizowania. Mimo tego, wśród palaczy konopi indyjskich stwierdzano pewne zjawiska, które dały podstawę dla różnych przypuszczeń. Poniższe uwagi są tylko jedną z prób zrozumienia długotrwałych skutków palenia haszyszu i marihuany.
Większość palaczy zachowuje się podobnie jak inne osoby w ich wieku należące do tej samej grupy społecznej. Jednak im większą rolę w życiu danego człowieka odgrywa zażywanie narkotyku, tym większe jest prawdopodobieństwo, że spowoduje on trwałe zmiany w jego zachowaniu.
Należy jeszcze raz podkreślić, że czterohydrokanabinol nie jest w stanie zmienić człowieka w sposób zasadniczy. Może jednak uwidocznić jakieś istniejące, lecz ukryte skłonności i spowodować tym samym pewne zmiany w osobowości. Mogą one być zarówno korzystne, jak i nie. Największe problemy pojawiają się wtedy, gdy w grę wchodzi psychiczne uzależnienie, gdy człowiek zaczyna żyć dla zażywania narkotyku (podobnie, jak wielu ludzi żyje dla innych przyjemności).
Największe korzyści z palenia trawy można uzyskać, jeśli używa się jej jako środka do celu, jako inspiracji w twórczości, dla relaksu, bądź wzmocnienia pewnych odczuć.

MOTYWACJA.

Przy długotrwałym paleniu konopi indyjskich najbardziej widoczne zmiany dotyczą motywacji. Równowaga pomiędzy obowiązkiem zmienia się wyraźnie na korzyść przyjemności. Bardziej intensywna percepcja zmysłowa otwiera ogromne możliwości hedonistyczne konsumpcji i twórczości. Obowiązki bywają niekiedy redukowane do minimum. Myślenie o przyszłości staje się mniej istotne w porównaniu z tym, co dzieje się tu i teraz. Człowiek pozwala sobie na coraz więcej lenistwa. Światopogląd staje się mniej określony, pojawia się swego rodzaju fatalizm. W najcięższych przypadkach (zwłaszcza gdy już wcześniej istniał niedobór motywacji), człowiek zarzuca dawne obowiązki, nie zastępując ich nowymi. Życie staje się pozbawione perspektyw i zainteresowań, pojawia się daleko posunięte zobojętnienie i "syndrom amotywacji".
Z drugiej strony, mogą też rozbudzić się różne pasje i talenty, co prowadzi do rozwinięcia własnej twórczości.

TRYB ŻYCIA.

Człowiek urządza sobie życie zgodnie z nową równowagą, pomiędzy obowiązkiem, a przyjemnością. Konsumpcja i twórczość zyskują sobie wyższą pozycję w hierarchii celów, na samym jej szczycie znajduje się doznawanie przyjemności. Tryb życia staje się często dość nieregularny. Pracę ma się ochotę zakończyć jak najszybciej i w jak najmniej męczący sposób, by wreszcie mieć czas na właściwe życie. Z regularnej pracy człowiek najchętniej w ogóle by zrezygnował. Nierzadko zresztą dochodzi do zrealizowania tego celu, zwłaszcza, że zmniejsza się poczucie lęku o przyszłość.
Ponadto można stwierdzić nieco zwiększoną potrzebę snu. Sen i przypalanie trawy odczuwane są jako największa przyjemność.

ZAINTERESOWANIA.

Zainteresowania są określane przez przyjemność, twórczość i konsumpcję. Unika się zadań skomplikowanych, związanych z nudną pracą. Wybiera się te przyjemności, których osiągniecie nie jest uzależnione od większego wysiłku. Zainteresowania nie koncentrują się przy tym na jednej płaszczyźnie, są raczej zmienne. Dużą wartość przypisuje się własnej twórczości; entuzjazm dla niej jest bardzo duży, choć same dzieła niezbyt go usprawiedliwiają. Często można stwierdzić wzmocnienie zainteresowań humanistycznyhc, religijnych, mistycznych i estetycznych.

PSYCHIKA

Większą uwagę zwraca się na wrażenia zmysłowe, zapewne dlatego że pod wpływem czterohydrokanabinolu, są one wzmocnione. Człowiek staje się bardziej odprężony, pełen humoru, skłania się do tego, by wszystko akceptować takim, jakim jest. Sprawom rzeczywiście poważnym nie przypisuje się takiego znaczenia jak dawniej.

INTERAKCJA

Innych ludzi dzieli się na tych, którzy również palą trawę i pozostałych, którzy są nietolerancyjni, wrodzy, a w najlepszym przypadku - obojętni. Budzi się silny indywidualizm, za bliskich sobie uważa się jedynie podobnie myślących członków "elity". Zachowanie staje się jednak bardziej pokojowe, agresji unika się, lub nadaje się jej bardziej cywilizowaną postać. Innym ludziom również przyznaje się prawo do indywidualizmu, pod warunkiem, że nie ogranicza to własnej wolności. Znacznie chętniej bierze się udział w życiu towarzyskim.

***

Reasumując: palenie konopi indyjskich powoduje pewnego rodzaju zdziecinnienie. Myślenie i odczuwanie stają się w mniejszym stopniu zorientowane na odległe cele, w większym natomiast na bezpośrednią przyjemność. Najważniejsza staje się teraźniejszość i nowe wrażenia. Intensyfikuje się radość z konsumpcji i twórczości. Pojawia się niechęć do niezrozumiałych obowiązków i autorytetów.

LUZ, SEN, ŚMIECH... - JAK DZIAŁA DOBRY SKRĘT

Zażywanie marihuany, lub haszyszu powoduje skutki bezpośrednie, bądź ma oddziaływanie chroniczne.
Skutki bezpośrednie to formy oddziaływania, które wiążą się z bezpośrednim wpływem narkotyku. Rozpoczynają się one wraz z jego zażyciem i stopniowo znikają w miarę rozkładu i wydalania narkotyku z organizmu. W przypadku konopi indyjskich należy pamiętać, że lipofilne kanabinoidy nie rozpuszczają się jak alkohol we krwi, ale są odkładane w tkankach tłuszczowych i dopiero po wielu dniach zostają całkowicie wydalone. Dlatego nawet po przeminięciu odczuwalnego odurzenia mogą one subtelnie oddziaływać na funkcjonowanie człowieka.
Natomiast o oddziaływaniu chronicznym mówi się wtedy, gdy użycie narkotyku pozostawia pewne zmiany, mimo że powodująca je substancja (w tym wypadku THC) została już z organizmu wydalona. Badanie oddziaływania chronicznego jest bardzo trudne, gdyż zmiany te nie są zauważalne z dnia na dzień. Wyraźne przemiany mogą się pojawić dopiero po wieloletnim oddziaływaniu danego preparatu. Badania należałoby więc przeprowadzać przez bardzo długi czas, co zwiększałoby prawdopodobieństwo wpływu innych czynników niż narkotyk. Należałoby więc znaleźć osoby, które rozpoczynałyby test przy przeciętnym stanie zdrowia i w przeszłości nie stykały się z narkotykami. Przez cały okres badania musiałyby one prowadzić taki sam tryb życia. Jednocześnie byłaby potrzebna grupa porównawcza, która w swojej sytuacji wyjściowej i w trybie życia nie różniłaby się od grupy badanej, jednakże nie używałaby konopi indyjskich.
Aby uzyskać rzeczywiście prawidłowe wyniki należałoby jeszcze badać grupę placebo (tzn. ludzi, którzy nie wiedzą, że nie palą haszyszu, czy trawy).
W praktyce nie sposób spełnić takich warunków, dlatego wyniki badań na temat chronicznych skutków używania konopi indyjskich pozostają wątpliwe. Dotyczy to zwłaszcza oddziaływania psycho-społecznego; efekty fizyczne są łatwiejsze do zmierzenia.

DZIAŁANIE PRZEJŚCIOWE. PSYCHIKA. SKUTKI SUBIEKTYWNE.

Badano osoby w wieku 18-33 lata, średnia wieku 22 lata, 39 kobiet i 61 mężczyzn. 58 z nich to studenci, 24 - pracujący, 9 - zatrudnieni w niepełnym wymiarze, 9 - bezrobotni. Wszyscy określają się jako regularni palacze trawy (co najmniej 50 razy w ciągu ostatnich 6 miesięcy).
Metody badania: dwie, do trzech godzin wywiadu i arkusz pytań.
Wyniki wskazują, że "zwykłe" efekty palenia ganji są u większości konsumentów bardzo podobne. Jasnym jest też, że doświadczenia z marihuaną oceniane są też najczęściej jako przyjemne. Opisywanych gdzieniegdzie przypadków psychozy, czy stanów lękowych prawie się nie wymienia. Może dlatego że nie badano lokatorów zakładów karnych, czy egipskich szpitali psychiatrycznych.

ZMĘCZENIE I SEN.

W niewielkich dawkach THC działa uspokajająco, a sen opisywany jest jako głęboki i odświeżający. Po większych dawkach pojawia się działanie raczej pobudzające, a sen staje się płytki i dający mniej wypoczynku. Najczęściej jednak po ustaniu działania THC występuje zmęczenie i senność. W szeregu eksperymentów stwierdzono, że czterohydrokanabinol zwiększa dobowy czas snu. Ilość snu na dobę wzrosła przy codziennym zażywaniu THC z 7 do 8,7 godzin (u osób palących od czasu do czasu), a z 7,5 do 8,4 u notorycznych palaczy. W trakcie ciągłego palenia marihuany czas snu ulega rozbiciu. Okazjonalni palacze 90% swojego snu odbywali w blokach po 6-9 godzin, a w czasie gdy palili codziennie - tylko 60%. Zmiany te nie były zależne od wysokości dawek i po zakończeniu okresu codziennego palenia powoli ustępowały (wydalenie z organizmu czterohydrokanabinolu trwa szereg dni).
Interesujące jest również to, że THC w odróżnieniu od innych narkotyków (np. alkoholu), w zasadzie nie obniża jakości snu. Nie stwierdzono także jakichkolwiek zależności pomiędzy czasem zayżycia THC, a momentem zaśnięcia. Czterohydrokanabinol - inaczej niż alkohol i opiaty - nie może zostać zatem zaliczony do narkotyków usypiających.

KONOPIE INDYJSKIE A GŁÓD

W wielu badaniach zajmowano się znanym wielu palaczom haszyszu i marihuany zjawiskiem wilczego apetytu. Często, gdy dana osoba zaczyna odczuwać działanie THC, natychmiast przemieszcza się w kierunku lodówki, lub zrywa opakowanie z tabliczki czekolady. Wyniki testów nie są zbyt jednoznaczne, co prowadzi do różnych spekulacji na temat przyczyn zwiększenia apetytu. Eksperymenty na zwierzętach w ogóle nie wykazały większego spożycia pokarmu po zaaplikowaniu THC. Mogło to jednak być spowodowane niewiarygodnie wielkimi dawkami jakie podawano zwierzętom (10 mg na kilogram wagi ciała, a w eksperymentach z ludźmi stosowano dawki ok. 0,3 mg na kilogram). Niewykluczone, że zbyt wysoka dawka zmniejsza efekt pobudzenia apetytu.
W latach czterdziestych osiągnięto nieprawdopodobne rezultaty stosując czterohydrokanabinol w leczeniu braku apetytu u ludzi cierpiących na psychozy, na zespół abstynencji przy uzależnieniu od heroiny, jak i u osób bez poważniejszych zaburzeń.

KONOPIE INDYJSKIE A SEKS

Pod wpływem THC wrażenia zmysłowe przeżywane są intensywniej. Dotyczy to również pieszczot seksualnych (zmysł dotyku, wzroku, węchu, słuchu). Ponadto puszczone zostają wodze wyobraźni. co powoduje często sugestywne fantazje erotyczne.
THC prowadzi do pewnego rozluźnienia nerwu współczulnego, co przyczynia się (choć czynniki psychiczne mają większe znaczenie) do opóźnienia ejakulacji. O ile zatem wyobraźnia i fale uczuć nie poniosą, może dojść do wydłużenia czasu aktu płciowego.
Czterohydrokanabinol wzmacnia wcześniej obecne uczucia i uwarunkowania. Zatem człowiek, który i tak czerpie wiele radości z seksu może się spodziewać, że po marihuanie jego rozkosz w ł6żku (lub, rzecz jasna, gdziekolwiek indziej) będzie jeszcze bardziej intensywna. Jeśli ktoś ma jednak problemy w sferze płci i seksu może przeżyć niemiłe niespodzianki. Również gwałtowne wahania nastroju mogą zostać wzmocnione, czego skutkiem bywają trudne sytuacje. Z drugiej strony może się zdarzyć, że konopie indyjskie umożliwią erotyczne wyzwolenie, wykonanie pierwszych kroków w poprzednio niedostępnych dziedzinach zmysłowości.
Zatem zależnie od aktualnej sytuacji psychicznej i jej uwarunkowań marihuana może stać się stymulatorem, lub też czymś wręcz przeciwnym.

ŚMIECH

Szczególnie przy pierwszych doświadczeniach z konopiami indyjskimi można często zaobserwować obiektywnie nieuzasadnioną wesołość, rozhukanie. Śmiech trwa niemal bez przerwy i jest wywoływany przez najbardziej znikome powody. W grupie jest to zawsze zaraźliwe.

FANTAZJE I HALUCYNACJE

Czterohydrokanabinol intensyfikuje wszelkie wyobrażenia i fantazje, jednakże halucynacje (tzn. postrzeganie rzeczy nieistniejących) występują bardzo rzadko.

TWÓRCZOŚĆ

Konopie indyjskie są chętnie używane w kręgach artystów, muzyków i pisarzy w celu poszerzenia horyzontów twórczości. W wielu relacjach czytamy, że dopiero wpływ narkotyku ujawniał akty twórcze, które rozsadzały ramy tego, co znane.
Pod wpływem THC uwaga nie koncentruje się na jednej rzeczy. Zamiast tego najczęściej uprzednio zaplanowany kierunek myślenia i pracy, z powodu niedostatków pamięci i osłabionej koncentracji, nie zostaJe zachowany. O ile te zjawiska przy "poważnych" zadaniach umysłowych (streszczenie tekstu, praca naukowa, różne skomplikowane czynności) są odbierane jako utrudnienie, to w dziedzinie sztuki mogą otworzyć możliwości zejścia ze znanych ścieżek i odkrycia nowych jakości. Z takich doświadczeń powstają nieraz wybitne osiągnięcia w sztukach plastycznych, muzyce, czy literaturze.
Zmniejszony krytycyzm powoduje, że rzeczy nowe, niezwykłe, odbiegające od przyjętej normy widziane są bez uprzedzeń i nie są z miejsca oceniane według obowiązujących kryteriów. Twórca jest bardziej zainteresowany tym, co jest tu i teraz, mniejsze znaczenie ma dla niego efekt bieżącej pracy. Staje się on dzięki temu bardziej spontaniczny.
Niemniej realizacja idei po zapaleniu jointa przedstawia pewne trudności. Niejednokrotnie ogromna lawina pomysłów nie może zostać urzeczywistniona. Motywacja do wykonywania jednostajnych, lecz koniecznych czynności może zostać poważnie zmniejszona. Skutkiem tego jest niestaranne wykonanie, mimo że uprzednio posiadane umiejętności nie zostają zapomniane.
Często się zdarza, że własne dzieło, które nie jest obiektywnie lepsze od pozostałych, zostaje w euforii ocenione jako reprezentujące znacznie wyższą jakość. Może to motywować twórcę do dalszej pracy.
Po tego typu doświadczeniach artyści zazwyczaj korzystają z pomocy trawy przy tworzeniu nowych pomysłów rozpoczynaniu pracy. Kończą ją potem w stanie normalnym.

PRZESZŁOŚĆ I TERAŹNIEJSZOŚĆ

Pod wpływem THC nie tylko zmienia się odbiór upływu czasu, ale następuje również zakłócenie odczucia teraźniejszości, przeszłości i przyszłości. Także wartość jaką dla osób badanych posiada przeszłość, teraźniejszość i przyszłość ulega wyraźnym zmianom. Uwaga skupia się bardziej na teraźniejszości. Badani odczuwają przyszłość jako coś bardzo odległego i oddają się przeżywaniu tego, co jest tu i teraz.
Gdy uczestnicy testu znajdowali się pod wpływem THC przedstawiono im zdanie: "Przy moim obecnym samopoczuciu skłaniam się do tego, by myśleć o rzeczach, z którymi będę skonfrontowany w ciągu kilku minut, godzin, dni, tygodni, miesięcy, lat, dziesięcioleci". Należało zaznaczyć wypowiedź najbliższą prawdy. Okazało się, że zainteresowanie osób badanych przeniosło się bliżej czasu teraźniejszego, teraźniejszość i najbliższa przyszłość były znacznie ważniejsze niż przedtem. Przy podobnym teście dotyczącym przeszłości nie stwierdzono żadnych zmian w porównaniu ze stanem normalnym.
Testowane osoby relacjonowały, że marihuana powoduje, iż odczuwają mniejszy związek pomiędzy teraźniejszością, przeszłością i przyszłością. Powyższe zmiany były zależne od wysokości dawki i stawały sięnajsilniejsze w czasie szczytowego działania THC. Przebiegały one równolegle do działania euforyzującego.
Związany z tu i teraz odbiór rzeczywistości pod wpływem czterohydrokanabinolu przypomina charakterystyczne dla dzieci odczuwanie czasu, w którym każda chwila odbierana jest bardzo żywo i raczej bez powiązania ze wspomnieniami i planami. Niektórzy ludzie lubią to uczucie, inni nie. Jednak dla wielu regularnych konsumentów haszyszu i marihuany właśnie ono jest głównym powodem ich używania.
Jest wiele sposobów na wyjaśnienie źródła takiego odbioru czasu. Być może bardziej intensywny odbiór bodźców zmysłowych powoduje mocniejsze związanie człowieka z teraźniejszością? W każdym razie 87% palaczy trawy stwierdziło (po wypaleniu jointa):
"O przyszłości myślę niewiele, lub wcale. Żyję całkowicie tu i teraz".