Ucieszyłem się pochopnie w zeszłym tygodniu. W końcu z ust premiera usłyszałem, że nie jest dobrym pomysłem, aby karać więzieniem młodych ludzi, których jedyną zbrodnią było wypalenie skręta z trawką. Radość była przedwczesna.
Ucieszyłem się pochopnie w zeszłym tygodniu. W końcu z ust premiera usłyszałem, że nie jest dobrym pomysłem, aby karać więzieniem młodych ludzi, których jedyną zbrodnią było wypalenie skręta z trawką. Radość była przedwczesna.
Szybko okazało się, że Donald Tusk i minister Czuma wcale nie doszli do wydawałoby się logicznego wniosku, będącego zresztą fundamentem liberalizmu, że państwo nie powinno karać człowieka za działania, które nie przynoszą żadnej szkody innym ludziom poza nim samym, zaś w zakresie trucia się i szkodzenia sobie jednostka powinna mieć wolny wybór i móc sięgać nie tylko po wódę, papierosy, kawę czy nadmiar tłuszczy zwierzęcych tudzież cukru, ale jeśli woli to także po trawę. Nie. Zdaniem polityków nadal należy penalizować szkodzenie samemu sobie i odgrywać rolę niańki wobec obywateli. Owszem, nie ma sensu wsadzać do więzień, lecz nie dlatego, że z etycznego punktu widzenia jest to nieuzasadnione, ale dlatego, że można w zamian za wielkoduszne pozostawienie na wolności wyciągnąć od delikwenta informacje. Zamiast depenalizacji, Tusk i Czuma proponują rozpowszechnienie kolaboracji i donosicielstwa. Cel jest oczywiście szczytny. W końcu wszyscy chcemy złapać tego złego dilera, który robi konkurencję wódzie i papierosom, przez co państwo mniej kasuje na akcyzie niżby mogło. Rzeczywistość jest jednak taka, że większość okazjonalnych palaczy trawki ma ją od kolegów, którzy bynajmniej nie parają się dilerką. Zazwyczaj „ktoś kogoś zna” i narkotyk przechodzi przez kilka par rąk nim trafi do ostatecznego konsumenta. Teraz przyłapany palacz trawy dostanie szansę wywinięcia się, jeśli zakapuje ludziom Czumy kumpla, który mu sprzedał gram trawy. Ten zakapuje kolejnego i tak dalej. Zamiast mieć mniej młodych ludzi z kartoteką kryminalną, będziemy ich mieli więcej. Donald Tusk był bardzo szczery gdy oświadczył opinii publicznej, że jako młody człowiek palił trawkę. Skoro teraz popiera pomysł depenalizacji warunkowanej kolaboracją, to niech zaświeci przykładem i dokona kolejnej odważnej deklaracji publicznej. Panie premierze, proszę nam wszystkim powiedzieć, od kogo dostał Pan tę trawę, którą Pan wtedy palił. Imię, nazwisko, adres, zawód. Raz, raz!!!
14.12.2007
Ponieważ nikt nie napisał szerzej na temat łączenia dekstrometorfanu z dimenhydrynatem (tak jak na przykład o BXM, naszym polskim wynalazku) postanowiłem wypełnić tę lukę. Nie będzie to opis jednej konkretnej podróży, a zlepek możliwości, jakie daje powyższa mikstura.
Zimowe popołudnie. Razem ze znajomym, w towarzystwie Kurwika mam skonsumować swojego pierwszego kwasa. Lekki niepokój.
To już ponad 3 lata od tego pamiętnego dnia w którym poznałem świat psychodeli. Opisuję je jeszcze raz, z punktu widzenia osoby, która już się zadomowiła w psychodelicznych wymiarach, również dlatego, że stary TR gdzieś zaginął. W związku z tym, że miało to miejsce, chronologia może być nieco zaburzona, ale to raczej mało istotna sprawa, gdy czas jest równie plastyczny co cała reszta rzeczywistości. :)
Na mieszkaniu, lato ( końcówka wakacji ) WIEK- 14 lat
Zacznijmy więc od tego że było to 3 lata temu więc pamiętam to jak przez mgłe, ale pamiętam.
Około 15 Sierpnia, ustaliliśmy z kolegą X i Z że spróbujemy tej całej hehehuany.
Załatwiłem gram z niedokońca sprawdzonego źródła, udaliśmy sie do lidla po jakąś pepsi i czipsy żeby nie było tak sucho.
( Niepamiętam dokładnie godzin więc będe pisał tak jak to pamiętam )
Set: podekscytowanie pierwszym tripem po blisko roku, poczucie bezpieczeństwa przez posiadanie tripsittera koło siebie, chciałem dużych wrażeń, szczególnie wyraźnych CEVów. Setting: pokój oświetlony na czerwono, później żółto, panorama miasta za oknem, obok mnie mój sitter (nazwijmy go K), przed nami telewizor.
T+0:00 - start
Zaczynamy zabawę. Ustawiam sobie w miarę czerwone-delikatnie pomarańczowe oświetlenie. Przez jakieś 20 min nie widzę żadnych wielkich efektów, tłumaczę K liczby zespolone. Przeradza się to w rysowanie funkcji logarytmicznych, zauważanie ciekawych zależności między życiem a liczbą e, ale to nadal bardziej takie świadome myślenie. Po 40 min czuję już delikatne zagubienie, zaczyna robić się nieciekawie.
T+1:00 - początki
Komentarze