Nie odpowiem bo nie mam doświadczenia w wychodzeniu .
Najgorsza jest ta apatia, anhedonia .
Ciężko się zabrać za dawne pasję. Czas leci bardzo powoli . Nic nie cieszy .
Ten stan jest tak podły że po jakimś czasie sięgam po piwo bo stwierdzam że co to za życie? Zamartwiać się o coś co może ciągnąć się ze mną do końca życia.
Chce mieć chociaż namiastkę życia .
Wszędzie piszą i mówią Nie pij! A życie się odmieni .
Samo to nie jest trudne , ale pokonanie schematów i przepracowanie psychicznych skrzywień które nas do trgo ciągną to.inna bajka .
Można nie pic, żyć na duposcisku ale wg mnie nie tedy droga.
Bo to nie jest życie a mordęga.

Jak większość uzależnień alkoholizm to choroba wtórna.
Trzeba znaleźć przyczynę sięgania po uzywki i to naprawić a nie stwierdzenie że sam alkohol powoduje problemy . Oczywiście.
Picie w dłuższym rozrachunku tylko pogorszy nasz stan ale czasami ludzie mają takie jazdy że bez alkoholu np mogli by się położyć na torach.
Ja aż takich jazd nie mam, ale mam swoje problemy
A wszystko to pokłosie genetyki i warunków środowiskowych, kontaktów społecznych w czasie dorastania a także wzorców w rodzinie .
Np za dziecka tj 2, 3 lata miałem parę.wizyt w szpitalach . A wtedy nie wpuszczano rodziców na oddziały.
Matka też ma nerwicowa naturę.
A w ciąży kobieta nie powinna się stresować.
A sytuacja była taka ze to ona z pracy utrzymywała DOM i był strach czy po rozwiązaniu jej nie zwolnią.
Mój ojciec też nie był słodki.
Wieczne awantury były dosyć często, po alkoholu to.juz standard
Żyliśmy w 2 pokojowym domu w 5 osób .
Czlowiek tą atmosfera przesiąknął

Wiesz co mi rodzice zgotowali niezłe piekło, bardzo burzliwy rozwód który stanął się nagle, było normalnie i nagle wszystko wybuchło. Teraz jak patrzę na moje życie to wsm od tamtego momentu zaczęły się moje wszystkie problemy, bo znalazłem szacunek i respekt wśród ludzi którzy chlali i ćpali i tak zaczęły się destrukcyjne nawyki. Teraz mam nadzieję że zapanuję nad swoim życiem i nie będę niewolnikiem czegoś co mnie upośledza. Pozdro z fartem

@ledzeppelin2 To stan wywołany głownie przez alkohol. W przeszłosci zdarzały mi się ciagi alkoholowe, nie z jakiejś potrzeby, z głupoty. Chciałem, żeby było fajniej. W ciagach takich pojawiały się silne doły na trzeźwo, potrzebowałem otworzyc piwo, zeby sie rozchmurzyć. Teraz pijam mało, ale czasem zdarzy mi sie wypić 2-3 piwa dziennie 2 dni pod rząd. Już wtedy widzę, ze łapię doły, których nie łapałem wcześniej, pojawia sie też zalążek myśli "a chuj z tym wszystkim, idę po piwo". Zauważam to, poza tym nie wchodzę w to głęboko, więc nie ma eskalacji, przestaję pic i wracam do korzystniejszych mechanizmów.

alko daje tylko troche przyjemności, czasem nawet nie daje ulgi. Przykładowo jak jesteśmy wkurwieni, bo ktoś nas zranił, po alko z duzym prawdopodobieństwem będziemy wkurwieni bardziej. Gdy alko schodzi, pojawia sie niepokój. Jak osoba doswiadcza duzo niepokoju i siega po alko, zeby go stłumić, doswiadczy znacznie silniejszych stanów niepokoju gdy alko zejdzie. Gdy człowiek jest zmęczony, alko daje złudzenie odpoczynku, ale ciało nie odpocznie, nie mozna sie potem wyspac, organizm jest zatruty. Łatwiej odpocząć idąc spać. A jak nie mozna zasnąć to lepiej poszukać przyczyny bezsenności i ją rozwiązać, nawet jak to potrwa kilka lat. alko nie da prawdziwego wypoczynku. Oczywistości, ale wiele osób decyduje sie o tych oczywistościach nie myśleć.

No i jeszcze ciekawy mechanizm, kiedy alko pije sie więcej i człowiek jest w dobrym nasroju na trzeźwo, pojawia się ochota na alkohol. Ale alko stłumi ten dobry nastrój, stłumi jasność myślenia. Pogorszy, ale chce sie go mimo tego. Jakby pewne stany pobudzenia były niewygodne, nawet jeśli są raczej przyjemne. Człowiek potrzebuje je stłumić. Ale ta niewygoda, to rozregulowanie, jest wywołane przez alkohol. Kiedyś tego doświadczałem, jako nastolatek przykładowo. Wystarczy trochę nie pić i to wygasa.

Ochota na alko jest bardzo podstępna, trudno sie jej pozbyć i jest silna. Warto jednak to ogarnąć, z początku to mnóstwo wysiłku, ale pewne mechnizmy tracą na sile dosyć szybko. Czy to w terapii, czy w zmianie nawyków, warto obserwować co sie w nas dzieje w danej sytuacji, i dobre i złe rzeczy. A potem człowiek myśli czego chce a czego nie. I w swojej sprzecznej naturze ustala jakiś konsensus

Mam identyczne wnioski po latach picia
Ale czasem nastapi taki moment że psychika dostaje taki łomot że trzeba wybrać mniejsze zło. Tutaj już wchodzi nauka radzenia sobie z emocjami czyli terapia
Teoria teorią . I to potwierdzona praktyką.
Takie błędne koło spierdolenia .
Wiesz ze na moment pomoże tj zamaskuje ale dlugotrwalo zaszkodzi .