Nie odpowiem bo nie mam doświadczenia w wychodzeniu .
Najgorsza jest ta apatia, anhedonia .
Ciężko się zabrać za dawne pasję. Czas leci bardzo powoli . Nic nie cieszy .
Ten stan jest tak podły że po jakimś czasie sięgam po piwo bo stwierdzam że co to za życie? Zamartwiać się o coś co może ciągnąć się ze mną do końca życia.
Chce mieć chociaż namiastkę życia .
Wszędzie piszą i mówią Nie pij! A życie się odmieni .
Samo to nie jest trudne , ale pokonanie schematów i przepracowanie psychicznych skrzywień które nas do trgo ciągną to.inna bajka .
Można nie pic, żyć na duposcisku ale wg mnie nie tedy droga.
Bo to nie jest życie a mordęga.

Jak większość uzależnień alkoholizm to choroba wtórna.
Trzeba znaleźć przyczynę sięgania po uzywki i to naprawić a nie stwierdzenie że sam alkohol powoduje problemy . Oczywiście.
Picie w dłuższym rozrachunku tylko pogorszy nasz stan ale czasami ludzie mają takie jazdy że bez alkoholu np mogli by się położyć na torach.
Ja aż takich jazd nie mam, ale mam swoje problemy
A wszystko to pokłosie genetyki i warunków środowiskowych, kontaktów społecznych w czasie dorastania a także wzorców w rodzinie .
Np za dziecka tj 2, 3 lata miałem parę.wizyt w szpitalach . A wtedy nie wpuszczano rodziców na oddziały.
Matka też ma nerwicowa naturę.
A w ciąży kobieta nie powinna się stresować.
A sytuacja była taka ze to ona z pracy utrzymywała DOM i był strach czy po rozwiązaniu jej nie zwolnią.
Mój ojciec też nie był słodki.
Wieczne awantury były dosyć często, po alkoholu to.juz standard
Żyliśmy w 2 pokojowym domu w 5 osób .
Czlowiek tą atmosfera przesiąknął

Wiesz co mi rodzice zgotowali niezłe piekło, bardzo burzliwy rozwód który stanął się nagle, było normalnie i nagle wszystko wybuchło. Teraz jak patrzę na moje życie to wsm od tamtego momentu zaczęły się moje wszystkie problemy, bo znalazłem szacunek i respekt wśród ludzi którzy chlali i ćpali i tak zaczęły się destrukcyjne nawyki. Teraz mam nadzieję że zapanuję nad swoim życiem i nie będę niewolnikiem czegoś co mnie upośledza. Pozdro z fartem