W przełomowym badaniu naukowcy z Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Diego (UCSD) przedstawili analizę i szczegóły badania opublikowanego w Nature Medicine, które ukazało wpływ terapii psylocybiną na osoby z jadłowstrętem psychicznym. W nowym artykule przeglądowym opublikowanym w czasopiśmie Psychedelics autorzy pierwotnego badania oferują „szczegółowy wgląd w wyniki, opierając się na danych jakościowych z półustrukturyzowanych wywiadów, szerokich opinii i rozmów z uczestnikami oraz ich subiektywnych interpretacjach wzorców danych.” Ten przegląd ujawnia zarówno obiecujące wyniki, jak i istotne ograniczenia, które mogą kształtować przyszłe podejścia terapeutyczne.
W przełomowym badaniu naukowcy z Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Diego (UCSD) przedstawili analizę i szczegóły badania opublikowanego w Nature Medicine, które ukazało wpływ terapii psylocybiną na osoby z jadłowstrętem psychicznym. W nowym artykule przeglądowym opublikowanym w czasopiśmie Psychedelics autorzy pierwotnego badania oferują „szczegółowy wgląd w wyniki, opierając się na danych jakościowych z półustrukturyzowanych wywiadów, szerokich opinii i rozmów z uczestnikami oraz ich subiektywnych interpretacjach wzorców danych.” Ten przegląd ujawnia zarówno obiecujące wyniki, jak i istotne ograniczenia, które mogą kształtować przyszłe podejścia terapeutyczne.
Badanie opublikowane 7 listopada 2024 r. w Psychedelics dostarcza unikalnej, bezpośredniej perspektywy na to, jak terapia psylocybiną wpływa na pacjentów z anoreksją – chorobą o najwyższym wskaźniku śmiertelności wśród schorzeń psychiatrycznych.
„Nasze wyniki sugerują, że psylocybina może wspierać znaczące zmiany psychologiczne u części osób cierpiących na anoreksję” mówi dr Stephanie Knatz Peck, główna autorka badania. „Szczególnie interesujące jest to, że 60% uczestników zgłosiło zmniejszenie znaczenia wyglądu fizycznego, a 70% zauważyło poprawę jakości życia oraz zmiany w osobistym postrzeganiu własnej tożsamości.”
Kluczowe wyniki z badania obejmują:
Badanie to rodzi intrygujące pytania na temat przecięcia się medycyny psychodelicznej i leczenia zaburzeń odżywiania. Dlaczego niektórzy pacjenci reagują dramatycznie, podczas gdy inni wykazują minimalne postępy? Jak genetyczne różnice w receptorach serotoninowych mogą wpływać na wyniki terapii?
„Dzięki odpowiedniemu nastawieniu możesz działać w sposób, który wcześniej wydawał się nieosiągalny,” zauważył jeden z uczestników, podczas gdy inny dodawał: „Może nie wygląda to inaczej na zewnątrz, ale wewnątrz wszystko się zmieniło.”
W badaniu zastosowano pojedynczą dawkę psylocybiny wynoszącą 25 mg, w połączeniu z wyspecjalizowanym wsparciem psychologicznym przed, w trakcie i po podaniu. Chociaż wyniki wydają się obiecujące, podkreślają również złożoność leczenia anoreksji, sugerując, że terapia psychodeliczna może przynieść najlepsze efekty jako element kompleksowego podejścia terapeutycznego, a nie samodzielna interwencja.
Dr Walter H. Kaye, główny autor i dyrektor Centrum Leczenia Zaburzeń Odżywiania UCSD, podkreśla potrzebę przeprowadzenia większych, dobrze kontrolowanych badań, które obejmą obrazowanie mózgu oraz analizy genetyczne, aby lepiej zrozumieć, kto może najbardziej skorzystać z tego nowatorskiego podejścia terapeutycznego.
Odkrycia te otwierają nowe perspektywy badawcze nad spersonalizowanymi metodami leczenia zaburzeń odżywiania, jednocześnie rodząc istotne pytania na temat optymalizacji protokołów terapeutycznych dla tej szczególnie wrażliwej grupy pacjentów.
Pełen artykuł przeglądowy zatytułowany „Psychedelic treatment for anorexia nervosa: A first-hand view of how psilocybin treatment did and did not help” jest dostępny 7 listopada 2024 r. w czasopiśmie Psychedelics i można go bezpłatnie przeczytać online na https://url.genomicpress.com/2p8c5kp3.
O czasopiśmie Psychedelics – Psychedelics: The Journal of Psychedelic Pharmacology (ISSN: 2997-2671) to recenzowane czasopismo wydawane przez Genomic Press w Nowym Jorku.
pozytywne nastawienie; impreza koleżanki, znajome otoczenie i ludzie, których znam bardzo dobrze; mało kameralnie i niekorzystna muzyka
Obawy przed imprezą miałam - ale dotyczące raczej tego, że wszyscy szybko posną po ziele. Źródło było zaufane, choć, gdy poprzednim razem jarałam z koleżankami towar od tej osoby, skończyłyśmy po jednym buszku z fifki, gdyż już nam dość mocno weszło.
Doswiadczenie, ktore opisze jest moim najmocnieszym przezyciem zwiazanym z Amph. Wczesniej wciagalem pare razy, ale fazka byla lajtowa i nie zarywalem nocy. Kilka dni temu poczulem prawdziwa moc tego bialego proszku, ktorym teraz ze wszech miar gardze.
Miasteczko na mazurach, około 20 tysięcy mieszkańców. Nudy że klękaj Stefan, brak słów. Dostęp do substancji psychoaktywnych prawie zerowy, postanowiłem więc spróbować czegoś dostępnego w najbliższej aptece. Padło na kodeinę. Trochę poczytałem o odczuciach, dawkowaniu, sposobach itd. i jako że to miał być mój pierwszy raz jeśli chodzi o kodę wybrałem najprostszą z opcji: Thiocodin do gęby, rozgryźć, zapić. Od rana byłem jakoś dziwnie na to podkręcony a że miałem wolne - postanowiłem to zrobić. Ugadałem się z ziomeczkiem, na potrzeby TR będzie nazywany DDK. Spotkaliśmy się wieczorem, po drodze zaopatrzyłem się w Thio po czym udaliśmy się na poszukiwania jakiegoś buszka. Misja wykonana, siedzimy, czekamy na miejsce żeby móc w spokoju skręcić jointa.
19:30 : wychodzę z domu, idę spotkać się z DDK, po drodze zaopatrzam się w Thiocodin. 10 tabletek, myślę że na początek wystarczy nawet mniej
20:15 : siedzimy i czekając na bucha wrzucam do gęby 9 tabletek, rozgryzam je i popijam wodą, smak jest niemiły ale dzięki temu woda smakuje wręcz słodko
20:40 : czekam na efekty, dla zabicia czasu kopiemy piłkę pod blokiem, spalam papierosa.
Nastawienie pozytywne, przez cały czas trwania fazy przebywałam sama w moim mieszkaniu.
Już na samym wstępie pragnę zaznaczyć iż jest to mój pierwszy raport napisany na tej stronie, natomiast ja sama nie jestem osobą towarzyską i nie stosuje substancji psychoaktywnych w celu urozmaicenia zabawy z znajomymi. Jestem typem introwertyczki która już od dziecka interesuje się duchami, ezoteryką, świadomymi snami itp. Od dawna już potrafię opuścić własne ciało oraz latać w snach bez zażywania czegokolwiek. Do zażywania substancji halucynogennych natomiast podchodzę poważnie, podobnie jak kiedyś podchodziły do tych tematów plemiona indiańskie.
