UE przyjmuje najbardziej postępowy w swojej historii Plan Działania w Sprawie Narkotyków

Pomimo, że Komisja Europejska opublikowała w lipcu 2017 nowy Plan Działania w Sprawie Narkotyków (2017-2020) bez wielkich fanfar, osoby zainteresowane racjonalizacją polityki narkotykowej powinny świętować go jako wspaniałe osiągnięcie, zarówno z uwagi na jego postępową treść, jak i na znaczne zaangażowanie społeczeństwa obywatelskiego w jego przygotowanie.

Pomimo, że Komisja Europejska opublikowała w lipcu 2017 nowy Plan Działania w Sprawie Narkotyków (2017-2020) bez wielkich fanfar, osoby zainteresowane racjonalizacją polityki narkotykowej powinny świętować go jako wspaniałe osiągnięcie, zarówno z uwagi na jego postępową treść, jak i na znaczne zaangażowanie społeczeństwa obywatelskiego w jego przygotowanie.

Do znaków tego, że Unia Europejska przechodzi trudne czasy, należy z pewnością ograniczenie uwagi, jaką przyciągają nowe inicjatywy polityki publicznej. O ile wcześniejsze unijne strategie antynarkotykowe i związane z tym obszarem plany działań zostały dobrze nagłośnione dzięki różnym instytucjom medialnym, to już dwa lata po wielkim kryzysie migracyjnym, a rok po głosowaniu w sprawie Brexitu niemal nikt nie zauważył przyjęcia nowego planu działań UE w zakresie narkotyków. Nie było żadnej konferencji prasowej ani komunikatu prasowego. Wydaje się, że polityka narkotykowa nie jest obecnie dla decydentów priorytetem – a i uwagę opinii publicznej zajmują inne tematy. Szkoda, ponieważ jest to najbardziej postępowy dokument w sprawie polityki narkotykowej, jaki kiedykolwiek przyjęła UE, tak bardzo potrzebny w czasie kataklizmu przetaczającego się przez europejskie rynki narkotykowe, gdy systematyczne pojawianie się nowych narkotyków i nowych zagrożeń wymaga nowych odpowiedzi i sposobów interweniowania.

Trzyletni plan działania przekłada cele siedmioletniej strategii UE w zakresie narkotyków (2013-20) na konkretne działania z wyraźnym określeniem obowiązków i wskaźników skuteczności. Jest to drugi plan działania dotyczący obecnej strategii antynarkotykowej, poprzedni (2013-16), została oceniony przez zewnętrznych ewaluatorów z RAND i EY w roku 2016. Raport ewaluacyjny, uwzględniający także poglądy społeczeństwa obywatelskiego, wskazywał na bardzo znaczące niedociągnięcia polityki UE w zakresie narkotyków. Podkreślono w nim, że wśród pięciu filarów unijnej strategii antynarkotykowej, kwestia popytu i redukcji szkód uległy znacznemu pogorszeniu pod względem postępów osiągniętych w okresie poprzedniego Planu Działania.Według oceniających

Istnieje potrzeba wprowadzenia usprawnień w zakresie wdrażania i dostępu do środków służących ograniczaniu ryzyka i redukcji szkód w poszczególnych państwach członkowskich, a zainteresowane podmioty ze społeczeństwa obywatelskiego wyraziły obawy dotyczące zakresu i jakości tych środków.

W rozmowach z ewaluatorami przedstawiciele społeczeństwa obywatelskiego zwrócili uwagę na ograniczanie i zamykanie programów redukcji szkód, zwiększenie wskaźników występowania zapalenia wątroby typu C i zakażeń HIV oraz wysokie wskaźniki częstości zgonów spowodowanych przedawkowaniami wśród osób zażywających narkotyki w niektórych państwach członkowskich. Usługi z zakresu redukcji szkód powinny zostać rozbudowane tak, by obejmować nie tylko osoby przyjmujące narkotyki dożylnie, włączając kontrolę składu narkotyków i inne inicjatywy w zakresie bezpieczniejszego nocnego życia. Sprawozdanie podkreśliło również, że na szczeblu europejskim brak jest debaty na temat nowej polityki w zakresie konopi indyjskich w Unii Europejskiej i poza jej granicami.

Nowy plan działania został przygotowany z udziałem grupy ekspertów Komisji, Forum Społeczeństwa Obywatelskiego ds. Narkotyków. Ta zróżnicowana grupa ponad 40 organizacji pozarządowych reprezentuje różne pola, perspektywy i podejście ideologiczne. Jako jeden z członków Grupy Głównej Forum, miałem przyjemność koordynować odpowiedzi społeczeństwa obywatelskiego na ocenę starego planu działania i przygotowanie nowego. Po raz pierwszy w historii Unii Europejskiej społeczeństwo obywatelskie było systematycznie i znacząco zaangażowane w ten proces, co miało istotny wpływ na końcowy dokument.

Oto kilka ważnych aspektów dziedzin, w których społeczeństwo obywatelskie mogłoby mieć znaczący wpływ:

REDUKCJA SZKÓD

W przeciwieństwie do poprzedniego Planu, aktualny dokument kładzie duży nacisk na skalowanie dostępu do programów redukcji szkód - nie tylko programów głównego nurtu, takich jak programy substytucyjne oraz wymiany igieł i strzykawek, ale też nowe formy interwencji, takie jak dystrybucja naloksonu, pomieszczenia do bezpiecznej konsumpcji narkotyków, a także kontrola jakości narkotyków. Po raz pierwszy UE oficjalnie uznała te innowacyjne programy. Dalej wpływ zaangażowania społeczeństwa obywatelskiego można znaleźć na liście wskaźników skuteczności. W poprzednich dokumentach często były one na drugim planie, teraz jednak są o wiele wyraźniejsze, na przykład poprzez zaadaptowanie wskaźników z technicznych wytycznych WHO, zalecających rocznie dystrybucję co najmniej 200 sterylnych igieł na każdego użytkownika narkotyków. Te wskaźniki sprawiają, że odpowiedzialność rządów staje się konkretniejsza

PŁEĆ, WIEK I INNE CZYNNIKI

Brak usług specyficznych pod względem płci i wieku stanowi ogromną przeszkodę w dostępie do wszelkiego rodzaju programów leczenia lub programów redukcji szkód w UE. W wielu, właściwie w większości państw Europy Zachodniej, coraz bardziej powszechne jest starzenie się populacji osób używających narkotyki, a osoby te potrzebują innego rodzaju wsparcia społecznego i zdrowotnego niż skierowane do młodych ludzi. Nieletni również potrzebują innych usług niż osoby dorosłe. W wielu państwach członkowskich brakuje również konkretnych usług dla kobiet i społeczności LGBTQ. Więźniowie i osoby ubiegające się o azyl często nie mają dostępu nawet do podstawowych usług, powszechnie dostępnych dla szerszej w społeczności. Plan odnosi się do tego problemu, zmierzając do wyeliminowanie tej luki, przynajmniej w jakimś zakresie. Nadal nie istnieją na przykład konkretne modele interwencji przygotowane z myślą o osobach LGBTQ w wieku , w którym szczególnie popularny jest chemsex.

PRAW CZŁOWIEKA

Integracja międzynarodowych standardów w zakresie praw człowieka w polityce antynarkotykowej od dawna była dążeniem społeczeństwa obywatelskiego. Zeszłoroczne sprawozdanie ONZ dotyczące wpływu praw człowieka na politykę narkotykową było dużym sukcesem z punktu widzenia zwolenników propagowania społeczeństwa obywatelskiego. Teraz nasze oczekiwania zostały spełnione przez UE - celem tego projektu jest stworzenie i wdrożenie odpowiednio dostosowanych wytycznych dotyczących praw człowieka i narzędzi oceny skutków dla decydentów. To stwarza społeczeństwu obywatelskiemu niezwykle ważną okazję do zajęcia się niespójnością całego systemu, jeśli chodzi o represyjne egzekwowanie prawa, skandalicznie niedofinansowane usługi oraz przestrzeganie praw człowieka w odniesieniu do osób używających narkotyków.

ZAANGAŻOWANIE SPOŁECZEŃSTWA OBYWATELSKIEGO

Chociaż w większości państw członkowskich społeczeństwo obywatelskie odgrywa kluczową rolę we wprowadzaniu polityk dotyczących narkotyków poprzez świadczenie usług, istnieje znaczne zróżnicowanie co do tego, w jaki sposób te same organizacje uczestniczą w formułowaniu i ocenie polityki. Tylko kilka państw członkowskich posiada formalne mechanizmy angażowania społeczeństwa obywatelskiego. Cel 9 nowego Planu wymaga nie tylko udziału Forum Społeczeństwa Obywatelskiego w w formułowaniu, wdrażaniu, monitorowaniu i ocenie polityki narkotykowej na szczeblu europejskim, ale także zaangażowania społeczeństwa obywatelskiego w kształtowanie polityki na szczeblu krajowym. Wspomina również, że społeczeństwo obywatelskie powinno uczestniczyć w przygotowaniach do zbliżającego się, dotyczącego kwestii narkotyków spotkania wysokiego szczebla w ONZ, które odbędzie się w Wiedniu w roku 2019. CSF powołuje grupę roboczą mającą usprawnić ten proces. Tym, czego mimo naszych zaleceń wciąż brakuje w Planie, jest odniesienie się do potrzeby angażowania w podejmowanie decyzji użytkowników narkotyków. Szkoda.

PROBLEM ZABURZEŃ PSYCHICZNYCH

Członkowie Forum z kilku państw członkowskich odnotowali różnice w modelach walki z współwystępującymi powikłaniami psychiatrycznymi, sytuacją określaną również jako podwójna diagnoza, wśród osób uzależnionych od narkotyków. Liczba osób cierpiących z tego powodu rośnie, ale państwa członkowskie nie zabezpieczają specyficznych zasobów do zaspokajania ich potrzeb. Z zadowoleniem przyjmujemy zatem włączenie przez Komisję, w ramach działania 2.6, promocji kompleksowej opieki społecznej, tworzenia wyspecjalizowanych zasobów w celu zapewnienia ciągłości leczenia tej grupy użytkowników.

NORMY JAKOŚCI

CSF posiada tematyczną grupę roboczą ds. standardów jakości, która przedstawiła artykuł podkreślający wyzwania i luki we wdrażaniu tych usług. Zaleciła wprowadzenie jasnych wskaźników mierzących wdrożenie standardów jakości w celu ograniczenia popytu. Działanie 3.10 wymaga, aby państwa członkowskie angażowały społeczeństwo obywatelskie we wprowadzanie w życie tych norm. Chociaż Plan o tym nie wspomina o tym, CSF jest zdania, że standardy powinny być wdrażane i monitorowane przy znacznym zaangażowaniu klientów usług.

ALTERNATYWY DLA REPRESJI

Mimo, że społeczeństwo obywatelskie niemal jednogłośnie JA popiera, brak jest niestety wśród państw członkowskich zgody na dekryminalizację zażywania narkotyków. Plan wymaga jednakże, aby państwa członkowskie wdrażały alternatywy wobec sankcji karnych. CSF zaleca państwom członkowskim, że powinny one, w stosownych przypadkach, obejmować dążenie do zadośćuczynienia (sprawiedliwość restoratywna) w celu zmniejszenia prawdopodobieństwa recydywy i zwiększenia satysfakcji ofiar. Ponadto należy zastanowić się nad alternatywami dla więzienia, aby uniknąć efektu "poszerzania sieci" - czyli karania większej liczby działań i osób niż poprzednio. Środki te powinny być specyficzne dla płci i powinny zapewniać, że więzienie byłoby używane w ostateczności, zaś środki karne nie byłyby wykorzystywane w odniesieniu do zwykłego używania lub posiadania narkotyków jako takiego.

OCENA ALTERNATYWNYCH POLITYK

Zewnętrzni ewaluatorzyy poprzedniego Planu zwrócili uwagę, że

Pominięcie dyskusji na temat ostatnich tendencji w polityce wobec konopi indyjskich zostało odnotowane przez szeroką gamę interesariuszy i stanowiło podczas badania, czy istnieją jakieś nieobjęte strategią problemy, jedną z najczęściej wskazywanych kwestii.

Zaleciliśmy, aby Komisja przeprowadziła kompleksową analizę rozwoju sytuacji w zakresie modeli polityk dotyczących konopi indyjskich (np. społecznych klubów konopi i w Hiszpanii) i ich wpływu, tak jak pierwotnie to postulowano. Ostateczny tekst Planu nie jest tak postępowy. Tak jak się spodziewaliśmy, zwraca się jedynie z prośbą do EMCDDA o dostarczenie informacji na temat przepisów dotyczących konopi indyjskich w UE. Nadchodzące prezydencje UE muszą stworzyć platformy i zorganizować fora, aby umożliwić społeczeństwu obywatelskiemu, społeczności naukowej i decydentom politycznym omawianie alternatywnych polityk i ich wpływu na społeczeństwo.

Czy ten dokument jest przełomem w dążeniu do reform europejskiej polityki antynarkotykowej? Nie. Wierzę, że możemy spodziewać się rzeczywistych przełomów na szczeblu krajowym i lokalnym. Jest to jednak krok w dobrym kierunku. To, co naprawdę martwi, to brak zaangażowania politycznego i odpowiedniego finansowania dla wdrożenia Planu. Słabość planów działania UE polega na tym, że sama Komisja nie dysponuje znaczniejszym budżetem w zakresie polityki narkotykowej, stąd to państwa członkowskie zapewniają finansowanie większości interwencji. Część państw członkowskich jest daleka od chęci angażowania w zwiększanie skali usług - nie zobowiązuje się nawet do kontynuowania finansowania już istniejących. To, co obserwowaliśmy w ostatnich latach, to ograniczanie lub zamykanie programów, szczególnie we wschodniej części UE. Naszym zadaniem jest przypomnieć instytucjom UE i państwom członkowskim, że łamanie obietnic nie tylko osłabia zaufanie do instytucji demokratycznych, ale także zagraża zdrowiu i dobrobytowi przyszłych pokoleń.

Oceń treść:

Average: 9.8 (4 votes)

Komentarze

Anonim (niezweryfikowany)

szkoda tylko, że nasz kraj oddala się od Europy i lezie prosto w ramiona Rosji

Zajawki z NeuroGroove
  • Morfina
  • Uzależnienie

Napisał Bohdan Filipowski, były profesor filozofii ezoterycznej


  • Lophophora williamsii (meskalina)

Podsylam opis przezycia po Peyotlu, ktorego doswiadczyl Bernard

Roseman, gdy wraz z czlonkami Native American Church uczestniczyl

w sakramencie w poznych latach `50. To je ino fragmencik calosci,

a calosc to "The Peyot Story" - Wishire Book Company 1963.



..........................................



  • Kodeina
  • Pierwszy raz

Miasteczko na mazurach, około 20 tysięcy mieszkańców. Nudy że klękaj Stefan, brak słów. Dostęp do substancji psychoaktywnych prawie zerowy, postanowiłem więc spróbować czegoś dostępnego w najbliższej aptece. Padło na kodeinę. Trochę poczytałem o odczuciach, dawkowaniu, sposobach itd. i jako że to miał być mój pierwszy raz jeśli chodzi o kodę wybrałem najprostszą z opcji: Thiocodin do gęby, rozgryźć, zapić. Od rana byłem jakoś dziwnie na to podkręcony a że miałem wolne - postanowiłem to zrobić. Ugadałem się z ziomeczkiem, na potrzeby TR będzie nazywany DDK. Spotkaliśmy się wieczorem, po drodze zaopatrzyłem się w Thio po czym udaliśmy się na poszukiwania jakiegoś buszka. Misja wykonana, siedzimy, czekamy na miejsce żeby móc w spokoju skręcić jointa.

19:30 : wychodzę z domu, idę spotkać się z DDK, po drodze zaopatrzam się w Thiocodin. 10 tabletek, myślę że na początek wystarczy nawet mniej

 

20:15 : siedzimy i czekając na bucha wrzucam do gęby 9 tabletek, rozgryzam je i popijam wodą, smak jest niemiły ale dzięki temu woda smakuje wręcz słodko

20:40 : czekam na efekty, dla zabicia czasu kopiemy piłkę pod blokiem, spalam papierosa.

  • Anadenathera peregrina

Anadenanthera Columbrina





Wstęp