Policjanci z wydziału antynarkotykowego warszawskiego Centralnego Biura Śledczego nie są w stanie pracować. W ich organizmach jest taka ilość substancji odurzających, że wykończyłaby niejednego narkomana.
Okazało się, że funkcjonariusze zatruli się, likwidując nielegalne fabryki amfetaminy - nie mieli odpowiedniej odzieży ochronnej. Teraz lekarze ustalają, jakie toksyny zniszczyły organizmy mundurowych.
Afera wybuchła pod koniec ubiegłego roku - wtedy u funkcjonariuszy z Warszawy wykryto pierwsze objawy zatrucia. Podczas okresowych badań lekarskich na jaw wyszło, że policjanci zajmujący się likwidowaniem narkotykowych fabryk mają fatalne wyniki badań tzw. próby wątrobowej. Ustalono, że ich narządy wewnętrzne, w tym wątroba, są zniszczone, a dopuszczalny poziom toksyn w ich organizmach nawet kilkasetkrotnie przekroczony!
Cała sekcja na zwolnienia?
Od tamtej chwili poddawani są badaniom kolejni policjanci, a docelowo mają je przejść wszyscy (ok. 40 osób). Dwóch funkcjonariuszy już jest na zwolnieniach lekarskich.
- Wyniki badań bardzo nas niepokoją - przyznaje kom. Krzysztof Hajdas z Komendy Głównej Policji.
Dla wszystkich jasne już jest, że ich zły stan zdrowia ma bezpośredni związek z tym, iż przez lata mieli kontakt z substancjami chemicznymi używanymi do produkcji narkotyków. Na jaw wyszło też, że wchodząc do laboratoriów, nie mieli kombinezonów ochronnych.
A według informacji, jakie uzyskaliśmy z Komendy Głównej, tylko w 2004 r. jednostka ta zlikwidowała aż 15 amfetaminowych laboratoriów, czyli tyle, ile w tym samym czasie rozbiły jednostki policji na terenie całego kraju.
- Gdy tworzono CBŚ i wydziały do spraw narkotyków, nikt nie podejrzewał, że kontakt ze środkami odurzającymi lub pobyt w miejscach, gdzie są produkowane, może mieć aż tak duży wpływ na zdrowie człowieka - przyznaje policjant biura. - W tym czasie wiele razy pracowaliśmy w miejscach, gdzie działały laboratoria. Zbieraliśmy dowody, zabezpieczaliśmy ślady, robiliśmy oględziny. Takie czynności w trwają nawet po 14 godzin. Nikt wtedy nie myślał, że te wszystkie odczynniki, półprodukty i aparatura odebrane przestępcom mogą wydzielać szkodliwe substancje, które aż tak mogą nam zaszkodzić - wyjaśnia.
Mądrzy po szkodzie
- Nie zostawimy ich bez pomocy - zapewnia mł. asp. Sławomir Weremiuk z KGP. - Mają zagwarantowaną opiekę medyczną. Mogą liczyć na półroczny urlop pełnopłatny, w trakcie którego będą się mogli leczyć. Są ubezpieczeni, więc otrzymają odszkodowania z PZU, a o dodatkową rekompensatę z powodu utraty zdrowia mogą się ubiegać ze środków resortowych - dodaje.
hehehehe, przepraszam ale sam sie obśmiałem jak sobie wyobraziłem, że napiszę o o testosteronie. Jakby na to nie patrzec nie stałem sie jeszcze, pomimo wielu prób, wa(r)lczącą feministką a inne dzieci na podwórku nie wołają do mnie "sister". Takoż nasza dyzurna szansonistka (tym razem na solidnym koturnie i z zapleczem obuwniczej industrii) śpiewa o:
subst: LSD-25 (albo niewiadomo co),
dawka: jeden papież,
s&s: friday night fever,
exp: wieloletnia sporadyczna zarzyłość
Świeżo po przeprowadzce na drugi koniec kraju. W trakcie nieco trudnej aklimatyzacji do nowego miejsca, w obcym mieście, z dala od praktycznie wszystkich bliskich mi osób. Po trzech tygodniach nieskutecznych prób zapoznania się z ludźmi z nowych studiów, nareszcie koleżanka z roku zorganizowała dużą domówkę, w trakcie której miał miejsce cały trip. To, że znalazłem się na imprezie będąc na grzybowej fazie, było spontaniczne i niezaplanowane. Tego samego dnia z Bieszczad wracał kumpel - D, z którym wcześniej miałem okazję jeść grzyby. Chcąc upiec dwie pieczenie na jednym ogniu (spotkać się z D a jednocześnie nie ominąć imprezy) zgarnąłem go na domówkę do niejakiej M. Z D był również jego kolega, którego znałem z widzenia - W. Pod wpływem namowy D, zjedliśmy grzyby, które w założeniu miały nas puścić zanim pójdziemy do M. Stało się jednak inaczej.
Wprowadzenie: Niniejszy raport jest retrospekcją sięgającą ok. 3 lat wstecz. Po złotym okresie z psychodelikami trwającym dobrze ponad pół roku, podczas którego zaliczałem praktycznie same bardzo udane i zapadające w pamięć tripy, przyszedł czas na serię nieco gorszych podróży. TR opisuje pierwszy z serii już-nie-złotych psychodelicznych wypraw. Żadna z nich nie skończyła się bad tripem. Nie wspominam ich jako złych. Zwyczajnie nie były one najlepsze (w nie-eufemistycznym znaczeniu tego słowa).
Moja pierwsza jazda na DXM była wyjątkowo spontaniczna. Wróciłem do domu zmęczony, do tego nękało mnie cholerne przeziębienie. Ogólnie czułem się paskudnie do tego na dworze minus trzy stopnie, ciemno i ponuro. Nigdzie wyjść, z nikim pogadać. Porażka kompletna. Usiadłem przy kompie i słuchając muzy surfowałem po necie. Przypomniałem sobie, że dawno już nie byłem na Hyperreal`u. Pomyślałem, że poczytam sobie chociaż jakieś ciekawe artykuły. Co było ciekawego "zlookałem" i postanowiłem odwiedzić Neuro-groove. Tam zaciekawiła mnie rubryka Acodin, której nie było wcześniej.
Komentarze