"Z przykrością przyjmujemy fakt, że pieniądze podatników przeznaczone na walkę z ryzykiem substancji psychoaktywnych zostały w Mysłowicach wydane na oparty na straszeniu, nieskuteczny i szkodliwy happening"
Z przykrością przyjmujemy fakt, że pieniądze podatników przeznaczone na walkę z ryzykiem substancji psychoaktywnych zostały w Mysłowicach wydane na oparty na straszeniu, nieskuteczny i szkodliwy happening (w którym aktorzy przebrani za pracowników zakładu pogrzebowego próbowali sprzedać nastolatkom potencjalnie używającym dopalaczy promocję na pogrzeb).
Straszenie (np. śmiercią po dopalaczach) może wydawać się mocne, kuszące i słuszne, skoro wzorowane na „tradycyjnym” wychowaniu. Niestety, ponad 60 lat badań naukowych jednoznacznie pokazuje, że strach nie działa jako forma edukacji [1]. „Programy, które polegają na straszeniu aby uniknąć problemów, są nie tylko nieskuteczne, ale mogą mieć szkodliwe efekty.” w 2004 r. oświadczyła rada naukowa amerykańskiego Narodowego Instytutu Zdrowia.
Młodzież często instynktownie zlekceważy przekaz, w obronie przed straszeniem. Młodzi ludzie nie dysponują podobnym doświadczeniem co dorośli, mają inną perspektywę. Ponadto z badań wynika, że grupy szczególnego ryzyka mogą wręcz bardziej zainteresować się zakazanym owocem, dla ryzyka, impulsywnie bądź szukając wrażeń.
Zarówno pogrzebowy „spektakl” w Mysłowicach, jak i słynne komiczne spoty Główny Inspektorat Sanitarny, w których rapuje prezes GIS minister Marek Posobkiewicz, sprowadzają nas do najważniejszego problemu - zbyt mocna forma może odwrócić uwagę od przekazu. Polska młodzież, jak wynika z badań ESPAD, jest w Europie liderem konsumpcji dopalaczy - aż co 10 nastolatek miał z nimi doświadczenia [2]. Jednocześnie Polacy są jednymi z najbardziej w Europie świadomych zagrożenia nowymi substancjami psychoaktywnymi. Dlaczego mimo to decydują się ryzykować? Z badania I-TREND wynika, że motywacja wyróżniająca rodzimych użytkowników dopalaczy to cena i legalność [3]. Same ostrzeżenia bez właściwej edukacji powodują, że użytkownicy kierują się dostępnością a nie bezpieczeństwem substancji.
Co zatem mogą i powinny robić szkoły? Bez paniki. Przestańmy demonizować substancje psychoaktywne. Uczmy obiektywnie o działaniu używek, nie pouczajmy. Edukacja powinna być polem dla dialogu, nie autorytarnej pogadanki. Skupmy się na człowieku, ponieważ równie, lub bardziej istotne od działania jakiegokolwiek narkotyku, jest to co prowadzi użytkownika do sięgnięcia po dawkę.
NAUCZYCIELU! NAUCZYCIELKO! Zażyj dawkę wiedzy: http://www.narkopolityka.pl/sites/default/files/broszura_nauczycielu%20n...Społeczna Inicjatywa Narkopolityki opracowuje autorski program warsztatów dla szkół, poświęcony świadomości, używkom i uzależnieniu. Zainteresowane szkoły prosimy o kontakt przez nasz profil na facebooku lub kontakt@sin.org.pl
[1]
• Richards, 1969
• 1970’s studies of single focus scare programs
• Goodstadt, 1974
• Swisher & Hoffman, 1975
• Dorn & Thompson, 1976
• Kinder et al., 1980
• Schaps et al., 1981
• Beck, 1998
• Petrosino, Turpin-Petrosino & Finckenauer, 2000
[2] http://www.espad.org/report/situation/new-psychoactive-substance-use
[3] https://mega.nz/#!QIwmxTRJ!jC2_ijvIQIfKZATLN8LnCbbjYgW82wW2shQ53iGt1xo
Świta sobie ranek, a ja już po imprezce. Siedzę w domu przed
kompem... i dziwnie się czuję, bardzo dziwnie...
Po amfie i 2ssi.
Ale jedźmy od początku:
Tak w ogóle to lipa, bo impra skończyła się jakoś wcześnie ale
jutro się maraton szykuje (jak się okazało, nie tylko ta
imprezzza szybko się zwinęła ale wszystkie w mieście
dzisiaj :/).Chyba organizatorzy chcieli dać ludziom odpocząć,
hehe ;D
Domówka ze znajomymi, zaufane towarzystwo. Chęć przeżycia czegoś nowego i wyciągnięcia od benzy więcej.
Z benzydaminą miałem już kilka "wycieczek" wcześniej, jednak to czego doświadczyłem ostatnio było czymś innym. Bez zbędnego owijania w bawełne lecimy!
Set raczej pozytywny, jak zwykle, oczekiwania małe. Ta substancja po prostu nie wypierdala z butów, jest po prostu milutko. Setting mógł wydawać się do bani; Zarwana nocka, rano do pracy, wystawienie się na widok publiczny i możliwe krzywe akcje, ale ja człowiek o pozytywnym nastawieniu wiedziałem, że tego dnia sprostam wszystkiemu. :)
Wakacje, wakacje, przydałoby się gdzieś wyjechać, poobijać i zabawić w głównej mierze.
funkcjonujący w psychice odpowiedni COEX, duchowe dociekania, rozwój własnej osoby na różnych płaszczyznach, przekonanie o doniosłości nadchodzącego doświadczenia = set. Własny pokój, noc, ciemność, samotność [reszta domowników już śpiąca] = setting.
Niniejszy trip raport jest raczej próbą skrótowego ujęcia głównych motywów mojej, jakże dramatycznej, pierwszej sesji LSD, aniżeli usystematyzowanym, przemyślanym tekstem. Jest to bardziej rozwinięcie posta, który opublikowałem na ramach forum hyperreal.
Pozwoliłem sobie go otagować mianem przeżycia mistycznego, gdyż ten aspekt tripa jest ważniejszy niż bycie pierwszym razem, gdyż doświadczenia z psychodelikami już miałem.
Komentarze