"Z przykrością przyjmujemy fakt, że pieniądze podatników przeznaczone na walkę z ryzykiem substancji psychoaktywnych zostały w Mysłowicach wydane na oparty na straszeniu, nieskuteczny i szkodliwy happening"
Z przykrością przyjmujemy fakt, że pieniądze podatników przeznaczone na walkę z ryzykiem substancji psychoaktywnych zostały w Mysłowicach wydane na oparty na straszeniu, nieskuteczny i szkodliwy happening (w którym aktorzy przebrani za pracowników zakładu pogrzebowego próbowali sprzedać nastolatkom potencjalnie używającym dopalaczy promocję na pogrzeb).
Straszenie (np. śmiercią po dopalaczach) może wydawać się mocne, kuszące i słuszne, skoro wzorowane na „tradycyjnym” wychowaniu. Niestety, ponad 60 lat badań naukowych jednoznacznie pokazuje, że strach nie działa jako forma edukacji [1]. „Programy, które polegają na straszeniu aby uniknąć problemów, są nie tylko nieskuteczne, ale mogą mieć szkodliwe efekty.” w 2004 r. oświadczyła rada naukowa amerykańskiego Narodowego Instytutu Zdrowia.
Młodzież często instynktownie zlekceważy przekaz, w obronie przed straszeniem. Młodzi ludzie nie dysponują podobnym doświadczeniem co dorośli, mają inną perspektywę. Ponadto z badań wynika, że grupy szczególnego ryzyka mogą wręcz bardziej zainteresować się zakazanym owocem, dla ryzyka, impulsywnie bądź szukając wrażeń.
Zarówno pogrzebowy „spektakl” w Mysłowicach, jak i słynne komiczne spoty Główny Inspektorat Sanitarny, w których rapuje prezes GIS minister Marek Posobkiewicz, sprowadzają nas do najważniejszego problemu - zbyt mocna forma może odwrócić uwagę od przekazu. Polska młodzież, jak wynika z badań ESPAD, jest w Europie liderem konsumpcji dopalaczy - aż co 10 nastolatek miał z nimi doświadczenia [2]. Jednocześnie Polacy są jednymi z najbardziej w Europie świadomych zagrożenia nowymi substancjami psychoaktywnymi. Dlaczego mimo to decydują się ryzykować? Z badania I-TREND wynika, że motywacja wyróżniająca rodzimych użytkowników dopalaczy to cena i legalność [3]. Same ostrzeżenia bez właściwej edukacji powodują, że użytkownicy kierują się dostępnością a nie bezpieczeństwem substancji.
Co zatem mogą i powinny robić szkoły? Bez paniki. Przestańmy demonizować substancje psychoaktywne. Uczmy obiektywnie o działaniu używek, nie pouczajmy. Edukacja powinna być polem dla dialogu, nie autorytarnej pogadanki. Skupmy się na człowieku, ponieważ równie, lub bardziej istotne od działania jakiegokolwiek narkotyku, jest to co prowadzi użytkownika do sięgnięcia po dawkę.
NAUCZYCIELU! NAUCZYCIELKO! Zażyj dawkę wiedzy: http://www.narkopolityka.pl/sites/default/files/broszura_nauczycielu%20n...Społeczna Inicjatywa Narkopolityki opracowuje autorski program warsztatów dla szkół, poświęcony świadomości, używkom i uzależnieniu. Zainteresowane szkoły prosimy o kontakt przez nasz profil na facebooku lub kontakt@sin.org.pl
[1]
• Richards, 1969
• 1970’s studies of single focus scare programs
• Goodstadt, 1974
• Swisher & Hoffman, 1975
• Dorn & Thompson, 1976
• Kinder et al., 1980
• Schaps et al., 1981
• Beck, 1998
• Petrosino, Turpin-Petrosino & Finckenauer, 2000
[2] http://www.espad.org/report/situation/new-psychoactive-substance-use
[3] https://mega.nz/#!QIwmxTRJ!jC2_ijvIQIfKZATLN8LnCbbjYgW82wW2shQ53iGt1xo
Pokój/sklep/dwór Nastawienie jak zawsze pozytywne Łącznie 2 muszkieterów
Zanim czas się zatrzymał
Budzimy się koło 11 i po kilku godzinach przygotowań, grania i ogarniania ruszamy z druidem do apteki gdzie czekają zamówione 2 opakowania tussidexu. Odebraliśmy co mieliśmy odebrać i kierujemy się do kolejnych aptek żeby się dozbroić.
Przygotowani wracamy do mieszkania potocznie zwanego ćpalnią i decydujemy się że mimo młodej godziny wrzucamy teraz.
SET: Borykałem się wtedy z depresją i lękiem społecznym. Ale wiedziałem czego oczekuję i byłem w dobrym nastroju. Był to mój 2 lub 3 raz. Ogólnie tripy traktowałem trochę jako kurację (skuteczną, warto dodać, bo dzisiaj - niecałe pół roku później - depresja już prawie odeszła). SETTINGS: Przyjemny dzień, wczesna wiosna. Byłem sam w domu, który dzielę z drugą połówką i paroma przypadkowymi osobami. Wszyscy byli w pracy, więc miałem dwa piętra do dyspozycji.
Wygląda na to, że mój raport będzie pierwszym po 1P-LSD. Niby 150 ug to niewiele, ale ta substancja działa krócej i intensywniej niż jej sławna kuzynka.
Jak zawsze nagrałem swoja podróż; a przynajmniej jej część, zachowując około 40 minut audio i wideo. Wszystkie teksty w cudzysłowach pochodzą z nagrania i, zgodnie z najlepszymi zasadami gonzo dziennikarstwa, są bliskie oryginału, ale bliższe idei. Jak zresztą cały raport.
Dwuosobowy pokój w studenckim mieszkaniu, wynajmowany wraz z kolegą. Samopoczucie dobre, lekkie zmęczenie spowodowane kacem.
17.40 Rozpoczęcie. Wsypuję 78 mg po język. Słucham muzyki. Próbuję się wyciszyć.
Dupy nie urywa
Zawsze wykazywałem cholerną tolerancje na wszelakie substancje (oprócz dopalaczy o których wkrótce opowiem) lecz dawka 1mg dawała mi sporo do myślenia. Po długich zastanowieniach postanowiłem jednak tego dokonać. Mój poprzedni rekord to było 500ug gdzie jako tako kontaktowałem, ba jeździłem na rowerze!
Komentarze