TALK - Rozmowy [H]

[yasmeenaah]

to z mp:
Metoklopramid
metoclopramide
antiemeticum, gastrokineticum
A03FA

Działanie: Antagonista receptorów dopaminowych. Działa również antagonistycznie na receptory 5-HT3 i słabo pobudza zwoje. Metoklopramid blokuje presynaptyczne receptory dopaminowe i dzięki temu ułatwia uwalnianie acetylocholiny z neuronów, która działa na receptory muskarynowe M2 w komórkach mięśni gładkich przewodu pokarmowego, indukując skurcz. Ułatwiając fizjologiczne przewodnictwo w neuronach cholinergicznych nasila aktywność propulsywną. Zwiększa napięcie mięśni gładkich, siłę ruchów propulsywnych oraz przyspiesza opróżnianie żołądka. Poprawia się koordynacja czynności odźwiernika z rozluźnieniem proksymalnego odcinka dwunastnicy. Pobudza on również motorykę górnego odcinka przewodu pokarmowego. Nie wpływa na wydzielanie soków trawiennych w żołądku, żółci i enzymów trzustkowych. Zwiększa napięcie spoczynkowe dolnego zwieracza przełyku. Prawie nie działa na motorykę okrężnicy i pęcherzyka żółciowego. Przenika przez barierę krew-mózg, wywierając na OUN działanie typowe dla blokady receptora dopaminowego. Działa uspokajająco i przeciwwymiotnie, hamuje nudności. Po podaniu i.v. działanie rozpoczyna się po 1-3 min, po podaniu i.m. - po 10-15 min. Działanie utrzymuje się przez 1-2 h po podaniu. Wiąże się w 13-30% z białkami osocza, głównie z albuminami. Przenika przez barierę łożyskową i przenika do pokarmu kobiecego. Ulega metabolizmowi tylko w nieznacznym stopniu. Wiąże się z kwasem siarkowym i glukuronowym. t1/2 wynosi 5-6 h, wydłuża się u chorych z zaburzeniami czynności nerek. Lek jest wydalany z moczem, głównie w postaci niezmienionej.

Wskazania: Postać do stosowania p.o. Refluks żołądkowo-przełykowy (lek przeznaczony jest do krótkotrwałego [4-12 tyg.] leczenia refluksu u dorosłych, którzy nie reagują na konwencjonalne metody leczenia [zmiana stylu życia i diety]). Zaburzenia czynności żołądka w cukrzycy. Postać do stosowania pozajelitowego. Zaburzenia czynności żołądka w cukrzycy (lek w postaci iniekcji stosuje się wyłącznie w ciężkich zaburzeniach czynności żołądka; po uzyskaniu poprawy należy rozpocząć podawanie p.o.). Zapobieganie nudnościom i wymiotom związanym z chemioterapią nowotworów. Zapobieganie nudnościom i wymiotom po zabiegach chirurgicznych wtedy, kiedy niepożądane jest odsysanie przez nos treści żołądkowej. Zgłębnikowanie jelita cienkiego u dorosłych i dzieci, u których zgłębnik nie przechodzi przez odźwiernik podczas zwykłego postępowania. W diagnostyce radiologicznej lek przyspiesza opróżnianie żołądka i przechodzenie papki barytowej przez jelito. Podawany w opiece paliatywnej jako lek pierwszego rzutu przede wszystkim w prewencji i leczeniu nudności i wymiotów wywołanych leczeniem opioidami.

Przeciwwskazania: Krwawienie, niedrożność lub perforacja przewodu pokarmowego. U chorych z guzem chromochłonnym (lek może wywołać przełom nadciśnieniowy); z nadwrażliwością na metoklopramid lub którykolwiek składnik preparatu; z padaczką lub stosujących leki, mogące wywołać objawy pozapiramidowe (mogą się nasilić napady drgawek lub objawy pozapiramidowe). Należy zachować szczególną ostrożność u chorych z depresją w wywiadzie, zwłaszcza w stanach średnio ciężkich lub ciężkich, w których występują tendencje samobójcze, ponieważ podczas leczenia metoklopramidem może wystąpić nawrót choroby. Podczas pierwszych 24-48 h leczenia mogą wystąpić objawy pozapiramidowe w postaci zaburzeń napięcia mięśniowego, ruchów mimowolnych kończyn, zniekształcenia twarzy i kręczu szyi. Objawy te występują najczęściej u dzieci i osób do 30. rż. oraz po zastosowaniu metoklopramidu w zapobieganiu wymiotom, spowodowanym chemioterapią nowotworów. Podczas pierwszych 6 mies. leczenia metoklopramidem mogą wystąpić objawy parkinsonizmu, które ustępują w ciągu 2-3 mies. po odstawieniu leku. U pacjentów w podeszłym wieku, zwłaszcza u kobiet, mogą wystąpić dyskinezy, często nieodwracalne; objawy te występują rzadziej podczas krótkotrwałego leczenia mniejszymi dawkami leku. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek podczas leczenia metoklopramidem może wystąpić hipokaliemia (lek zwiększa stężenie aldosteronu w osoczu i zmniejsza wydalanie sodu). U chorych na nadciśnienie tętnicze leczonych inhibitorami MAO metoklopramid nasila ich działanie. Metoklopramid powoduje przemijające zwiększenie stężenia aldosteronu w osoczu, co może spowodować zatrzymanie płynów, zwłaszcza u chorych na marskość wątroby lub zastoinową niewydolność serca.

Interakcje: Leki przeciwcholinergiczne i opioidy osłabiają wpływ metoklopramidu na motorykę przewodu pokarmowego. Metoklopramid nasila działanie etanolu, barbituranów i leków hamujących czynność OUN. Metoklopramid zmniejsza wchłanianie niektórych leków z żołądka (np. digoksyny), zwiększa wchłanianie leków z jelita cienkiego (paracetamolu, tetracyklin, lewodopy, cyklosporyn oraz alkoholu).

Działanie niepożądane: Niepokój, senność, zmęczenie i znużenie; rzadko: bezsenność, bóle i zawroty głowy, dezorientacja, depresja z tendencjami samobójczymi, zaburzenia widzenia; objawy pozapiramidowe, w postaci zmian napięcia mięśniowego (np. bóle mięśni, skurcze mięśni twarzy, drżenia, szczękościsk, kręcz szyi); również objawy parkinsonizmu (spowolnienie ruchów, drżenia, twarz maskowata, sztywność oraz opóźniona dyskineza, mimowolne ruchy języka, twarzy, ust lub żuchwy, niekiedy mimowolne ruchy tułowia i kończyn); akatyzja ustępująca samoistnie lub po zmniejszeniu dawki leku; zaburzenia endokrynologiczne (mlekotok, brak miesiączki, ginekomastia, impotencja); spadek ciśnienia tętniczego krwi, nadciśnienie, tachykardia, bradykardia; nudności, zaburzenia jelitowe (głównie biegunka); rzadko toksyczne działanie na wątrobę; nietrzymanie moczu lub częste oddawanie moczu; sporadycznie neutropenia, leukopenia i agranulocytoza; methemoglobinemia u noworodków (zwłaszcza po przedawkowaniu leku); sporadycznie reakcje alergiczne (obserwowano wysypkę, pokrzywkę lub skurcz oskrzeli, zwłaszcza u chorych na astmę; rzadko - obrzęk języka lub krtani); porfiria. W przypadku przedawkowania: senność, dezorientacja, objawy pozapiramidowe. W razie wystąpienia objawów pozapiramidowych stosuje się leki przeciwcholinergiczne, przeciwparkinsonowe lub przeciwhistaminowe o składowej działania przeciwcholinergicznego. Objawy przedawkowania ustępują zwykle w ciągu 24 h. Opisano przypadki wystąpienia methemoglobinemii u wcześniaków i noworodków, które otrzymywały metoklopramid w dużych dawkach (1-4 mg/kg mc./d) p.o. przez 1-3 dni lub dłużej. W przypadku methemoglobinemii podaje się i.v. błękit metylenowy.

Ciąża i laktacja: Kategoria B. Metoklopramid przenika do pokarmu kobiecego. Nie stosować w okresie karmienia piersią.

Dawkowanie: P.o. Dorośli. Refluks żołądkowo-przełykowy: 10 mg 30 min przed każdym posiłkiem i przed snem, maks. 4 ×/d. Leku nie należy stosować dłużej niż przez 12 tyg. Jeżeli objawy związane z refluksem występują sporadycznie lub w określonych porach dnia, lek należy stosować przed wystąpieniem spodziewanych objawów w jednorazowej dawce do 20 mg. U wrażliwych chorych (zwłaszcza w podeszłym wieku) należy zmniejszyć jednorazową dawkę leku do 5 mg. Zaburzenia czynności żołądka w cukrzycy: 10 mg 30 min przed każdym posiłkiem i przed snem przez 2-8 tyg. Leczenie metoklopramidem należy rozpocząć po pojawieniu się pierwszych objawów choroby. U chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności żołądka, można początkowo stosować metoklopramid w postaci iniekcji. W przypadku niewydolności nerek u chorych z klirensem kreatyniny 40 ml/min, początkowa dawka metoklopramidu powinna być o połowę mniejsza od dawki zalecanej dla pacjentów z prawidłową czynnością nerek. Dzieci. Metoklopramidu w postaci tabl. nie należy stosować u dzieci do 15. rż. Dzieci 15.-19. rż.: z mc. >59 kg - 10 mg 3 ×/d; z mc. 30-59 kg - 5 mg 3 ×/d. Postać do stosowania i.v. i i.m. Dorośli. Zaburzenia czynności żołądka w cukrzycy: początkowo, wstrzykując powoli w ciągu 1-2 min i.v. w jednorazowej dawce 10 mg. Lek należy stosować do chwili złagodzenia objawów, nie dłużej jednak niż przez 10 dni. Następnie należy przejść na leczenie p.o. Zapobieganie nudnościom i wymiotom związanym z chemioterapią nowotworów. Po rozcieńczeniu w 50 ml 0,9% roztw. NaCl, w glukozie 5% lub w roztw. Ringera i.v. we wlewie kroplowym trwającym nie krócej niż 15 min, 30 minut przed podaniem cytostatyków. Następne 2 dawki należy podawać we wlewie co 2 h, kolejne 3 dawki co 3 h. W przypadku zastosowania cytostatyków o silnym działaniu wymiotnym (np. cisplatyny, dakarbazyny) 2 początkowe dawki wynoszą 2 mg/kg mc., a w przypadku cytostatyków o mniejszym działaniu wymiotnym - 1 mg/kg mc./d. W razie wystąpienia objawów pozapiramidowych należy zastosować równocześnie 50 mg difenhydraminy i.m. Zapobieganie nudnościom i wymiotom po zabiegach chirurgicznych. 10 mg i.m. przed zakończeniem zabiegu chirurgicznego. U niektórych pacjentów może być konieczne podanie dawki 20 mg. Zgłębnikowanie jelita cienkiego. Jeśli w ciągu 10 min nie udaje się wykonać zgłębnikowania po zastosowaniu konwencjonalnych metod, należy zastosować metoklopramid i.v. w postaci nierozcieńczonej, w dawce jednorazowej, którą podaje się powoli w ciągu 1-2 min. Zaleca się następujące jednorazowe dawki leku: dorośli i dzieci po 14. rż.: 10 mg, dzieci 6-14. rż. 2,5-5 mg, dzieci do 6. rż. 0,1 mg/kg mc. Diagnostyka radiologiczna. Pojedynczą dawkę leku, taką jak w zgłębnikowaniu jelita cienkiego, podaje się powoli i.v. w czasie 1-2 min. W niewydolności nerek u chorych z klirensem kreatyniny 40 ml/min, początkowa dawka metoklopramidu powinna być o połowę mniejsza od dawki zalecanej dla pacjentów z prawidłową czynnością nerek.

Uwagi: Podczas leczenia metoklopramidem nie należy spożywać alkoholu. Metoklopramid może wywołać senność i zawroty głowy, które upośledzają sprawność psychofizyczną, dlatego należy poinformować pacjenta o niebezpieczeństwie związanym z prowadzeniem pojazdów mechanicznych i obsługą maszyn będących w ruchu.

Preparaty
metoclopramide

[Toker]

Ciekawe, a co bardziej ciekawe - blokada receptorów dopaminowych. Risperidon bodaj robi to samo. Uspokajające działanie? Hmmm... Jakieś informacje w tą stronę?

[yasmeenaah]

znowu z mp
Rysperydon
risperidone
neurolepticum
N05AX

Działanie: Atypowy lek przeciwpsychotyczny, pochodna benzizoksazolu. Wykazuje duże powinowactwo do receptorów serotoninowych (5-HT2), dopaminowych (D2), adrenergicznych (a1 i słabsze do a2) oraz histaminowych (H1). Nie wykazuje powinowactwa do receptorów cholinergicznych oraz β-adrenergicznych. Silne blokowanie receptorów dopaminowych D2 powoduje zmniejszenie objawów wytwórczych schizofrenii; rysperydon w porównaniu z klasycznymi neuroleptykami słabiej hamuje czynności ruchowe i wykazuje słabsze działanie kataleptyczne. Zrównoważone antagonistyczne działanie na receptory serotoninowe i dopaminowe w OUN może zmniejszać ryzyko wystąpienia pozapiramidowych działań niepożądanych oraz rozszerzyć działanie terapeutyczne na objawy negatywne schizofrenii oraz na objawy zaburzeń afektywnych. Rysperydon dobrze się wchłania po podaniu p.o., całkowita dostępność biologiczna wynosi ok. 70%, tmax - 1-2 h, pokarm nie wpływa na wchłanianie leku. Po wstrzyknięciu i.m. mikrokapsułek o przedłużonym uwalnianiu początkowo zostaje uwolniona mała dawka leku (<1%), po czym następuje 3-tygodniowy okres latencji. Główne uwalnianie rysperydonu zaczyna się po 3 tyg. i kończy się po 7 tyg. Wstrzykiwanie leku co 2 tyg. zapewnia utrzymywanie się stężenia terapeutycznego 4-6 tyg. po ostatnim wstrzyknięciu. Wchłanianie leku z mikrokapsułek o przedłużonym uwalnianiu jest całkowite. Rysperydon wiąże się z białkami osocza w 88%, a 9-hydroksyrysperydonu - w 77%. Metabolizowany w wątrobie przez izoenzym CYP2D6 cytochromu P-450 do czynnego 9-hydroksyrysperydonu, a także w przebiegu N-dealkilacji. t1/2 po podaniu p.o. wynosi 3 h, a 9-hydroksyrysperydonu - ok. 24 h. Stan stacjonarny rysperydonu osiągany jest u większości chorych po 24 h, a 9-hydroksyrysperydonu - po 4-5 dniach. Wydalany w 70% z moczem i w ok. 14% z kałem, przy czym 35-45% dawki wydala się z moczem w postaci rysperydonu i 9-hydroksyrysperydonu, a pozostały odsetek w postaci nieczynnych metabolitów. Właściwości farmakokinetyczne rysperydonu i jego metabolitów są podobne u dzieci i osób dorosłych. Niewydolność wątroby nie wpływa na stężenie leku we krwi. U osób w podeszłym wieku lub z niewydolnością nerek wydalanie leku następuje wolniej, a stężenie frakcji czynnej może być większe.

Wskazania: Schizofrenia (w tym pierwszy epizod), ostre i przewlekłe psychozy schizofreniczne, inne stany psychotyczne, w których dominują objawy wytwórcze (omamy, urojenia, wrogość, podejrzliwość) i/lub negatywne (zaburzenia afektu, emocjonalne i społeczne wycofywanie się, zubożenie wypowiedzi). Łagodzenie zaburzeń afektywnych (depresja, poczucie winy, niepokój) związanych ze schizofrenią. Zapobieganie nawrotom u chorych na przewlekłe psychozy schizofreniczne. Leczenie manii w chorobie afektywnej dwubiegunowej. Leczenie zaburzeń zachowania i innych zachowań destrukcyjnych u dzieci, młodzieży i osób dorosłych z upośledzeniem umysłowym, u których dominują objawy zachowań destrukcyjnych (agresywność, impulsywność, skłonność do samookaleczeń) oraz gdy niefarmakologiczna terapia psychospołeczna nie przynosi pożądanego efektu. Preperat w postaci mikrokapsułek o przedłużonym uwalnianiu stosuje się dodatkowo w utrzymywaniu klinicznej poprawy u chorych, którzy pozytywnie zareagowali na początkowe leczenie rysperydonem w postaci do stosowania p.o. lub innym lekiem przeciwpsychotycznym.

Przeciwwskazania: Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu. Ostrożnie u osób z chorobami układu sercowo-naczyniowego (niewydolność serca, zawał serca, zaburzenia przewodnictwa, wydłużony odstęp QTc, odwodnienie, hipowolemia, choroby naczyń mózgowych); u chorych tych wskazane może być wolniejsze zwiększanie dawki; w razie wystąpienia niedociśnienia należy rozważyć zmniejszenie dawki leku. Należy zachować ostrożność u chorych na padaczkę lub poddanych czynnikom obniżającym próg drgawkowy, u chorych na chorobę Parkinsona, u chorych z gruczolakiem przysadki lub innymi zależnymi od prolaktyny nowotworami. W przypadku wystąpienia objawów złośliwego zespołu neuroleptycznego lub znacznego, niewyjaśnionego podwyższenia temperatury ciała należy przerwać podawanie wszystkich leków przeciwpsychotycznych, w tym rysperydonu. Zaleca się monitorowanie chorych na cukrzycę lub osób o zwiększonym ryzyku jej wystąpienia. W przypadku wystąpienia późnych dyskinez należy rozważyć odstawienie leku. Nie oceniano skuteczności i bezpieczeństwa stosowania leku w leczeniu schizofrenii u dzieci do 15. rż., epizodów maniakalnych u dzieci i młodzieży do 18. rż. oraz w leczeniu zaburzeń zachowania i zachowań destrukcyjnych u dzieci do 5. rż. U osób w podeszłym wieku z otępieniem starczym otrzymujących rysperydon odnotowano zwiększenie śmiertelności. Większą śmiertelność odnotowano w grupie otrzymującej rysperydon z furosemidem w porównaniu z grupą kontrolną otrzymującą sam rysperydon lub sam furosemid. Należy zachować szczególną ostrożność u chorych w podeszłym wieku leczonych furosemidem, innymi diuretykami lub odwodnionych. Ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia incydentów naczyniowo-mózgowych rysperydon nie jest zalecany do leczenia zaburzeń zachowania u osób w wieku podeszłym z otępieniem starczym. Leczenie ostrych psychoz w tej grupie chorych powinno być ograniczone do bardzo krótkiego czasu. Preparatów rysperydonu zawierających laktozę nie należy stosować u chorych z dziedziczną nietolerancją galaktozy, pierwotnym niedoborem laktazy, zaburzeniem wchłaniania glukozy-galaktozy.

Interakcje: Może nasilać działanie alkoholu i leków wpływających hamująco na OUN. Może działać antagonistycznie wobec lewodopy i innych agonistów receptorów dopaminowych. Karbamazepina i inne środki indukujące enzymy wątrobowe zmniejszają stężenie czynnej frakcji rysperydonu w osoczu. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, pochodne fenotiazyny oraz niektóre β-adrenolityki zwiększają stężenie rysperydonu w osoczu, nie zmieniając jednak stężenia frakcji czynnej. Fluoksetyna i paroksetyna zwiększają stężenie leku w osoczu, w mniejszym stopniu mogą wpływać na stężenie frakcji czynnej. Stosowanie równolegle z lekami wiążącymi się silnie z białkami osocza nie wpływa na odsetek wiązania z białkami żadnego z tych leków. Nie stwierdzono klinicznie istotnych interakcji z digoksyną, erytromycyną, galantaminą, donepezilem, amitryptyliną, cymetydyną, ranitydyną, solami litu, kwasem walproinowym, reboksetyną. Leku w postaci roztworu doustnego nie należy popijać lub rozcieńczać herbatą bądź napojami typu cola.

Działanie niepożądane: Często: pobudzenie psychoruchowe, bezsenność, lęk, bóle głowy, sedacja (zwykle o niewielkim nasileniu, częściej u dzieci i młodzieży). Niezbyt często: senność, uczucie nadmiernego zmęczenia, zawroty głowy, osłabienie koncentracji, drżenie, sztywność mięśni, spowolnienie ruchowe, niepokój ruchowy, ostra dystonia, zaparcia, niestrawność, nudności, wymioty, bóle brzucha, zaburzenia widzenia, nieżyt błony śluzowej nosa, osutka i inne reakcje alergiczne, obrzęki, objawy zwiększenia stężenia prolaktyny we krwi (ginekomastia, mlekotok, zaburzenia cyklu miesięcznego), zaburzenia erekcji (w tym priapizm), zaburzenia ejakulacji, zaburzenia orgazmu, nietrzymanie moczu. Rzadko: zmniejszenie liczby neutrofilów i/lub płytek krwi, udar mózgu, przemijające napady niedokrwienne, odruchowy częstoskurcz, wydłużenie odstępu QT, komorowe zaburzenia rytmu (w tym torsade de pointes), zatrzymanie czynności serca, ortostatyczne spadki ciśnienia tętniczego (szczególnie w początkowej fazie leczenia), nadciśnienie, nagły niewyjaśniony zgon, obrzęki, zwiększenie masy ciała, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. Bardzo rzadko: zespół niewłaściwego wydzielania hormonu antydiuretycznego, hiperglikemia lub nasilenie objawów cukrzycy, polidypsja (zatrucie wodne), późne dyskinezy, złośliwy zespół neuroleptyczny, kurcze mięśni, zaburzenia regulacji temperatury. W postaci mikrokapsułek o przedłużonym uwalnianiu: reakcja w miejscu wstrzyknięcia. W przypadku przedawkowania: senność, nasilona sedacja, nasilone objawy ze strony układu pozapiramidowego, częstoskurcz, obniżenie ciśnienia tętniczego, rzadko wydłużenie odstępu QT i zaburzenia rytmu serca. Nie ma swoistego antidotum - leczenie objawowe i podtrzymujące.

Ciąża i laktacja: Kategoria C. Ze względu na brak odpowiednich badań zaleca się stosowanie rysperydonu u kobiet w ciąży wyłącznie w przypadku, gdy spodziewane korzyści przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu. Nie należy karmić piersią w czasie leczenia rysperydonem.

Dawkowanie: Schizofrenia. Lek stosuje się 1 ×/d lub w 2 daw. podz.. Zwykle w 1. dniu leczenia 2 mg/d, w 2. dniu 4 mg/d, następnie dawkę można zwiększać w zależności od potrzeby; u niektórych chorych wskazane może być wolniejsze zwiększanie dawki i zastosowanie mniejszych dawek początkowych i podtrzymujących. Najczęściej stosowana docelowa dawka leku wynosi 4-6 mg/d. Dawki większe niż 10 mg/d nie wykazują większej skuteczności, mogą natomiast zwiększać częstość występowania pozapiramidowych działań niepożądanych. Nie należy przekraczać dawki 16 mg/d. W razie konieczności uzyskania sedacji można równolegle zastosować pochodną benzodiazepiny. U chorych w podeszłym wieku oraz z niewydolnością nerek i/lub wątroby dawka początkowa wynosi 0,5 mg 2 ×/d. Dawkę można stopniowo zwiększać (mniej więcej co tydz.) o 0,5 mg do dawki 1-2 mg 2 ×/d. Epizody maniakalne w chorobie afektywnej dwubiegunowej. Dorośli. Początkowo 2 mg/d, dawkę można zwiększać w razie potrzeby o 1 mg co 24 h. Najczęściej docelowa dawka leku wynosi 2-6 mg/d. U osób w podeszłym wieku należy stosować mniejsze dawki początkowe i wolniej zwiększać dawkę. Leczenie zaburzeń zachowania i innych zachowań destrukcyjnych. Dzieci i młodzież o mc. <50 kg - początkowo 0,25 mg 1 ×/d,osoby o mc. >50 kg - 0,5 mg 1 ×/d; w razie potrzeby dawkę można zwiększać o 0,25 mg/d co 2. dzień; optymalna dawka 0,5 mg/d; zakres dawek 0,25-0,75 mg/d. Dorośli. o mc. >50 kg - 0,5 mg 1 ×/d; w razie potrzeby dawkę można zwiększać o 0,5 mg/d co 2. dzień; optymalna dawka 1 mg/d; zakres dawek 0,5-1,5 mg/d. Lek należy odstawiać stopniowo. W postaci mikrokapsułek o przedłużonym uwalnianiu. I.m. głęboko, na zmianę w mięśnie pośladkowe co 2 tyg. Dorośli: 25 mg co 2 tyg., dawka maks. - 50 mg co 2 tyg. Chorzy nieleczeni wcześniej rysperydonem powinni otrzymać początkowo przez kilka dni preparat do stosowania p.o. w celu określenia tolerancji leku przed pierwszym wstrzyknięciem. U chorych leczonych rysperydonem p.o. co najmniej przez 2 tyg. należy rozważyć zastosowanie następującego schematu. Chorzy leczeni p.o. rysperydonem w dawce <=4 mg/d powinni otrzymać dawkę 25 mg i.m., chorzy przyjmujący dawkę p.o. >4 mg/d powinni otrzymać 37,5 mg i.m. Zwiększenie dawki z 25 mg na 37,5 mg lub z 37,5 mg na 50 mg należy rozważyć po stosowaniu co najmniej przez 4 tyg. wcześniej ustalonej dawki. Efektów zmiany dawki nie należy spodziewać się wcześniej niż 3 tyg. po wstrzyknięciu leku. Po pierwszym wstrzyknięciu leku należy przez 3 tyg. zapewnić wystarczająco skuteczne leczenie przeciwpsychotyczne, podając lek w postaci do stosowania p.o. Po tym okresie należy zaprzestać podawania leku p.o. lub w klinicznie uzasadnionych przypadkach w trakcie ustalania optymalnej dawki tymczasowo podawać p.o. dodatkowo 4 mg/d. Chorzy w podeszłym wieku: 25 mg co 2 tyg. W przypadku konieczności zastosowania leku u chorych z zaburzeniami czynności wątroby i/lub nerek zaleca się podanie rysperydonu p.o. w dawce początkowej 0,5 mg 2 ×/d przez 1. tydz. oraz 1 mg 2 ×/d lub 2 mg 1 ×/d przez 2. tydz. Jeśli dawka 2 mg/d jest dobrze tolerowana, to lek można podawać w postaci wstrzyknięć i.m. w dawce 25 mg co 2 tyg.

Uwagi: Podczas stosowania rysperydonu nie należy spożywać alkoholu, prowadzić pojazdów ani obsługiwać urządzeń mechanicznych.

Preparaty
risperidone

Ps. sorki za zmęczenie umysłowe. Łatwiej mi kopiować z mp niż wysilać się na myślenie.

[Toker]

Ja wiem co to risperidon, tylko powiedziałem, że również blokuje dopaminę, choć zaiste upraszczam niesamowicie skomplikowany ów system. Kopiując mi nie pomogłeś teraz :D

[chillout bejb]

Dzisiaj po thiocodinie miałam maksymalne nudności, ciepła miętowa herbatka okazała się nieskuteczna. Po 5 minutach w toalecie jednak wszystko wróciło do normy, czuję się dobrze i cieszę się z uroków niestety schodzącej już kodeiny. Lepiej przeboleć te 5 minut i poczuć ulgę niż powstrzymywać na siłę.

[ksionc]

Dzisiaj po thiocodinie(...)
Lepiej przeboleć te 5 minut i poczuć ulgę niż powstrzymywać na siłę.

Lepiej zrobić ekstrakcję z antidolu niż łykać ten syfiasty thiocodin

[mpfreex]

Lepiej nic nie ekstrahować i nie wpierdalać się w opio, ale nie wiem czy ogarniecie taką fazę. No chyba że sie wpierdoliliście i musicie wydać codziennie te pare złotych na konto firmy farmaceutycznej i liczyć na łaskę farmaceuty ze Wam sprzeda i nie potraktuje jak ćpunów na głodzie.

[jon]

No chyba że sie wpierdoliliście i musicie wydać codziennie te pare złotych na konto firmy farmaceutycznej i liczyć na łaskę farmaceuty ze Wam sprzeda i nie potraktuje jak ćpunów na głodzie.

kwitnesencja

[Blepharospasm]

Dzisiaj po thiocodinie(...)
Lepiej przeboleć te 5 minut i poczuć ulgę niż powstrzymywać na siłę.

Lepiej zrobić ekstrakcję z antidolu niż łykać ten syfiasty thiocodin

a co to ma za zanczenie? U mnie nudności wystepują po każdym opio bez względu na forme. Nudnosci to przeca efekt uboczny poprzez pobudzenie receptorów. Oczywiście u bezciągowców.

[Mastah]

Dzisiaj po thiocodinie(...)
Lepiej przeboleć te 5 minut i poczuć ulgę niż powstrzymywać na siłę.

Lepiej zrobić ekstrakcję z antidolu niż łykać ten syfiasty thiocodin

a co to ma za zanczenie? U mnie nudności wystepują po każdym opio bez względu na forme. Nudnosci to przeca efekt uboczny poprzez pobudzenie receptorów. Oczywiście u bezciągowców.

Nie tylko u bezciagowcow. Czasem szybki spaw moze zdazyc sie nawet najwysmienitszym koneserom.