32 osoby zabiła w ciągu jednej doby filipińska policja w operacjach wymierzonych w handlarzy narkotyków. Akcja rozegrała się w prowincji Bulacan, na północ od Manili. Jest to najwyższy dobowy bilans ofiar w prowadzonej od ponad roku wojnie z handlarzami i użytkownikami narkotyków.
32 osoby zabiła w ciągu ostatniej doby filipińska policja w operacjach wymierzonych w handlarzy narkotyków. Akcja rozegrała się w prowincji Bulacan, na północ od Manili. Jest to najwyższy dobowy bilans ofiar w prowadzonej od ponad roku wojnie z narkobiznesem.
Zabite podczas 66 policyjnych akcji w Bulacan osoby były podejrzewane o przestępstwa narkotykowe; były uzbrojone i stawiały opór – podaje tamtejsza policja. Aresztowano 107 osób. Skonfiskowano broń oraz narkotyki, w tym amfetaminę i marihuanę.
Prezydent Filipin, który objął władzę w tym państwie w czerwcu ub. roku, zapowiedział walkę z kartelami narkotykowymi. Zezwolił policji i służbom bezpieczeństwa na używanie broni bez ostrzeżenia wobec handlarzy narkotyków. To nie podoba się organizacjom broniących praw człowieka. Domagają się one śledztwa w sprawie roli prezydenta Filipin.
Wielu Filipińczyków popiera walkę z narkotykami. Niektórzy z nich mówią, że dzięki tej kampanii czują się bezpieczniej. Z danych policji wynika, że w walkach z funkcjonariuszami sił bezpieczeństwa zginęło ponad 3,2 tys. domniemanych dilerów narkotykowych. Ponad 2 tys. poniosło śmierć w wyniku morderstw związanych z narkotykami, w tym ataków zamaskowanych motocyklistów i innych napaści. Organizacje broniące praw człowieka twierdzą, że liczba zabitych jest o wiele wyższa.
Subsatncje : Dekstrometorfan , Kodeina , Alkohol
Ilość : 750mg : 150mg
S&s : Mój pokój, muzyka psychodeliczna, wizje za zamkniętymi oczami, spacery po okolicy - nastawienie pozytywne, jak zawsze.
Substancje pomocnicze : czerwony grejpfrut, tabaka, 2tabletkiMGB6, piwo
Data : 22,01.09
Podekscytowanie nadchodzącym tripem planowanym już od dłuższego czasu i mającym odbyć się podczas pobytu w Norwegii; nadzieja na kanapowy, introspektywny trip która niestety zostaje dość brutalnie rozwiana.
Wyprawa na dworzec w Oslo od początku jawi się w moim umyśle jako coś abstrakcyjnego. Z pewnym niepokojem wyczekuję momentu, w którym poznam K – naszego kwasowego towarzysza. Dość dotkliwie odczuwam to, że jestem w całkowicie nieznanym miejscu, otoczona masą ludzi spieszącą się nie wiadomo dokąd i po co, podświadomie wyłapuję niezrozumiałe strzępki norweskich rozmów. Czekam na K razem z P, jednocześnie przecierając oczy i usiłując wyplenić z nich resztki zaspania będące skutkiem zerwania się z łóżka o nieludzkiej wręcz godzinie.
Festiwal sprzyjający psychodelicznym podróżom. Słoneczne późne popołudnie. Trip grupowy, jednak reszta ekipy na kwasie.
- Niech mi pan powie jeszcze tylko jedno – odezwał się Harry. – Czy to dzieje się naprawdę, czy tylko w mojej głowie?
(…)
- Ależ oczywiście to dzieje się w twojej głowie, Harry, tylko skąd, u licha, wniosek, że wobec tego nie dzieje się to naprawdę?
