TALK - Rozmowy [H]

[Mario Escobar]

Niestety nie mogę już edytować poprzedniego wpisu, a chciałbym podzielić się raportem z ostatniej podróży. Kto ciekaw, niech łapie link. Mam nadzieję, że lektura sprawi przyjemność taką samą, jaką sprawiło mi jej pisanie. Pozdrawiam!

https://neurogroove.info/trip/po-egnanie

wersja spojler, gdyby coś z neuro nie pykło:

Spoiler:

Przyszedł czas by się pożegnać z ostatnimi kosmitami w pudełku. Ze dwa lata wcześniej wyhodowałem z kita kilkadziesiąt gramów suszu, w międzyczasie kilkanaście rozdałem i w ten oto sposób doszliśmy w naszej wspólnej podróży do chwili, gdy gramatura pozwalała na jeden konkretny trip, albo dwa na poziomie podstawowym (a muszę tutaj nadmienić, że odrobinę mocy już straciły). Zdecydowałem się na opcję "raz, a dobrze", ze względu na pełne zaufanie do Grzybów, a także chęć nieco donioślejszego uczczenia zdarzenia. Wszak przez ten czas przeszliśmy razem wiele.

Godzina 23:30, zmielone na proch grzyby od 15 minut kiszą się w soku z dwóch cytryn z dodatkiem miodu porzeczkowego. Najwyższy czas, by ich do siebie zaprosić. W smaku jak zwykle, czyli nieciekawie. Przygasiłem światła, zostawiając tylko małą lampkę nocną z włącznikiem w zasięgu ręki, bym mógł w razie potrzeby zaserwować sobie kompletne ciemności. Rozebrałem się, położyłem do łóżka będąc pewnym rychłego nadejścia psychodelii. Zauważyłem że im większa dawka, tym szybciej wchodzą, a gdy doda się do tego właściwości LT, to już w ogóle za dużo czasu nie ma - rakieta odleci w ciągu pół godziny. Tak było też i tym razem.

LT bywa gwałtowny, pierwsza fala zmian percepcji nabrała wysokości dosłownie w mgnieniu oka. Transmisja świadomości z naszego świata do świata wyższego za każdym razem trwa coraz krócej, jakby umysł wpadał w utarte psychodeliczne ścieżki - pasy szybkiego ruchu dla myśli. Nie zdołałem nawet przyjrzeć się "otoczeniu", gdy już byłem na miejscu, gdzie zalała mnie fala niepohamowanej euforii i miłości znajdującej swój fundament na poziomie komórkowym. Widziałem całą moją najbliższą rodzinę oraz siebie samego, jakbyśmy byli stworzeni z działających, pulsujących światłowodów, zaś w samym centrum była moja żona, a w jej łonie najjaśniejsza iskra nowego życia. Nasze drugie dziecko, długo wyczekiwany cud, nad którym nawet otaczające nas Grzyby pochylały się w uznaniu i z dumą. Cieszył mnie widok mojego syna, już praktycznie starszego brata, który nadal świecił w ciemności niczym supernowa, krążąc jednocześnie wokół swojej matki, czule rozpływając się w niej i integrując w świetle własnym na nowo. Miałem wtedy pewność, że będzie wzorowym bratem.

Mam tylko przebłyski własnej świadomości, strzępy i echa uczuć, jakie mną w tamtym czasie targały. Na pewno płakałem ze szczęścia, na pewno oddychałem ciężko, dla osób postronnych wyglądałbym zapewne jak osoba będąca w głębokim transie. Czułem także wszechobecne Zrozumienie, Grzyby zaś także były jaśniejsze niż zwykle, co ja odbierałem jako ich niecodzienną formę przejawiania radości i aprobaty. Dosłownie czułem jak bardzo cieszą się naszym szczęściem, jak dużo jest w tym dumy, a z mojej strony wdzięczności za cały ten czas życia w symbiozie z Nimi. Pomyślałem, że poznasz prawdziwych przyjaciół po tym, gdy Twoje szczęście będą brać jak swoje, a szczęście ich udzieli się w ten sam sposób Tobie.

Nie miałem pojęcia, jaki czas minął i która jest godzina. Otworzyłem oczy na chwilę, by zaczerpnąć rzeczywistości pośród tej szalonej ferii barw i błysków fraktalnych. Rzeczywistość jednak miała na sobie najsilniejszy grzybowy filtr, jaki do tej pory widziałem (intensywność OEVów porównywalna do 400 mikrogramów LSD). Zamknąłem więc oczy, by kontynuować podróż w bardziej klarownym otoczeniu. Przed rozpoczęciem tripa nie miałem jakoś dosadnie sprecyzowanej intencji, chciałem po prostu podzielić się z Przyjaciółmi dobrą nowiną, może też spłukać z siebie kurz życia codziennego. Nie ukrywam też, że się za Nimi i ich światem zwyczajnie stęskniłem, dlatego też oddałem się do Ich dyspozycji całkowicie, pozwalając by znaleźli jakąś ukrytą intencję w podświadomości. Grzyby mają dostęp do wszystkiego. Świetlista postać dotknęła mojej głowy, łącząc się z neuronami w sekundę, może pół. Byłem podekscytowany i zaciekawiony odrzucając jednocześnie nawet najmniejszy przejaw strachu. Chciałem w ten sposób okazać Grzybom szacunek, pokazać im swoją pewność co do ich intencji wobec mnie. "Wiem, że nic złego mi nie zrobicie" powtarzałem sobie. Poszliśmy zatem znów krok dalej, niż poprzednim razem.

Nastąpiło trzęsienie ziemi, powodujące gigantyczną falę tsunami szczęścia, która zalała świadomość, podświadomość, nadświadomość i ego włącznie. Wir fraktali, poczucie przynależności do Absolutu, zintensyfikowane wręcz subatomowym orgazmem ciała. Ciężki oddech stał się zapewne jeszcze cięższy, wiłem się wtedy w spazmach, a w głowie następowało ponowne oczyszczenie i synteza samego siebie. Coraz mniej rzeczy mam sobie do zarzucenia, resztki zła z przeszłości pozostawiły ledwo widoczną plamę na płótnie z moim autoportretem. Otworzyłem znów oczy, gdy poczułem, że wszystko jest tak piękne i wspaniałe, ale ciało zaczyna odmawiać posłuszeństwa. Ogarnęło mnie niezwykle silne zmęczenie wynikające z przeciążenia styków. Na domiar złego pęcherz był pełen, więc zmuszony byłem oddalić się do toalety. Niestety wspomniane wcześniej OEVy uległy jeszcze większej intensyfikacji, toteż samo dotarcie do łazienki sprawiło mi dość sporo problemów. Powrotu do pozycji leżącej praktycznie nie pamiętam, przez moment wątpiłem, czy w ogóle opróżniłem pęcherz. Zmęczenie dawało mi mocno w kość. Tak mocno, że musiałem prosić Grzyby o pomoc. Powiedziałem im, że to dla mnie już za wiele, już więcej nie mogę. Gdybym mógł, w tamtej chwili zdecydowałbym o wyjściu z tripa. Próbowałem się uspokoić, zwalczałem myśli typu "a może mi już tak zostanie?" "może na dobre już oszalałem?" ze świadomością, że ZAWSZE wracałem i wrócę także tym razem. Przecież Grzyby są dobre, nie pamiętasz? Pamiętam...

Spojrzałem w końcu na telefon. 00:23. Niecała godzina od przyjęcia, a ja przeżyłem tyle, że mógłbym rozdzielić to setce innych osób. Męczyły mnie OEVy jeszcze kilka minut gdy nagle emocje opadły. Udało się. Dezorientacja wynikała z mojej wewnętrznej walki z własnym ego, które znów rzucało się niczym dzikie zwierze w klatce. Zrozumiałem, że to znów była lekcja odpuszczania sobie i innym. Powróciło pełne zadowolenie z podróży, zmęczenie odeszło, a ja cieszyłem się ruchomymi obrazami na ścianach. Zabawiłem się swoją empatią. Zaindukowałem sobie na przykład, że jestem pochłonięty numerologią. Widziałem iskrę szaleństwa w tej pogoni za wzorami liczb, za rzekomo ukrytym w tej materii przesłaniem. Czułem, jak mocno w to wierzę i jak mocno się mylę. Wyjrzałem za okno, nocne niebo wypełnione było wzorami, postanowiłem zatem, że wyłączę światło i zobaczę, co się stanie. Pierwszy raz nie było różnicy, czy mam oczy otwarte, czy zamknięte - wzory były wszędzie! Całe moje pole widzenia wypełnione było poduszkową, oddychającą i pulsującą przestrzenią. Mrugałem oczami, zamykałem i otwierałem powieki - zero różnic. Zapaliłem światło oszołomiony i jednocześnie zachwycony tym faktem. Była dopiero 01:00 w nocy i wiedziałem, że do odpoczynku i snu jeszcze daleko, choć też wyczuwałem, że to już "odpływ" działania psylocybiny. Resztę czasu spędziłem na rozmyślaniu, chwilowym zatracaniu się w jakiejś koncepcji, by na chwilę zamknąć oczy, nacieszyć się coraz wolniej działającymi mechanizmami fraktalnego świata. Zbliżała się czwarta rano, ptaki zaczęły śpiewać. Odsłoniłem wszystkie rolety okienne, do tej pory zapewniające mi prywatność. Teraz chciałem doświadczyć jutrzenki, wstającego dnia, chłodu poranka (dni w tym czasie były bardzo upalne). Przechadzałem się wciąż lekko chwiejnym krokiem, uzupełniłem płyny oraz pierwszy raz tej nocy spojrzałem w lustro. Jaki jestem piękny! Miałem iście szamańskie spojrzenie, źrenice nadal ogromne, było w tym coś pierwotnego i niezwykle pociągającego. Wyobraziłem sobie, że teraz każdy by chciał ze mną rozmawiać, a ja - ten typ z lustra - chciałby te rozmowy toczyć, prawić, opowiadać historie z innych światów i wymiarów. Ale też nie dla własnej atencji, a bardziej dla samej idei szerzenia samoświadomości. Nie jestem bardziej oświecony niż ty, czy ktokolwiek inny, gdyż jesteśmy takimi samymi latarniami na trasie tej samej drogi - drogi do Domu Światła, Zrozumienia i Szczęścia. Absolutu.

W końcu postanowiłem, że czas spróbować zasnąć. Miałem cały dzień wolny i tylko dla siebie, więc z tą kojącą myślą i z brakiem potrzeby ustawiania alarmu w telefonie, powierciłem się jeszcze przez jakiś czas w łóżku, aż w końcu oddaliłem się do krainy snów. Jak się okazało, nie pierwszy raz dzisiaj.

[hval]

Mario, czy będziesz być może wybierał się na sezon?
Dla mnie hodowla grzybów jest mniej ciekawa, ale w sumie jakby hodować grzybnie cubensis i przenosić ją na teren swojej działki pod sosnami, czy gdzieś w miejsce pod rozwaloną wszędzie korą, czy przy brzegach lasu gdzie trawa trudniej rośnie. To by był długi i ciekawy eksperyment.

[Mario Escobar]

Co roku sobie mówię: tym razem wyjdę na poszukiwania, bo w moich okolicach ponoć są. Nigdy łysych nie próbowałem, z chęcią bym sprawdził, niby jakieś różnice są, takie z lasu dziksze ponoć :D.

Odnośnie grzybni cubenów, to tak się składa, że mam kawałek ziemi, taki z sosnami i korą i za każdym razem to tam płytko zakopuję "wyrodzone" ciastko w nadziei, że pewnego dnia coś z tego będzie, ale wiem, że nie można niczego oczekiwać. To chyba tak prosto nie działa. Widziałem tutaj, w którymś z tematów, opis hodowli outdoor. Sterylizacja łajna w piekarniku jednak niezbyt zachęca do eksperymentów haha.

[MarcinPl700]

Siema, co sądzicie o sytuacji, w której za każdym razem trip po golden teacher (były 3 tripy, 1,8g,4g,3g)
wyglada tak:
Rozpoczyna się od uczucia wewnętrznego spokoju, przemyśleń, zwiększenia kreatywności, następnie są takie rozkminy na temat własnej psychiki i charakterze, natomiast nie ma żadnych wizuali, co gorsze czasami dźwięk na przykład spadającej kropli deszczu jest w stanie wywołać panikę i chore scenariusze w głowie, że np może to nie kropla tylko kroki złodzieja, potem jest sen a po przebudzeniu totalna panika, raz się totalnie wydarłem, bo się przeraziłem nawet nie wiem czego, boję się np krzesła po 30 minutach to ustępuje i potem sam mam z tego beczkę, ale jednak jest tu coś nie tak. Na pewno dużą rolę odgrywa tutaj choroba dwubiegunowa i stany lękowe. Na ten moment nie planuje jeść grzybków w najbliższym czasie, z jednej strony czuje że mają dobry wpływ na mnie, ale z drugiej boję się trochę że nasilą się stany lękowe albo wywołają inne choroby psychiczne. To co mnie dziwi, że nigdy nie miałem bad tripa po zielsku, zawsze było git, a po grzybach są takie sytuacje jak wyżej opisałem. Spotkał się ktoś z podobnym problemem, może kwestia podejścia do tripa, w sumie sam jestem ciekaw

Przeniesiono do wątku ogólnego, zakładanie nowego tematu jest zbędne — Catch

[Bradd]

Pare dni temu wrzucilem 3g suszonych ale gdybym wiedzial co mnie po nich czeka to ... pewnie bym nie uwierzyl i wrzucil tak czy siak Duze doswiadczenie psychodeliczne , dobry S&S i humor na starcie nie uratowaly mnie przed kolosalnym BT .

Juz pol godziny po zaczelo sie ladowac , lezalem sobie jak gdyby nigdy nic , muza na sluchawkach , fraktale na monitorze , efajeczka do pykania obok - klasyczny start . Nagle zrobilo sie jakos duszno , powietrze zgestnialo zaczelo falowac niepokojaco . Oslablem na tyle ze ledwo bylem w stanie odlozyc szklanke wody . Przy zamknietych oczach zwizualizowaly sie cienie czarniejsze niz noc lypiace na mnie dziesiatkami nienawistnych oczu . Zdalem sobie sprawe , ze jestem w klopotach i natrafilem na jakis demoniczny wymiar pelen wrogich bytow . Puszka pandory otwarla sie momentalnie i kreatury te rzucily sie na mnie . Momentalnie obezwladnily mentalnie i fizycznie . Zaczalem sie dusic , harczec , slina pienila sie w kacikach ust , drgawki , niekontrolowane skurcze miesni - sceny jak z "egzorcysty" ale mi nie bylo do smiechu bo czulem , ze do trumny albo kaftanu bezpieczenstwa jest juz baardzo blisko . Mialy tylko jedna intencje - chcialy mnie bez watpienia wykonczyc , gdy to sie nie udalo zadowolily sie torturami - zdawaly sie karmic moim cierpieniem . Zwijalem sie w agonii krzyczac i gryzac palce z bolu , doprawdy nie wiem jak to bylo mozliwe , jednak nie mialem czasu sie nad tym zastanawiac wtedy , bylo to tak samo realne jak ja i stojace przede mna biurko . Horror trwal dalej w najlepsze bylem juz bliski omdlenia , prastare zlo coraz nachalniej podsuwalo mi mysli samobojcze a ja nadal bylem zbyt slaby zeby przeciwstawic sie urokowi . Cala swoja energie zaprzeglem lezac i starajac sie nie zwariowac . Po wiecznosci trwajacej jakies 2h ziemskiego czasu ich moc oslabla i wyrwalem sie z panowania demonicznych cienii . Bylem tak skolowany ze nie tylko nie wiedzialem ktora jest godzina co to sa dni i na jakiej planecie sie znajduje , totalny reset . Faza grzybowa byla gdzies po peak'u i wszystko wrocilo do "normy" .

Do dzisiaj nie wiem co sie tak wlasciwie stalo , mega pojebana akcja , przechodza mnie ciarki jak o tym pomysle

Polecam wszystkim palić szałwię białą podczas spotkani na tripie z demonami i innymi mrocznymi bytami, działa to jak tarcza, która zdejmuje z Cb strach i wszystkie iluzje podawane prosto w nasz umysł w postaci myśli uczuć.

[Mario Escobar]

@MarcinPl700 sam sobie odpowiedziałeś na swoje pytanie tak naprawdę. Grzyby widzą te stany lękowe i będą przy nich majstrować. Dawno temu miewałem podobnie, zakładałem najgorsze, np. że akurat dzisiaj na pewno ktoś o pierwszej w nocy zapuka do mych drzwi! Ten szmer za oknem, jak nic, nieproszony gość, właśnie teraz! Udało mi się to jednak przezwyciężyć powtarzając sobie, że to tak naprawdę jedno wielkie NIC. Zakładam też, ze tripujesz sam i myślę, że zbawienny mógłby być dla Ciebie opiekun, który swoją obecnością by wprowadził odrobinę spokoju (najlepiej taki, który się jako tako zna na rzeczy i nie będzie przeszkadzać).

Dobrze jest też zadać sobie pytanie podczas tripa: dlaczego się boję? Dlaczego AKURAT TEGO się boję? Przecież nie chce się bać, a nadal odczuwam strach. Dlaczego ciągle to sobie robię w takim razie?

To są niezwykle kluczowe pytania, a znalezienie na nie odpowiedzi może okazać się najwyższą formą oczyszczenia, gdy zdasz sobie sprawę, jak irracjonalne przyczyny miał ten strach.

Rzecz jasna nie jest to żadna porada, czy tez nakaz. Jeżeli czujesz wewnętrznie, że nie jesteś teraz w stanie stawić czoła strachowi, lepiej będzie na jakiś czas odpuścić. Z mojego doświadczenia wiem jednak, że moment konfrontacji przychodzi prędzej czy później i za każdym razem podróżnik żałuje, że tak długo zwlekał. Pozdrawiam!

[hval]

@Mario Escobar
Dlatego długo
Na pewno tak łatwo nie zadziała, chyba że masz szczęście z miejscem.
Oprócz łajna są też inne, trawa, kukurydza.
Trzea próbować :D

[GalaktycznyBiznesmen]

Hej jest tu ktoś kto robił mixa grzyby + MDMA? Zastanawiam się czy ma to sens czy sobie odpuścić i spożyć je osobno. Ewentualnie jeśli się zdecyduję to 150mg emki + po peaku ~ 3g Cubensisów byłoby git? Zależy mi żeby psychodela nie była mocno spłycona

[Atro]

Wiem,że mówią na to hippie flip.Poczytaj,może coś znajdziesz.

[Arcydziengiel]

Post w celach naukowo-informacyjnych:

jeśli kiedykolwiek zastanawialiście się nad swoimi parametrami życiowymi po przyjęciu sporej dawki grzybów (ok. 4 g) to kiedyś miałem "przyjemność" znaleźć się w takim stanie w karetce pogotowia. Mniejsza o okoliczności, bo to długa historia. Podłączyli mnie tam do wszystkiego co mieli, ciśnienie 160/90, saturacja 97% i cytuję "brak jakiegokolwiek widocznego zagrożenia dla życia".