Używany worek po odkurzaczu służył dilerowi za schowek na narkotyki. Policja znalazła w nim 100 gramów najdroższego narkotyku świata - kokainy
Policjanci z komendy na Woli zdobyli informację o 26-letnim Michale Ś., mieszkańcu ul. Białobrzeskiej na Ochocie. Trzy miesiące temu wyszedł z aresztu (siedział tam po zatrzymaniu przez Centralne Biuro Śledcze) i wrócił do handlu narkotykami.
Funkcjonariusze przeszukali mieszkanie dilera - elegancką kawalerkę. Informacja potwierdziła się - narkotykowy schowek był w worku do odkurzacza.
- Oblepiony kurzem miał zmylić policjantów podczas ewentualnego przeszukania - mówi policjant z komendy na Ochocie.
Michał Ś. nie pracuje, mimo to swoje mieszkanie wyposażył w klimatyzację i telewizor plazmowy.
- To chłopak z domu dziecka. Władze dzielnicy chciały mu pomóc w starcie w dorosłe życie i przydzieliły mieszkanie. Oto, jak im się odwdzięcza - mówi jeden z policjantów.
Najprawdopodobniej Ś. sprzedawał narkotyki także na kreskę. Policjanci znaleźli bowiem zeszyt z zapiskami. Ś. notował w nim kwoty, które winni mu są różni ludzie. Dziś o losie zatrzymanego zdecyduje warszawski sąd.
Wiesh czym jest DXM? Hmm? No, pomysl sobie chwilkę... . Jush
wiesh czy jeshcze nie? Tak, mash rację, to dekstrometorfan.
Substancja znajdująca się w lekach przeciwkaszlowych. W jakich?
A np. Tussal Antitussicum. Takie bardzoardzo fajne pilsy. :-)))
Można ten lek kupić w aptece bez recepty (jedno op. 5 zełek).
Jeśli nie chcesz, to nie bierz, ale...ja chcę brać. I biorę.
Substancja: AMANITA MUSCARIA
3 wysuszone (upieczone) kapelusze muchomora czerwonego
Doświadczenie: gałka muszkatałowa (trzy razy), bieluń (dwa, lecz nieudane razy), efedryna (2 - razy), amfetamina (ponad 10 razy), DXM (dwa razy), mj/hasz (ilości niepoliczalne), extasy (3 pixy), LSD (4 razy), grzyby psilocybe (dwa razy), Salvia Divinorum (trzy razy, z czego jeden na 2/3 plateau), Ayahuasca (ten raz).
2 II 2005, 9:50-13h. Przygotowanie:
Mam 10 g Mimosa hostilis, kawałek kory; 4 g Peganum harmala - nasiona.
Szczera chęć przeżycia duchowego oczyszczenia, wkraczająca w nietknięty przez martwą, ludzką rękę fragment pradawnego lasu. Czyż mogło być lepiej? A miało to miejsce, pewnej zagubionej, jakby się wydawało, w granicach czasu i przestrzeni... jedynej świadomej, złotej, polskiej jesieni.
Zawsze, pierwszym problemem nazbyt przewrażliwionego autora, jest rozpoczęcie tekstu w taki sposób, by czytelnik już na samym początku nie drgnął w okrutnym spazmie przedwczesnej krytyki, wciskając gorączkowo przycisk cofania w przeglądarce jedną ręką, drugą zaś, sięgając po swe odłożone zawczasu, konopne pigułki, wytwarzane przez ostatnią hippisowską komunę, gdzieś hen daleko, za nieprzebytymi otchłaniami czasu...
Komentarze