"Kampania oparta jest na prawdziwych losach ludzi. Napisaliśmy książkę – reportaże o piekle dopalaczy, nakręciliśmy filmy o życiu uzależnionych, wysłuchaliśmy rodziców, którzy ratowali swoje dzieci oraz terapeutów, pracujących z ofiarami dopalaczy..."
Ruszyła ogólnopolska akcja przeciwko dopalaczom „Dopalacze, odsłona piekła”. Inicjatorzy przedsięwzięcia chcą ustrzec wszystkich przed skutkami, jakie niosą niedozwolone substancje.
W 2013 roku na obszarze województwa śląskiego zgłoszono 18 przypadków zatruć dopalaczami, rok później – 602, a do połowy listopada 2015 roku – 2014, z czego 1450 osób ratowano w szpitalach. Zmarło 7 osób. Niestety nikt nie prowadzi pełnej statystyki zatruć dopalaczami, a te jak widać są coraz groźniejsze.
Aby ustrzec wszystkich przed skutkami zażywania dopalaczy, fundacja Dialogos wyszła z ogólnopolską akcją. – Kampania oparta jest na prawdziwych losach ludzi. Napisaliśmy książkę – reportaże o piekle dopalaczy, nakręciliśmy filmy o życiu uzależnionych, wysłuchaliśmy rodziców, którzy ratowali swoje dzieci oraz terapeutów, pracujących z ofiarami dopalaczy – powiedziała Barbara Chybalska-Cichoń z fundacji Dialogos.
Blisko 3 tysiące książek, ukazujących dramatyczne losy ludzi dotkniętych skutkami dopalaczy, ich rodzin oraz trudnej pracy grup terapeutycznych, trafi do młodzieży w naszym województwie. Ponadto szkoły w całej Polsce otrzymają pakiet edukacyjny, zawierający m.in. scenariusze lekcji o negatywnych skutkach zażywania dopalaczy.
Książka jest reporterskim zapisem losów osób, które przeszły przez piekło dopalaczy, zerwały z nałogiem, a teraz swoimi historiami chcą ostrzec przed niebezpieczeństwem innych. Wśród nich jest historia Marcina, który stoczył walkę z uzależnieniem. Kiedy zaczął brać, był świetnie zarabiającym dyrektorem, kiedy skończył – był na terapii zamkniętej dla bezdomnych w Warszawie.
Z kolei Arek przestrzega, że zażywanie dopalaczy może zakończyć się tragedią, bo nie wiadomo, jak zadziałają substancje o nieznanym składzie. – Bo oni [młodzi ludzie – przyp. red], jak czytają „umarł po dopalaczach”, to może myślą, okej, to ja wezmę pół dopalacza, to nie umrę. A tu nie ma pół czy cały. Nie wiesz, na co trafisz – czytamy w książce „Dopalacze, odsłona piekła”.
W publikacji znajdziemy również opowieść Majki, terapeutki, zwierzającej się ze swoich doświadczeń z osobami zażywającymi dopalacze oraz Piotra, który jest policjantem. Funkcjonariusz wielokrotnie brał udział w zatrzymaniach młodych osób, podsiadających niedozwolone substancje.
Książkę można też pobrać na stronie internetowej kampanii. Akcja „Dopalacze, odsłona piekła” sfinansowana została ze środków Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Urzędu Miasta w Częstochowie.
Festiwal Psytrance-owy w Bieszczadach. Pozytywne, festiwalowe nastawienie. Byłem pewny, że otoczenie jest bezpieczne i w razie złych doświadczeń mogę liczyć na pomoc mojego towarzysza, tripsitterów albo innych festiwalowiczów
Drugiego dnia festiwalu, około północy spożyliśmy z towarzyszem po połowie dawki suszonych grzybów psylocybinowych. Pałaszowaliśmy je w namiocie na chlebie z powidłem, nie spodziewając się specjalnych fajerwerków. Grzyby miały podobno działać bardzo słabo.
Zaraz po zjedzeniu spakowaliśmy się i poszliśmy na szczyt wzgórza na, trwający w najlepsze od dwóch dni, festiwal. Skierowaliśmy się w stronę leśnych ścieżek, które biegły między scenami i wypatrywaliśmy pierwszych grzybowych efektów.
Moje przeżycia są nieco trudne do opisania, bo była to moja pierwsza jazda w
życiu i nie mam do czego jej przyrównać.
Mam 21 lat i jeszcze nigdy przedtem niczym się nie odurzyłem. (zero alkoholu,
trawy, nawet papierosów itp.) Była to moja wielka życiowa idea i żadne namowy
ze strony kolegów nigdy mnie nie przekonały. Coś widocznie we mnie pękło, bo po
opisie aviomarinowych halucynacji jednego z moich przyjaciół postanowiłem
"sprawdzić jak to jest".
Pierwszy samotny trip u siebie w domu. Chciałem przemyśleć sobie parę wcześniej przygotowanych zagadnień, ekscytacja spowodowana długim oczekiwaniem i założeniem, że chciałbym by trip wniósł co nieco do mojego życia. Nastrój pozytywny, spokojny, jednak gdzieś tam na głębszych poziomach mogła jawić się lekka obawa, spowodowana ostatnim doświadczeniem, w którym z kolei z kolegą było bardzo źle.
Na godzinę przed zażyciem postanowiłem pomedytować, w celu całkowitego wyciszenia.
T- 12:00
No to jedziemy! Zaaplikowałem dwa kartoniki dietyloamidu kwasu lizergowego, po czym wróciłem do medytacji.
T+10min
Ku memu zdziwieniu, substancja zaczyna już wyraźnie oddziaływać na mój organizm.
T+20 min
Już wiedziałem, że to nie byle jaka podróż. Nagle zaatakowała mnie tak ogromna fala bodźców, że stopniowo mój mózg nie nadążał ich przetwarzać. Wzbudziło to mój niepokój.
Spokojny dzień.
Nie spałem całą noc. Po męczącym dniu w pracy usiadłem do komputera. Popracowałem do rana i poszedłem znów do pracy. Czas goni. Musimy oddać projekt za 3 dni. Nerwówka... Zmęczony jak pies wlokłem się do domu. 16:30 Przechodziłem obok apteki i kupiłem acodin, myląc go z thiocodinem. Chciałem kodę na zmęczenie, a kupiłem deksa. OK, niech będzie. Po drodze do domu spotkałem się z dilerem. W tym czasie zjadłem opakowanie acodinu (150 mg DXM). Pogadaliśmy i wróciłem do domu z jednym gramem maryśki. Zmęczony jak pies, niewyspany ale z jednym małym ziółkiem w dłoni.
