W marcu 2019 roku użytkownik Facebooka z USA opublikował zrobione w publicznej toalecie zdjęcie rolki papieru toaletowego z widocznymi na niej kilkoma czerwonymi kropkami, ostrzegając ludzi, że ktoś wbił zużytą igłę w rolkę, próbując oczyścić ją z krwi...
Virale rozpowszechniają w mediach społecznościowych fałszywe i piętnujące historie o użytkownikach narkotyków, napędzając w ten sposób marginalizację wrażliwych grup.
W marcu 2019 roku użytkownik Facebooka z USA opublikował zrobione w publicznej toalecie zdjęcie rolki papieru toaletowego z widocznymi na niej kilkoma czerwonymi kropkami, ostrzegając ludzi, że ktoś wbił zużytą igłę w rolkę, próbując oczyścić ją z krwi. Post zwracał uwagę, że krew może być nośnikiem chorób zakaźnych, którymi mógłby zarazić się ktoś, kto użyłby tego papieru. Autor posta twierdził, że dowiedział się o tym rzekomym sposobie czyszczenia igieł w na zajęciach z reagowania w nagłych wypadkach i prowadzenia operacji z udziałem niebezpiecznych odpadów i (Hazardous Waste Operations and Emergency Response) prowadzonych przez Administrację Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy (OSHA) w USA.
OSHA zaprzecza jednak, by znana im była ta praktyka. Również rzecznik Departamentu Zdrowia stanu Waszyngton stwierdził, że nic nie wiadomo mu o takich praktykach, zauważając:
„Nigdy o tym nie słyszeliśmy. Takie postępowanie wydaje się niezwykle mało prawdopodobne, ponieważ końcówka igły mogłaby się złamać, gdyby ktoś próbował przebić nią rolkę papieru toaletowego. Nie jestem pewien, dlaczego ktoś miałby ryzykować w ten sposób, gdyby chciał użyć tej samej igły do wykonania kolejnego zastrzyku. Logicznie rzecz biorąc, byłoby znacznie łatwiej wytrzeć końcówkę oderwanym kawałkiem papieru toaletowego, niż dźgając nią całą rolkę. ”
Jest to klasyczny przykład napędzanej przez media społecznościowe moralnej paniki, która powoduje, że opinia publiczna staje się coraz bardziej nieufna - lub nawet wroga – wobec ludzi używających narkotyków w miejscach publicznych. Jest to szczególnie niebezpieczne, ponieważ ludzie, którzy używają narkotyków w miejscach publicznych, nieposiadający bezpiecznej przestrzeni domu, w którym mogą to robić, są prawdopodobnie bezdomni lub pochodzą z innych marginalizowanych środowisk; rosnąca skala ich piętnowania może odepchnąć ich jeszcze dalej od głównego nurtu społeczeństwa, a tym samym jeszcze bardziej wzmocnić bariery dla wsparcia lub leczenia.
Podobnie jak histeria medialna związana z używaniem syntetycznych środków pobudzających, takie posty przedstawiają informacji o osobach, które wstrzykują sobie narkotyki w miejscach publicznych, w sposób pozbawiony kontekstu. Demonizuje to tych ludzi, zamiast rzucać światło na przyczyny, które sprawiają, że decydują się zażywać narkotyki w takim otoczeniu, nie zgłębiając w ogóle kwestii sposobów, w jakie podejście oparte na dowodach mogłoby zmniejszyć skalę zjawiska zażywania narkotyków w miejscach publicznych.
Wyrzucone igły używane do konsumpcji narkotyków są bez wątpienia prawdziwym zagrożeniem dla zdrowia społeczeństwa, ale demonizowanie ludzi, którzy się ich w tych miejscach pozbywają, nie jest odpowiedzią. Kluczowym sposobem rozwiązania tego problemu są pomieszczenia do konsumpcji narkotyków (DCR), w których ludzie mogą wstrzykiwać narkotyki w bezpiecznym środowisku, za pomocą sterylnego sprzętu, w obecności wyszkolonych specjalistów i z użyciem bezpiecznych pojemników na odpady. Podobnie programy wymiany igieł (Needle-Syringe Programmes, NSP) dostarczają ludziom nowego, sterylnego sprzętu do iniekcji w zamian za używane igły - nie ma więc potrzeby ich ponownego używania lub czyszczenia sprzętu po użyciu.
Rozsiewanie mediach społecznościowych dezinformacji na temat osób używających narkotyków może przynieść więcej szkody niż pożytku. Nawet jeśli intencje stojące za publikacją niezweryfikowanego postu wydają się niejasne, z powodzeniem wywołał on panikę, ponieważ został rozpowszechniony dalej przez osoby wyrażające niezadowolenie. Publikowanie konstruktywnych postów na temat polityk opartych na dowodach i redukcji szkód znacznie bardziej sprzyjające dobru publicznemu, niż dzielić się wpisami, które napędzają panikę i piętnowanie
Wieczór 30 listopada 2oo2 roku. Akurat zaczął intensywnie prószyć śnieżek, tworząc miły klimacik. Wracam autkiem od qumpla z połówką zielonego w kieszeni (w andrzejki wypada troszkę zaszaleć :-), jako że było bardzo ślisko, to jeszcze pokręciłem sobie troszkę na ręcznym na placyku... Następnie udałem się autobusem (cały zaczął walić moją ganją :-) do centrum Gdyni, gdzie byłem umówiony z kumplem na browarka i spalenie ziółka. O 18:40 bylem na miejscu.
Substancja: Wild dagga ( lion's tail )
Dagge paliłem wiele razy, ale w sumie tylko 2 razy udało mi się upalić tak, aby poczuć coś konkretniejszego. Oba te razy były po uwczesnym przypaleniu maryhuany. Paliłem zawsze same wysuszone kwiatki z lufki ( kręcenie batów z tego nie zdaje egzaminu ).
Zapalenie wyrostka.
Wiek w momencie doświadczenia: 12+(?)lat
Będzie to opis nie tylko efektu działania narkozy na mój małoletni wówczas mózg, ale przy okazji pewnego fenomenu zdarzającego się mi od dzieciństwa, jeszcze przed tym pierwszym zabiegiem chirurgicznym. Sam w sobie jest już niezwykły, a o tyle bardziej, że żaden ze znanych mi sposobów prócz narkozy go nie wywołał. Jeśli już się zdarza to spontanicznie nocą, o czym przy końcu, teraz skupie się na historii zabiegu, i tego czego doświadczyłem, czyli opisie samego fenomenu.
