"Pasek" jednym otwiera oczy,

Nowe pokolenie

- Po co mam siedzieć w domu, w domu ludzie umierają - odpowiada Zbyszek, który od czasu do czasu spotyka się z kumplami w pasażu, lub jak teraz mówią na "pasku". - Tu zawsze można pogadać. A jak brakuje na browar, to się szybko kombinuje... - uśmiecha się.

Jak? Wyłapuje się młodszych, którzy przechodzą i "pożycza". Rzadko odmawiają. Niedaleko jest III LO. Dużo grzecznej młodzieży.

Młodzi, którzy spotykają się w pasażu Schillera, nie są skorzy do rozmowy. Lubią to miejsce, ale nie wiedzą, dlaczego. - W klasie mam samych dupków, przerażonych kujonów. Tutaj mam kumpli - opowiada długowłosy Kamil. - Wolę spotykać się tu niż w multikinie. Tam jest wiocha...

O tym, że dziś zdarzają się tam podobne ekscesy jak przed laty, świadczy list, który dotarł do redakcji "DŁ" od uczennicy jednego z łódzkich liceów, pragnącej zachować anonimowość. Przytaczamy fragmenty:

"Jest to miejsce wyjątkowe, skrywające wiele tajemnic, pełne wielu młodych ludzi. Jedni z nich są inteligentni, wśród których można znaleźć prawdziwych przyjaciół, ale jak wiadomo w każdym koszu znajdzie się kilka zgniłych jabłek. "Pasek" wciąga, uzależnia, staje się częścią życia, jednych niszczy, a drugim otwiera oczy. Osoby o słabym charakterze szybko spadną na dno, zaczną pić, ćpać, rzucą szkołę.

Dla stałych bywalców, nieodzownym elementem "Paska" jest ulica Nawrot. Znajdują się na niej najczęściej odwiedzane sklepy: Lotto oraz łťabka. W nich jeden interesujący nas produkt. Tanie wina - jabole. Nazw jaboli jest tyle, ile sklepów na Pietrynie, lecz jak każdy sklep również wino ma swoją markę i zwolenników. Numer jeden to "Komandos", następnie "Wino Wino", "Truskaweczka". Najgorsze to "Ryk Byka" lub "Węgrzyn". (...)

Podstawowa decyzja, która zawsze zapadała w piątki: idziemy na wino!!! Zbierało się 20 osób i przemierzało krótki odcinek ul. Piotrkowskiej. Zrzuta na winiasze i do bramy. Tam śpiewy, bluźnierstwa, dźwięk wyskakujących korków z butelek i rytuał, polegający na odlaniu wina na glany (wysokie sznurowane buty - przyp. red). Po kilku minutach ludzie zamieszkujący kamienicę zaczynają straszyć policją. Gdy patrzę na to z perspektywy czasu, to, tak szczerze mówiąc, nie chciałabym mieszkać na Nawrocie...

(...) Nie jest mi łatwo pisać o rzeczach, których się wprawdzie nie wstydzę, ale również nie mam powodu do chwalenia się. Pamiętam wszystko jakby to było wczoraj. Pamiętam jak po kilku miesiącach przychodzenia na "Pasek" byłam bliska uzależnienia od alkoholu, miałam problemy z koncentracją, zaczynałam mieć coraz gorsze oceny w szkole. Moja najlepsza przyjaciółka na rok się ode mnie odsunęła.

Być może dla osób trzecich "Pasek" nie wygląda na miejsce pełne miłości, lecz, niestety, tak jest. (...) Na "Pasku" każdy był z każdym. I nie ma znaczenia, czy ktoś kogoś zna rok, czy jeden dzień. Czasami jest się trudno zorientować, kto z kim jest, ponieważ związki zmieniają się jak w kalejdoskopie.

Gdy pierwszy raz przyszłam na "Pasek", byłam w szoku. Poznałam wspaniałych ludzi, miłych otwartych. To uczucie minęło po kilku miesiącach. Zaczęłam zauważać zakłamanie tych ludzi. Poznawałam ćpunów, którzy okradają swoich przyjaciół, by tylko mieć kasę na towar. Byłam namawiana do spróbowania amfetaminy czy heroiny. Widziałam ich zachowania na głodzie. Na początku chciałam im pomóc, lecz szybko zrezygnowałam, widząc, że moje gadanie nic nie pomaga. Jedni pochodzą z bardzo dobrych domów, chodzili do najlepszych szkół w ł?odzi, inni żyją na ulicy od 12. roku życia. Każdy mówi, że chciałby skończyć z tym g..., lecz w tym wypadku same chęci nie pomogą. (...) Jedno jest pewne, żadna osoba z zewnątrz nie zrozumie "Paskowiczów". Mimo negatywnych stron "Pasek" ma również zalety. Zaczęłam trochę inaczej patrzeć na niektóre sprawy i problemy, poznałam ludzi z wielu środowisk. Jestem pewna, że gdybym na własne oczy nie zobaczyła, co narkotyki lub alkohol może zrobić z ludźmi, zupełnie inaczej patrzyłabym na te używki. Kiedyś ćpun był dla mnie zerem, nic nieznaczącym człowiekiem. Teraz jest inaczej. Wiem, że potrzebuje pomocy i nie jest istotne, dlaczego zaczął brać. Oni wiedzą, że narkotyki ich zabijają, są przesiąknięci żalem i bólem, ale sami sobie nie potrafią poradzić.

Młodzi ludzie na pewno patrzą inaczej na to wszystko niż ich rodzice. Dla nich przesiadywanie na "Pasku" to strata czasu. Jeszcze raz powtórzę: wszystko zależy od charakteru danej osoby. Jednym "Pasek" otwiera oczy, innych stacza na samo dno. Ja, na szczęście, należę do tej pierwszej grupy".