Raport LIBE

Sprawozdanie w sprawie europejskiej strategii zwalczania narkotyków (2005-2012) Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych. Zaakceptowane na sesji plenarnej Parlamentu Europejskiego, 15 Grudnia 2004 roku.

Wszystko to jest wspaniałym efektem aktywności lobbistycznych które podjęliśmy w poprzednich miesiącach. !!! Podziękowania dla wszystkich których zaangażowanie przyczyniło się do tego wydarzenia!!!

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych.

1. Zaleca Radzie Europejskiej i Radzie, aby definiując przyszłą Europejską Strategię Zwalczania Narkotyków (2005-2012) oraz ogólnie w zakresie polityki UE w sprawie narkotyków:

(a) ponownie określenie europejskiej współpracy w zakresie polityki walki z narkotykami skierowanej na zlikwidowanie handlu narkotykami o wymiarze przygranicznym i na szeroką skalę biorąc pod uwagę wszystkie powiązania tego problemu, oraz opartej na podejściu naukowym, poszanowaniu praw obywatelskich i politycznych oraz na ochronie życia i zdrowia osób ;

(b) jasne, dokładne, wymierne określenie celów i priorytetów, które da się przełożyć na wskaźniki i środki operacyjne w przyszłych planach działań, bardzo jasno ustalające zadania i terminy realizacji i uwzględniające zasadę subsydiarności. W celu ułatwienia realizacji należy na szczeblu europejskim przyjąć podejście wielodyscyplinarne w odniesieniu do tych jasno zdefiniowanych celów (koordynacja, informacja, ocena i współpraca międzynarodowa);

(c) wzięcie pod uwagę faktu, iż na dzień dzisiejszy oceny sześciu głównych celów ustalonych w unijnej strategii walki z narkotykami (2000-2004) wskazują, że żaden z nich nie osiągnął pozytywnych wyników, oraz wyciągniecie politycznej i legislacyjnej lekcji z tego zjawiska w momencie opracowywania unijnej strategii walki z narkotykami na lata 2005-2012 i związanych z nią planów działania;

(d)przyjęcie do wiadomości oceny w zakresie osiągnięcia sześciu głównych celów wyznaczonych przez strategię antynarkotykową UE;

(e) wyraźniejsze oparcie nowej strategii na badaniach naukowych i pogłębionych, uporządkowanych konsultacjach z osobami zajmującymi się tą dziedziną w Państwach Członkowskich;

(f) stworzenie nowej strategii UE dotyczącej narkotyków, opartej na podstawach prawnych, instytucjonalnych i finansowych wyprowadzonych ze skutecznych działań z przeszłości, sukcesów najlepszych praktyk oraz harmonizacji prawa i środków narodowych;

(g) częstsze dokonywanie społecznych i naukowych badań na temat substancji nielegalnych (z powodów medycznych i społecznych);

(h) stworzenie specjalnej pozycji dotyczącej narkotyków w ramach budżetu ogólnego UE, która byłaby ściśle połączona ze wszystkimi działaniami niezbędnymi w ramach przyszłych Planów Działań, które powinny zostać przyjęte przez Komisję, gdyż w przeciwnym razie niemożliwe będzie osiągnięcie celów zawartych w strategii antynarkotykowej;

(i) utworzenie specjalnej pozycji budżetowej, aby ułatwić trwający już proces konsultacji z zainteresowanymi organizacjami społecznymi oraz niezależnymi ekspertami w danej dziedzinie na temat wpływu polityki walki z narkotykami na obywateli;

(j) dokonanie szczegółowej oceny skuteczności wprowadzania poprzedniej strategii ze szczególnym uwzględnieniem:

*zapobiegania używaniu narkotyków i uzależnieniu,
*zmniejszenia zaopatrzenia i popytu na substancje nielegalne,
*ograniczenia szkód społecznych (marginalizacja),
*ograniczenia szkód dla zdrowia,
*ograniczenia liczby drobnych przestępstw związanych z narkotykami i przestępczości zorganizowanej a w związku z tym nie przyjmowanie nowej Europejskiej Strategii Walki z Narkotykami (2005-2012) bez zapoznania się z rzeczywistymi wynikami poprzedniej strategii stwierdzonymi w odpowiednich ocenach technicznych, naukowych, ustawodawczych i politycznych;

(k) oficjalne informowanie Parlamentu, zgodnie z zasadami demokracji, przejrzystości i lojalnej współpracy międzyinstytucjonalnej, o stanie negocjacji nad europejską Strategią zwalczania narkotyków (2005-2012) w Radzie;

(l) konsultacje z PE przed przyjęciem Europejskiej Strategii Zwalczania Narkotyków (2005-2012), tak aby jego opinia została wzięta na czas pod uwagę;

(m) zaproponowanie innych niż obecne działań dla osiągnięcia ogólnego celu projektu strategii antynarkotykowej UE, dając pierwszeństwo ochronie życia i zdrowia osób używających substancji niedozwolonych, poprawiając byt i bezpieczeństwo obywateli poprzez zrównoważone i zintegrowane podejście do problemu, gdyż istniejące środki są nieodpowiednie;

(n) wyraźnie określenie i ustanowienie nowego mechanizmu europejskiej koordynacji w obszarze strategii dotyczącej narkotyków, w celu osiągnięcia zrównoważonego, wszechstronnego i zintegrowanego podejścia do problemu narkotyków, które dzisiaj, wobec przystąpienia 10 nowych państw członkowskich, jest potrzebne bardziej niż kiedykolwiek;

(o) ustanowienie minimalnych standardów poprawiając dostępność działań zapobiegających ryzyku, jak również minimalnych standardów jeśli chodzi o resocjalizację, opartych na najlepszych praktyk państw członkowskich, w celu zmniejszenia szkód wyrządzanych przez narkotyki;

(p) należyte uwzględnienie nowej sytuacji, która powstała po przystąpieniu do Unii dziesięciu nowych Państw Członkowskich i która wymaga nasilenia współpracy z nowymi państwami granicznymi;

(q) poszerzenie dostępności programów ograniczających szkody (zwłaszcza w celu zapobiegania szerzeniu się HIV i innych chorób zakaźnych przenoszonych przez krew) wśród narkomanów;

(r) ustalenie minimalnych standardów dla działań rehabilitacyjnych, na podstawie najlepszej praktyki Państw Członkowskich, zamiast nazbyt silnego koncentrowania się na leczeniu za pomocą substytutów narkotyków. W tym celu należy podjąć szczególne wysiłki promujące resocjalizację;

(s) położenie większego nacisku na ograniczanie szkód, informację, zapobieganie, opiekę i uwagę aby chronić życie i zdrowie ofiar narkomanii oraz określić sposoby chronienia ich przed wykluczeniem społecznym zamiast koncentrować się na strategii represji, która często graniczyła, o ile nie prowadziła do łamania praw człowieka;

(t) wprowadzenie programów rehabilitacji dla przestępców/osób sięgających po narkotyki, stanowiące alternatywę dla kary więzienia, ponieważ programy takie okazały się skuteczne w krajach, które je wprowadziły;

(u) ustalenie i zapewnienie właściwego finansowania dla działań związanych ze zbieraniem informacji koniecznych dla dostarczania informacji na temat substancji nielegalnych i dla zapobiegania używaniu narkotyków w szczególności w szkołach, jak zostało to ustalone w planie działania na lata 2000-2004, oraz dla powstrzymania spożycia narkotyków i związanego z nim ryzyka;

(v) położenie nacisku na wzmocnienie działań informacyjnych, które powinny opierać się na wiedzy naukowej, dotyczących konsekwencji zażywania różnego rodzaju narkotyków (a przede wszystkim narkotyków syntetycznych), tak aby można było przestrzegać wszystkich w sposób wyraźny i dobitny;

(w) określenie i konkretne ustalenie zaangażowania i uczestnictwa osób uzależnionych i używających substancji niedozwolonych, społeczeństwa obywatelskiego, organizacji pozarządowych, ochotników i społeczeństwa w rozwiązywaniu problemów związanych z narkotykami, w szczególności ściślej angażując organizacje działające w tej dziedzinie w prace Horyzontalnej Grupy ds. Narkotyków oraz organizując coroczną europejską inicjatywę zapobiegawczą i ustalając - tytułem doświadczenia - łatwo dostępnych centrów informacyjnych kierujących się zasadami zawartymi w anty-prohibicjonistycznej strategii zmniejszania szkód;

(x) utworzenie specjalnej linii budżetowej w celu ułatwienia trwającego procesu konsultacji z odpowiednimi organizacjami społeczeństwa obywatelskiego i niezależnymi ekspertami na temat oddziaływania polityk dotyczących narkotyków na poziomie obywateli;

(y) ustalenie sposobów oceny, które pozwolą na wykrycie i skuteczne poprawienie błędów (oraz właściwsze sposoby i środki do wykorzystania) w celach wytyczonych w Unijnej Strategii Walki z Narkotykami;

(z) podjecie właściwych kroków aby zapobiegać wykorzystywaniu zysków z nielegalnego handlu narkotykami do finansowania międzynarodowego terroryzmu oraz stosowanie istniejącego ustawodawstwa w zakresie konfiskowania dóbr i walki z praniem brudnych pieniędzy;

(aa) włączenie do wszystkich umów międzynarodowych, a w szczególności do nowych umów o współpracy z krajami trzecimi specjalną klauzulę o współpracy "antynarkotykowej", która uzyska status klauzuli podstawowej;

(ab) znaczne zwiększenie pomocy wspierającej rozwój krajów produkujących narkotyki, poprzez programy zrównoważonych upraw alternatywnych i radykalną redukcję ubóstwa; wykorzystać również możliwość promowania i zachowania produkcji w celach medycznych i naukowych np. pochodnych opium, oraz wziąć pod uwagę możliwości opracowania programów pilotażowych na rzecz przemysłowej produkcji legalnych produktów pochodzących z roślin objętych konwencja z 1961r., takich jak koka czy konopie indyjskie;

(ac) umożliwienie i zapewnienie dostępu do programów zastępczych, ze szczególnym uwzględnieniem środowiska więziennego, przy jednoczesnym wspieraniu rozwiązań alternatywnych wobec kary więzienia dla użytkowników nielegalnych substancji lub powiązanych z narkotykami przestępstw drobnych lub niezwiązanych z zastosowaniem przemocy;

(ad) rozszerzenie badań nad wykorzystaniem roślin, które obecnie są nielegalne lub sytuują się w szarej strefie, takich jak konopie, opium czy liście koki, do celów medycznych, żywnościowych, rolniczych, tworzenia alternatywnych źródeł energii, zastępowania produktów na bazie drewna lub ropy naftowej oraz innych pożytecznych celów;

(ae) dokonanie rewizji decyzji ramowej w sprawie handlu narkotykami w celu uwzględnienia poglądów wyrażanych przez Parlament, która zagwarantuje, że harmonizacja dotyczyć będzie jedynie handlu dużymi ilościami narkotyków dotyczącego dwóch lub większej liczby Państw Członkowskich, z należytym poszanowaniem zapisanych w Traktatach zasad subsydiarności i proporcjonalności;

(af) opracowanie naukowego studium kosztów i korzyści obecnych polityk kontroli substancji narkotycznych, w tym w szczególności: analizę konopi indyjskiej oraz jej rozmaitych legalnych i nielegalnych pochodnych, między innymi w celu oceny ich oddziaływania, potencjału terapeutycznego oraz wyników polityki kryminalizacji i możliwych alternatyw; analizę skuteczności programu rozprowadzania heroiny pod nadzorem medycznym dla celów terapeutycznych w kontekście jego celu, jakim jest zmniejszenie liczby zgonów związanych z narkotykami; analizę gospodarczych, prawnych, społecznych i finansowych kosztów polityk zakazowych w kategoriach zasobów ludzkich i finansowych niezbędnych do egzekwowania prawa; oraz analizę oddziaływania na kraje nieczłonkowskie obecnych polityk realizowanych w ramach europejskiej strategii i globalnego systemu kontroli narkotyków;

(ag) nakłanianie rządów i parlamentów krajowych do podjęcia działań zapobiegających przedostawaniu się narkotyków do więzień;

2. zobowiązuje swego Przewodniczącego do przekazania tego zalecenia Radzie i obradującym na szczycie Rady UE oraz, tytułem informacji, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich, Europejskiemu Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii, Radzie Europy i Organizacji Narodów Zjednoczonych.