Co mówią eksperci?

1982 – Raport National Academy of Science (USA)

1988 – DEA Docket No. 86-22 (USA)

1988 – Raport Grupy Doradczej ds. Nadużywania Narkotyków (Wielka Brytania)

1989 – Raport Research Advisory Panel of California (USA)

1994 – Raport nt. opcji legislacyjnych dotyczących marihuany (Australia)

1996 – Raport New York County Lawyers Association (USA)

1980 – USA

Fakty na temat nadużywania narkotyków – raport Drug Abuse Council

Pełny tekst raportu do ściągnięcia (w języku angielskim):
http://www.druglibrary.org/schaffer/Library/studies/dwda/dwda.ZIP

Raport Fundacji Forda z 1972 roku dotyczący postępowania w sprawie nadużywania narkotyków stwierdzał, że ówczesna (czyli de facto: obecna) polityka antynarkotykowa USA raczej nie wyeliminuje, ani nie wpłynie w znaczący sposób na zmniejszenie nadużywania narkotyków. Po dojściu do takich wniosków utworzono niezależną Radę ds. Nadużywania Narkotyków (Drug Abuse Council), której zadaniem miało być dokonywanie przeglądu i oceny norm prawnych, i programów związanych z nadużywaniem narkotyków przygotowywanych przez instytucje rządowe i pozarządowe na szczeblu federalnym, stanowym i lokalnym. W raporcie końcowym zarząd Rady przedstawił wyniki swoich obserwacji, które uważał za istotne dla stworzenia konsekwentnego, spójnego i odpowiedzialnego podejścia do problemu używania i nadużywania narkotyków.

Oto niektóre z obserwacji poczynionych w tym raporcie:

• Substancje psychoaktywne były dostępne od zarania ludzkości, i tak to pozostanie. Próby całkowitego ich wyeliminowania są zupełnie nierealne i z góry skazane na niepowodzenie.
• Używanie substancji psychoaktywnych jest zjawiskiem powszechnym, natomiast ich nadużywanie jest znacznie mniej rozpowszechnione. Brak dokonania rozgraniczenia pomiędzy pojęciami używania i nadużywania narkotyków powoduje wrażenie, ze każde użycie stanowi nadużycie i prowadzi do uzależnienia.
• Istnieje jasne powiązanie pomiędzy nadużywaniem narkotyków a powszechnymi problemami społecznymi takimi jak ubóstwo, dyskryminacja na tle rasowym, czy bezrobocie, i możemy oczekiwać, że problem nadużywania narkotyków będzie istniał tak długo, jak te niekorzystne warunki społeczne.
• Cenę, jaką należałoby zapłacić za efektywną strategię wyeliminowania problemu nadużywania narkotyków poprzez egzekwowanie zakazów kryminalnych, wielu Amerykanów uważałoby za zbyt wysoką – wymagałoby to poważnego naruszenia prywatności oraz ograniczenia wolności jednostki.
• Prawo i polityka antynarkotykowa w niewystarczającym stopniu poświęcają uwagę problemom ludzi nadużywających narkotyków, a zbyt dużo samym narkotykom, jak gdyby to one, same w sobie, były w jakiś sposób winne zaistniałej sytuacji.
• Zbyt wiele osób w USA ma zupełnie nierealistyczne oczekiwania dotyczące efektów, jakie mają osiągnąć programy antynarkotykowe.
• Amerykanie mają tendencję do zrzucania winy za problemy związane z narkotykami na innych, nie zauważając tego, że problemy te są spowodowane przez ich własne doświadczenia.

Zarząd Rady zaproponował kilka rozwiązań, które powinny poprawić sytuację, oto kilka z nich:

• Leczenie uzależnień od narkotyków powinno być dostępne głownie dlatego, że ludzie potrzebują pomocy, a nie jako metoda walki z przestępczością lub metoda kontroli zachowań.
• Należy przeprowadzić obszerne badania dotyczące wpływu prawodawstwa antynarkotykowego i jego egzekucji na osobiste decyzje ludzi dotyczące używania bądź nie używania narkotyków.
• Należy kontynuować wysiłki ustawodawcze mające na celu dekryminalizację posiadania niewielkich ilości marihuany na użytek własny, zarówno na szczeblu stanowym jak i federalnym.
• Raport kończy się zaleceniem, aby poważnie rozważyć wprowadzenie na szczeblu stanowym i lokalnym takich rozwiązań, które będą najwłaściwsze dla danego obszaru. Rozwiązania lokalne byłyby bardziej efektywne i elastyczne, niż pozbawiona realizmu ścisła i jednolita polityka antynarkotykowa przyjęta w całym kraju. Należy uwzględnić różnice pomiędzy ludźmi używającymi narkotyków, a tymi, którzy ich nadużywają, a przyjętą politykę oprzeć na konsekwentnych zasadach, które miałyby na celu zniechęcanie do nadużywania narkotyków i utrzymywanie używania narkotyków na rozsądnym poziomie. Używane do tego celu środki nie mogą same w sobie powodować większych szkód, niż samo używanie narkotyków.

Powrót

1982 - USA

Analiza polityki wobec marihuany - Committee on Substance Abuse and Habitual Behavior, Commission on Behavioral and Social Sciences and Education, National Research Council, National Academy of Science

Pełny tekst raportu do ściągnięcia (w języku angielskim):
http://www.druglibrary.org/schaffer/Library/studies/nas/nas.ZIP

Komisja Krajowej Akademii Nauk (National Academy of Science) ds. nadużywania narkotyków i uzależnień składała się z czołowych amerykańskich ekspertów w dziedzinach medycyny, leczenia uzależnień, prawa, biznesu i polityki społecznej. Eksperci ci dokonali przeglądu wszelkich dostępnych dowodów dotyczących wszystkich aspektów związanych z marihuaną. Komisja zaleciła przeprowadzenie eksperymentu z systemem, który pozwalałby poszczególnym stanom przyjąć własne metody kontroli używania i handlu marihuaną, tak jak ma to obecnie miejsce w przypadku alkoholu. Przy takim podejściu do tej sprawy, kary federalne za posiadanie i handel marihuaną zostałyby zniesione, a każdy stan mógłby zdecydować się na legalizację marihuany i wprowadzenie własnych regulacji prawnych dotyczących godzin sprzedaży, ograniczeń wieku, opodatkowania, itp.

Podobnie jak w przypadku poprzednich badań, w raporcie stwierdzono, że nadmierne używanie marihuany może powodować poważne szkody, że przypadki takiego używania marihuany są rzadkie oraz że obecna polityka całkowitej prohibicji okazała się destrukcyjna, zarówno w skali społecznej jak i w skali jednostki. W raporcie położono duży nacisk na potrzebę edukacji społeczeństwa oraz stworzenie nieformalnych zabezpieczeń społecznych, które często lepiej pomagają zapobiegać nadużywaniu narkotyków, niż przepisy prawa karnego.

W sprawie ewentualnego katastrofalnego wzrostu używania marihuany w przypadku jej legalizacji, raport stwierdza, że istnieją powody, aby wierzyć, że w przypadku regulacji nie nastąpi powszechny wzrost niekontrolowanego używania marihuany. Regulacja może ułatwić wprowadzenie wzorów kontrolowanego używania poprzez zmniejszenie efektu „owocu zakazanego” w przypadku marihuany i możliwe, że zwiększy prawdopodobieństwo tego, że młodzież nauczy się używać tego narkotyku od swoich krewnych i przyjaciół, którzy używają go z umiarem, zamiast od swoich rówieśników, którzy używają go często i w dużych ilościach.

Powrót

1988 – USA

DEA Docket No. 86-22, Orzeczenie Głównego Sędziego Prawa Administracyjnego DEA dotyczące zastosowania marihuany w medycynie

Pełny tekst orzeczenia do ściągnięcia (w języku angielskim):
http://www.druglibrary.org/schaffer/Library/studies/YOUNG/young.zip

Jest to orzeczenie Głównego Sędziego Prawa Administracyjnego DEA (Drug Enforcement Agency), które jest wynikiem pozwu przeciwko rządowi federalnemu USA, dotyczącego możliwości zmiany klasyfikacji marihuany używanej do celów medycznych (obecnie jest ona traktowana w USA tak samo jak inne, m.in. znacznie groźniejsze narkotyki). Przed wydaniem orzeczenia, sędzia Francis Young przez dwa lata dokonywał przesłuchań świadków obu stron biorących udział w tym procesie i zebrał piętnaście tomów akt. Niewątpliwie jest to największe dotychczasowe opracowanie dotyczące medycznego zastosowania marihuany. W podsumowaniu sędzia Young stwierdził, że marihuana jest jedną z najbezpieczniejszych znanych ludzkości substancji mających właściwości lecznicze, że nigdy nie zanotowano ani jednego przypadku śmierci człowieka spowodowanej nadużyciem (przedawkowaniem) marihuany. Stwierdził też, że polityka rządu federalnego USA zakazująca medycznego zastosowania marihuany jest niemoralna.

Powrót

1989 – Wielka Brytania

AIDS i nadużywanie narkotyków, część 1, Grupa Doradcza ds. Nadużywania Narkotyków, 1988, część 2, 1989

Czołowi brytyjscy eksperci ds. zdrowia i narkotyków wchodzący w skład tej grupy doradczej stwierdzili, że „rozprzestrzenianie się wirusa HIV jest większym niebezpieczeństwem dla zdrowia jednostki i społeczeństwa, niż nadużywanie narkotyków”. To zdanie można traktować jako podsumowanie raportu przygotowanego przez tę grupę, którego pierwsza część została ogłoszona w roku 1988, a druga rok później. W przeciwieństwie do przyjętych w tym samym mniej więcej okresie przez administrację prezydenta Busha planów Wojny z narkotykami, brytyjscy eksperci wyznaczają bardziej realistyczne cele, wskazując na konieczność postawienia na pierwszym miejscu zdrowia i życia obywateli, a dopiero na następnym abstynencję narkotykową. Członkowie grupy doradczej uznali, że wyniki programów redukcji zagrożenia przeprowadzanych w rejonie Liverpoolu są pozytywne i zalecili, aby podobnymi programami objąć również inne regiony Wielkiej Brytanii. Do działań ujętych tymi programami należą m.in. bezpłatna wymiana igieł i udostępnianie narkotyków osobom uzależnionym na receptę lekarską.

Raport zaleca ponadto, aby zamiast, jak miało to w tym samym okresie miejsce w USA, tworzyć nowe miejsca w więzieniach dla uzależnionych od narkotyków, rozważyć stworzenie większej liczby pensjonatów, w których mogliby oni uczyć się prowadzić zdrowsze i bardziej produktywne życie, żyjąc we wspólnotach.

Powrót

1989 – USA

Raport Badawczej Grupy Doradczej (Research Advisory Panel) stanu Kalifornia

Pełny tekst raportu do ściągnięcia (w języku angielskim):
http://www.druglibrary.org/schaffer/Library/studies/caresadv/Default.htm

Grupa ta, mianowana przez stanowy organ ustawodawczy Kalifornii w celu regulowania wszelkich badań dotyczących substancji kontrolowanych, dokonała przeglądu polityki antynarkotykowej i zaleciła, aby organ ustawodawczy podjął działania mające na celu zmianę obecnych destrukcyjnych metod kontroli obrotu narkotykami. W raporcie stwierdzono, że stosowane od 50 lat podejście prohibicyjne „było wyraźnie nieskuteczne, ponieważ obecnie używamy więcej, bardziej różnorodnych narkotyków, zarówno legalnych jak i nielegalnych”. Dodatkowo, klęska prohibicji spowodowała „nadmierną reakcję społeczną, która nałożyła na nas jarzmo wysiłków związanych z nieefektywnym, nieludzkim traktowaniem, kosztownym leczeniem, edukacją i wymuszaniem przestrzegania prawa. Raport zaleca podjęcie kroków w kierunku sformułowania „prawa mającego na celu uregulowanie i dekryminalizację” oraz zmniejszenie intensywności wojny z narkotykami.

Research Advisory Panel przedstawił trzy podstawowe zalecenia dla początkowych działań legislacyjnych:

• zezwolenie na posiadanie strzykawek i igieł,
• zezwolenie na uprawę marihuany na użytek własny oraz
• zabronienie sprzedaży i konsumpcji alkoholu w finansowanych przez władze stanowe instytucjach zajmujących się opieką nad chorymi i działalnością edukacyjną – ma to wykazać, że władze stanowe nie popierają używania żadnych narkotyków.

Grupa zaleciła podjęcie natychmiastowych i nowatorskich działań, motywując to tym, że „jest sprawą oczywistą, że niezależnie od tego, jaką politykę prowadziliśmy przez ostatnich kilka pokoleń, nie można jej kontynuować bez przeprowadzenia badań i dokonania w niej modyfikacji ponieważ nasze dotychczasowe działania przyczyniały się do rozwoju olbrzymich problemów, zarówno indywidualnych jak i społecznych”.

Powrót

1994 – Australia

Opcje legislacyjne dotyczące konopi w Australii – badanie finansowane przez Rząd Australii

Pełny tekst raportu do ściągnięcia (w języku angielskim):
http://www.druglibrary.org/schaffer/Library/studies/aus/cannabis.htm

Było to największe w historii badanie prawodawstwa dotyczącego marihuany jakie przeprowadził rząd Australii. W raporcie określono pięć teoretycznie możliwych do przyjęcia opcji dla polityki kontroli handlu i używania marihuany:

• całkowita prohibicja,
• prohibicja z karami administracyjnymi za drobne przewinienia,
• częściowa prohibicja,
• regulacja
• pełna dostępność.

W podsumowaniu raportu stwierdzono co następuje:

„Nasz przegląd sugeruje, że dwie z pięciu opcji omówionych w Rozdziale 4 byłyby niewłaściwe przy obecnej sytuacji w Australii. Są to opcje, które scharakteryzowaliśmy jako ‘całkowita prohibicja’ i ‘pełna dostępność’. Nie będziemy w tym miejscu powtarzać argumentów przemawiających za odrzuceniem tych opcji, ponieważ zostały one szczegółowo omówione w Rozdziale 4.

Wskazujemy jednak na fakt, że uprawianie, posiadanie i dostarczanie konopi wciąż pozostaje przestępstwem we wszystkich stanach i terytoriach Australii (a w większości z nich używanie konopi również stanowi przestępstwo), mimo, iż używanie konopi jest bardzo rozpowszechnione i istnieje niewiele dowodów na to, że konopie same w sobie powodują jakieś znaczące szkody, gdy są używane w niewielkich ilościach. Utrzymywanie polityki prohibicji powoduje dla społeczeństwa Australii większe szkody, niż samo używanie tego narkotyku.”

Powrót

1996 – USA

Zrzeszenie Prawników Stanu Nowy Jork (New York County Lawyers Association) – Raport i zalecenia dla organów zajmujących się polityką antynarkotykową (Report and Recommendations if the Drug Policy Task Force

Pełny tekst raportu do ściągnięcia (w języku angielskim):
http://www.druglibrary.org/schaffer/Library/studies/nycla/nycla.htm

Najważniejsze zalecenia NYCLA są następujące:

• Poszukiwanie alternatywnych (innych niż model całkowitej prohibicji) modeli ustalania przyszłej polityki antynarkotykowej
• Natychmiastowe zapewnienie obniżenia kar i dodatkowa swoboda oceny dla sądzących w sprawach karnych związanych z narkotykami
• Zmniejszenie szkód powodowanych przez nadużywanie narkotyków i prohibicję narkotykową
• Skoncentrowanie środków egzekucji prawa na zmniejszeniu przestępczości z użyciem przemocy i ściganiu przestępców używających przemocy
• Debata na temat przekształcenia polityki antynarkotykowej – powrót do analizy celów i przyjmowania takich celów, które będą możliwe do zrealizowania
• Wprowadzenie publicznej kampanii informacyjnej nt. używania narkotyków oraz ich nadużywania
• Dekryminalizacja marihuany
• Odwrócenie skutków ingerencji w swobody obywatelskie i przywrócenie „należytego procesu prawnego”
• Zapewnienie alternatywnych możliwości socjalnych i ekonomicznych dla młodzieży z dużych miast
• Zakończenie wojny przeciwko młodzieży i wspólnotom miejskim – przywrócenie zaufania do rządu oraz integracji.

Powrót

Na podstawie danych z www.druglibrary.org ( http://www.druglibrary.org/schaffer/Library/studies/studies.htm) przygotował: herbie