Zastanawialiście się kiedyś że przy wizycie u lekarza lub psychologa, lub nawet z troszczącymi się znajomymi powiedzenie definicji choroby przyznanej przy pierwszej wizycie jest często nieobiektywne. Czasami po jakimś czasie leczenia podstawowe objawy z którymi się przyszło o pomoc ustępują i nieaktualne jest już ciągle mówić "mam nerwicę","mam schizofrenię" "mam urojenia". Ja jestem na takim etapie choroby że potrafię sklecić mądre logiczne zdania, ale jak wkraczają nie werbalne emocje to często ma schizofreno podobne kurwice nerwicowe, gdzie wszystko w głowie wraca mi do początku choroby. Dlatego prowadzę życie spokojnego domownika na rencie który w domu ma wszystko pod ręką i nie potrzebuje życia towarzyskiego jak kiedyś za wcześniejszego młodu. Chodzi mi o to że ta schizofrenia paranoidalna jest mi potrzebna do określenia kurewsko złego samopoczucia, a nie choroba z którą idę męcząc się całymi dniami walcząc o każde pół godziny jak ciężko chorzy w szpitalach. Nie przestaję brać leków, ale już nie mam takich etapów jak kilka lat temu. Czym jest definicja choroby? Można ją zmienić w trakcie leczenia? Jak ktoś osiągnie spokój to czy jest już zdrowy? To jest temat na takie i podobne pytania, i nie o mnie, najwyżej na moim przykładzie. :old: :finger: :old:

Niesamowicie mylisz lub też do końca nie znasz pojęcia, o których mowisz.
Przede wszystkim choroba jest pojęciem medycznym oznaczającym jakąś nieprawidłowość/patologię. Charakteryzuje się uszkodzeniem jakieś struktury lub funkcji organizmu. To o czym mowisz to objawy, nie każda choroba ma widoczne objawy podczas każdego etapu. Ponadto bardzo dużo chorób ma niesamowicie wiele potencjalnych objawów, co oznacza, że nie wszystkie muszą występować w danym momencie.
Wchodząc na temat chorób psychicznych wszystko staje się jeszcze bardziej skomplikowane, ponieważ kolokwialnie mówiąc "schizofrenik schizofrenikowi nie równy".

Chodziło mi też o to że przed lekarzem trzeba by było przedstawić stos kartek badań, prześwietleń, wyników typu pochodne morfologii, a nikt nie idzie dopiero z tym do lekarza tylko to wygląda jakby pierwsza wizyta : "panie doktorze tak się denerwuję że aż już jestem zmęczona i zamknęłam/zamknąłem się w sobie", a lekarz przeszywa wzrokiem i już wie jaka choroba i jakie tabletki. Po roku nawrót choroby to zmiana tabletek. Chodzi mi o obiektywność pierwszej OBUSTRONNEJ diagnozy objawów.

[mention]Seken[/mention] A jak medycznie wyjaśnisz omamy słuchowe? (to tak pół żartem, pół serio). :hug:

Niestety nie za bardzo rozumiem co masz na myśli.
Lekarze jak to ludzie, są lepsi i bardziej zaangażowani w pracę, i tacy których trzeba ciągnąć za język, żeby się w ogóle dowiedzieć co jest z nami nie tak. Wiadomo też, że im my sami jesteśmy bardziej otwarci i posiadamy więcej badań tym łatwiej lekarzowi będzie postawić prawidłową diagnozę.

Omamy słuchowe to halucynacje. Z naukowego punktu widzenia problemy polega na "odbieraniu" bodźców, których tak naprawdę nie ma. Rodzaje halucynacji słuchowych są chyba 3 lub nawet 4.

Chodzi mi o rozwinięcie tematu o obiektywności tego co się dowie lekarz po rozmowie z "nami" i tego konsekwencjach. po prostu wydaje mi się to dosyć ważne. Nie stawiam jednoznacznego pytania.

I znowu, choroba definicyjna jest nie do zdefiniowania u mnie, po prostu wyczerpanie organizmu, w tym głowa i reszta układu nerwowego najbardziej, i znowu próba odstawienia leków jest już nie do podważenia że leczenie farmakologiczne to wyrok, ale do zaakceptowania jako sposób na życie.