Gdziekolwiek gdzie są ludzie. Jak tripować to tylko samemu.

Na rozmowie o pracę

Las nocą jest zdecydowanie jedną z najlepszych opcji na podróże psychodeliczne (kontakt z naturą, spore wizuale, prywatność, bezpieczeństwo).
Podczas, gdy możemy mieć tutaj inne zdanie, to nie mam absolutnie pojęcia, skąd pomysł, że w nocy w lesie "nic nie widać"

Bzdura do kwadratu! Po ok. 45 minutach w ciemności, komórki pręcikowe w ok. 80% zaadoptują się do widzenia w ciemności (sorry, ale nie wiem, jak można takie głupoty wygadywać, wystarczy wyjść nocą na dwór). Światło samochodu w lesie (wtf?!) z kolei znacząco zmniejszą poziom adaptacji wzroku do ciemności, oraz ujawnią twoją pozycję, zabierając prywatność oraz bezpieczeństwo. W wyniku mniejszej adaptacji, wizuale również będą znacznie słabsze. Nie wspominając o kwestii wjazdu do lasu autem…

Wracając do tematu, najgorsze zdaje się zdecydowanie przebywanie z osobami, które nie wiedzą, czym są psychodeliki, z osobami, którym nie ufamy, albo z osobami zmanipulowanymi, którym wmówiono, że są to… narkotyki. Podróże w towarzystwie takich osób to najłatwiejsza droga do bad tripa.

Najgorszym miejscem będzie te w którym będziemy czuli stres albo jakieś zagrożenie bo se powkrecasz na banię dużo rzeczy zupełnie niepotrzebnie a nie chodzi o to

Najlepiej mieć dobre nastawienie i nie mieć w okół siebie żadnych rzeczy które będą cię schizowac

Znalazłem nowy poziom spierdolenia, który chyba zniszczyłby mózg po psychodelikach tam. Cmentarz.

Mój debiut z psychodelikami miał miejsce właśnie na cmentarzu. Końska dawka LSD, 18 lat, piękna lipcowa noc, stary cmentarz w obcym mieście. Potężne drzewa, monumentalne grobowce, brukowane alejki i gęste paprocie. Jedno z najwspanialszych doświadczeń mojego życia. Nigdy później niej przeżyłem już nic tak cudownego. Rozmarzyłem się...