Jak informuje Gazeta Wyborcza sklep z dopalaczami, który działał w Elblągu przez kilka lat, został w końcu zamknięty. „Wyborcza” ustaliła, że to efekt dużego śledztwa, obejmującego kilka województw.
Jak informuje Gazeta Wyborcza sklep z dopalaczami, który działał w Elblągu przez kilka lat, został w końcu zamknięty. „Wyborcza” ustaliła, że to efekt dużego śledztwa, obejmującego kilka województw.
Z ustaleń dziennikarzy Gazety Wyborczej wynika, że likwidacja sklepu z dopalaczami jest efektem dużego śledztwa, obejmującego kilka województw, które prowadzone jest obecnie pod nadzorem Prokuratury Regionalnej w Białymstoku.
A wszystko zaczęło od zatrzymania 20-latka, który sprzedawał dopalacze w podobnym do elbląskiego sklepie przy ulicy Jagiellońskiej w Olsztynie. Miał doprowadzić przez to około 30 osób do narażenia na utratę zdrowia lub śmierci.
W trakcie dalszego śledztwa ustalono, że podejrzany miał m.in. bliskie powiązania z osobami prowadzącymi sklep w Elblągu, którego klienci również trafiali do szpitali w wyniku zagrażającego życiu zatrucia dopalaczami. Prowadzący sklep zamknęli go, obawiając się aresztowania.
– W śledztwie występuje obecnie już 12 podejrzanych, a część jest jeszcze poszukiwana listami gończymi. Zarzuty dotyczą głównie wprowadzania do obrotu substancji niebezpiecznych dla życia i zdrowia wielu osób, w postaci tzw. dopalaczy, pod pozorem zafałszowanych produktów przeznaczonych do dioram modelarskich. Grozi za to kara do 12 lat więzienia – mówi Paweł Sawoń, zastępca prokuratora regionalnego w Białymstoku.
Sklep z dopalaczami przy ulicy Bałuckiego w centrum Elbląga w ciągu ostatnich pięciu lat był zamykany już kilka razy. Niestety, na krótko. Gdy do szpitali trafiali młodzi ludzie w wyniku zatrucia dopalaczami kupionymi w tym miejscu, inspektorzy sanepidu wchodzili do lokalu, zabezpieczyli cały podejrzany towar oraz wydawali nakaz wycofania go z obrotu, a potem zniszczenia.
Właściciele sklepu byli także obciążani kosztami związanymi kontrolą i badaniem towaru. W sumie przez kilka lat mieli zapłacić ponad pół miliona złotych.
To jednak nie powodowało likwidacji sklepu, bo po kilku dniach handel dopalaczami odbywał się w tym samym miejscu ponownie, tak jakby nic się nie wydarzyło.
– To walka z wiatrakami. Zabieramy wszystko, ale zapasy są szybko uzupełniane i następnego dnia albo jeszcze tego samego półki znowu są zapełnione. To jest naprawdę ogromny biznes, z którego korzyści czerpie bardzo wiele osób – komentował w rozmowie z „Wyborczą” Marek Jarosz, szef Powiatowej Stacji Sanepidu w Elblągu.
Tłumaczył, że gdy były wystawiane decyzje o zamknięciu sklepu, handlarze mieli na to sposób: – Likwidowali starą działalność, ale od razu, żeby interes się nadal kręcił, zakładali nową działalność pod zmienioną nazwą spółki, w tym samym miejscu i z tymi samymi ludźmi. W takiej sytuacji wszystkie działania, które podejmował sanepid wobec spółki X, tak naprawdę stawały się bezprzedmiotowe. Gdy pojawia się spółka Y, wtedy trzeba zaczynać całe postępowanie administracyjne od samego początku.
Mieszkańcy budynków sąsiadujących z elbląskim sklepem, w którym sprzedawane były dopalacze, teraz odetchnęli z ulgą.
– Przez ostatnie kilka lat żyliśmy w ciągłym stresie, bo sklep był otwierany codziennie, i od wczesnego ranka do godzin nocnych koczowali tutaj uzależnieni od dopalaczy narkomani. Niektórzy zachowywali się agresywne w stosunku do przechodniów, domagając się np. pieniędzy na zakup towaru. Często dochodziło do bójek, również z użyciem noża – mówi nam pan Jerzy z ul. Bałuckiego.
– Nieraz wzywałam policję, widząc, jak klienci tego sklepu palą albo wciągają dopalacze do nosa – dodaje młoda kobieta z sąsiedniej kamienicy. – Ćpali wprost na ulicy, kompletnie niczym się nie przejmując, a gdy w końcu nadjeżdżał radiowóz, to uciekali do pobliskiego parku. Mam teraz nadzieję, że również właściciel lokalu, który przez te wszystkie lata był głuchy na nasze prośby i wynajmował lokal handlarzom narkotyków, teraz poniesie tego konsekwencje. Wiedział przecież doskonale, kto mu płaci i na czym zarabia.
Prokuratura, tłumacząc się tzw. dobrem dalszego postępowania, nie ujawnia jednak szczegółów śledztwa. Prokurator Sawoń dodaje jedynie, że sprawa jest rozwojowa i „zachodzi jeszcze konieczność uzyskania szeregu opinii biegłych różnych specjalności”.
Byłem w kiepskim stanie psychicznym, dziewczyna mnie zostawiła, miałem ciąg parę dni alkoholu i tabletek psychotropowych, brakowało sił, ale to była impreza na którą byłem strasznie napalony, ja w ogóle nie chodzę na imprezy, także było to dla mnie bardzo ekscytujace wydarzenie i trochę się denerwowałem i czułem lek, że coś pójdzie nie po mojej myśli. To był mój dzień i na mówiłem dwóch kolesi, żeby tam ze mną poszli. O nich też się martwilem, bo wszystko dokładnie zaplanowałem, a oni mieli w dupie, to co ja chcę.
Na początek chciał bym poinformować, że tekst napisany przeze mnie, to żartobliwie napisana opowieść z mojego życia. Nie twierdzę, że jakie kolwiek substancje psychoaktywne są fajne. Pisząc ten epizod z mojego życia starałem się, możliwie realistycznie przedstawic jak myśli osoba uzależniona.
Późny wieczór, środek tygodnia szkolnego, dochodzi północ, wolny dom, dwóch kumpli, lekkie podniecenie nowym doświadczeniem.
Na wstępie powiem, że jest to moje pierwsze doświadczenie z dysocjantami. I z jakimikolwiek RC ogólnie. Moja wiedza na ich temat opierała się głównie na neurogroovie i hyperrealu oraz rozmowach z ludźmi bardziej "doświadczonymi".
24:00 - Dom wreszcie pusty, zaczeliśmy przygotowywać syntetyczny hasz. Poszło gładko, bez większych problemów. Zaczynam zwijać skręta. Wkrótce czas na spożycie.
Zimowe popołudnie. Razem ze znajomym, w towarzystwie Kurwika mam skonsumować swojego pierwszego kwasa. Lekki niepokój.
To już ponad 3 lata od tego pamiętnego dnia w którym poznałem świat psychodeli. Opisuję je jeszcze raz, z punktu widzenia osoby, która już się zadomowiła w psychodelicznych wymiarach, również dlatego, że stary TR gdzieś zaginął. W związku z tym, że miało to miejsce, chronologia może być nieco zaburzona, ale to raczej mało istotna sprawa, gdy czas jest równie plastyczny co cała reszta rzeczywistości. :)
Dobre nastawienie, delikatny stres, ciekawość, zmęczenie po całym dniu, oczekiwania: chill
Mało tu ostatnio tych tajemniczych "pierwszych razów", które wszyscy ciągle wspominamy. Może zatem pora na mój?
Chciałbym w życiu spróbować wszystkiego, jestem ciekawym świata małym kujonkiem szykującym się na olimpiadę z chemii zatem i substancje psychoaktywne przykuły moją uwagę. Niesamowitym dla mnie jest, że można tak łatwo zmienić postrzeganie, percepcję, odkrywać nowe, zwiedzać nieznane... wrócmy może do meritum.
