Jeżeli dzięki temu, co robimy uda się wyrwać z nałogu choć jedną zagubioną duszę, to już będzie sukces - tak o spektaklu „Dzieci z dworca Zoo” mówi Jacek Jekiel, dyrektor Opery na Zamku. To najnowsza premiera repertuarowa tej instytucji – pierwsza na świecie baletowa adaptacja słynnej książki Christiane F.
Jeżeli dzięki temu, co robimy uda się wyrwać z nałogu choć jedną zagubioną duszę, to już będzie sukces - tak o spektaklu „Dzieci z dworca Zoo” mówi Jacek Jekiel, dyrektor Opery na Zamku. To najnowsza premiera repertuarowa tej instytucji – pierwsza na świecie baletowa adaptacja słynnej książki Christiane F.
Christiane miała zaledwie 12 lat, gdy zaczęła palić haszysz, potem próbowała LSD, aż wreszcie wciągnęła ją heroina. Silnie uzależniona od narkotyków musiała zdobywać pieniądze na kolejne „działki”, uciekając się do nagabywania „klientów” na tytułowym berlińskim dworcu i w jego pobliżu. Wiele razy przechodziła odwyk, ale potem wracała do nałogu... Jej doświadczenia spisali Kai Hermann i Horst Rieck, dziennikarze niemieckiego „Sterna”, a książka „My, dzieci z dworca Zoo” ukazała się w 1978 roku. Trzy lata później powstał film fabularny na jej podstawie (w Polsce znany pod tym samym tytułem) w reżyserii Uli Edela.
Szczeciński spektakl „Dzieci z dworca Zoo” to impresja stworzona wokół najważniejszych wątków poruszonych w książce i filmie. Dramaturgię spektaklu tworzy także muzyka Davida Bowiego (o jego berlińskim koncercie mówi w książce Christiane) oraz alternatywne kompozycje islandzkiego twórcy Valgeira Sigurðssona i eksperymentalne utwory z The Chopin Project Ólafura Arnaldsa i Alice Sary Ott. Autorem scenariusza i choreografii jest bardzo ceniony choreograf Robert Glumbek, który w Operze na Zamku zrealizował, wielokrotnie nagradzany, spektakl „Ogniwa – wieczór nowych choreografii” z muzyką W. Lutosławskiego.
Książkę „My dzieci z dworca Zoo” poznał dopiero w momencie gdy zaczęły się rozmowy na temat możliwości jej scenicznej adaptacji w Szczecinie i ten temat bardzo go zainteresował. - Miałem wielu przyjaciół, którzy mieli kontakt z narkotykami. Nie wiem, czy sam nie zostałbym wciągnięty przez to środowisko, gdybym nie trafił do szkoły baletowej. Dla mnie taniec był zbawieniem” - mówi.
Karol Urbański, kierownik baletu Opery na Zamku, nie kryje satysfakcji, że znów współpracuje z tym choreografem. - Bardzo go cenię jako choreografa i cieszę się, że to właśnie Szczecin jest tym miastem, który przywraca go Polsce - dodaje.
- To historia o tym jak bardzo zawiedli dorośli - mówi Karolina Cichy-Szromnik, tancerka, która kreuje postać Christiane. - Też wychowywałam się w blokowisku, miałam wśród swoich przyjaciół osoby uzależnione. Kiedyś to było np. wąchanie kleju, środki psychotropowe... - wspomina.
Rolę Detlefa zatańczy Paweł Wdówka. Autorem scenografii jest Wacław Ostrowski, znany głównie z pracy w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej w Warszawie.
Pierwszą prezentację spektaklu zaplanowano 12 maja. Bilety są jeszcze dostępne.
Wręcz tęczowe.
No nie wiem co się dzieje. To jest ostra deliryczno-aresywna-konopnicko-dziwna filozoficzna faza!
Narracja.
Przeskok.
Co było wczoraj?
15:00 (Czas będę podawał w dużym przybliżeniu, nie zwracałem nań uwagi)- Ego wraca ze szkoły i widzi paczkę do niego na stole. Stwierdza, że to jego "Kompozycja z natury" zamówione w necie. Co tu się odkurwia? Ostrymi dopalaczami pewno tę mieszankę kropią.
O sobie: 19 lat, waga: 79 kg, wzrost: 183 cm
S&S: Mój pokój, okazało się że dostałem od kumpla jedynke fety i jako że nastrój od paru dni mi nie dopisuje zabijam sie czym mogę. Z resztą mam wrodzony sentyment do narkotyków i ciężko mi powiedzieć samemu sobie "nie".
Doświadczenie: kokaina, amfetamina, marihuana, kodeina.
Letni Słoneczny Dzień roku pańskiego 2011 :) Wycieczka po dwóch średnich miasteczkach. Dobry humor, u kolegi lekka niepewność.
Pewnego słonecznego dnia poszedłem do kolegi (K.). Po rozmowie doszedł do wniosku, że chce spróbować 4-AcO-DMT ze mną następnego dnia. Nazajutrz dwóch osobników uzbrojonych we fraktalne naboje zaaplikowało sobie po 30 mg substancji. Zaczęła wchodzić ok. 40 minut po zażyciu. Moment ten przypadł akurat, gdy byliśmy w parku. Czuliśmy się coraz dziwniej. Humor mi dopisywał, K. był zdezorientowany. Nie wiedział, co go jeszcze czeka :)
Wakacyjny, letni trip z dwoma kumplami, z którymi jakiś czas wcześniej odnowiłem znajomość - C i Sz. Przyjemny, słoneczny dzień, który przeszedł potem w noc przy ognisku. Ustronne miejsce pośród drzew, tuż za miastem. Pełen spokój w głowie, chęć na solidną i satysfakcjonującą, lecz niekoniecznie wywracającą mózg na lewą stronę podróż.
Wprowadzenie: Niniejszy raport został pomyślany jako pierwsza część psychodelicznego tryptyku. Pomysł polega na tym, że każdy z trójki osób uczestniczących w podróży, napisał na jej podstawie TR opisujący wydarzenia sprzed 2,5 roku. Nie narzucaliśmy sobie żadnej odgórnej formy ani nie dzieliliśmy się tym, kto z nas opisze konkretne wydarzenia a kto wstrzyma się od ich przytaczania pozostawiając je dla reszty. Na pewno część wątków będzie się więc powtarzała. Zamieszczam linki do pozostałych części tryptyku:
Komentarze