Jeżeli dzięki temu, co robimy uda się wyrwać z nałogu choć jedną zagubioną duszę, to już będzie sukces - tak o spektaklu „Dzieci z dworca Zoo” mówi Jacek Jekiel, dyrektor Opery na Zamku. To najnowsza premiera repertuarowa tej instytucji – pierwsza na świecie baletowa adaptacja słynnej książki Christiane F.
Jeżeli dzięki temu, co robimy uda się wyrwać z nałogu choć jedną zagubioną duszę, to już będzie sukces - tak o spektaklu „Dzieci z dworca Zoo” mówi Jacek Jekiel, dyrektor Opery na Zamku. To najnowsza premiera repertuarowa tej instytucji – pierwsza na świecie baletowa adaptacja słynnej książki Christiane F.
Christiane miała zaledwie 12 lat, gdy zaczęła palić haszysz, potem próbowała LSD, aż wreszcie wciągnęła ją heroina. Silnie uzależniona od narkotyków musiała zdobywać pieniądze na kolejne „działki”, uciekając się do nagabywania „klientów” na tytułowym berlińskim dworcu i w jego pobliżu. Wiele razy przechodziła odwyk, ale potem wracała do nałogu... Jej doświadczenia spisali Kai Hermann i Horst Rieck, dziennikarze niemieckiego „Sterna”, a książka „My, dzieci z dworca Zoo” ukazała się w 1978 roku. Trzy lata później powstał film fabularny na jej podstawie (w Polsce znany pod tym samym tytułem) w reżyserii Uli Edela.
Szczeciński spektakl „Dzieci z dworca Zoo” to impresja stworzona wokół najważniejszych wątków poruszonych w książce i filmie. Dramaturgię spektaklu tworzy także muzyka Davida Bowiego (o jego berlińskim koncercie mówi w książce Christiane) oraz alternatywne kompozycje islandzkiego twórcy Valgeira Sigurðssona i eksperymentalne utwory z The Chopin Project Ólafura Arnaldsa i Alice Sary Ott. Autorem scenariusza i choreografii jest bardzo ceniony choreograf Robert Glumbek, który w Operze na Zamku zrealizował, wielokrotnie nagradzany, spektakl „Ogniwa – wieczór nowych choreografii” z muzyką W. Lutosławskiego.
Książkę „My dzieci z dworca Zoo” poznał dopiero w momencie gdy zaczęły się rozmowy na temat możliwości jej scenicznej adaptacji w Szczecinie i ten temat bardzo go zainteresował. - Miałem wielu przyjaciół, którzy mieli kontakt z narkotykami. Nie wiem, czy sam nie zostałbym wciągnięty przez to środowisko, gdybym nie trafił do szkoły baletowej. Dla mnie taniec był zbawieniem” - mówi.
Karol Urbański, kierownik baletu Opery na Zamku, nie kryje satysfakcji, że znów współpracuje z tym choreografem. - Bardzo go cenię jako choreografa i cieszę się, że to właśnie Szczecin jest tym miastem, który przywraca go Polsce - dodaje.
- To historia o tym jak bardzo zawiedli dorośli - mówi Karolina Cichy-Szromnik, tancerka, która kreuje postać Christiane. - Też wychowywałam się w blokowisku, miałam wśród swoich przyjaciół osoby uzależnione. Kiedyś to było np. wąchanie kleju, środki psychotropowe... - wspomina.
Rolę Detlefa zatańczy Paweł Wdówka. Autorem scenografii jest Wacław Ostrowski, znany głównie z pracy w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej w Warszawie.
Pierwszą prezentację spektaklu zaplanowano 12 maja. Bilety są jeszcze dostępne.
Zamieszczony tekst pochodzi od znajomego, jest długi, ale może Was zainteresować, całe info w samym tekście.
Zdecydowałem się - z przyczyn, których nie czuję potrzeby tutaj wyjawiać - zataić dokładne nazwy przyjętych przeze mnie substancji; jednak były to analogi składników ayahuaski.
Relacja jest dość chaotyczna, jednak wychodzę z założenia, że ma ona mieć cel dokumentalny - podarowałem sobie wysiłki w kierunku języka literackiego.
Las. Dom. Najbliższa okolica.
Jak wiemy 19 kwiecień 2013 to dzień, od którego minęło równe 70 lat, gdy Albert Hofmann wykonał swój pierwszy LSD trip na rowerze. Nasz wspaniały mądry wujek...
Doszłam do wniosku, że trzeba ten dzień nazwany przez użytkowników LSD ' Bicycle Day' uczcić.
20 kwiecień 2013.
Było super, genialny okres w moim życiu.
Jakieś trzy kwartały temu, dzień po dekszeniu, raczyłem się marihuaną i kodeiną. Mocno porobiony za szybko wstałem z łóżka i zemdlałem, dostając jeszcze ataku drgawek. Na szczęście ludzie na [h] mówili bzdury mówiąc, że to na pewno padaczka i będę miał częste ataki. Na nieszczęście, znów się doprowadziłem do takiego stanu i przeżyłem to ponownie.
Najpierw lufka i spacer, pół godziny później 135mg.
1.5 godziny później lufka, pół godziny później 135mg i lufka. Pół godziny później lufka.
Fascynacja i ogromna ciekawość przed tym co ukaże mi ten potężny, legendarny deliriant.
Wypadałoby tu napisać coś urzekającego na wstępie, lecz myślę że w obliczu dalszej części raportu jest to zbędne.
Październik, 2022 r.
S&S: Byłem sam na piętrze, a na parterze w domu rodzice i brat. Przed zażyciem benzydaminy, nastawiłem się na nią z wielką ekscytacją i ciekawością tego czego mnie nauczy i jak poszerzy moją świadomość siebie tkwiącego w tym spaczonym i iluzorycznym świecie.
Komentarze