"Gimnazjaliści z regionu, weźcie udział w naszym konkursie. Warto! Zwycięską pracę wydrukujemy bowiem w Gazecie Pomorskiej! "
Te liczby przerażają. Pół tysiąca zatruć dopalaczami na Kujawach i Pomorzu w 2015 roku, ponad 7 tysięcy zatruć w całym kraju, 21 przypadków śmiertelnych po jednorazowym zażyciu.
W naszej akcji pod hasłem „Stop dopalaczom”, która rozpoczyna się dzisiaj w Mogilnie, eksperci z policji, stacji epidemiologicznych oraz terapeuci spotkają się z uczniami i nauczycielami wszystkich gimnazjów w regionie.
Spotkanie inaugurujące kampanię rozpocznie się o godzinie 11 w kinie Wawrzyn. - Młodzi ludzie sięgają po dopalacze chyba z tych samych powodów, co po alkohol i papierosy - zauważa Mirosław Kuss, komendant Straży Miejskiej w Mogilnie. - Chodzi o presję grupy, chęć zdobycia zaufania, zaimponowania kolegom. Z tym tylko że takie eksperymentowanie może zakończyć się tragicznie. Chcemy i szukamy sposobu, jak takim przypadkom zapobiegać. Całe szczęście u nas, w samym Mogilnie, problem z dopalaczami raczej nie jest tak poważny, jak w innych miastach. Ale musimy być czujni - dodaje komendant. - Prowadzimy obecnie badanie, diagnozę na temat tego, ilu młodych ludzi miało u nas kontakt z dopalaczami.
O śmiertelnie groźnych dopalaczach powiedziano już zresztą bardzo wiele. Dlatego akcja „Pomorskiej” i między innymi kujawsko-pomorskiej komendy wojewódzkiej jest kierowana bezpośrednio do uczniów.
Uczniów gimnazjów, w których problem - jak wynika z policyjnych statystyk - jest najpoważniejszy. Nie będą to jednak kolejne pogadanki na temat szkodliwości dopalaczy.
Uczniowie wszystkich gimnazjów w regionie będą mogli wziąć udział w naszym konkursie.
Przed nimi wielkie wyzwanie - stworzyć komiks. A konkretniej kontynuację komiksu, który już istnieje. Nazywa się „Mocarz”, jest dziełem rysownika Wojciecha Stefańca oraz współpracujących z nim Krzysztofa Kraszewskiego, Janisa Chrisidisa i Teresy Maksimowicz. Opowiada historię chłopaka, który zażył „mocarza”, dopalacz siejący spustoszenie latem ubiegłego roku w Wielkopolsce i na Śląsku.
Jak zakończyła się ta historia? Uczniowie dowiedzą się już wkrótce, kiedy komiks trafi do ich rąk. Wtedy też poinformujemy o szczegółach konkursu. Dzieło najzdolniejszego autora, który dorysuje tej opowieści ciąg dalszy, zostanie wydrukowane w „Pomorskiej”.
W spotkaniach z uczniami wezmą udział specjaliści w walce z uzależnieniami. Wszyscy oni podkreślają, jak niebezpieczne jest sięganie po dopalacze.
- To, co należy przede wszystkim podkreślić, mówiąc o tym problemie, to fakt, iż tak naprawdę nie ma dopalaczy. One są po prostu narkotykami zastępczymi - zaznacza Robert Rejniak, szef Polskiego Towarzystwa Zapobiegania Narkomanii w Bydgoszczy. Terapeuta uzależnień, który codziennie rozmawia z młodymi ludźmi sięgającymi po groźne substancje, dzieli narkotyki zastępcze na dwie kategorie.
- Pierwszą grupę substancji umownie nazywanymi dopalaczami stanowią środki zawierające związki pochodne amfetaminy i metamfetaminy, jak mefedron i na przykład pentedron - tłumaczy Rejniak. - Działają one na ośrodkowy układ nerwowy stymulująco, pobudzająco. Drugą grupę stanowią dopalacze marihuanopodobne. Zawierają one tzw. syntetyczne kannabinoidy, czyli otrzymywane sztucznie odpowiedniki występującego naturalnie w konopiach indyjskich związku THC. Takie dopalacze najczęściej nie mają formy proszku (jak w przypadku wspomnianych pochodnych amfetaminy), tylko suszu roślinnego nasączonego chemikaliami.
- Problem w tym, że kannabinoidy w dopalaczach działają 300, 500, a nawet - jak w przypadku „mocarza”, który w ubiegłym roku wysłał setki osób na szpitalne łóżka - 800 razy mocniej. Nawet zatem jednorazowe zapalenie skręta z takiego suszu może spowodować nieodwracalne zmiany w organizmie zażywającego - dodaje Rejniak.
Lekarze ostrzegają natomiast, że dopalacze działają w sposób niemal niemożliwy do przewidzenia. Wszystko przez to, że głównym substancjom czynnym w nich zawartym towarzyszą inne - o których wciąż mało wiemy.
- To różne mieszanki - mówi dr Eryk Matuszkiewicz, toksykolog ze Szpitala im. F. Raszei w Poznaniu. - Jeśli psychoak-tywacja po ich zażyciu się nasila, pacjenci są agresywni, nie kontrolują się, zagrażają innym będącym w ich otoczeniu. Często towarzyszy temu kołatanie serca, bóle w klatce piersiowej, duszność. Kolejny objaw somatyczny to wzrost temperatury. Gdy pacjentom robi się gorąco, pocą się, przyśpiesza ich przemiana materii, a to powoduje dalszy wzrost temperatury. Dochodzi do wzmożonego napięcia mięśni, czemu towarzyszy uwalnianie enzymów komórkowych, które z kolei uszkadzają nerki. Następuje też upośledzenie funkcji mózgu.
Dzień całkiem normalny, posiłek spożyty kilka godzin przed zażyciem substancji. Głównym powodem, że był to idealny czas na halucynacje było to, że miałem wolne mieszkanie na kilka dni. Oczekiwałem po prostu miłego doświadczenia, czegoś innego gdyż wcześniej miałem doświadczenia tylko alkoholem i thc.
Jako, że to pierwszy raz z benzydaminą to zdecydowałem się na dwie saszetki Tantum Rosa. Przeprowadziłem ekstrakcje a następnie uzyskany osad zalałem jak najmniejszą ilością soku pomarańczowego. O godzinie 23:30 spożyłem specyfik. Smak bardzo intensywnie słony, okropny ale płynu na tyle mało że było to do przeżycia. Brzuch od razu się odezwał ale zapiłem jeszcze sokiem pomarańczowym i winogronowym żeby zabić smak i jakoś zatrzymałem całość w żołądku.
Dawka: 3 saszetki do podzielenia miedzy mnie a E.
Miejsce: miasto nad naszym morzem- typowo
turystyczne (niemalo ludu na ulicach), cieply, letni, wakacyjny
dzionek :).
O nas: dwie postrzelone osiemnastki, kochamy
facetów, imprezy a przede wszystkim wakacje (kiedy mamy szanse razem
gdzies wyjechac- niestety nie mieszkamy zbyt blisko siebie)
Okej, oczy mi już się uspokoiły, więc chyba mogę w spokoju opisać moją podróż. Ziarenek mieliśmy wprawdzie niedużo (gdyby to policzyć, to na dwie osoby wyszłoby dwie, może dwie i pół łyżeczki nie czubate, takie od herbaty), ale za to smak miały wystarczająco okropny (bardzo podobny do A.Nervosa).
Różnie, najczęściej otoczenie zajebiste aż do pewnego przypadku który zaowocował takim tytułem.
Na początku tego tripraportu zaznaczam iż kryminalne zachowania w nim opisane zostały stłamszone w całości (poza pewnymi wyjątkami ale ja nic nie wiem) przez holenderską policje oraz Douane (służbe celną). Nie brałem udziału w żadnym z nich a opisana historia jest moim opowiadaniem :) Wiek również jest nieprawdziwy żeby utrudnić łączenie wątków.
Komentarze