Aldous Huxley - "Drzwi percepcji" (przeł. Piotr Kołyszko)
Gdyby oczyścić drzwi percepcji,
Każda rzecz jawiłaby się taka, jaka jest: nieskończona.
Wiliam Blake (przeł. R. Krynicki)
Leczący się z nałogu krakowscy narkomani wykorzystywani są przez gangi do kradzieży i handlu narkotykami. Jeden z nich, w obawie o życie, prosi o pomoc "Gazetę".
Piotr mieszka w schronisku dla bezdomnych w Baryczy. Do budynku obok miejskiego wysypiska śmieci trafiają m.in. bezdomni narkomani leczeni metadonem. Podlegają Monarowi.
- Wplątałem się w historię, która może się dla mnie źle skończyć - mówi mi Piotr.
Zaczął kraść na zamówienie kilka lat temu. Policja złapała go, gdy wynosił z piwnicy rower. - Od ludzi, którzy zamawiali u mnie towar, dostałem 4 tys. zł na adwokata. Musiałem to odpracować - opowiada. - Woziłem paczki z narkotykami z Krakowa do Gdańska. Gdy zacząłem zalegać ze spłatami szefom, postawili mi warunek: sprzedam dom podstawionej osobie po kilkakrotnie zaniżonej cenie lub wyląduję z poderżniętym gardłem w rowie - wspomina. Tak znalazł się w schronisku. Tu nadal dostawał zlecenia. - Nie wiem, czy to kiedykolwiek się skończy. Musiałem mieć pieniądze na jedzenie i ubranie na zimę. Z MOPS-u dostaję zasiłek 2,50 zł na dzień, a do pracy nikt nie chciał mnie przyjąć. Teraz się boję, bo wymagania zleceniodawców są coraz większe.
Takich jak on w schronisku jest więcej. - Co wam zlecają? - pytam.
- Na przykład zamówienie na daną markę drogiego sprzętu elektronicznego. No i dostają, kiedy uda nam się go zwinąć - mówi mój rozmówca. - Pośredniczymy też w ściąganiu haraczy albo któryś z nas zanosi informację do gościa, że ma na przykład zapłacić okup. Nie możemy odmówić. Zresztą nie warto - dom chroni nas tylko w nocy. Schronisko musimy opuścić rano, wracamy dopiero wieczorem. A i tak myślimy, że mają tam kogoś od środka, kto ma na nas oko.
W pobliżu noclegowni koło wysypiska śmieci na Baryczy widywano skazanego za rozboje i wymuszanie haraczy przestępcę o pseudonimie "Dżudżu". - Kiedy już dochodzę pod dom, wiem, czy na kogoś czekają. Stoi wtedy w pobliżu samochód. Teren domu jest chroniony i tam trudno tym gościom wejść. Ale niedaleko są pustostany - mówi kolega Piotra. Mateusz M.: - Jesteśmy pilnowani przez zlecających robotę.
Mieszkańcy Baryczy wiedzą, że interesy przyjezdni załatwiają z "monarowcami" w miejscu zwanym Fortem. - Nas się nie czepiają - twierdzi gospodarz jednej z sąsiednich posesji. - Ale słyszałem kiedyś, jak bili jednego ze schroniska i grozili mu. Tego pobitego już więcej nie widziałem.
Imiona niektórych osób zostały zmienione
Gdyby oczyścić drzwi percepcji,
Każda rzecz jawiłaby się taka, jaka jest: nieskończona.
Wiliam Blake (przeł. R. Krynicki)
wolny dzień spędzany w pustym domu, dobry humor, parodniowy ciąg na mefie. Dostępne wszelkie gatunki muzyki.
Bohaterowie: Cichy Bob, Kucharz i chwilowo dziewczyna Cichego.
Substancje: Mefedron: 930 MG, Tramal: 200 MG, PineApple Express: 500MG, Noctofer - 2 MG, 1 pigułka Amph-I-Bia ***
WPROWADZENIE:
TripRaport ten zrodził się z postu w wątku "Tu nawijasz!", po prostu zmefiony miałem ochotę go napisać. Więc jest.
Dobre nastawienie, samotność w pokoju, chęć zobaczenia nieznanego, muzyka, ciemność.
23:30
Po powrocie z pracy szybko wskakuję do wanny, porządkuję pokój, tworzę atmosferę po przez zasunięcie rolet, zamykam drzwi, włączam komputer, sadowię się w łożku i przygotowywuję ściężkę piękna.
Wysypuję zawartość na książkę, kartką bankomatową układam piękną kreskę. Zastanawiam się, jak to będzie, w końcu pierwszy raz, A wspomina każdy swój lot pozytywnie, relaks występuję u niej zawsze jako temat przewodni.
Dobra, wciągam. Przyjemnie piecze, czuję mięte. Chowam się pod kołdrę, gaszę światło, wyłączam telefon i odpalam ścieżkę dźwiękową na youtubie.
Samotna wyprawa.
Witam. To opowiadanie opisuje historię, która mogłaby się zdarzyć, ale zapewne jest tylko fikcją literacką;-)
Komentarze