Biegli psychiatrzy uznali 24-letnią Kingę I., która zabiła swojego miesięcznego synka Patryka, za poczytalną w chwili popełnienia przestępstwa. Kobieta przyznała się do zabójstwa.
Proces 24-letniej narkomanki jest jednym z najszybciej toczących się procesów przed Sądem Okręgowym we Wrocławiu. Wyrok zapadnie najprawdopodobniej podczas trzeciej rozprawy, która odbędzie się w przyszłym tygodniu.
Podczas procesu nie doszło do wygłoszenia mów przez strony - jak planował sąd - gdyż nie stawili się trzej świadkowie. Swoje opinie przedstawili biegli psychiatrzy, którzy orzekli, że Kinga I. w chwili popełnienia przestępstwa była poczytalna. Sędzia Lidia Hojeńska zapowiedziała, że na następnej rozprawie wyznaczonej na 1 lipca zostaną wygłoszone mowy i prawdopodobnie zapadnie wyrok.
Proces 24-letniej dzieciobójczyni rozpoczął się w ubiegłym tygodniu. Wtedy wyjaśnienia składać miała oskarżona. Jednak kobieta przez cały czas płakała, więc jej wyjaśnienia zostały odczytane. Kinga I. przyznała, że do tragedii doszło 5 listopada 2003 r. Oskarżona zabiła swojego synka będąc pod wpływem narkotyku, polskiej heroiny, po której - jak twierdziła - zawsze robiła się agresywna i wpadała w szał.
Feralnego dnia wzięła swoje śpiące dziecko i zaczęła nim uderzać o kant łóżeczka. Dziecko doznało obrażeń pleców, twarzy i głowy. Kobieta przyznała, że im dziecko bardziej płakało, tym ona bardziej je biła. Ostatecznie matka uspokoiła się, nakarmiła Patryka, wytarła mu krew z twarzy i sama poszła spać. W chwili tragedii kobieta była sama z dzieckiem w mieszkaniu. Gdy rano wstała, okazało się, że dziecko nie żyje. Gdy wezwane pogotowie ratunkowe zabrało dziecko, Kinga I. spakowała rzeczy i wyjechała do matki. Wcześniej ubranka synka oddała do komisu.
Domowe zacisze.
Dzień zapowiadał sie wybornie - niedziela, znajomi których nie widziałem dłuższy okres czasu i wolny poniedziałek.
Z racji że znajomi jedynie palą mj i nic wiecej, pilismy spokojnie piwo i gadaliśmy wspominając to i tamto, okazyjnie wychodząc na balkon przyćmić bata. I tak do popołudnia, kiedy oni zdecydowali sie wyjśc na spacer po oklicy w nowym mieście. Tak więc ostałem sie ja, ze swoimi zabawkami.
Czy trip zmienil mnie? Mysle, ze nie, aczkolwiek przypomnial
mi o sprawach ktore kiedys widzialem, ktore sa wazne, a o ktorych
zapomnialem. Warto jednak o tym wszystkim pamietac. Pozwolil mi
jednak odpowiedziec na rozne pytania, ktore zadawalem sobie do tej
pory, niestety odpowiedzi nie sa wcale przyjemne.
Dom, więc przyjazne miejsce na psychodeliczną jazdę. Chciałem osiągnąć śmierć ego, było to już co najmniej 4 podejście. Zrelaksowany, podekscytowany, dobry nastrój.
Pierwszy raport, napisany na kolejny dzień po doświadczeniu około godziny 17, starałem się jak najlepiej opisać przeżycia oraz napisać to tak, żeby oczy nie bolały od czytania ;)
Start: około 21:00
Zarzuciłem pierwszą dawkę (+-4g suchych grzybów APE) przepalając ich podły smak pysznym spliffem. Siedziałem ze znajomym (dalej - pan G), spaliliśmy tego wąsa i sobie siedzieliśmy jak to nowocześni, poważni ludzie - z mordami w telefonach pokazując sobie co chwila śmieszne memy.
W połowie października załatwiłem sobie pierwsze grzybki w życiu. Mała paczuszka zawierała 100 sztuk swierzo zebranych grzybencji. Wcześniej słyszałem tylko opowieści starych narkoli o zakręconych jazdach, mutacjach ciała typu 7 metrowe nogi i ręce z 3 palcami, tu dzież spadające meteoryty. Ale byłem nastawiony sceptycznie bo wiadomo jak jest, wiele ludzi, podobnie jak wędkarze opowieści o złowionych rybach, podkręcają opowieści, dodają nowe fakty i ubarwiają rzeczywistość. Jednak od razu wyczułem klimat. Nie bez powodu nazywane są "Świętymi Grzybami".
Komentarze