TALK - Rozmowy [H]

[LiquidStranger]

@silviaida alkohol pobudza i namawia do przerwania amfetaminowej abstynencji w chuj. Mam tak samo, wystarczy że się podchmiele, ale najebie "za słabo", są myśli grube by się doprawić na biało. Chwila słabości, łatwy szybki ogar i po Tobie. Aż bym przykurwił se właśnie

Każdy inaczej może postrzegać uzależnienie, więc najlepszym wyznacznikiem i tak będziesz Ty sam, Twoja opinia i to jak się czujesz podczas/po braniu. Ja na przykład bym to nazwał niewinnymi wyskokami. Gdyby nie to, że jestem warzywem po ciągu i nie mogę i nie chce nawet usiąść przed kompem przez 3 dni to bym sobie przypierdolił arrrrr amfetamina uwielbiam cię :/

[deadmau5]

@silviaida warto, abyś skontaktował się z kimś zaufanym lub zasięgnął konsultacji, jeśli masz taką możliwość. Opisz swój problem i wspólnie przeanalizujcie sytuację, aby wyciągnąć wnioski. Chociaż powtarzam to po raz kolejny, sugeruję, byś spróbował sporządzić na kartce rodzaj bilansu, coś na kształt "rachunku sumienia".

Zastanów się, co aktualna substancja Ci daje – wypisz zarówno korzyści, jak i negatywne skutki. Zwykle, gdy nadużywa się substancji psychoaktywnych i dostrzega problem, lista minusów zaczyna przeważać nad plusami. Mając to jasno rozpisane, łatwiej jest obrać właściwy kierunek, który pomoże wyjść z tego problemu.

Jeśli widzisz, że negatywnych aspektów jest coraz więcej, nie wahaj się skorzystać z pomocy specjalisty. Nie sugeruję, że od razu musisz zapierdalać do zamkniętego ośrodka, gdzie będą Cię przekonywać, jakie to narkotyki są złe – nie o to chodzi.

Może masz kogoś z bliskiego otoczenia, komu możesz zaufać? Na początku warto porozmawiać z kimś bliskim i złożyć przed nim obietnicę, że przestaniesz brać. Łatwiej jest wtedy wytrwać w abstynencji, niż gdy obiecujesz to tylko samemu sobie. Mechanizm obronny naszego umysłu jest prosty, ale można go łatwo oszukać – podobnie jak wtedy, gdy ludzie publicznie deklarują na portalach społecznościowych, że przebiegną dziś 5 km, a potem czują się zobowiązani, by dotrzymać słowa.

Może w twoim przypadku przyznanie się do problemu przed odpowiednią osobą i obietnica, że nie wrócisz do nałogu, stanie się pierwszym krokiem do zmian?

Mi się tak udało z niektórymi dragami.

[silviaida]

@deadmau5 dzieki za ta rade z korzysciami i skutkami, wypisalam sobie wszystkie wady i wogole co odpierdalam na fecie i na zjezdzie i jak sie z tym czulam i ilu ludzi zawiodlam. Teraz za kazdym razem gdy mam ochote na fete to czytam to co napisalam i odrazu mi sie odechciewa

Polecam wam rowniez wszystkim ksiazke Nigdy Dosc Mozg a uzaleznienia Judith Grisel, swietnie napisana. Kazdej substancja dokladnie opisany w osobnym tutule. Bardzo zmienila moje myslenie na temat uzywek.

[Czoug]

Ostatni tj ponad 3-tygodniowy ciąg miał dla mnie przedziwne zakończenie.

Pominę może te klasyczne aspekty co się przez ten większość czasu odpierdalało (w sumie nic niełatwego; klasycznie psychozy, dodatkowe rysowanie czaski hazardem, nocny szaber i takie tam), natomiast dzisiaj doszło do tak paradoksalnego zjawiska, że ciężko mi to aż logicznie wytłumaczyć…

Mianowicie, zjadłem syte śniadanie, po spożytym posiłku skręciłem jointa i zajebalem scieche - towar ten sam, jak zawsze petarda (kompan już 3 dzień na nogach), spływa, czuję jak dybie, odpalam joya a tu nagle JEB - po prostu mnie ścięło z nóg i zasnąłem

Chuj z takiego ćpania… bez kitu żałuję, że nie wjebalem się w opiaty bo przynajmniej byłyby z tego jakieś wymierne korzyści

[tosieniedzieje]

Też tak miałem.
Naduzywanie stymulantow spowodowało u mnie objawy ADHD. Zmienily profil dzialania z spidujacych na usypiajacy.

[addicted222]

Osoba wychodząca z uzależnienia nie powinna być w tym osamotniona. Nie każdy ma takie same możliwości, ogólnie w życiu nie mamy równego startu, zazwyczaj nie jesteśmy bądź nie będziemy równo traktowani. Są sytuacje, w których zwrócona będzie uwaga na sprawiedliwość, ale to w jaki sposób się patrzy na osoby uzaleznienione wprowadza ich w większe problemy niż mają z tytułu uzależnienia. Serio to mówię, i to jest mój wniosek po tylu latach. Gdybym miał komuś polecić drogę do poradzenia sobie z tym tematem i nie korzystał jeszcze z pomocy ośrodkowej, to główne rzeczy:
1. zmień miejsce zamieszkania, odcięcie się
2. miej kogoś bliskiego, dziewczyna/chłopak którzy potrafią zrozumieć i zaakceptować to jaki jesteś. To ogólnie w życiu jest potrzebne, nie tylko używającym, ale osoba używająca na pewno sobie z nałogiem nie poradzi, jeżeli będzie w tym osamotniona.
3. to jednak sporo zmian w życiu, dobrze jest dać sobie czas, nie wszystko od razu, ale ambitne podejście do wyjścia z nalogu to również dobra oznaka, fakt że chcesz ze sobą zawalczyć
4. podobają mi się słowa Roberta Rutkowskiego, bez względu na całą resztę, którą ten facet mówi to ma ogromny plus "nikt nie jest uzalezniony całe życie" - to prawda :)

[ledzeppelin2]

I praca jakaś
Bez tego to nie ma szans
Poza tym to bym dodał że uzależnienie to problem wtórny.
To jest jak np walka z czymś z czym nie dajesz sobie rady np z traumą
I wpadasz w nałóg.
To zmienia całe myślenie
A w traumę nie trudno wpaść a potem nie dać rady .
Wystarczy jakaś hospitalizacja za dziecka [ sam wiem że wtedy rodziców nie wpuszczali a dzieci jak bydło] czy życie w miarę normalnym do?u[ gdzie ojciec wraca czasem najebany i robi awanturę)
Jak jesteś osobą wysoko wrażliwą to tyle styknie by już podczas dorastania mieć problemy
Ogólnie to problem wysoce złożony ale widzę że nawet terapia postępuje i nie widzi tego wyłącznie jako problem , chorobę a np reakcje na coś.
Ja np ostatnio trafiłem na terapeutów którzy mówią że to Teoja obrona
Temat dyskusyjny
Wiadomo
Np takie monarowskie cpuny niekiedy maja wbite do łba że to Twoja wina mimo ze np w domu codziennie ojciec BIK matkę a wtedy taka była rzeczywistość
Sam żyłem w takim domu i uważam że nie miałem obowiązku tego przełknąć
Są też traumy pokoleniowe
I chuj
Tyle Wam od serca powiem co wiem