Nie oszukujmy się, dla rządzących taki temat jak „legalność jakiejś używki” jest naprawdę nieistotny. Dopóki większość mówi ziołu „nie”, to będzie ono nielegalne. Gdy większość zacznie mówić ziołu „tak”, to status quo będzie podważany, a kolejne ustępstwa regulacyjne będą postępować. Całość sprowadza się więc do społecznego postrzegania danego tematu. Jeszcze kilkanaście lat temu, marihuana była jednoznacznie stawiana na równi z twardymi narkotykami zaraz obok kokainy czy heroiny i to wcale nie tylko w Polsce. Obecny status marihuany na świecie wygląda następująco.

W lipcu 1943 r. Benito Mussolini poważnie rozważał wycofanie Włoch z działań wojennych. Wiadomość o możliwej zdradzie sojusznika załamała Adolfa Hitlera. Na 19 lipca, dzień po kluczowej przegranej z Armią Czerwoną pod Kurskiem, Führer miał zaplanowane spotkanie z Duce, ale był cieniem samego siebie. Na takie okazje jego przyboczny lekarz, Theo Morell, trzymał specjalne „lekarstwo”.

Mija dziesięć lat, od kiedy prokuratorzy i sędziowie mogą umarzać sprawy za posiadanie małych ilości narkotyków na własny użytek. Dzięki temu tysiące osób uniknęły wyroku np. za to, że miały w kieszeni skręta. Ale w oczekiwaniu na umorzenie nie uniknęły zamknięcia w celi i przeszukania domu. Bardzo ciekawy tekst Krytyki Politycznej, polecamy!