Aldehyd octowy jest bardziej toksyczny zarówno od etanolu, jak i od kwasu octowego, i to on jest główną przyczyną objawów przedawkowania alkoholu etylowego, popularnie zwanych kacem. N-acetylocysteina jest związkiem przyspieszającym przemianę acetaldehydu w organizmie i stąd może być używana jako "lek" na powyższe objawy.

Zagrożenie toksykologiczne: Benzaldehyd działa drażniąco na błony śluzowe, układ oddechowy. Do organizmu człowieka przedostaje się przez przewód pokarmowy i drogi oddechowee.

Zatrucie doustne:
W razie zatrucia doustnego przepłukać usta wodą, dać do wypicia 2-3 szklanki wody i skontaktować się z lekarzem lub centrum toksykologicznym. Podać osobie przytomnej środki wymiotne.
Do chwili odtransportowania do szpitala choremu zapewnić spokój, leżenie i ciepło."

Benzaldehyd- działa jak anestetyk i zaburza funkcje ośrodkowego układu nerwowego. Może podobnie jak aceton wywoływać podrażnienia jamy ustnej, gardła, oczu, skóry, płuc i układu pokarmowego, powodując mdłości, bóle brzucha czy nawet doprowadzić przy częstym używaniu do uszkodzenia nerek.

Szkodliwa w przypadku połknięcia lub w kontakcie ze skórą, powoduje oparzenia skóry oraz uszkodzenia oczu.

Zatrucie manganem (manganizm, ang. manganism, manganese poisoning) – zespół objawów rozwijający się wskutek przewlekłego narażenia na związki manganu. Jako jednostkę chorobową opisał je w 1837 roku James Couper[1]. W patogenezie zatrucia biorą udział kompleksy manganu (III), utleniające in vivo katecholaminy i wytwarzanie reaktywnych form tlenu. Skutkiem tych reakcji w ośrodkowym układzie nerwowym są objawy uszkodzenia układu pozapiramidowego, przypominające chorobę Parkinsona; towarzyszą im objawy neuropsychiatryczne. Głównymi uszkodzonymi strukturami są ciało prążkowane i gałka blada, a nie istota czarna, jak w chorobie Parkinsona. Charakterystyczny jest brak odpowiedzi na lewodopę.
W lżejszym przewlekłym zatruciu Mn dominują objawy zespołu rzekomonerwicowego. Cięższe zatrucie daje encefalopatię, zespół parkinsonowski, zespół móżdżkowy.