"Zostałam wezwana w charakterze świadka na komisariat policji w sprawie o czyn z art. 62 ust. 2 i art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Domyślam się, o co chodzi, i nie mogę w swojej sytuacji szkodzić sobie oraz tej osobie, którą zatrzymano. Czy mogę uchylić się od odpowiedzi na niektóre pytania, powołując się na art. 183 K.p.k.? W jakiej formie świadek powinien powołać się na prawo do odmowy odpowiedzi? Czy wygłasza się jakąś specjalną formułkę, czy zgłasza się to ustnie? Dodam, że osoba, której prawa dotyczy, nie jest ze mną spokrewniona ani nie jest osobą bliską."

Badanie zostało przeprowadzone w kontekście rosnącej liczby dowodów naukowych sugerujących, że tradycyjne podejście do leczenia uzależnień, oparte głównie na abstynencji i środkach farmakologicznych, może nie być wystarczająco skuteczne dla wszystkich pacjentów. W związku z tym, coraz więcej osób i organizacji interesuje się alternatywnymi metodami leczenia, takimi jak wykorzystanie marihuany. Nowa Zelandia, gdzie badanie miało miejsce, była jednym z krajów analizujących potencjalne korzyści wynikające z legalizacji i regulacji używania marihuany w celach medycznych i rekreacyjnych.

Niestety brakuje szkoleń, kursów, nawet dla lekarzy. Terapia musi odbywać się pod kontrolą i po przeszkoleniu, a nie każdy doktor ma odwagę taką terapię prowadzić i chce się szkolić. Poza tym medialny szum wokół marihuany medycznej wciąż towarzyszy pacjentom i ich rodzinom, sprawiając, że boją się z niej korzystać – mówi Magdalena Nita, specjalistka chirurgii ogólnej, dyrektor ds. medycznych w Centrum Medycyny Konopnej, placówce będącej jednym z liderów, jeśli chodzi o tego typu terapię w kraju