Lufki i fajki wodne można dostać legalnie prawie w każdym kiosku. Ale to nie emeryci są ich najważniejszymi odbiorcami.
W nowej Polsce papierosy bez filtra kariery nie zrobiły. Od początku lat 90-tych zapotrzebowanie na najtańszy tytoń systematycznie spada. Po papierosy bez ustnika sięgają teraz głównie ludzie starsi lub biedniejsi. Jednak rynek szklanych lufek, służących do palenia takiego tytoniu, nie przeżywa kryzysu. Co więcej ten relikt z poprzedniej epoki cieszy się coraz większym powodzeniem.
Piotr, student pierwszego roku Politechniki Poznańskiej, nie kryje zaskoczenia: - Do czego służy szklana lufka? To polski patent na palenie marihuany. Tania, poręczna i łatwa do ukrycia - wylicza jej zalety. Piotr przekonuje, że w żadnym z krajów, w których był, nie pali się w ten sposób. Marcin uczeń liceum i bywalec poznańskich klubów dodaje: - Szkło jest lepsze, bo skręt wygląda jak papieros i zwraca uwagę - argumentuje. - Lufka wzbudza mniej podejrzeń i można ją wyrzucić od razu po użyciu.
Z zachodniego stylu przyjęły się skręty z bibułek. Jednak ich posiadanie jest dla ucznia mniej bezpieczne. Bibułki oznaczają, że coś się pali - przecież tytoń dostępny jest tylko dla pełnoletnich.
Powodzenie lufek nikogo nie dziwi. Sprzedawcy wiedzą, w jakim celu młodzi kupują takie rzeczy, poza tym ich sprzedaż nie jest zakazana.
- Dwie trzecie klientów to młodzież. Kupują lufki i bibułki - mówi Luiza Śródecka, pracownik w sklepie „Tytonika” na poznańskiej Wildzie. Przyznaje, że zainteresowanie jest duże. Zdarza się, że sto sztuk sprzedaje się w tydzień.
Dla Agnieszki Jańskiej-Guzik, właścicielki Sklep „Daleki Wschód” w Poznaniu, legalna sprzedaż lufek i akcesoriów do palenia to pewna hipokryzja. - Z jednej strony zabronione jest posiadanie narkotyków, z drugiej papierosy wolno sprzedawać od 18 roku życia.
Są jednak tacy sprzedawcy, którzy zrezygnowali ze sprzedaży lufek.
- Trzy lata temu przestałem je zamawiać. Poza gówniarzami nikt tego nie kupował. Przecież wszyscy wiedzą, do czego służą - mówi właściciel poznańskiego kiosku przy ul. Ratajczaka 11. Handlowiec proponuje, żeby sprzedawcy sami ograniczyli dostęp nieletnim do tego sprzętu. Zdaje sobie jednak sprawę, że nie można zabronić sprzedaży lufek, bo część ludzi używa ich zgodnie z przeznaczeniem.
Pracownicy ośrodków przeciwdziałania narkomanii wiedzą, że lufki są wśród młodzieży popularne.
- Zakłamani są dorośli, którzy doprowadzili do tej absurdalnej sytuacji - uważa Grażyna Skibińska, psycholog w poradni Monar w Poznaniu. Według niej najlepszym rozwiązaniem jest wprowadzenie takich samych ograniczeń, jak w przypadku papierosów. Lufki mogłaby kupować tylko młodzież pełnoletnia.
Apolinary Koszlajda Wielkopolski Kurator Oświaty wie o problemie. Nie widzi jednak sensu, by wprowadzać zakaz sprzedaży tego towaru. Prawo jest skuteczne, gdy da się je wyegzekwować. Utrudnienie dostępu do lufek, nie rozwiąże problemu narkotyków w szkołach. W ich miejsce pojawią się z pewnością inne akcesoria.
Jagoda Gierczak kierownik Poradni Terapii Uzależnień
Marihuana jest niebezpieczna, zwłaszcza dla bardzo młodych osób. Uzależnia jak wszystkie inne substancje psychoaktywne. Gdy ma się dwanaście lat i zaczyna palić regularnie, szybko zastępuje wszystko - zainteresowania, szkołę, przyjaźnie. W krótkim czasie taki młody człowiek nie czuje nic oprócz stanów wywoływanych przez narkotyk. Trafiają do nas już 15-1atki z pełnym obrazem uzależnienia wyłącznie od marihuany. Fakt, że częściej zdarzają się uzależnienia od amfetaminy, extasy, czasem także alkoholu nie zmienia faktu, że sama marihuana może być problemem, jak inne narkotyki. Zwłaszcza, że rodzice orientują się na ogół bardzo późno - trafiający do nas mają za sobą rok, dwa, trzy regularnego palenia. Marihuanę można porównać do piwa. Od tego ostatniego można uzależnić się jak od każdego innego alkoholu, od marihuany - tak jak od innych narkotyków.
Według statystyk, Polacy coraz częściej przyznają się do kontaktów z marihuaną, a jej popularność stale rośnie. W dużych miastach pali ponad 40 proc. młodzieży. Po trawkę sięga co szósty licealista. Oznacza to zwiększone zapotrzebowanie na przybory do jej konsumpcji.
Zdaje sie ze akcje z sercem sa dosyc popularnym zjawiskiem, chociarz zupelnie niegroznym. Po przezyciu opisanej
ponizej
historii zaczalem dociekac i znalazlem w moim miescie kilka osob ktore mialy podobne doznania. Cala sytuacja
wytracila mnie absolutnie z rownowagi, bo pale MJ od kilku lat i nieprzyjemnych doznan nie mialem. Moze clala
przygode spowodowala ilosc haszu ktory znalazl sie w moim organizmie, bo jedzac haszysz nalerzy pamietac ze,
Wszystko poztywne, żadnych negatywnych czynników
Biwak
Był rok 2013, wrzesień, byliśmy po dwóch miesiącach wakacji i nie mieliśmy co ze sobą
zrobić nadal czuliśmy wolność wakacji, jednak zaczynała się szkoła, dlatego chcieliśmy dobrze
zakończyć ten czas frywolnego życia. I tak wpadliśmy na pomysł żeby wziąć coś dobrego i
mocnego...
Propozycja na karton wyszła bardzo sytuacyjnie, ponieważ znajomy O. wracał właśnie z
Cz.1 Hostel, mieszkanie z trzema pokojami wynajmowanymi różnym ludziom, wspólną kuchnią i łazienką. Gdy przekraczaliśmy granicę byliśmy jeszcze (ja i dwójka towarzyszy) sami. Cz.2 Lesiste wzgórza
Choć oznaczyłem ten raport jako doświadczenie mistyczne, pierwsza jego część była właściwie bad tripem. I choć przeżyłem tam straszne rzeczy, do dziś tego nie żałuję. Często się słyszy, aby w takim wypadku powiedzieć sobie, że to tylko substancja, że wszystko wróci do normy. I choć rozumiem powody takiego myślenia, to jednak prawdziwa magia substancji psychodelicznych ujawnia się kiedy potraktuje się je na poważnie. Ale w takim wypadku dobrze mieć przy sobie jakieś zabezpieczenie. Coś co sprawi, że będziesz mógł wrócić do prawdziwego świata.
W sumie na żywioł, noc, pokój i podwórko
Tytułem wstępu:
Nie mam pewności czy zażyta przeze mnie substancja to LSD-25, ponieważ przebieg tripu był nietypowy.
Był to drugi znaczek zakupiony od tego samego dostawcy z marketu na TORze. Za pierwszym razem miesiąc wcześniej nie zadziałało w ogóle.
Celem zażycia była terapia szokowa - pobudzenie niedziałających prawidłowo obszarów mózgu - oraz w miarę możliwości osiagnięcie tych wszystkich rzeczy, które zabrała mi choroba.
