W Wielkiej Brytanii powstanie publiczne centrum leczenia uzależnień od gier i internetu, które w ocenie magazynu "Fortune" stanowi "nową erę walki z uzależnieniem od technologii". Działalność placówki zostanie zainaugurowana w listopadzie
W Wielkiej Brytanii powstanie publiczne centrum leczenia uzależnień od gier i internetu, które w ocenie magazynu "Fortune" stanowi "nową erę walki z uzależnieniem od technologii". Działalność placówki zostanie zainaugurowana w listopadzie.
Powstanie placówki zapowiedziała brytyjska publiczna służba zdrowia (NHS). Według "Fortune" centrum będzie wyznaczało nowy standard w walce z problemem uzależnienia od gier i internetu, który w ocenie magazynu stanowi rosnący problem w wielu krajach świata.
Jak wskazało "Fortune", państwa takie jak m.in. Korea Południowa próbowały prawnie ograniczać dostęp do gier, jednak metoda ta okazała się nieskuteczna. Ograniczenie możliwości logowania się na strony z grami w godzinach nocnych jedynie do osób w wieku 16 lat i starszych nie sprawdziło się, gdyż nie było stosowane względem telefonów komórkowych i tabletów.
"Problem kompulsywnego grania, a także uzależnienia od mediów społecznościowych i internetu nie zniknie, gdyż odgrywają kluczową rolę we współczesnym stylu życia" - powiedziała dyrektor ds. narodowego zdrowia psychicznego w NHS Claire Murdoch.
Centrum, które ma mieścić się w Londynie, będzie służyło pomocą pacjentom w przedziale 13-25 lat, którzy cierpią na "poważne bądź skomplikowane problemy behawioralne powiązane z grami, hazardem i mediami społecznościowymi" - poinformowało NHS. Placówka ma być finansowana z rocznego budżetu publicznej brytyjskiej służby zdrowia.
Podobna placówka istnieje m.in. w holenderskim mieście Eindhoven. W 2018 r. z jej pomocy skorzystało 250 nieletnich leczących się z uzależnienia od gier, w 2019 r. zaś klinika "Yes We Can" przyjęła już 450 pacjentów, w tym - pięćdziesięcioro ze Zjednoczonego Królestwa - odnotował magazyn.
Choć "uzależnienie od gier" od lat jest przedmiotem dyskusji i doniesień medialnych, formalnie zaburzenia związane z oprogramowaniem rozrywkowym zostały uwzględnione dopiero w najnowszej "Międzynarodowej statystycznej klasyfikacji chorób" WHO - IDC-11. (PAP Life)
Od dawna planowany i wyczekiwany trip na zakończenie lata - połączenie psychodeliku i MDMA. 11 września roku pańskiego 2011 uraczył nas upalną, prawdziwie letnią pogodą - tak jakby lato chciało się z nami pożegnać najlepiej jak potrafi. Na miejsce celebracji wybraliśmy tzw. alfa-góry - niewielkie wzniesienia otoczone łąkami położone kawałek za miastem. Tripujemy w doborowym, przyjacielskim gronie 6 osób. Wszyscy nastawieni bardzo pozytywnie i podekscytowani - ten trip miał być zwieńczeniem, ukoronowaniem naszego psychodelicznego lata miłości, wiedzieliśmy, że mamy spodziewać się czegoś niezwykłego.
Jest piękne niedzielne przedpołudnie. Wszyscy uczestniczy tripa spotykają się w mieszkaniu Larwy. To tutaj sporządzamy wodny roztwór, z którego przy pomocy strzykawki odmierzamy po 25mg 4-Aco-DMT na głowę. Zależy nam na czasie (wieczorem tego samego dnia wybieram się do teatru), więc postanawiamy zażyć go jeszcze w domu – stwierdzamy, że zapewne załaduje się nam akurat kiedy dojdziemy na miejsce przeznaczenia. Dokładnie o 12.00 każdy wypija swoją część lekko gorzkiego roztworu.
Najczęściej na noc
W tym trip-raportcie postaram się streścić najważniejsze informacje o moich doświadczeniach z tramadolem w wersji o opóźnionym działaniu (retard), tj. tabletek rozpuszczających się powoli w żołądku - nawet do 10h*. Brzmi jak wstęp do rozprawki gimbusa...
Mam regularny dostęp do tramadolu (50mg retard) i korzystam z tego w pełni. Od razu jednak przyznam, nie ma co spodziewać się jakichś fajerwerków czy kolorków - co więcej, po wszystkim ma się wrażenie, że substancja to nic specjalnego, jakże mylnie. Typowy "trip" wygląda tak:
Letni wieczór, mieszkanie i blokowisko.
ETH-LAD to dziwna substancja. Lizergamid, ale tworzący specyficzne dla siebie nastroje i odczucia, w dużym stopniu różne od LSD. Siadający na głowie mocno, ale i pozostawiający w miarę trzeźwy ogląd rzeczywistości. Mniej wizalny, a bardziej szatkujący na kawałki poczucie upływu czasu i powiązań przyczynowych. W pewnym stopniu też mocniej dysocjujący od LSD. Oczywiście to tylko mój subiektywny odbiór tego doświadczenia, da się jednak wyczuć charakterystyczny emocjonalny „znak rozpoznawczy”.
