Bieruńscy policjanci ujawnili marihuanę przy bezdomnym. Mimo, że funkcjonariusze nie zdradzili jaką ilość ziela posiadał zatrzymany mężczyzna, to dumnie komentują sprawę, jakby udało im się rozbić narkotykowy kartel.
Bieruńscy policjanci ujawnili marihuanę przy bezdomnym. Mimo, że funkcjonariusze nie zdradzili jaką ilość ziela posiadał zatrzymany mężczyzna, to dumnie komentują sprawę, jakby udało im się rozbić narkotykowy kartel.
Podczas gdy w Los Angeles potrzebujący bezdomni otrzymują między innymi medyczną marihuanę, w Polsce za znikomą ilość suszu system potrafi jeszcze bardziej zniszczyć życie takim osobom.
Jak informują lokalne media, Bieruńscy „stróże prawa” podczas przeprowadzanych czynności poczuli przy 28-letnim bezdomnym poczuli charakterystyczną woń konopi indyjskich. W trakcie przeszukania przy mężczyźnie ujawniono susz roślinny, który okazał się być marihuaną. Funkcjonariusze nie zdradzają jaką ilość posiadał mężczyzna.
– Policjanci z bieruńskiego ogniwa patrolowo-interwencyjnego po raz kolejny udowodnili, że żaden amator zabronionych substancji nie powinien czuć się bezkarnie i prędzej czy później poniesie za to konsekwencje – informują policjanci.
Z komentarza tamtejszej policji wynika, że mimo ogromnej dumy, to funkcjonariusze wstydzą się chyba nawet przyznać do tego, jaką ilość suszu udało im się zabezpieczyć przy bezdomnym mężczyźnie.
28-latek został zatrzymany i grozi mu do trzech lat pozbawienia wolności, o czym zadecyduje sąd i prokurator.
Wiek: Ja 18, koleżanka 16.
Doświadczenie: MJ, Wszelkiego rodzaju mieszanki ziołowe, proszki kolekcjonerskie, tryptaminy, dxm.
Set & Setting: Mały las, przedmieścia jakiegoś dużego miasta w Polsce. Nastroje dobre, gdyż oboje mieliśmy długą przerwę z tą substancją.
Czas jakiś temu byłam uzależniona od fety. Od pierwszego razu jechałam na tym ze trzy lata i to niemal codziennie. Po jakimś
czasie dopadły mnie porządne doły, zaczęłam pisać
dziwne "wiersze" i odcinać się od ludzi. W końcu udało mi się
przestać brać. Ale to nie był koniec. Po kilku miesiącach się
dopiero zaczęło. Najpierw bałam się ludzi. Unikałam wychodzenia
z domu. Potem chodziłam jak w transie, nie byłam w stanie
normalnie myśleć. Byłam przekonana, że ludzie słyszą moje myśli.
Podekscytowanie nadchodzącym tripem planowanym już od dłuższego czasu i mającym odbyć się podczas pobytu w Norwegii; nadzieja na kanapowy, introspektywny trip która niestety zostaje dość brutalnie rozwiana.
Wyprawa na dworzec w Oslo od początku jawi się w moim umyśle jako coś abstrakcyjnego. Z pewnym niepokojem wyczekuję momentu, w którym poznam K – naszego kwasowego towarzysza. Dość dotkliwie odczuwam to, że jestem w całkowicie nieznanym miejscu, otoczona masą ludzi spieszącą się nie wiadomo dokąd i po co, podświadomie wyłapuję niezrozumiałe strzępki norweskich rozmów. Czekam na K razem z P, jednocześnie przecierając oczy i usiłując wyplenić z nich resztki zaspania będące skutkiem zerwania się z łóżka o nieludzkiej wręcz godzinie.
