Narkomani w klasztorze

Franciszkanie prowadzą w klasztorze ośrodek leczenia narkomanów

Anonim

Kategorie

Źródło

Gazeta Wyborcza

Odsłony

3263

Franciszkanie prowadzą w klasztorze ośrodek leczenia narkomanów. To jedyna tego typu placówka w Polsce

Oficjalna nazwa ośrodka w Chęcinach koło Kielc brzmi "San Damiano", ale mieszkańcy mówią o nim "niezależne domostwo". Budynki zostały właśnie uroczyście otwarte i poświęcone. Zakonnicy nie mają jednak zamiaru swoich pensjonariuszy nawracać - przyjmują niezależnie od wyznania. Bliskość klasztoru to w założeniu franciszkanów swoista "terapia przez kulturę". - W Polsce nie ma lecznicy prowadzonej w obrębie murów klasztornych, w którą w dodatku zaangażowani byliby wszyscy zakonnicy. Ta lokalizacja umożliwia nabranie ogłady nie tyle religijnej, co kulturalnej. Jeśli uczestniczą w mszy, uczy ich to szacunku dla lokalnych obyczajów, niezależnie od tego, czy byłby to Kościół katolicki czy np. synagoga - mówi o. Piotr Stanisławczyk, gwardian klasztoru i kierownik ośrodka.

Placówka została zarejestrowana jako niepubliczny zakład opieki zdrowotnej, ma umowę z NFZ. Program rehabilitacyjny trwa ok. 18 miesięcy. Oprócz zakonników kadrę stanowią terapeuci i lekarz. Zakonnicy współpracują także z pobliskim szpitalem psychiatrycznym i aresztem śledczym w Kielcach. Wachlarz zajęć w "San Damiano" jest bardzo szeroki: od warsztatów inter- i intrapersonalnych po zajęcia muzyczne i plastyczne. Jest nawet kafejka internetowa.

Franciszkanie przygotowali terapię, zostawiając pensjonariuszom maksimum swobody. - My tylko pokazujemy drogę, a dyscyplinę oni narzucają sobie sami, dzięki temu nie mają wrażenia, że to jakieś więzienie. Mieszkańcy z dłuższym stażem bardzo szybko stają się opiekunami tych młodszych - tłumaczy o. Stanisławczyk.

Terapia przebiega na zasadzie minirodziny, wszystkie decyzje podejmowane są wspólnie, każdy ma przydzieloną funkcję. W ośrodku nie ma więc kucharza, bo szefem kuchni jest jeden z mieszkańców.

Zakonnik podkreśla, że większość podopiecznych to "ciężkie przypadki". Dlatego trudno mówić o spektakularnych sukcesach. - Jest duża rotacja. Zdarza się, że ktoś wytrzyma kilka miesięcy, a ktoś inny tylko kilka dni - przyznaje o. Stanisławczyk. Zakonnicy planują poszerzenie swojej działalności, otwierając hostel dla byłych rehabilitantów.

Oceń treść:

0
Brak głosów

Komentarze

El Igorro (niezweryfikowany)
Ja tam bym nie wyrobił nawet 24 godziny :)
Eeema (niezweryfikowany)
Całkiem ładne słowa dobrali Ci zakonnicy, aż mnie zadziwili jak ładnie i przyjemnie można przedstawić ten horror jakim jest ośrodek. Ośrodek ma za zadanie wystraszyć, dać w dupę tak mocno żeby już się odechciało palenia, żeby tylko tam nie wracać. Mam na myśli nie tylko fizyczny ale i psychiczny wycisk, weźmy tego jakże przyjemnie brzmiącego kucharza... Kucharz musi zadbać o to żeby było jedzenie na stole na podaną godzinę, jako że jest sam jeden i robi żarcie dla 20tu, to zapierdala nad garami cały dzień, jak posiłek spóźni się 5min, dotaje karę, właśnie tam gdzie podejmuje się decyzje w "rodzinnych" klimatach. Siadają sobie wszyscy na sali, a na honorowym miejscu najstarszy z rodziny, po którego prawicy siedzi terapeuta, a prawicy Egzekutor. Najstarszy z rodziny zakłada sprawy ludziom, ludzie zakładają sobie sprawy nawzajem, każdy jest na każdego napuszczony, zaszczuty do granic. Terapeuta (biegły psycholog) dba o to żeby ludzie sądzili że to inni z grupy są jebnięci a nie terapeuci czy ktoś z pracujących, w ten sposób powodując różne rozłamy i lawiny "spraw". To tak jakbyś co wieczór odwiedzał sąd w oczekiwaniu na wyrok, wyroki są różne od 500 pąpek, poprzez zakaz przyjemności czy odebranie czasu wolnego i przeznaczenie go na pracę, aż po zakaz rozmawiania (tak! nie wolno się ludziom odzywać _W_OGÓLE_ przez 3,5,10 dni - chore i nienormalne, człowiek psychicznie tego nie jest w stanie wytrzymać. Wspomniałem o pracy, dzień w ośrodku zaczyna się o 05:00 rano, 5:15 rozgrzewka, czyli w środku zimy wybiegasz na dwór i ćwiczysz - taki wfik na świerzym powietrzu, przez 30min. Później śniadanie, chwila wolnego jak zdążysz szybko wszamać i o 06:00 dostajesz do ręki np. łopatę do kopania rowów, albo szuflę do odśnierzania, i tak mija Ci cały dzień, no z drobnymi przerwami po 15 0 30min (nie więcej niż 2ma), wieczorem jesteś tak styrany, że jedyne co możesz to spać, ale jeszcze czeka Cię wypełnienie funkcji, np. wspomnianego kucharza, obowiązkowa kąpiel, sprzątanie pokoju gdzie w podłoga ma się tak świecić że sprawdzający musi się móc w niej przejrzeć jak w lustrze, i inne tego typu wymogi co do czystości. Dalej masz wieczorną "społeczność" gdzie ustanawiają Ci karę bo nawet jeśli byłbyś się w stanie rozdwoić to byś nie podołał takiej pracy.
raven (niezweryfikowany)
Cześć. No nieźle przedstawiłeś życie w ośrodku. Ciekawe czy byłes kiedyś u Nas ??? Nie jest tak strasznie jak to opisujesz, a na pewno nie u nas w San Damiano. Nie ma aż takiego psychiatryka jak opisałeś . No może czasem ;) Wiesz wszystko ma swój cel to wczesne wstawanie, sprzątanie domu, praca i dużo obowiązków po niej,to tak jak w normalnym trzeźwym życiu. Ja dzieki San Damiano żyje. Wiesz dużo moich znajomych nie może już tego powiedzieć o sobie. Dziś byłem nawet na grobie u Dużego. Wpadł pod TIR-a naćpany w 2003 roku miał 25 lat. Duży był kilka razy na terapii, ale nie podobało mu się w ośrodkach. Z każdego wyjeżdżał bardzo szybko bo miał w głowie dokładnie taki sam obraz i nastawienie do ośrodka jak i ty w swoim opisie. Dzięki społeczności narodziłem sie na nowo i rozwijam się. A byłem już jedną nogą w grobie a drugą w więzieniu. Jeśli chcesz się coś dowiedzieć o terapii w San Damiano możesz napisać do mnie. Ja mam na imię Rafał i jestem 20 miesięcy w San Damiano. Mój adres: RAVEN78@INBOX.COM, sprawdź też stronkę Domostwa. www.terapia.franciszkanie.pl Pozdrawiam :)
rafał (niezweryfikowany)
Zobacz też galerię zdjęć społeczności na www.sandamiano.friko.pl
Anonim (niezweryfikowany)
<p>weż gościu nie piernicz. Ja tam byłem niedawno i pomiatali mną tak że nawet ojaciec mnatak psychicznie nie pomiatał a w szczególności taki bonzo jak kępka i jego żonka z piskliwym głosikiem na społecznościach opierda.....lala wszystkich jhak leci za to że sie niby nie leczymy sami sie powinni leczyc</p>
morgan (niezweryfikowany)
<p>Przy tym ośrodku jest już otworzony hostel postrehabilitacyjny, mieszkanie readaptacyjne dla osób uzależnionych. Polecam można w nim byc rok czasu. Trzeba tylko ukończyć terapię podstawową, ale nie koniecznie w Chęcinach.</p>
raven78
Tak jest hostel po ukończonej terapii. Przyjmują z uzależnieniem mieszanym z całej polski. Można być rok czasu. Nie trzeba chodzić do kościoła;) Dobra opcja, żeby zacząć się usamodzielniać z dala od starych klimatów. http://terapia.franciszkanie.pl/?page_id=5
Zajawki z NeuroGroove
  • LSD-25
  • Przeżycie mistyczne

Bardzo pozytywne nastawienie, nastrój wielkanocny, wolna chata

     Wydarzenia opisane w raporcie miały miejsce ok 3 lata temu w Anglii. Raport pisze dopiero teraz bo jak mawiał Sokrates słowo pisane jest niebezpieczne, boje się że nie będę w stanie opisać tego co przeżyłem w słowach ale zdecydowałem się jednak spróbować. Może ten raport pomoże komuś się nastawić dobrze.

 

  • AM-2201
  • Bad trip
  • Odrzucone TR

Nastawienie pozytywne i zbliżające się wakacje.

 

Godzina: 16:00

Razem z ziomkiem wychodzę ze szkoły wszystko ogarnialiśmy i ruszamy do lasku. Słonecznie, byłem wtedy jeszcze początkujący jeżeli chodzi o MJ, worek dosyć dobry pachnie na kilometr.

Godzina: około 17:00

Nakówam 1 lufę palę palę, i po chwili wjazd na głowę, nawet miło było na początku ale jak zajaraliśmy jeszcze lufę nie wiedziałem co jest pięć. Pamiętam że stałem i jakbym zasnął na stojąco, strasznie mnie zmuliło. Posiedziałem jeszcze trochę z kumplem i poszedłem w stronę przystanku.

  • Amfetamina

  • Inne


ubakalem sie...


i dzisiaj hyperreal sie `uoficjalnil`



mam taka dziwna jazde...


ze to wszystko spisek


ze leniwy rzad bierze kase za prewencje


a cpuny robia za friko serwis infrmacyjny


ze ten kraj to kraj schizofrenikow


ze nikt o nikim nie pamieta


tylko narkotyki czynia cie czlowiekiem



randomness