Uriel1 pisze:

Te testy są tak miarodajne, że nawet nie komentuję. Jeśli ktoś chce zobaczyć co to znaczy aspi, polecamy obejrzeć chociaż pierwszy odcinek "Most nad Sundem", a następnie się ogarnąć. Asperger to niepełny autyzm, więc nikt kto się tu wypowiedział, nie ma ZA. Aspi to zadowoleni ze swojego życia ludzie, więc jeśli ktoś płakał - wyraża normalne emocje, nie ma aspi. Długo można by o tym rozmawiać. Większość diagnozowanych aspergerów to, bez urazy, adhd + efekty nieumiejętnego wychowania, które odbija się na życiu. W takiej sytuacji, nie ma nic lepszego niż psychoterapia. ADHD w Polsce jest dość rzadkie. Pragnie zwrócić uwagę, że u dzieci farmakoterapia metylofenidatem trwa max 2 lata i to nie w każdym przypadku, bo tylko najcięższe przypadki dostają leki. Kliniczne wyniki mówią, że mózg dziecka na stimach, normuje się w ciągu 1,5 do 2 kat. ADHD u dorosłych nie istnieje, istnieje AADD. Nie jest to jednak adhd, bo ono zamyka się na dojrzewaniu. AADD to zespół efektów ubocznych pozostałych po nie wyłączonym ADHD i na to już metylofenidat nie pomoże, a właśnie terapia. Take panowie współćpający, rozumiem temat doskonale, a wymówka by ćpać jest świetna. Nie chcę oczywiście nikogo urazić, ale znam temat z własnego i nie tylko doświadczenia. W przypadku adhd, metylofenidat sprawdza się u mniej niż 10% przyjmujących, zaś przy aadd brak wyników lepszych od grupy placebo. Ot zwykle ćpanie. Adhd kończy się po dojrzewaniu, a co zostaje w psychice, to inna sprawa.

Stimulants have shown a high behavioral efficacy in numerous randomized controlled trials conducted since the 1960s, with improvement noted for 65%–75% of patients in all age groups (Pliszka 2006).

Uriel1 pisze:

Na jeden z podtypów lekiem jest nikotyna, więc idąc Twoim typem myślenia, większość palaczy w Polsce to adhdowcy?

A poza tym, jest napisane "Stimulants". I tu wracamy do tych podtypów. Owszem, mowa cały czas o stymulantach, ale każdy podtyp reakuje na 1 określony stymulant (w zależności który transporter, który gen receptora lub która ścieżka neuronowa jest nieteges). Także nawet to pojedyncze badanie, potwierdza o czym mówię.

Skuteczne leczenie adhd, gdy mówimy o adhd czyli o wieku dziecięcym (po 18 roku życia jest AADD, czyli nazwijmy - skutki uboczne niewyleczonego adhd), trwa 1,5-2 lata, ponieważ plastyczny mózg dziecka, jest "przetykany" przez wybrany stymulant i efekt po takim czasie podawania się utrwala. Niestety na AADD, stymulanty już niewiele dają - wtedy idzie się w antydepresanty i anksjolityki.

Na ćpanie, można mieć różne wytłumaczenia. Ja nie boję się nazwać siebie ćpunem, bo od czasu do czasu lubię coś wziąć i nie kryję tego za milionem diagnoz, które by to tłumaczyły.

Kwark pisze:

Nic w życiu (ponad kawę i symboliczną ilość alkoholu) nie zażywałem rekreacyjnie. Z substancji najmocniejsze co brałem (i biorę) to antydepresanty. Nie mierz innych swoją miarą.

szalonykot pisze:

Kwark pisze:

Nic w życiu (ponad kawę i symboliczną ilość alkoholu) nie zażywałem rekreacyjnie. Z substancji najmocniejsze co brałem (i biorę) to antydepresanty. Nie mierz innych swoją miarą.

To co Ty robisz na tym forum lemingu?

Wiesz, opowiadasz mnie coś niezgodnego z wynikami badań, które podlinkowałem.

Uriel1 pisze:

Przeczytałem tysiące badań w życiu i nie czuję potrzeby by przeglądać jedno konkretne, a potem uznawać ją za biblię wiedzy na dany temat. Badania badaniami. Współpracuję z neurologiem, który jest najlepszym lekarzem z jakim miałem do czynienia. Ma niecałe 30 lat pracy klinicznej za sobą i cóż, ma swoje opinie na różne tematy, bo obserwował ludzi, robił im badania, a docelowo wyleczał.

Zapominasz 0 prostej kwestii. To, że lek na coś pomaga, to wynik przypadku podczas badań zastosowania. Nie istnieją narzędzia pozwalające na obiektywną ocenę wpływu leku na mózg, żyjemy w świecie przypuszczeń. Po to właśnie trialsy z podwójnie ślepą próbą i grupą kontrolną placebo.

Swoją drogą, napisałeś o antydepresantach. Jakoś tam działają, choć różnie na innego. W badaniach na ogół lekko przekraczają grupę placebo. Najnowsze odkrycie jest takie, że wpływ na receptory serotoninowe, ma drugorzędne znaczenie, a skuteczność tej grupy leków wynika z ogarniania ognisk zapalnych, zwłaszcza w hipokampie. Za jakiś czas znów poznamy inną teorię, a potem znowu, znowu i znowu. Nie mierzę swoją miarą, jestem praktykiem i pracuję z ludźmi. Teoria przydaje się podczas nauki, praktyka mocno zmienia kąt widzenia. Tak jak pisałem, jeśli ktoś nie zna zasad metodologii badań naukowych, to będzie pisał posty podobne do Twojego. Nie mam Ci ani tego za złe, właściwie mi to lotto. Lubię jednak pilnować, by wiedza na forum była rzetelna, a Twoja to domysły, w dodatku nie potwierdzone praktyką.

Praca z ludźmi nie opiera się na pojedynczym badaniu.

Taka wiedza jest niemiarodajna i to w żadnym sensie, bo na wynik badań wpływa ogromna ilość czynników, których nie dopisuje się do badań. Co do ADHD u dorosłych, to akurat zgadza się, że nie istnieje. Dorośli mają AADD, które jest efektem niewyleczonego w dzieciństwie ADHD.

Objawy są inne, a skuteczność stymulantów przy AADD nie jest zbyt wysoka. Mówimy tu oczywiście o trwałym LECZENIU a nie maskowaniu objawów na czas działania substancji. ADHD tak jak pisałem, zanika między rokiem a dwoma latami brania np metylofenidatu (mózg potrafi się uczyć), zaś AADD jako powikłanie nieleczonego ADHD, stanowi część osobowości i nie da się tego tak łatwo pozbyć. Stymulanty przy AADD potrafią mocno POGORSZYĆ OBJAWY, a nie poprawić. Stąd właśnie, terapia i w razie potrzeby anksjolityki się lepiej sprawdzają.

Podsumowując, sam temat ADHD i zespołu aspergera, to mój konik, bo badam to od dziecka i stało się to moją motywacją do wyboru drogi zawodowej.