TALK - Rozmowy [H]

[fudes]

2,62 gramów (pseudo)efedryny HCl rozpuszczono w 11,6 gramach lodowatego kwasu octowego w zlewce o pojemności 100 ml wyposażonej w mieszadło magnetyczne. 20 gramów 5,25% roztworu podchlorynu sodu dodawano powoli mieszając. Mieszanina dała wynik pozytywny na jodowym wskaźniku skrobi.

Mieszanie kontynuowano przez 1 godzinę, a następnie dodano wystarczającą ilość nasyconego roztworu siarczynu sodu (9,6 gramów), do uzyskania negatywnego wynik testu na jodek skrobi. 50 ml nasyconego roztworu chlorku sodu i 15,5 g lodu dodano do roztworu. A następnie 50% roztworem wodorotlenku sodu (16,7 g). doprowadzono roztwór do odczynu zasadowego. W tym czasie wytrącił się biały osad i zaobserwowano słodki zapach wskazujący na utworzenie się ketonu.

Zawiesinę ekstrahowano 1x75 ml, a następnie 2x50 ml chloroformu. Fazę organiczną osuszono siarczanem sodu, przefiltrowano i odparowano, uzyskując 2,51 gramów lekko żółtawego woskowatego krystalicznego ciała stałego. Rozpuszczono go w 100 ml gorącego heksanu i zdekantowano z niewielkiej ilości nierozpuszczonego materiału.

Nadmiar gazu HCl przepuszczono przez roztwór heksanu, wytrącając biały osad. Osad przefiltrowano, przemyto dwukrotnie eterem i wysuszono, uzyskując 2,25 gramów (wydajność 86%) lekko białawego proszku o temperaturze topnienia 161-171 C.

Surowy produkt rekrystalizowano z eteru alkoholowego, przefiltrowano i przemyto zimnym eterem, uzyskując gorzki biały proszek o temp. topnienia 179-180 C (końcowa wydajność 74%).

WNIOSEK:
Temperatura topnienia produktu końcowego jest zgodna z metkatynonem HCL. Wydaje się, że utlenianie alkoholi do ketonu przy użyciu podchlorynu sodu, pierwotnie opisane w JOC 45 (1980): 2030ff może być z powodzeniem stosowane do amin. Procedura ta jest lepsza od bardziej tradycyjnego utleniania chromianem i nadmanganianem na wiele sposobów, w tym koszt odczynników, brak generowania niebezpiecznych odpadów i łatwiejsza izolacja produktu wynikająca z braku niepożądanych osadów w mieszaninie reakcyjnej.

Fuzja - D5

2,62 gramów (pseudo)efedryny HCl rozpuszczono w 11,6 gramach lodowatego kwasu octowego w zlewce o pojemności 100 ml wyposażonej w mieszadło magnetyczne. 20 gramów 5,25% roztworu podchlorynu sodu dodawano powoli mieszając. Mieszanina dała wynik pozytywny na jodowym wskaźniku skrobi.

Notka: Zamiast lodowatego kwasu octowego można użyć kwas octowy 80%. Przy tej reakcji wskazane jest użycie łaźni lodowo-solnej.

Mieszanie kontynuowano przez 1 godzinę, a następnie dodano wystarczającą ilość nasyconego roztworu siarczynu sodu (9,6 gramów), do uzyskania negatywnego wynik testu na jodek skrobi. 50 ml nasyconego roztworu chlorku sodu i 15,5 g lodu dodano do roztworu. A następnie 50% roztworem wodorotlenku sodu (16,7 g). doprowadzono roztwór do odczynu zasadowego. W tym czasie wytrącił się biały osad i zaobserwowano słodki zapach wskazujący na utworzenie się ketonu.

Notka: Siarczyn sodu dodajemy po to aby zneutralizować wybielacz (podchloryn sodu). Wytrącony proszek przy alkalizowaniu roztworu to najprawdopodobniej nie metkat, lepiej przed ekstrakcją mieszaninę przefiltrować.

Zawiesinę ekstrahowano 1x75 ml, a następnie 2x50 ml chloroformu. Fazę organiczną osuszono siarczanem sodu, przefiltrowano i odparowano, uzyskując 2,51 gramów lekko żółtawego woskowatego krystalicznego ciała stałego. Rozpuszczono go w 100 ml gorącego heksanu i zdekantowano z niewielkiej ilości nierozpuszczonego materiału.

Notka: Zamiast chloroformu można użyć benzyny ekstrakcyjnej (eter naftowy), tak samo z heksanem.

Nadmiar gazu HCl przepuszczono przez roztwór heksanu, wytrącając biały osad. Osad przefiltrowano, przemyto dwukrotnie eterem i wysuszono, uzyskując 2,25 gramów (wydajność 86%) lekko białawego proszku o temperaturze topnienia 161-171 C.

Surowy produkt rekrystalizowano z eteru alkoholowego, przefiltrowano i przemyto zimnym eterem, uzyskując gorzki biały proszek o temp. topnienia 179-180 C (końcowa wydajność 74%).

WNIOSEK:
Temperatura topnienia produktu końcowego jest zgodna z metkatynonem HCL. Wydaje się, że utlenianie alkoholi do ketonu przy użyciu podchlorynu sodu, pierwotnie opisane w JOC 45 (1980): 2030ff może być z powodzeniem stosowane do amin. Procedura ta jest lepsza od bardziej tradycyjnego utleniania chromianem i nadmanganianem na wiele sposobów, w tym koszt odczynników, brak generowania niebezpiecznych odpadów i łatwiejsza izolacja produktu wynikająca z braku niepożądanych osadów w mieszaninie reakcyjnej.