Jacek Charmast
Przewodniczący Polskiej Sieci ds. Polityki Narkotykowej
Tel. 605185055
Stanowisko organizacji pozarządowych zebranych w dniu 09 października 2009 w Warszawie, podczas spotkania okrągłego stołu zwołanego przez Polską Sieć do Spraw Polityki Narkotykowej, dotyczące założeń Ministerstwa Sprawiedliwości z 4 września 2009 r. do projektu ustawy o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz niektórych innych ustaw.
Coraz więcej państw europejskich dochodzi do przekonania, że konsekwencje wymierzania kar za niektóre przestępstwa narkotykowe przynoszą więcej szkód niż sam czyn. Tak jest z karaniem za posiadanie niewielkich ilości narkotyków na własny użytek. W tej sytuacji posiadacz narkotyków używając tych substancji wyrządza sobie mniejsze szkody zdrowotne i społeczne, niż policja, prokuratura i sądy, które mogą go wysłać do wiezienia, co w konsekwencji może spowodować u niego utratę pracy, kolegów, a nawet rodziny. Dobrze, że po 10 latach obowiązywania jednego z najbardziej restrykcyjnych w UE prawa antynarkotykowego, Państwo Polskie zdobywa się na to, ażeby dokonać zmian w tym zakresie.
Nasze organizacje popierają proponowane zmiany ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2005 r., Nr 179, poz. 1485) . Propozycja wprowadzenia nowego artykułu, następującego po art. 62 ustawy, dającego prokuratorowi (a także sądowi) możliwość umarzania (bezwzględnego) w pewnych sytuacjach postępowania karnego wobec sprawców posiadających nieznaczne ilości środków odurzających, przeznaczonych na własny użytek pozwala wycofać reakcję organów ścigania, w stosunku do osób okazjonalnie używających środków odurzających lub substancji psychotropowych, eksperymentujących z nimi lub uzależnionych. Dzięki tej zmianie pacjenci będą mogli uniknąć uczestnictwa w toczącym się postępowaniu przygotowawczym lub sądowym, co w konsekwencji pozwoli im zaoszczędzić represji karnej łącznie z karą pozbawienia wolności. Umożliwi im to również uniknięcie rejestracji w Krajowym Rejestrze Karnym, jako osoby karane, co ułatwi im znalezienie pracy i stabilizację społeczną, będącą jednym z celów terapii, zarówno typu drug-free, jak i substytucyjnej. Nadmienić trzeba, iż w więzieniach osoby skazane za posiadanie niewielkich ilości narkotyków mogą znaleźć ich nielegalne źródło, wiec nie należy traktować kary pozbawienia wolności, jako przymusowej terapii drug-free. Biorąc pod uwagę kolejki do wykonania kary pozbawienia wolności w systemie terapeutycznym, a tylko w takim pacjenci mogą się leczyć w więzieniu, znacznie lepsze dla procesu przystosowania społecznego jest odbywanie terapii w systemie wolnościowym. Wiezienie, w przypadku osób uzależnionych, przechodzących terapię substytucyjną na wolności, może ją przerwać. Obecnie w Polsce, w warunkach więziennych, jest prowadzonych bardzo mało programów metadonowych umożliwiających stosowanie terapii podtrzymującej, w stosunku do pacjentów nie radzących sobie w całkowitej abstynencji. Dlatego jesteśmy również zdania, iż ułatwienie przerwy w odbywaniu kary, w celu podjęcia leczenia w warunkach wolnościowych, jest krokiem w dobrym kierunku. W stosunku do okazjonalnych użytkowników lub eksperymentujących, więzienie może zapoczątkować ich karierę kryminalną i stać się dla tych osób większym bagażem życiowym niż same narkotyki, dlatego również w stosunku do nich, powinna być wyłączona reakcja prawnokarna.
Biorąc pod uwagę to, iż niedługo upływa termin wyznaczony przez Rzecznika Praw Obywatelskich do zapewnienia min. 3 m2 na więźnia, wszystkie możliwe inicjatywy, żeby nie zapełniać więzień osobami chorymi, a już tam siedzącym, ułatwić przerwę w odbywaniu kary, wydają się tym bardziej słuszne i zgodne z interesem publicznym.
Techniczne rozwiązania wyłączenia ścigania za posiadanie niewielkich ilości środków odurzających lub substancji psychotropowych powinny, w jak największym stopniu wyłączać uczestnictwo pacjentów w procedurze karnej, względnie powinny kierować osoby złapane na posiadaniu do ośrodków leczniczych. Biorąc pod uwagę związanie Rzeczypospolitej Polskie aktami prawa międzynarodowego, posiadanie narkotyków może pozostać czynem zabronionym pod groźbą kary i przestępstwem, co powinno wykluczyć jakiekolwiek kwestionowanie tego przepisu z punktu widzenia art. 3 ust. 2 Konwencji Narodów Zjednoczonych o zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi z roku 1988. Wedle przeważających opinii, ten artykuł uniemożliwia legalizację posiadania narkotyków, nawet w niewielkich ilościach na własny użytek. Wprowadzenie do polskiego prawa oportunizmu ścigania, podobnie, jak to się stało w kodeksie postępowania karnego, w art. 11, jest dobrym rozwiązaniem, pod warunkiem, że takie umorzenie będzie stosowane, jak najszybciej. Tak, aby sprawy takie nie przekształcały się w „typowe” postępowanie przygotowawcze, co uniemożliwiałoby pacjentom zaoszczędzenia procesu stygmatyzacji i dalszego wykolejenia społecznego, a organom państwowym, zminimalizowania środków finansowych na ściganie.
Artykuł 70a, proponowanej nowelizacji ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, nakładający na prokuratora, w postępowaniu przygotowawczym, a na sąd, w postępowaniu jurysdykcyjnym, obowiązek zbierania informacji na temat używania przez podejrzanego (oskarżonego) środków odurzających lub substancji psychotropowych, jest naszym zdaniem słusznym rozwiązaniem. Pozwala rożnym organizacjom trudniącym się leczeniem, rehabilitacją i reintegracją osób uzależnionych, na porządne zebranie informacji i adekwatną reakcję. Reakcja organów ścigania i odpowiednie stosowanie instytucji prawa karnego, oraz współdziałanie z organizacjami zajmującymi się opieką nad osobami uzależnionymi, względnie profilaktyką narkotykową, muszą być powiązane z dobrym wywiadem z kim ma się do czynienia. Inna reakcja, powinna być zastosowana do osoby palącej od czasu do czasu cannabis. Inna reakcja, powinna być zastosowana do osoby biorącej co weekend amfetaminę, a jeszcze inna w stosunku do osoby nadużywającej heroiny. Artykuł 70a nowelizacji w proponowanym kształcie powinien to ułatwić.
Odnośnie proponowanych zmian art. 72 oraz art. 73 ustawy- mamy nadzieję, iż spowodują one szersze stosowanie zawieszenia postępowania karnego i późniejszego warunkowego umorzenia tego postępowania, również w stosunku do osób, które były wcześniej karane. Niezależnie, czy za przestępstwa stricte prohibicyjne, czy też za przestępstwa pospolite, pozostające w związku z uzależnieniem.
Podsumowując poniższy projekt odpowiada misji naszych organizacji w szczególności w traktowaniu uzależnienia, jako choroby, przedkładaniu leczenia, ponad karę pozbawienia wolności, trosce o poprawę zdrowia, jakości życia, oraz standardów leczenia osób uzależnionych od środków psychoaktywnych. Dlatego wyrażamy poparcie dla założeń, przyjętych w projekcie ustawy o zmianie „Ustawy o Przeciwdziałaniu Narkomanii”, oraz niektórych innych ustaw w wersji, co najmniej nie zmienionej.
Dodatkowo załączam cztery dokumenty w sprawie poprawek do ustawy. Rar czy zip powinnien to archiwum rozpakować bez problemow jezlei nie prosze dać znac.
Opisała życie w Norwegii. "Narkotyki są tanie, a państwo opiekuńcze"
Jacht z kokainą o wartości 80 milionów funtów zmierzał w stronę Wielkiej Brytanii
Prawie tona „narkotyku klasy A” została znaleziona na jachcie płynącym z wysp karaibskich do Wielkiej Brytanii. Jej rynkowa wartość została oszacowana na 80 milionów funtów.
Handel narkotykami: Rynek odporny na COVID-19. Coraz większe obroty w internecie
Dynamika rynku handlu narkotykami po krótkim spadku w początkowym okresie pandemii COVID-19 szybko dostosowała się do nowych realiów, wynika z opublikowanego w czwartek (24 czerwca) przez Biuro Narodów Zjednoczonych ds. Narkotyków i Przestępczości (UNODC) nowego Światowego Raportu o Narkotykach.
Meksyk: Sąd Najwyższy zdepenalizował rekreacyjne spożycie marihuany
Sąd Najwyższy zdepenalizował w poniedziałek rekreacyjne spożycie marihuany przez dorosłych. Za zalegalizowaniem używki głosowało 8 spośród 11 sędziów. SN po raz kolejny zajął się tą sprawą, jako że Kongres nie zdołał przyjąć stosownej ustawy przed 30 kwietnia.